Παπανδρέου, οι
Βενιζέλοι, οι Σαμαράδες, οι Κουβέληδες, οι Παπαδήμιοι, οι Γεωργιάδηδες
και τόση άλλη σαβούρα που ασέλγησε αδίστακτα στο κουφάρι της Εθνικής
αξιοπρέπειας??? Έχετε αναρωτηθεί???…
Ίσως είναι καιρός να απομυθοποιήσουμε την ιδανική εικόνα που ο
καθένας από μας επιμένει να συντηρεί στο μυαλό του, για τα ποιοτικά
χαρακτηριστικά και τη συνείδηση αυτού του λαού, στο όνομα του οποίου και
για λογαριασμό του οποίου πολιτικολογούν οι πάντες.
- Όταν αυτή η προεκλογική περίοδος κοντεύει να φτάσει στην κορύφωσή της, και όλα δείχνουν να κρίνονται μέχρι τελευταία στιγμή από τη δυναμική που μπορεί να προσδώσει στα γεγονότα ένα «λάθος»…
- Όταν μια συγκυβέρνηση που διέπρεψε στο δωσιλογισμό και στην εθελοδουλία, κατέρρευσε ουσιαστικά υπό το βάρος των πολιτικών αδιεξόδων της, και απειλεί να επανέλθει από την πίσω πόστα στην κυβερνητική εξουσία επενδύοντας σε επικοινωνιακά ατοπήματα ενός πολυφλύαρου αντιπάλου…
- Όταν το συνώνυμο του πολιτικά και εθνικά εξευτελισμένου ανδρός που ακούει το ονομα ΓΑΠ, αντί να εγκαταλείψει οριστικά τη χώρα, τολμά να επανέρχεται και…βρίσκει ανθρώπους που παρά τα όσα έκανε επιμένουν να τον χειροκροτούν ως επίδοξο…
- Όταν μια κοινωνία, παρά τη δυστυχία στην οποία την καταδίκασαν, επιμένει κατά το ήμισυ να παραμένει και να στηρίζει αυτούς που δολοφόνησαν τα όνειρα των παιδιών της και δε δίστασαν να βγάλουν στο σφυρί την πατρίδα της…
Τότε λυπάμαι πολύ, αλλά μ αυτό το λαό κάτι δεν πάει καλά, και
αυτή τη δυσάρεστη διαπίστωση, ουδείς δικαιούται να την προσπερνά
αβασάνιστα.
Και αυτό το συμπέρασμα, δεν αφορά μονάχα εκείνους που έχοντας
επίγνωση αυτής της πραγματικότητας επέλεξαν συνειδητά και κατ επανάληψη
να τον εξαπατούν. Αλλά αφορά το ίδιο και όλους εκείνους που απατηλά
ευνουχίζουν τις σκέψεις τους με μεγαλοστομίες για «λαϊκή εξουσία» και
λοιπές πολιτικές μεγαλόστομες παρόλες.
Μια κοινωνία που αδυνατεί να εξουσιάσει τη σκέψη της, τη
συνείδησή της, τις μνήμες της, την εμπειρία της και εν τέλει την ίδια
την αξιοπρέπειά της, είναι μια κοινωνία καταδικασμένη να παραδέρνει σε
αυτοκτονικά σύνδρομα, που μόνο στην καταστροφή μπορούν να την οδηγήσουν.
Να τολμήσουμε λοιπόν να τη διαπιστώσουμε αυτή την αδιαμφισβήτητη
αλήθεια??? Ή να επιμείνουμε υποκριτικά στην αποθέωση της
«κοινωνικότητας» μέσα από την οποία όλοι διευκολύνονται.
Άλλος γιατί μέσω αυτής εξασφαλίζει πολιτικό άλλοθι στην ατολμία
του, και άλλος γιατί με εργαλείο αυτήν, νομιμοποιεί τις προδοτικές και
εθνοκτόνες επιλογές του???
Για τους ιδεολάγνους κάθε απόχρωσης, η απάντηση σ αυτό το ερώτημα είναι εν πολλοίς προδιαγεγραμμένη. Και
είναι προδιαγεγραμμένη, γιατί τα βολικά άλλοθι είναι απαραίτητα
προκειμένου να μην καταρρεύσει η παραμύθα με την οποία τροφοδοτούνται
αντιλήψεις δεκαετιών, που περιφρονούν πεισματικά το ρεαλισμό και του
γυρίζουν επίμονα την πλάτη.
Και η προσφιλής μέθοδος – επιχειρηματολογία, είναι να
επιστρατεύονται τα ιστορικά έπη στα οποία πρωταγωνίστησε αυτός ο λαός,
και κάπου εκεί φασκελοκουκουλώνεται και πάλι η αμείλικτη πραγματικότητα,
την οποία όλοι αρνούνται πεισματικά να κοιτάξουν ευθέως στα μάτια.
Μόνο που όλοι αυτοί οι απεραντολόγοι φαφλατάδες της ιδεοληψίας, σ αυτή την επίκληση των ιστορικών ορόσημων, ξεχνούν σκόπιμα δυο λεπτομέρειες που λειτούργησαν και καθόρισαν τις εξελίξεις με τρόπο καταλυτικό.
Το πρώτο που ξεχνούν, είναι πως η κοινωνική διάσταση των
πολιτικών – δημοκρατικών αγώνων, σφυρηλατήθηκε και τροφοδοτήθηκε
πρωτίστως από αγώνες εθνικούς.
- Ποια κοινωνική – δημοκρατική πάλη θα μπορούσε να δρομολογήσει όπως δρομολόγησε τη συγκρότηση του Ελληνικού κράτους, αν αυτή δεν είχε προηγουμένως τροφοδοτηθεί από την πατριωτική εθνεγερσία του 1821???
- Ποιοι κοινωνικοί – δημοκρατικοί αγώνες θα μπορούσαν να είχαν δρομολογηθεί στις αρχές του αιώνα που έφυγε, αν δεν πατούσαν γερά στο Μακεδονικό αγώνα του Παύλου Μελά και στον Εθνισμό που δυναμώθηκε στη μαύρη περίοδο των Βαλκανικών πολέμων???
- Ποιος Δημοκρατικός στρατός θα μπορούσε να συγκροτηθεί και να ενσπείρει παντού τις νησίδες της άλλης Ελλάδας, αν δεν είχε προηγηθεί το έπος της Εθνικής αντίστασης και το μεγαλείο του ΕΑΜ???
- Ποιος ναζισμός θα μπορούσε να είχε ηττηθεί, αν δε δινόταν από τον Στάλιν το σύνθημα του μεγάλου πατριωτικού πολέμου???
- Ποιο σοσιαλιστικό στρατόπεδο θα μπορούσε να προκύψει, αν οι μαχητές που έδωσαν τη μάχη γι αυτό, δεν είχαν προκύψει μέσα από τη φωτιά των μεγάλων εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων???
Το δεύτερο πράγμα που επιμένουν πεισματικά να ξεχνούν, είναι πως οι ηγέτες των ανατροπών και οι εμπνευστές των κοινωνιών, υπήρξαν κι αυτοί δημιουργήματα των μεγάλων εθνικών αγώνων.
Σ αυτούς γεννήθηκαν, αυτούς ενέπνευσαν, και μέσα σ αυτούς τους αγώνες ξεχώρισαν οι πραγματικοί ηγέτες των λαών, και όχι σε ατελεύτητα «δημοκρατικά» απεραντολογήματα.
Κολοκοτρωναίοι, Καραϊσκάκηδες, Φεραίοι (με πλουσιότατη πολιτική
παρακαταθήκη), Νικηταράδες αλλά και Μελάδες και Βελουχιώτηδες,
Σαράφηδες, Τίτο, Δημητρώφ κλπ, όλοι τους ήταν γέννημα και ταυτόχρονα
εμπνευστές των μεγάλων εθνικών αγώνων, που κάποιοι είχαν τη δυνατότητα
να μεγαλουργήσουν και σε αγώνες δημοκρατικούς, ενώ κάποιους άλλους τους
έφαγε το μαύρο σκοτάδι των συμβιβασμών και της πολιτικής ατολμίας.
- Σε ποιόν σύγχρονο εθνικοαπελευθερωτικό – αντικατοχικό αγώνα του λαού μας, δε θα είχαν αναδειχτεί οι σύγχρονοι ηγέτες του ξεσηκωμού του. Και κυρίως…
- Σε ποιόν σύγχρονο εθνικοαπελευθερωτικό – αντικατοχικό αγώνα του λαού μας, δε θα είχαν εκτελεστεί παραδειγματικά οι Παπανδρέου, οι Βενιζέλοι, οι Σαμαράδες, οι Κουβέληδες, οι Παπαδήμιοι, οι Γεωργιάδηδες και τόση άλλη σαβούρα που ασέλγησε αδίστακτα στο κουφάρι της Εθνικής αξιοπρέπειας??? Έχετε αναρωτηθεί???
Ας πούμε λοιπόν τα πράγματα με τα όνομά τους…
Αν δε δρομολογηθεί άμεσα το ξέσπασμα ενός ασυμβίβαστου
αντικατοχικού – εθνικοαπελευθερωτικού ανένδοτου, που θα βάλει φωτιά στην
Ελλάδα και στην Ευρώπη, οι ιδεοληπτικές εμμονές στην αποθέωση της
«λαϊκής κυριαρχίας» θα συνεχίσουν να αποτελούν κενό γράμμα, γιατί ο
ευνουχισμένος πρωταγωνιστής αυτών των εμμονών, θα παραμένει ένας μαλάκας
λαός… ένας αποβλακωμένος λαός… ένας ελεεινός και τρισάθλιος λαός, που θα χειροκροτεί Παπανδρέου και Σαμαράδες, στον ιδιότυπο χορό του Ζαλόγγου στον οποίο τον καταδίκασαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου