Σπαρτιατική οικονομική πολιτική εις το διηνεκές.Έχει άραγε καμία σημασία αν η τρόικα αλλάξει όνομα;

Του Κώστα Παντελάκη*

Η "Συνθήκη για τη Σταθερότητα, το Συντονισμό και τη Διακυβέρνηση στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση", ισχύει από την 1η Ιανουαρίου του 2013.
Στό άρθρο 4 της συνθήκης τα κράτη- μέλη της Ευρωζώνης με χρέος μεγαλύτερο του 60% του ΑΕΠ, όπως η Ελλάδα, οφείλουν να μειώνουν το χρέος τους, κάθε χρόνο κατά 1/20.
Η Ελλάδα υποχρεούται να έχει υψηλό πρωτογενές πλεόνασμα για πολλές ακόμη δεκαετίες, ώστε να χρησιμοποιεί μέρος του, για τη μείωση του χρέους.
Διαφορετικά, οποιοδήποτε κράτος- μέλος της Ευρωζώνης και η Κομισιόν, μπορούν να προσφύγουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, το οποίο θα επιβάλλει κυρώσεις στην Ελλάδα, ίσες με το 0,1% του ΑΕΠ της.


Ο ευρωπαϊκός κανονισμός 472/2013 ορίζει ότι τα κράτη που έχουν δανειστεί από τους μηχανισμούς στήριξης θα βρίσκονται σε ενισχυμένη ΕΠΟΠΤΕΙΑ, μέχρι να αποπληρώσουν το 75% των δανείων τους.
Θα έρχονται στην Ελλάδα "τακτικές αποστολές επιθεώρησης" από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την Κομισιόν, που θα αξιολογούν την οικονομική, δημοσιονομική και χρηματοπιστωτική κατάσταση της χώρας.
Μετά το μνημόνιο και την δανειακή σύμβαση του 2010 αλλά και μετά το περιβόητο PSI του 2012 -δηλαδή το κούρεμα του χρέους που είχαν στα χέρια τους οι ιδιώτες- οι όροι δανεισμού της Ελλάδας άλλαξαν και γίνονται μόνο με το αγγλικό δίκαιο. Δηλαδή με αποικιοκρατικού χαρακτήρα όρους που ευνοούν τον δανειστή και όχι τον οφειλέτη,όπως έγινε και με την πρόσφατη έξοδο στις αγορές η οποία συνοδεύτηκε και από το γεγονός ότι αντλήθηκαν χρήματα με υψηλό επιτόκιο που αγγίζει το 5%.
Το ενδεχόμενο είναι κάποια στιγμή, λόγω μιας γενικότερης επιδείνωσης της διεθνούς κρίσης ή άλλων αιτιών, η χώρα μας να μην μπορεί -έστω και πρόσκαιρα- να δανειστεί από τις αγορές οπότε θα καταφύγει αναγκαστικά στην τρόικα.
Το χειρότερο σενάριο -που δεν είναι καθόλου απίθανο- είναι ένας συνδυασμός και των δύο αυτών στοιχείων,να δανειζόμαστε μέχρι ενός σημείου με επαχθείς όρους από τις αγορές και να εξαναγκαστούμε από ένα σημείο και μετά να πάμε στην τρόικα και στα μνημόνια.
Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν σηματοδοτεί έξοδο από την κρίση, ανάκαμψη της οικονομίας ή την αμυδρή ελπίδα ότι κάτι αρχίζει να αχνοφέγγει στο βάθος του τούνελ.
Πρέπει να παίρνουν υπόψιν τους τη ζωντανή πραγματικότητα, τα ακριβή γεγονότα της πραγματικότητας και όχι να εξακολουθούν να αγκιστρώνονται από τη θεωρία του χθες, που, όπως και κάθε θεωρία, στην καλύτερη περίπτωση προδιαγράφει απλώς το βασικό, το γενικό, πλησιάζει απλώς στη σύλληψη της πολυπλοκότητας της ζωής.
Η κυβέρνηση δεν μπορεί να εξαπατήσει με τις θριαμβολογίες της για αντιστροφή τής κατάστασης παρά μόνο όσους θέλουν να εξαπατηθούν.

*Ο Κώστας Παντελάκης είναι υποψήφιος βουλευτής Χανίων με τους Ανεξάρτητους Έλληνες.