Νέο βέτο από ΗΠΑ για Καραμανλή στην Προεδρία της Δημοκρατίας

 

Η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας δεν έχει εξελιχθεί απλώς σε πονοκέφαλο για την κυβέρνηση και προσωπικώς για τον πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά, αλλά και σε αφορμή για να βρεθεί ο ίδιος υπό ασφυκτικές πιέσεις για ένα θέμα που ήγειρε άκαιρα.

Εντονη είναι η αγωνία στο Μαξίμου για την εξασφάλιση του αριθμού των βουλευτών που θα επιτρέψουν την εκλογή νέου Προέδρου και συγχρόνως θα παρατείνουν τη θητεία αυτής της κυβέρνησης, την οποία τόσο επιθυμεί ο κ. Σαμαράς. Τα δημοσκοπικά ευρήματα κάθε άλλο παρά ευοίωνα είναι για τη Ν.Δ. και, επομένως, αυτό που δεν συμφέρει κανέναν είναι η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Η πίεση της κυβέρνησης είναι μεγάλη, σε σημείο που -όπως λέγεται- δεν ασχολείται κανείς στην κορυφή με τα βασικά και κρίσιμα προβλήματα.
Η σοβαρότερη, όμως, πίεση που δέχεται η κυβέρνηση και η οποία ουσιαστικώς ανατρέπει τους σχεδιασμούς Σαμαρά προέρχεται από τον αμερικανικό παράγοντα, ο οποίος έκανε και πάλι την παρέμβασή του όσον αφορά στο πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ετσι, ενώ καλλιεργείτο με διαρροές και ακριτομυθίες η πρόθεση του Μαξίμου να προτείνει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Κώστα Καραμανλή, επειδή θεωρείτο σχεδόν βέβαιο ότι είναι το πρόσωπο που θα υπερέβαινε στη σχετική ψηφοφορία στη Βουλή τις 180 ψήφους -με σοβαρή προοπτική να εκλεγόταν από την πρώτη ψηφοφορία- και έτσι θα αποτρέπονταν οι εκλογές, για δεύτερη φορά η Ουάσινγκτον ενημέρωσε για τις αρνητικές διαθέσεις της στη συγκεκριμένη υποψηφιότητα. Οι λόγοι έχουν να κάνουν με τη σαφή τάση ανεξαρτητοποίησης του Καραμανλή, όταν είχε τη διακυβέρνηση της χώρας, σε θέματα εξωτερικής πολιτικής. Οι Αμερικανοί, πέραν του ανοίγματός του προς τη Ρωσία, ποτέ δεν του συγχώρησαν τη στάση του στο σχέδιο «Ανάν» που ευνοούσε το «όχι» του Τάσσου Παπαδόπουλου, καθώς και την άρνησή του στην ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, στη σύνοδο του Βουκουρεστίου.
Η αμερικανική πίεση επεκτείνεται και στην απαίτηση να γνωρίζει η Ουάσινγκτον την πολιτική ατζέντα του πρωθυπουργού, τουλάχιστον για ένα εξάμηνο μπροστά, εφ’ όσον πραγματοποιηθεί το επίσημο ταξίδι του στην αμερικανική πρωτεύουσα. Μια ατζέντα που περιλαμβάνει βεβαίως και τις εξελίξεις στο θέμα της Προεδρίας της Δημοκρατίας, το οποίο ούτως ή άλλως από πολλών εβδομάδων έχει αναχθεί από το Μαξίμου σε μείζον ζήτημα της κυβερνητικής και νεοδημοκρατικής στρατηγικής.
ΟΙ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ
Στην προσπάθεια αποδόμησης της υποψηφιότητας Καραμανλή εμπλέκονται κι άλλοι, εκτός των ΗΠΑ:

