Ενας αδίστακτος μαφιόζος της σύγχρονης πολιτικής σκηνής, ένας τυχάρπαστος σαλτιμπάγκος που απο τηλε-βιβλιοπώλης της αρπαχτής, έφτασε μέχρι το αξίωμα του Υπουργού, ελέω Γεωργίου Καρατζαφέρη... Είναι ο άνθρωπος που εξύβρισε και εξακολουθεί να υβρίζει με την εμετική ρητορική του, ό,τι ιερό και όσιο έχει αυτός ο λαός...
Όπως ακριβώς... ακριβολογώντας το γράφεις, αγαπητέ συνέδελφε... ένα σκοουκίπι, που μόνο σκουπίδια μπορούν να συναγελάζονται μαζί του και μόνο σκουπίδια, μπορούν να τον ψηφίσουν...
Γράφει ο Πύρινος Λόγιος
Θα μπορούσα να γράψω τόσα για το υποκείμενο αυτό της σύγχρονης πολιτικής ζωής, όσα δεν μπορεί να χωρέσει καν η σελίδα ετούτη του ιστολογίου.
Είναι αδύνατον αυτός ο άνθρωπος να χωρέσει σε πέντε-δέκα αράδες γραπτού λόγου. Η αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά του και η αμετροέπεια του λόγου του, δεν μπορεί να καταμετρηθεί εύκολα απο κάποιον ιστορικό. Και όμως, αυτός ο απίθανος σβίγγος, όχι μόνο επιβιώνει, όχι μόνο γίνεται υπολογίσιμος παράγοντας του πολιτικού βίου, αλλά μέσα απο τον εμετικό του λόγο, την τσιριχτή του φωνή και το απύθμενο θράσος του, κατορθώνει και επιβάλλεται σε οποιονδήποτε θελήσει να του αντιπαρατεθεί...
Θα μπορούσε κάλλιστα κάποιος να ισχυριστεί πως η περίπτωσή του χρήζει άμεσης...ψυχιατρικής εποπτείας. Και δικαίως. Ομως, εδώ είναι...Ελλαδιστάν, δεν είναι παίξε-γέλασε. Και στο Ελλαδιστάν αυτό, οι μόνοι που μπορούν να επιβιώνουν και μάλιστα με τη σχετική τους άνεση, είναι ακριβώς αυτού του είδους οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι του ύφους και του βεληνεκούς του Αδωνι Γεωργιάδη.
Ο άνθρωπος αυτός επίσης, τυγχάνει να είναι και το...αγαπημένο παιδί των παραθύρων των τηλε-καναλιών. Εχει γίνει η ...αγαπημένη τηλε-περσόνα όλων των δημοσιογραφίσκων της δεκάρας, που κάνουν τις πρωινες ενημερωτικές εκπομπές. Απο τον Σκάι του Αλαφούζου ώς τον ΑΝΤ-1 του Κυριακού, ο Αδωνις Γεωργιάδης περιφέρεται απο παράθυρο σε παράθυρο, διαλαλώντας την απαίσια λεκτική πραμάτεια του. Δεν αφήνει κανέναν να μιλήσει ή να εκφράσει τουλάχιστον μιαν αντίθετη προς αυτόν, άποψη. Θα τον...κόψει ο Αδωνις στην πρώτη φράση. Θα τον...επαναφέρει άμεσα στη δική του...εικονική πραγματικότητα, επιδιώκοντας τον άμεσο εκνευρισμό του συνομιλητή του και την απόλεια του ειρμού της σκέψης του. Κλασσικό δείγμα ερποντος φασιστοειδούς, που προσπαθεί να καλύψει την κενότητα των λόγων του και την τεράστια ανασφάλειά του, χρησιμοποιώντας τη συγκεκριμένη μέθοδο της καπέλωσης . Ενα εργαλείο που του είναι ιδιαίτερα χρησιμο και που, απ ό,τι φαίνεται, λειτουργεί καλά...
Ο Αδωνις Γεωργιάδης ασφαλώς και δεν είναι τυχαίος σε μια χώρα όπως το σύγχρονο...Ελλαδιστάν. Σε ένα κράτος του οποίου η έννοια "δημοκρατία" καταντάει να είναι το...γελοίον του πράγματος, οι μόνοι που μπορούν να επιβιώσουν μέσα στην πολιτική αρένα είναι οι μηδενικοί. Ο Γεωργιάδης ασφαλώς και ανήκει σε αυτούς. Είναι σάρκα απ τη σάρκα τους. Με μια ίσως ουσιώδης διαφορά: Οτι αυτός ΞΕΡΕΙ τι ακριβώς είναι ο ίδιος και ΠΩΣ μπορεί να εξοβελίζει τους αντιπάλους του. Οι υπόλοιποι, απλώς μεταχειρίζονται τις πεπατημένες του παρελθόντος χωρίς πάντα να επιτυγχάνουν. Ο Γεωργιάδης όμως ποτέ.
