Έχει γίνει πλέον αντιληπτό, ακόμα και σε όσους δε θέλουν να δουν την πραγματικότητα για τους δικούς τους λόγους ότι στην Ευρώπη της Άνγκελα Μέρκελ είναι διακριτά τα «στρατόπεδα» που όχι μόνο έχουν δημιουργηθεί, αλλά είναι και έτοιμα να συγκρουστούν.
Το πρόσφατο παράδειγμα της πτώσης της κυβέρνησης του Ενρίκο Λέτα στην Ιταλία μπορεί να θεωρηθεί και ως επίσημη έναρξη της «μάχης» της Ευρώπης. Άλλωστε οι κυβερνήσεις του ευρωπαϊκού Νότου τα τελευταία χρόνια αναδείχθηκαν εκ της τροπής των πραγμάτων ως οι καλύτεροι δυνατοί σύμμαχοι της Γερμανίδας καγκελαρίου και της νεοφιλελεύθερης «παρέας» της. Εφάρμοσαν «ήσυχα» και χωρίς πολλές διαμαρτυρίες τη συνταγή της καταστροφής, αλλά και στάθηκαν «προσοχή» μπροστά στις απαιτήσεις των διεθνών αρπακτικών, κάνοντάς τους όλα τα χατίρια σε βάρος βέβαια των ευρωπαϊκών λαών.
Σε ότι αφορά την Ελλάδα, η υπηρέτηση αυτής της «πολιτικής» των συμφερόντων των «δανειστών», είναι γνωστό ότι ξεκίνησε να διαμορφώνεται από το 2010 με τις καταστροφικές μνημονιακές κυβερνήσεις να δίνουν «γη και ύδωρ» στους εταίρους – δανειστές ειδικά σε μια περίοδο, κατά την οποία οι ίδιοι βρίσκονταν σε «αναμμένα κάρβουνα». Σήμερα, και μετά την ανθρωπιστική καταστροφή του ευρωπαϊκού Νότου, αλλά και τη συνειδητή καταστροφή των εθνικών οικονομιών, τα πράγματα δείχνουν να πηγαίνουν και προς τον «υγιή» Βορρά. Είναι πλέον ολοφάνερο ότι το γερμανικό σχέδιο έχει μπει στην τελική του φάση. Είναι όμως εξίσου προφανές ότι οι Ευρωπαίοι, ακόμα και όσοι φαινομενικά δεν έχουν θιγεί από αυτή την άγρια νεοφιλελεύθερη επίθεση στα ανθρώπινα δικαιώματα και στην ίδια τη Δημοκρατία, αρχίζουν να στέλνουν σήματα καπνού σε Βερολίνο και Φρανκφούρτη.
Για την Ελλάδα, η κατάσταση είναι ακόμα πιο κρίσιμη, καθώς αυτή επελέγη, με τη συγκατάθεση των κυβερνήσεων των τελευταίων ετών, να γίνει το «πειραματόζωο» του εργαστηρίου της Μέρκελ. Πέρα όμως από αυτή τη διαπίστωση, οφείλει να ειπωθεί για άλλη μια φορά ότι στη χώρα κυριάρχησαν τα τελευταία 20 χρόνια δύο δεξιά – νεοφιλελεύθερα κόμματα όπως αυτά της ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, τα οποία λεηλάτησαν την Ελλάδα και κατέστρεψαν οποιαδήποτε δυνατότητα δημιουργίας ενός ισχυρού κοινωνικού Κράτους, το οποίο θα κάλυπτε τουλάχιστον τις βασικές και αυτονόητες ανάγκες των πολιτών του, ιδιαίτερα από τη στιγμή που τα συνήθη υποζύγια πλήρωναν τους φόρους τους και τις ασφαλιστικές τους εισφορές για κάτι που δεν τους παρεχόταν, τουλάχιστον σε ότι αφορά τα χρήματα που κατέβαλαν. Την ίδια στιγμή οι κυβερνήσεις αυτές άφηναν ελεύθερη τη ντόπια διαπλοκή να σαρώνει τα πάντα και να κάνει «δουλειές» με σκοτεινά συμφέροντα, τα οποία ξεκοκάλιζαν τα δανεικά που έπαιρνε η χώρα, σε γνώση πάντοτε των εταίρων – δανειστών.
