Τελώνης και Φαρισαίος

Του Σάββα Τσιμαχίδη

Ο Τελώνης ήταν ένας φουκαράς με χίλιες δυο αμαρτίες, που τις παραδέχτηκε και γι’αυτό εξιλεώθηκε. Δεν έγινε όμως συμβολικό πρόσωπο της καθημερινής ζωής. Κανένας δεν λέει σήμερα σε κάποιον σεμνό και ταπεινό «Μπράβο σου ρε Τελώνη». Φασκελώνουν όμως οι πάντες τους αλαζόνες του πλούτου, τους φιγουρατζήδες της δημόσιας ζωής και τους υποκριτές όλων των εξουσιών, κραυγάζοντας «Αίσχος Φαρισαίοι»
Οι «Φαρισαίοι» της μεταπολιτικής Ελλάδας είναι εκείνοι, που ρεζίλεψαν την πατρίδα με βρόμικα σκάνδαλα, βουτήχτηκαν οι ίδιοι στη χλιδή, έφαγαν το καταπέτασμα μόνοι τους, έγιναν θυρωροί μεγάλοι και τρανοί ακόμα – ακόμα και πρωθυπουργοί και για να έχουν συνένοχο το λαό, τον έσπρωξαν στην τεμπελιά και στο αραλίκι.
Μια φαρισαϊκή πλειοψηφία κοινοβουλευτική και μη, είναι υπεύθυνη σήμερα για την υποταγή της χώρας στη Χούντα της Τρόικας.
Την ξένη κατοχή (τη Ρωμαϊκή) πολεμούσε ο Χριστός όταν σοφίσθηκε τη σοφή παραβολή του τελώνη και  φαρισαίου. Κάποια Τρόικα κυβερνούσε και τότε την πατρίδα του, με συνεργάτες τους Φαρισαίους της Ιουδαίας. Δεν κατάφερε να φέρει την ανατροπή. Το τότε σύστημα τον κυνήγησε, τον σταύρωσε (όπως και όλους τους μετέπειτα κοινωνικούς επαναστάτες). Σώθηκαν όμως και αυτοί. Τα νεκροταφεία της Ελλάδας είναι γεμάτα από μεταθάνατον «στεφανωμένους δικαίως» επαναστάτες, που ευτυχώς για το σύστημα, πεθαίνουν εγκαίρως με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.
Πού θέλω να καταλήξω;
Σε κάτι τέτοιες περιόδους, κάποιο άξιο τέκνο της πατρίδας ξεπετάγεται από το πουθενά. Μπορεί να είναι νεαρός πολιτικός, μπορεί να είναι σοφός αξιωματικός, έντιμος επιχειρηματίας, άτεγκτος δικαστής, προοδευτικός ιερωμένος, ονομαστός καλλιτέχνης. Μπορεί να είναι συνδεσμίτης κάποιας ομάδας. Μπορεί να είναι κάποια διαβολεμένη γυναίκα. Μπορεί να είναι ο άνθρωπος «ΛΑΘΟΣ», δηλαδή ο άνθρωπος της εμπιστοσύνης του συστήματος, που τρελάθηκε και τους βάζει μπουρλότο. Μπορεί και τίποτα απ’όλα αυτά. Η πορεία αυτού του τόπου είναι γραμμένη με συμφορές. Ησυχία δεν έχει αυτός ο λαός. Από τότε που κατασκεύασε το Δούρειο Ίππο, για να κατακτήσει την Τροία, έως τότε που είπε όχι στο γερμανικό άξονα, η ζωή του είναι μια σκέτη περιπέτεια.
Ας το χωνέψουν οι σημερινοί κατακτητές. Ναι μεν έχουν να κάνουν με «Φαρισαίους» του συστήματος, αλλά και με σεμνούς και ταπεινούς «Τελώνες», που «ουαί και αλίμονο», αν σηκώσουν κεφάλι.