Ο Γεωργιάδης είναι αυτό που θα μπορούσε κάποιος να χαρακτηρίσει με σχετική ευκολία, ως το "Αυγό του φασιστικού Φιδιού". Το υποκείμενο αυτό, σε καμιά περίπτωση δεν θα μπορούσε να επιβιώσει, εαν η Ελλάδα βρισκόταν σε πολύ καλύτερη μοίρα απο αυτήν που βρίσκεται σήμερα. Ανθρωποι σαν τον Γεωργιάδη επιβιώνουν μόνο σε καταστάσεις όπου κυριαρχεί ο έρπων Φασισμός. Και σήμερα, οι καταστάσεις αυτές είναι κυρίαρχες σε όλο το μήκος και το πλάτους του ελλαδικού χώρου.
Η περίπτωσή του είναι σχεδόν ίδια και απαράλλαχτη με εκείνη του μακαρίτη Ευάγγελου Γιαννόπουλου. Ο Γιαννόπουλος, υπήρξε ο μπροστάρης του πράσινου φασισμού που εφάρμοσε με επιτυχία ο μέντοράς του, Ανδρέας Παπανδρέου. Με τη διαφορά οτι ο Γιαννόπουλος δεν υπήρξε απλώς ο κλόουν του ΠΑΣΟΚοεθνικοσοσιαλισμού. Ηταν κάτι πολύ περισσότερο απ αυτό. Ηταν "αρχηγός" όλου του τάγματος των "πρασινοφρουρών" και ο γνήσιος εκφραστής του παπανδρεικού μηδενισμού. Χωρίς τον Γιάννόπουλο, το ΠΑΣΟΚ τις δύσκολες μέρες του 88 και 89, ήταν αδύνατο να επιβιώσει. Η ΝΔ όμως του Αντώνη Σαμαρά, μπορεί κάλλιστα να επιβιώσει χωρίς τον Γεωργιάδη. Γιατί ο Γεωργιάδης είναι απλώς ένα εργαλείο της στην υπόθεση της επιβολής του νέου στάτους κβό που θέλει να εφαρμόσει, υπο τον μανδύα της ευρωπαικής γερμανοκεντρικής Τάξης Πραγμάτων. Ενα εργαλείο χρήσιμο, όπως η τανάλια στα χέρια του μάστορα που δένει τα σίδερα του σκυροδέματος μιας οικοδομής.
Ο Γεωργιάδης δεν επελέγη τυχαία απο τον Αντώνη Σαμαρά για να προσχωρήσει στη Νέα Δημοκρατία. Ούτε ασφαλώς και η επιλογή του ομοιδεάτου του Βορίδη. Ο Σαμαράς ήθελε μέσω του Γεωργιάδη, να περάσει αυτά που οποιοσδήποτε άλλος βουλευτής ή μέλος του κόμματός του ήταν αδύνατο να κατορθώσει. Ο Γεωργιάδης είναι η απόλυτη έκφραση της λαικίστικης μαύρης Δεξιάς, η οποία και αιματοκύλισε τον τόπο με την αρρωστημένη, παράλογη και πέραν πάσης λογικής νοοτροπία της. Επομένως, για τον Σαμαρά και την παρέα του, δεν μπορούσε να βρεθεί πιο χρήσιμο εργαλείο επικοινωνιακής πολτικής του πλέον αισχύστου λαικίστικου μοτίβου απο αυτόν. Ο Σαμαράς γνωρίζει επ ακριβώς τί μπορεί και τι δεν μπορεί ο Γεωργιάδης. Και τον χρησιμοποιεί ανάλογα.
Το "ελληνοειδές" αυτό, είναι ασφαλέστατα η Ντροπή και το Ονειδος μιας πατρίδας που θέλει να φέρει το ιερό όνομα της Ελλάδας. Και μόνο το γεγονός οτι είχε φτάσει να...επιπλήξει τους ...νεκρούς απο ασφυξία φοιτητές της τραγωδίας της Θεσσαλονίκης τον περσινό χειμώνα, φτάνει και περισσεύει για να τον κατατάξει κάποιος στους πολιτικούς παράφρονες. Αυτό όμως καθ' αυτό το γεγονός, δεν είναι παρα η κορυφή του παγόβουνου της φασιστικής αύρας που τείνει να τυλίξει την Ελλάδα. Οσο κατρακυλάει κανείς απ την κορφή αυτού του παγόβουνου προς τη βάση του, τόσα περισσότερα ανακαλύπτει, τόσο περισσότερο μολύνεται απο τη σήψη και τη σαπίλα.