• Το Μαξίμου, που θεωρεί ότι η υποψηφιότητα αυτή θα το απάλλασσε από τον πονοκέφαλο των εκλογών, έχει εντάξει το πρόσωπο του Καραμανλή σε μία περίεργη στρατηγική,α) είτε να αποδεχθεί ο Καραμανλής την πρόταση και να απαλλαγεί η κυβέρνηση από το άγχος των εκλογών β) είτε αν αυτός αρνηθεί να είναι υποψήφιος, να του καταλογισθεί η αιτία μιας πρόωρης προσφυγής στις κάλπες και να εκτεθεί στα μάτια της παράταξης, ώστε να βγει από το προσεχές πολιτικό παιχνίδι εντός της Ν.Δ. Ενδεχομένως, πάντως, επειδή στο Μαξίμου είναι ενήμεροι για την απροθυμία Καραμανλή, να κρύβεται κάποια σκοπιμότητα στη δημοσιοποίηση αυτήν την ώρα της απαίτησης της Ε.Ε. για επιστροφή από τους αγρότες των επιδοτήσεων που είχαν πάρει από την κυβέρνηση Καραμανλή, έτσι ώστε να αποδοθεί στον ίδιον η ευθύνη για τη ζημία που η επιστροφή αυτή συνεπάγεται.

• Ο Κώστας Σημίτης, ο οποίος επιτέθηκε στη διακυβέρνηση Καραμανλή μιλώντας για τεράστια σπατάλη πόρων, κομματικούς διορισμούς και πελατειακές σχέσεις, εξυπηρετεί δύο στόχους. Ο πρώτος είναι ότι, καθώς γίνεται τόσος ντόρος γύρω από τα ονόματα των υποψηφίων για την Προεδρία της Δημοκρατίας, θέλει να κάνει αισθητή την παρουσία του. Ο δεύτερος στόχος εξυπηρετεί τις αμερικανικές προθέσεις για μπλοκάρισμα της υποψηφιότητας Καραμανλή. Είναι γνωστόν ότι ο κ. Σημίτης έχει καλές σχέσεις με το Βερολίνο, πλην όμως η γερμανική κυβέρνηση είναι υποχείριο της Ουάσινγκτον σε όλα τα θέματα πλην εκείνων που θίγουν τη γερμανική τσέπη. Αν ήθελε το Βερολίνο να εξυπηρετήσει την Ουάσινγκτον για το συγκεκριμένο θέμα, μπορούσε να χρησιμοποιήσει ως μοχλό τον κ. Σημίτη.

• Ο Γιώργος Παπανδρέου, που θέλει να επανέλθει στο πολιτικό προσκήνιο, επετέθη και αυτός κατά της διακυβέρνησης Καραμανλή. Μπορεί να μην ήταν συντονισμένη η επίθεση Σημίτη και Γιώργου, όμως δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Παπανδρέου θα έκανε ό,τι θα του υπαγόρευε η Ουάσινγκτον. Και η μεθοδικότητα των Αμερικανών όταν θέλουν να πλήξουν κάποιον ή να αποτρέψουν μια κατάσταση είναι «κυκλωτική».

Η σιωπή και η ενόχλησή του
Απορίας άξια είναι η σιωπή που εξακολουθεί να τηρεί ο πρώην πρωθυπουργός τη στιγμή κατά την οποία πληθαίνουν αυτοί που προσπαθούν να διασύρουν το όνομά του εμπλέκοντάς τον, κατ’ αρχάς, στα πολιτικά παιχνίδια περί την Προεδρία της Δημοκρατίας. Πληροφορίες από το περιβάλλον του και από προσκείμενους σε αυτόν που είναι σε θέση να γνωρίζουν αναφέρουν ότι πλέον είναι ιδιαίτερα ενοχλημένος και ο ίδιος, παρά το γεγονός ότι η στάση του, από τότε που αποχώρησε από την ηγεσία της Ν.Δ., υπήρξε άψογη και ουδόλως υπονομευτική ούτε της νέας ηγεσίας ούτε της συνοχής του κόμματος. Ενδεχομένως, στην ενόχλησή του αυτή να οφείλεται, όπως λέγεται, η πρόθεσή του να συντάξει επίσημη δήλωση για τις προθέσεις του και κυρίως για την άρνησή του σε οποιαδήποτε πρόταση για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Παρόμοια δήλωση, βεβαίως, δεν έχει δει το φως της δημοσιότητας, παρά το γεγονός ότι όλοι όσοι ανήκουν στην πολυπληθή καραμανλική πτέρυγα υποστηρίζουν ότι είναι αναγκαία μία δήλωσή του, «για να τους βάλει όλους στη θέση τους»...

parapolitika.gr