Το κακό ήρθε να ολοκληρωθεί με την απόφαση των «δανειστών» να διεισδύσουν στη χώρα, με αποτέλεσμα η συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού να έχει να αντιμετωπίσει από τη μια πλευρά την εγχώρια διαπλεκόμενη και διεφθαρμένη «ελίτ», η οποία συνεχίζει ακόμα και σήμερα το «πάρτι», και από την άλλη τους ξένους συναδέλφους της. Οι εκλογές του 2012 αποτέλεσαν τη «σφραγίδα» της απόλυτης καταστροφής για τη χώρα, καθώς τα δύο απομεινάρια της ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, κατόρθωσαν, ξεγελώντας τον ελληνικό λαό, να ενώσουν τις «δυνάμεις» τους και να επιτεθούν στην κοινωνία. Αποτελείωσαν με εντολή της «Ευρώπης», δηλαδή της Άνγκελα Μέρκελ, τον κοινωνικό ιστό, την εθνική οικονομία, ονομάζοντας αυτή την επιλογή ως «σωτηρία της πατρίδας» και βέβαια αφού στέρησαν από την οικονομία κάθε εργαλείο υιοθέτησαν τα Μνημόνια ως μονόδρομο. Πρόκειται για μια καθαρά συνειδητή επιλογή εθελόδουλης υποταγής στο νεοφιλελεύθερο σχέδιο του Βερολίνου και της Φρανκφούρτης. Κανείς, ο οποίος συμμετέχει ή είναι πολύ κοντά στα κέντρα των αποφάσεων της εξουσίας δε μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν ήξερε. Αποδέχθηκε συνειδητά αυτές τις «πολιτικές» αποφάσεις, ο καθένας για τους δικούς του λόγους.
Πλέον, με τις συνθήκες να έχουν ήδη διαμορφωθεί ξεκάθαρα και τα χαρτιά να είναι όλα στο τραπέζι, η επιλογή μοιάζει εύκολη. Το «θόλωμα» των νερών ή η λειτουργία «μονταζιέρας» όχι μόνο από την πλευρά της κυβέρνησης, αλλά και από άλλες δυνάμεις, οι οποίες φαινομενικά δε συμφωνούν με αυτή την «πολιτική», αλλά ουσιαστικά στέκονται ως δεκανίκια στην κυβέρνηση Σαμαρά, δε μπορεί πια να πείσει κανέναν. Η προσπάθεια αποπροσανατολισμού μέσω της δημιουργίας εντυπώσεων (από όπου κι αν προέρχεται) δε μπορεί πια να πείσει τη συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού, η οποία κυριολεκτικά υποφέρει.
Με λίγα λόγια, τα «στρατόπεδα» είναι δύο και ο καθένας σύντομα θα κληθεί να αποφασίσει σχετικά με το ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει πίσω. Το δίλημμα είναι ένα και δε μπορεί να χάνεται μέσα σε άλλα αποπροσανατολιστικά και ψευδεπίγραφα «διλήμματα». Οι ευρωπαϊκοί λαοί βρίσκονται πια ξεκάθαρα σε διάταξη μάχης και είναι αποφασισμένοι να ξαναπάρουν πίσω την πραγματική Ευρώπη, την οποία οραματίστηκαν οι μεγάλοι της ηγέτες. Από την άλλη μεριά εκείνες οι νεοφιλελεύθερες δυνάμεις, οι οποίες την άλωσαν, έχουν συνειδητοποιήσει ότι η μάχη θα δοθεί και πριν αυτό συμβεί στέλνουν «ανιχνευτές».
Κοντολογίς, γνωστό και παλιό το τέχνασμα και ο ελληνικός λαός δε μπορεί πια να ξεγελαστεί. Βλέπει πια ξεκάθαρα, σε ότι αφορά την Ελλάδα τουλάχιστον, το ποιος πολεμά αυτή την κυβέρνηση και προσπαθεί να την «τελειώσει» πολιτικά, πάντοτε με γνώμονα την ουσιαστική προστασία και εξασφάλιση των λαϊκών και εθνικών συμφερόντων. Βλέπει επίσης το ποιοι είναι εκείνοι, οι οποίοι δήθεν φωνάζουν, αλλά επιθυμούν, ο καθένας για τους δικούς του λόγους τη διατήρηση του σημερινού status quo. Ότι κι αν ισχύει η συντριπτική πλειονότητα της κοινωνίας θα συμμαχήσει με όλες εκείνες τις υγιείς δημοκρατικές – προοδευτικές δυνάμεις του τόπου και η μάχη θα δοθεί. Ο νοών νοείτω…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου