“Είναι καλύτερα να στέκεσαι όρθιος με σπασμένο και μπανταρισμένο κεφάλι, από το να σέρνεσαι με την κοιλιά για να γλιτώσεις το κεφάλι σου”

Τα ερώτημα θα είχε σημασία να απαντηθεί αν δεν υπήρχαν οι 4000 αυτοκτονίες, η τεράστια ανεργία, τα πάμπολλα νοικοκυριά χωρίς ρεύμα και η μετανάστευση εκατοντάδων νέων. Δυστυχώς το κοινωνικό κράτος έχει διαλυθεί οριστικά και μαζί του έχουν “ενταφιασθεί” χιλιάδες έλληνες πολίτες

Η ελπίδα λέει το ρητό ότι πεθαίνει τελευταία αλλά μάλλον κι αυτή έχει ξεψυχήσει και μόνο ένα τυχαίο γεγονός μπορεί να φέρει τα πάνω- κάτω στην χώρα μας.

Σήμερα βλέπουμε πολιτικές δυνάμεις και βουλευτές που προδίδουν ιδέες και αξίες και ξεπουλούν τα πάντα στους τοκογλύφους και τους δανειστές αλλά και πολιτικούς της άλλης “επαναστατικής πλευράς” που φοβούνται να αναλάβουν ευθύνες, δράσεις και

πρωτοβουλίες για την ανατροπή των καταστροφικών πολιτικών του μνημονίου ενώ κάποιοι άλλοι συμπεριφέρονται ως το τέλειο άλλοθι του συστήματος με το να κτυπούν αδύναμους μετανάστες αλλά όχι τα διαπλεκόμενα αφεντικά που τους εκμεταλλεύονται.

Στο ίδιο μήκος κύματος ακολουθούν και οι πιστοί υπηρέτες του σάπιου συστήματος οι βολεμένοι χρυσοκάνθαροι δημοσιογράφοι των μεγάλων ιδιωτικών καναλιών όπου συκοφαντούν εργασιακές ομάδες, ελεύθερους επαγγελματίες, εκπαιδευτικούς, φορτηγατζήδες, αγρότες, δημοσίους υπαλλήλους (κυρίως όταν τολμούν να απεργούν) και παράλληλα λασπολογούν πολίτες που αντιστέκονται (Ιερισσός, Κερατέα) ενώ θάβουν ειδήσεις όπως εκείνη της Ισλανδίας όπου αποκαλύπτεται πως μία μικρή χώρα μπορεί να νικήσει το τραπεζικό σύστημα και να τιμωρήσει τους ανέντιμους πολιτικούς. Όλοι οι παραπάνω είναι μία ωραία παρέα για τον εαυτό της αλλά και ταυτόχρονα οι αδίστακτοι εκτελεστές των δικών μας ονείρων…

Σε μία καταπληκτική εκπομπή που είδα σε κρατικό κανάλι (Η μηχανή του χρόνου) είχε θέμα την μάχη του Μπιζανίου και την απελευθέρωση των Ιωαννίνων από τους Τούρκους στο Α’ Βαλκανικό πόλεμο πριν από ένα αιώνα περίπου.

Έμαθα λοιπόν ενδιαφέροντα πράματα που καλό είναι να τα διαβάσουν όλοι μας και να γίνουν και οι απαραίτητες συγκρίσεις με το σήμερα. Σε εκείνη την μάχη συνέβησαν τα εξής γεγονότα που πολλοί αποφεύγουν να αναφέρουν διότι γίνονται συγκρίσεις και αποκαλύπτεται ο ενδοτισμός και ο τσαρλατανισμός των σημερινών κοινοβουλευτικών κομμάτων: Βουλευτές άφησαν τα έδρανα της βουλής και ντύθηκαν στο χακί, μαζί με γιους αλλά και κόρες πρωθυπουργών, ολυμπιονίκες, δημάρχους και κυρίες της αριστοκρατίας των Αθηνών. Ακόμα και μετανάστες στην Αμερική πούλησαν όσο-όσο τις επιχειρήσεις τους και έκαναν το υπερπόντιο ταξίδι για να πολεμήσουν ενώ σημαδεύτηκε και από τον θάνατο του ποιητή και βουλευτή Λορέντζου Μαβίλη, που ξεψύχησε στις παρυφές των Ιωαννίνων με τα λόγια: “δεν περίμενα τέτοια τιμή, να δώσω τη ζωή μου για την Ελλάδα”.

Όλα αυτά είναι ιστορικά καταγεγραμμένα και δεν τα αναφέρω ούτε με εθνικιστική ούτε κυρίως με μιλιταριστική διάθεση αλλά αποτελεί ένα τρανό παράδειγμα όπου όλοι μαζί οι έλληνες ανεξαρτήτως ιδεολογικών διαφορών, ενωμένοι και αποφασισμένοι αντιμετώπισαν και νίκησαν τον εχθρό.

Αυτό το ιστορικό γεγονός και οι ενέργειες που πραγματοποιήθηκαν τότε δείχνει την ποιοτική διαφορά ανάμεσα στους πολιτικούς και τους μεγαλοαστούς εκείνης της ιστορικής εποχής με τους σημερινούς αποτυχημένους και ανίκανους υπουργούς και βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου αλλά και των “κρυμμένων” στα δύσκολα κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών και εφοπλιστών. Πριν 100 χρόνια λοιπόν η μεγάλη μάχη κερδήθηκε διότι υπήρχε σχέδιο, όραμα αλλά και πνεύμα ηρωισμού και αυτοθυσίας από εκείνους που ασκούσαν εξουσία, κάτι που αγνοούν οι τωρινοί ευτελείς πολιτικοί μας που όχι μόνο πλάνο σωτηρίας δεν έχουν για την χώρα αλλά κάνουν τα πάντα με δόλο ώστε να ικανοποιήσουν τους Γερμανούς.

Προσωπικά για να αντέξω την σημερινή τραγική κατάσταση και όσα δυσάρεστα γίνονται γύρω μου, προτιμώ να ακολουθήσω την διδακτική ρήση του Ινδού ηγέτη Μαχάτμα Γκάντι:
“Είναι καλύτερα να στέκεσαι όρθιος με σπασμένο και μπανταρισμένο κεφάλι, από το να σέρνεσαι με την κοιλιά για να γλιτώσεις το κεφάλι σου”.

WWW.ROCKWAY.GR