Πολλές φορές θα μπορούσε να αναρωτηθεί ο μέσος σκεπτόμενος Ελληνας, γιατί χρησιμοποιείται ο Γεωργιάδης απ τα κανάλια, ως ο...αντίλογος σε κάθε πράξη και σε κάθε λόγο αντίστασης που επιχειρείται να ακουστεί μέσα απ αυτά. "Μήπως ...πληρώνει για να εφανίζεται;", θα μπορούσε επίσης να αναρωτηθεί κάποιος άλλος. Μην κουράζεστε, την απάντηση την έχει ήδη δώσει ο περίφημος - και μη εξαιρετέος - Νίκος Ευαγγελάτος μέσα απο την εκπομπή του: "Μα γιατί ο Γεωργιάδης "πουλάει"!
Ο Γεωργιάδης γνωρίζει οτι...πουλάει (έτσι κι αλλιώς την τέχνη τη γνωρίζει καλά απο τότε που πούλαγε τα πεμπτοκλασσάτα ελληνοειδή βιβλία του), όπως επίσης γνωρίζει σε απόλυτο βαθμό και τη ...θεωρία του "πατέρα" της βρόμικης προπαγάνδας Γιόζεφ Γκαίμπελς. Οσο περισσότερο προμοτάρει τον εαυτό του, ακόμη κι οταν αυτός βάλλεται απο παντού, τόσο πιο...δημοφιλής γίνεται! Οσο περισσότερη μαύρη προπαγάνδα βγάζει το στόμα του, τόσο περισσότερο μεγαλώνει το στάτους του στην πολιτική ζωή. Οσο περισσότερο λοιδωρείται και λοιδωρεί, τόσο αναπτύσσεται η μηδενιστική του προσωπικότητα.
Τον Γεωργιάδη τον φοβίζει περισσότερο απ όλα ένα πράγμα: Το να μην ασχολείται κανείς μαζί του! Αυτό στην κυριολεξία τον πεθαίνει, τον σκοτώνει. Θυμάμαι όταν έιχε έρθει εδώ στη Μελβούρνη, λίγο μετά τα Χριστούγεννα. Ηξερε οτι θα γινόταν δέκτης...πολλών γιουχαισμάτων απο τους ομογενείς, πράγμα που συνέβη. Οπως ήξερε οτι θα γινόταν και δέκτης πολλών επευφημιών. Εγώ υπήρξα απο τους πρώτους, απο αυτούς που τον γιουχάισαν. Και θυμάμαι το βλέμμα του, που θα μου μείνει αξέχαστο: Το βλέμμα του παρανοικού, όταν νοιώθει πως ...όλα πάνε καλά! Οτι...πετυχαίνει τους στόχους του!...
Στ' αλήθεια, δε ξέρω τι άλλο να προσθέσω γι αυτόν τον ελεεινό και θρασύδειλο ΑΛΗΤΗ της πολτικής μας ζωής. Ισως όμως το κάνει 'ένας 'άλλος αγωνιστής, ο Παναγιώτης Αποστόλου, συγγραφέας και δημοσιογράφος, συνεργάτης των ιστολογίων "Aegeantimes.gr" "Ελληνικό Φαινόμενο" και άλλων.
Παραθέτω εδώ μια επιστολή διαμαρτυρίας και παρέμβασης που είχε στείλει πριν απο ένα μηνα περίπου στην εφημερίδα "Ελεύθερη Ωρα", στην οποία ο Γεωργιάδης είχε παραχωρήσει συνέντευξη. Και στην κυριολεξία, ο Αποστόλου τον...τοποθετεί στην ...επ' ακριβή του θέση. διαβάστε την, έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Μιας και ο Αποστόλου κυριολεκτικά τον...ξεβρακώνει, ξεσκεπάζοντας την...αβάσταχτη ελαφρότητα του μηδενισμού του...
Θα μπορούσα να γράψω τόσα για το υποκείμενο αυτό της σύγχρονης πολιτικής ζωής, όσα δεν μπορεί να χωρέσει καν η σελίδα ετούτη του ιστολογίου.
Είναι αδύνατον αυτός ο άνθρωπος να χωρέσει σε πέντε-δέκα αράδες γραπτού λόγου. Η αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά του και η αμετροέπεια του λόγου του, δεν μπορεί να καταμετρηθεί εύκολα απο κάποιον ιστορικό. Και όμως, αυτός ο απίθανος σβίγγος, όχι μόνο επιβιώνει, όχι μόνο γίνεται υπολογίσιμος παράγοντας του πολιτικού βίου, αλλά μέσα απο τον εμετικό του λόγο, την τσιριχτή του φωνή και το απύθμενο θράσος του, κατορθώνει και επιβάλλεται σε οποιονδήποτε θελήσει να του αντιπαρατεθεί...
Θα μπορούσε κάλλιστα κάποιος να ισχυριστεί πως η περίπτωσή του χρήζει άμεσης...ψυχιατρικής εποπτείας. Και δικαίως. Ομως, εδώ είναι...Ελλαδιστάν, δεν είναι παίξε-γέλασε. Και στο Ελλαδιστάν αυτό, οι μόνοι που μπορούν να επιβιώνουν και μάλιστα με τη σχετική τους άνεση, είναι ακριβώς αυτού του είδους οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι του ύφους και του βεληνεκούς του Αδωνι Γεωργιάδη.
Ο άνθρωπος αυτός επίσης, τυγχάνει να είναι και το...αγαπημένο παιδί των παραθύρων των τηλε-καναλιών. Εχει γίνει η ...αγαπημένη τηλε-περσόνα όλων των δημοσιογραφίσκων της δεκάρας, που κάνουν τις πρωινες ενημερωτικές εκπομπές. Απο τον Σκάι του Αλαφούζου ώς τον ΑΝΤ-1 του Κυριακού, ο Αδωνις Γεωργιάδης περιφέρεται απο παράθυρο σε παράθυρο, διαλαλώντας την απαίσια λεκτική πραμάτεια του. Δεν αφήνει κανέναν να μιλήσει ή να εκφράσει τουλάχιστον μιαν αντίθετη προς αυτόν, άποψη. Θα τον...κόψει ο Αδωνις στην πρώτη φράση. Θα τον...επαναφέρει άμεσα στη δική του...εικονική πραγματικότητα, επιδιώκοντας τον άμεσο εκνευρισμό του συνομιλητή του και την απόλεια του ειρμού της σκέψης του. Κλασσικό δείγμα ερποντος φασιστοειδούς, που προσπαθεί να καλύψει την κενότητα των λόγων του και την τεράστια ανασφάλειά του, χρησιμοποιώντας τη συγκεκριμένη μέθοδο της καπέλωσης . Ενα εργαλείο που του είναι ιδιαίτερα χρησιμο και που, απ ό,τι φαίνεται, λειτουργεί καλά...
Ο Γεωργιάδης είναι αυτό που θα μπορούσε κάποιος να χαρακτηρίσει με σχετική ευκολία, ως το "Αυγό του φασιστικού Φιδιού". Το υποκείμενο αυτό, σε καμιά περίπτωση δεν θα μπορούσε να επιβιώσει, εαν η Ελλάδα βρισκόταν σε πολύ καλύτερη μοίρα απο αυτήν που βρίσκεται σήμερα. Ανθρωποι σαν τον Γεωργιάδη επιβιώνουν μόνο σε καταστάσεις όπου κυριαρχεί ο έρπων Φασισμός. Και σήμερα, οι καταστάσεις αυτές είναι κυρίαρχες σε όλο το μήκος και το πλάτους του ελλαδικού χώρου.
Η περίπτωσή του είναι σχεδόν ίδια και απαράλλαχτη με εκείνη του μακαρίτη Ευάγγελου Γιαννόπουλου. Ο Γιαννόπουλος, υπήρξε ο μπροστάρης του πράσινου φασισμού που εφάρμοσε με επιτυχία ο μέντοράς του, Ανδρέας Παπανδρέου. Με τη διαφορά οτι ο Γιαννόπουλος δεν υπήρξε απλώς ο κλόουν του ΠΑΣΟΚοεθνικοσοσιαλισμού. Ηταν κάτι πολύ περισσότερο απ αυτό. Ηταν "αρχηγός" όλου του τάγματος των "πρασινοφρουρών" και ο γνήσιος εκφραστής του παπανδρεικού μηδενισμού. Χωρίς τον Γιάννόπουλο, το ΠΑΣΟΚ τις δύσκολες μέρες του 88 και 89, ήταν αδύνατο να επιβιώσει. Η ΝΔ όμως του Αντώνη Σαμαρά, μπορεί κάλλιστα να επιβιώσει χωρίς τον Γεωργιάδη. Γιατί ο Γεωργιάδης είναι απλώς ένα εργαλείο της στην υπόθεση της επιβολής του νέου στάτους κβό που θέλει να εφαρμόσει, υπο τον μανδύα της ευρωπαικής γερμανοκεντρικής Τάξης Πραγμάτων. Ενα εργαλείο χρήσιμο, όπως η τανάλια στα χέρια του μάστορα που δένει τα σίδερα του σκυροδέματος μιας οικοδομής.
Το "ελληνοειδές" αυτό, είναι ασφαλέστατα η Ντροπή και το Ονειδος μιας πατρίδας που θέλει να φέρει το ιερό όνομα της Ελλάδας. Και μόνο το γεγονός οτι είχε φτάσει να...επιπλήξει τους ...νεκρούς απο ασφυξία φοιτητές της τραγωδίας της Θεσσαλονίκης τον περσινό χειμώνα, φτάνει και περισσεύει για να τον κατατάξει κάποιος στους πολιτικούς παράφρονες. Αυτό όμως καθ' αυτό το γεγονός, δεν είναι παρα η κορυφή του παγόβουνου της φασιστικής αύρας που τείνει να τυλίξει την Ελλάδα. Οσο κατρακυλάει κανείς απ την κορφή αυτού του παγόβουνου προς τη βάση του, τόσα περισσότερα ανακαλύπτει, τόσο περισσότερο μολύνεται απο τη σήψη και τη σαπίλα.
Ο Γεωργιάδης γνωρίζει οτι...πουλάει (έτσι κι αλλιώς την τέχνη τη γνωρίζει καλά απο τότε που πούλαγε τα πεμπτοκλασσάτα ελληνοειδή βιβλία του), όπως επίσης γνωρίζει σε απόλυτο βαθμό και τη ...θεωρία του "πατέρα" της βρόμικης προπαγάνδας Γιόζεφ Γκαίμπελς. Οσο περισσότερο προμοτάρει τον εαυτό του, ακόμη κι οταν αυτός βάλλεται απο παντού, τόσο πιο...δημοφιλής γίνεται! Οσο περισσότερη μαύρη προπαγάνδα βγάζει το στόμα του, τόσο περισσότερο μεγαλώνει το στάτους του στην πολιτική ζωή. Οσο περισσότερο λοιδωρείται και λοιδωρεί, τόσο αναπτύσσεται η μηδενιστική του προσωπικότητα.
Τον Γεωργιάδη τον φοβίζει περισσότερο απ όλα ένα πράγμα: Το να μην ασχολείται κανείς μαζί του! Αυτό στην κυριολεξία τον πεθαίνει, τον σκοτώνει. Θυμάμαι όταν έιχε έρθει εδώ στη Μελβούρνη, λίγο μετά τα Χριστούγεννα. Ηξερε οτι θα γινόταν δέκτης...πολλών γιουχαισμάτων απο τους ομογενείς, πράγμα που συνέβη. Οπως ήξερε οτι θα γινόταν και δέκτης πολλών επευφημιών. Εγώ υπήρξα απο τους πρώτους, απο αυτούς που τον γιουχάισαν. Και θυμάμαι το βλέμμα του, που θα μου μείνει αξέχαστο: Το βλέμμα του παρανοικού, όταν νοιώθει πως ...όλα πάνε καλά! Οτι...πετυχαίνει τους στόχους του!...
Στ' αλήθεια, δε ξέρω τι άλλο να προσθέσω γι αυτόν τον ελεεινό και θρασύδειλο ΑΛΗΤΗ της πολτικής μας ζωής. Ισως όμως το κάνει 'ένας 'άλλος αγωνιστής, ο Παναγιώτης Αποστόλου, συγγραφέας και δημοσιογράφος, συνεργάτης των ιστολογίων "Aegeantimes.gr" "Ελληνικό Φαινόμενο" και άλλων.
Παραθέτω εδώ μια επιστολή διαμαρτυρίας και παρέμβασης που είχε στείλει πριν απο ένα μηνα περίπου στην εφημερίδα "Ελεύθερη Ωρα", στην οποία ο Γεωργιάδης είχε παραχωρήσει συνέντευξη. Και στην κυριολεξία, ο Αποστόλου τον...τοποθετεί στην ...επ' ακριβή του θέση. διαβάστε την, έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Μιας και ο Αποστόλου κυριολεκτικά τον...ξεβρακώνει, ξεσκεπάζοντας την...αβάσταχτη ελαφρότητα του μηδενισμού του...
attikanea.blogspot
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου