Το "απολιτίκ" δεν μπορεί να αποτελέσει στάση ζωής ούτε μόδα.
Οι καταστάσεις που βιώνουμε όλοι μας είναι σοβαρές και οι ευθύνες στις πλάτες μας ,βαραίνουν εξίσου!Καθημερινά γινόμαστε παρά τη θέληση μας μέρος ενός παγκόσμιου πειράματος...Έχουν μετατρέψει την Ελλάδα σε "σάκκο του μπόξ" χτυπώντας και καταστρέφωντας κάθε μορφή κοινωνικής δομής ή κράτους πρόνοιας υπήρχε ως τώρα.Ταυτόχρονα μετράνε τις αντοχές εξαθλίωσης :των άνεργων, των συνταξιούχων που βλέπουν τις συντάξεις τους να εξανεμίζονται και των εργαζομένων που έχουν βρεθεί να εργάζονται σε απάνθρωπες εργασιακές συνθήκες και εξαιρετικά αβέβαιο μέλλον.Παράλληλα μετράνε και την αποτελεσματικότητα των όπλων με τα οποία μας σκοτώνουν...,τα μέσα μαζικής χειραγώγησης και προπαγάνδας που διαθέτουν και τους υπηρέτες αυτών, που προσπαθούν να μας πείσουν πως το μαύρο ,είναι άσπρο.
Πόσο ακόμη θα σε κοροϊδεύουν για να σου αρπάξουν την απολιτίκ ψήφο??
Και όμως το ποτάμι γυρνά και πίσω.... (Σαύρος Θεοδωράκης)
Είναι καιρός να καταλάβουμε πως λειτουργεί το δημοκρατικό εκλογικό τους σύστημα. Τη δεκαετία του 1980 τα πολιτικά επιχειρήματα που έκριναν τις εκλογές ήταν ξεκάθαρα πολιτικά. Από τη μία ο Καραμανλής να μιλά για την Ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και από την άλλη ο Παπανδρέου να φωνάζει «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο». Μπορεί φυσικά να αποδείχτηκε δημαγωγός και λαϊκιστής μιας και όχι μόνο δεν προσπάθησε να απομακρύνει τη χώρα μας από αυτούς τους θεσμούς, αλλά αντιθέτως ενίσχυσε την επιρροή τους στα ελληνικά πράγματα. Παρόλα αυτά αναγκάστηκε εκ των πραγμάτων να πολιτικοποιήσει έντονα τις εκλογές μιας και απευθυνόταν σε πολιτικοποιημένους ψηφοφόρους.
Και τώρα πάμε λίγες δεκαετίες πιο μπροστά. Πάμε στις τελευταίες εκλογές που κέρδισε ο Καραμανλής το 2007. Ήταν λίγο μετά τους Ολυμπιακούς και αφού είχαν γίνει πλέον ορατά τα οικονιμικά τους αποτελέσματά και αφού πλέον είχαν αρχίσει να χτυπούν τα καμπανάκια του χρέους και του ΔΝΤ. Την εκλογική μάχη την κέρδισε ο Καραμανλής με το ένα και μοναδικό επιχείρημα και σύνθημα: «Επίδομα στους τρίτεκνους». Αυτό συνέχεια επαναλάμβαναν τα στελέχη της ΝΔ σε κάθε εκπομπή και σε κάθε πάνελ που ήταν καλεσμένοι. Αυτό το σύνθημα ήταν γραμμένο σε κάθε διαφημιστικό φυλλάδιο και σε κάθε τηλεοπτικό σποτ.
Αξίζει να αναρωτηθεί κάποιος για το ποιος είναι ο λόγος που ένα κόμμα που βρίσκεται ήδη στην εξουσία και ήδη έχει αντιμετωπίσει πολλά (σκάνδαλα – πυρκαγιές κλπ) το μόνο που φωνάζει όπου βρεθεί και όπου σταθεί είναι το επίδομα στους τρίτεκνους. Αξίζει επίσης να αναρωτηθεί κανείς γιατί τελικά ο λαός ξαναψήφισε αυτήν την κυβέρνηση.
Η απάντηση είναι απλή. Οι πολίτες, όχι μόνο της χώρας μας, αλλά ολόκληρου του δυτικού κόσμου, έχουν πλέον μεταμορφωθεί από πολιτικά όντα σε καταναλωτές. Ο καταναλωτισμός σαν συνήθεια και η επιλογή της ανάπτυξης της οικονομίας μέσω του καταναλωτισμού της μεσαίας τάξης μετέτρεψαν σιγά σιγά τον πολίτη σε καταναλωτή και της πολιτικής. Οι καταναλωτές δεν αποφασίζουν με λογικά κριτήρια αλλά απλά καταναλώνουν το καλύτερο προϊόν στην καλύτερη τιμή. Το μάρκετινγκ έχει μπει και στην πολιτική. Δεν αναφέρομαι απλά στους επικοινωνιολόγους και στους image maker. Αναφέρομαι κυρίως στις δημοσκοπήσεις και τον επιστημονικό τρόπο που γίνονται πλέον (Μπορείτε να δείτε το ντοκυμαντέρ του BBC «ο αιώνας του εαυτού» που αναλύει το φαινόμενο πιο λεπτομερώς).
Ο Καραμανλής με το σύνθημα «Επίδομα στους τρίτεκνους» άλωσε την ψήφο των αναποφάσιστων καταναλωτών. Γι αυτό δεν ασχολήθηκε με κανένα άλλο θέμα και γι αυτό ψηφίστηκε. Τόσο απλά. Έτυχε μεγάλο ποσοστό των αναποφάσιστων, τόσο όσο χρειαζόταν η ΝΔ για να κερδίσει, να είναι πολύτεκνοι. Οι υπόλοιποι ήταν οι παραδοσιακοί ψηφοφόροι που είχαν εξαγωραστεί ήδη από τα ρουσφέτια ή απλά είχαν εγκλωβιστεί στη ΝΔ λόγω συναισθηματικών ή ψυχολογικών λόγων. Σίγουρα έχετε γνωρίσει τετοιυς ψηφοφόφους της ΝΔ ή του ΠΑΣΟΚ και μπορεί να ήσαταν και εσείς ένας από αυτούς.
Σήμερα η αδιευκρίνηστη ψήφος είναι στο 30%. Πολύ μεγάλο ποσοστό αν αναλογιστεί κανείς ότι το πρώτο κόμμα στις δημοσκοπίσεις συγκεντρώνει λίγο παραπάνω από το 20%. Οι δημοσκόποι λοιπόν βλέπουν μια τεράστια ανεκμετάλευτη δεξαμενή ψηφοφόρων. Την μελετούν, την ρωτούν όχι μόνο τι θα ψηφίσει, αλλά και τη δουλειά κάνει και τι χρώμα εσώρουχο φοράει και ότι άλλο θεωρηθεί χρήσιμη πληροφορία. Αν λοιπόν οι αναποφάσιστοι φορούν κόκκινο βρακί κατά 50% τότε νά σου και το κόμμα του κόκκινου βρακιού να εμφανίζεται ξαφνικά υπερασπιζόμενο το δικαίωμα στο κόκκινο εσώρουχο.
Μια τέτοια περίπτωση βρακο-κόμματος είναι και αυτό του Θεοδωράκη, αλλά και η κίνηση των 58 και η Ελιά και ότι άλλο προκύψει έτσι ξαφνικά. Όλοι αυτοί οι σχηματισμοί δεν δημιουργήθηκαν για να προτείνουν κάτι νέο ή κάτι διαφορετικό. Όλοι αυτοί οι σχηματισμοί δεν είναι πολιτικοί σχηματισμοί που έχουν σαν στόχο να δώσουν μια μάχη έστω για κάτι μικρό. Είναι σχηματισμοί των δημοσκοπήσεων. Είναι τυχοδιοκτικοί και άρα επικίνδυνοι σχηματισμοί.
Τα ΜΜΕ εδώ και καιρό μιλούν για την ανάγκη δημιουργίας ενός ενδιάμεσου χώρου (φορέα) μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Προσπαθούσαν να δημιουργήσουν αυτήν την ανάγκη και μετά την μέτρησαν κιόλας στις δημοσκοπήσεις. Πολλοί προσπάθησαν να φτιάξουν αυτόν τον φορέα. Λοβέρδος-Κατσέλη-οι 58 με τον Σημίτη- Ο Παπανδρεου δήλωσε πρόσφατα οτι «δηλώνει παρών στις εξελίξεις», τώρα εμφανίστηκε και ο Σταύρος Θεοδωράκης με το Ποτάμι του. Οι 58 υπάρχουν εδώ και μήνες, όμως πέρα από την ανάγκη να εκφραστεί η κεντροαριστερά δεν βρήκαν να μας πουν άλλο επιχείρημα που να δικαιολογεί την ύπαρξή τους. Δεν είπαν τίποτα για το χρέος, για τα μνημόνια, για την ανεργία. Δεν ήταν αυτός ο σκοπός τους.
Καταρχάς να κάνουμε μερικά σχόλια.
Α) Δεν θυμάμαι την περίοδο του ισχυρού δικομματισμού να μιλούν τα ΜΜΕ για την ανάγκη ύπαρξης ενός ισχυρού τρίτου πόλου. Τώρα που μπορεί να πάρει την εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ το θυμήθηκαν.
Β) Πολλοί μιλούν για την ανάγκη δημιουργίας ενός δυνατού και ενωμένου κεντροαριστερού χώρου. Ξεχνούν οτι ο «μικρός και αδύνατος» κεντροαριστερός χώρος (ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) συγκηβερνησαν και συνεχίζουν να συγκυβερνούν (έστω κατά το ήμιση). Ξεχάσαμε οτι αυτοί οι χώροι διαλύθηκαν επειδή σήκωναν τα χεράκια για τα μνημόνια και τις μειώσεις μισθών και εργασιακών δικαιομάτων; Με λίγα λόγια η ίδια η πραγματικότητα έδειξε οτι η κεντροαριστερά δεν μπορεί και δεν θέλει να κάνει τίποτα περισσότερο από την κεντροδεξιά. Άρα στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο είναι παντελώς άχρηστη για τον λαό και για τον τόπο. Γι αυτό μιλούν απλά για κεντροαριστερά και δεν λένε τίποτα άλλο, γιατί απλά μιλούν στο συναίσθημα των παραδοσιακών ψηφοφόρων τους.
Όμως πράγματι υπάρχουν αναποφάσιστοι ψηφοφόροι που
- δεν είναι φασίστες και δεν ξεγελιούνται από τη Χρυσή Αυγή
- δεν θα ψήφιζαν με τίποτα ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ ή όποια άλλη μνημονιακή δύναμη
- δεν θα ήθελαν να ψηφίσουν αριστερά για ιδεολογικούς/συναισθηματικούς λόγους
Αυτοί οι αναποφάσιστοι δηλώνουν στις δημοσκοπίσεις οτι το σημαντικότερο θέμα που θα τους επιρεάσει στην ψήφο τους είναι το μνημόνιο και η πολιτική σχετικά με το χρέος. Αυτοί οι αναποφάσιστοι λοιπόν, την κρίσιμη στιγμή θα ψήφιζαν ΣΥΡΙΖΑ ή ΑΝΕΛ. Αυτούς τους ψηφοφόρους πάει να αρπάξει ο Θεοδωράκης (γνωστός ΠΑΣΟΚογενής και Παπανδρεϊκός όλα αυτά τα χρόνια των μνημονίων) και όλοι οι άλλοι.
Κατεβαίνουν όλοι αυτοί στις εκλογές επειδή έχουν κάτι να προτείνουν; Όχι. Δεν έχουν τίποτα να πουν για κανένα θέμα. Απλά κατεβαίνουν για να μη ανέβει η αντιπολίτευση τόσο πολύ ώστε να αναγκάσει την κυβέρνηση να παραιτηθεί. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι και οι ίδιοι μηχανισμοί που κυβερνούσαν την τελευταία 30-ετία με άλλο πρόσωπο. Το παίζουν ανεξάρτητοι και καθαροί μα δεν μιλούν και δε θα μιλήσουν ποτέ για τα πραγματικά προβλήματα. Ο ίδιος ο Θεοδωρακης για το κόμμα του δίνει το εξής στίγμα:
«Η μεγάλη ευκαιρία χάθηκε με τον Καραμανλή και τον Παπανδρέου.» (σσ: εννοεί να συνεργαστούν για να σώσουν την χώρα)
Ούτε λοιπόν και αυτός διαφωνεί με τη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και μας το λέει χύμα. Απλά φταίνε οι κομματικοί στρατοί που δεν άφησαν τους ηγέτες των δύο κομμάτων να σώσουν την χώρα το 2010. Βάζει λοιπόν το ακομμάτιστο στοιχείο, αλλά με την ίδια ακριβώς πολιτική. Πάει λοιπόν ο Σταύρος ο ποταμίσιος να αρπάξει την ψήφο των «απολιτίκ». Να την κάνει τι; Τίποτα. Απλά να την εγκλωβίσει, να την μαντρώσει και να την επιστρέψει πίσω στα αφεντικά της. Στους εφοπλιστές και στους τραπεζίτες. Χωρίς κομμάτικούς μεσάζοντες όμως.
Δεν τους έφτανε που έκαναν του ψηφοφόρους καταναλωτές. Τώρα θέλουν να κάνουν και τα κόμματα, κόμματα μιας χρήσης, κόμματα ενός προσώπου, κόμματα του κόκκινου βρακιού. Αλλαγή προσώπων λοιπόν ζητά το Ποτάμι. Αλλαγή φορέων πολιτικής ζητάει το Ποτάμι. Αλλά όσο αφορά την πολιτική γραμμή δεν θέλει να αλλάξει τίποτα, γι αυτό και όλες αυτές οι μεθοδευμένες «πρωτοβουλίες» δεν μιλούν καθόλου για πολιτική και απλά αρκούνται στο να κατακρίνουν τα κόμματα. Οι «πρωτοβουλίες αυτές δεν θέλουν να αλλάξουν τίποτα στην πολιτική ζωή του τόπου. Θέλουν να μείνει η εξουσία εκεί που ανήκει ήδη. Η εξουσία στην Ελίτ λοιπόν και το χρέος στο λαό. Ε λοιπόν αυτό το «ποτάμι» πρέπει να γυρίσει πίσω.
Ο Παράωρος
ΥΓ: Σίγουρα είμαστε ακόμα καταναλωτές της πολιτικής και άρα ευάλωτοι στα καινούρια τρικ και στα καινούρια διαφημιστικά φυλάδια των ίδιων εμπόρων, που όταν δουν το προϊόν τους να μην πουλά πλέον, αλλάζουν απλά τη συσκευασία. Όμως έχω την αίσθηση οτι δεν θα ψωνίσουμε αυτή τη φορά από το ίδιο μαγαζί, το ίδιο προϊόν. Αυτή τη φορά θα ψωνίσουμε κάτι άλλο, αλλά και πάλι θα ψωνίσουμε. Αν δεν σταματήσουμε να αγωράζουμε πολιτική, αν δεν ξεκινήσουμε να την επιλέγουμε με κριτήρια λογικά, είμαστε καταδικασμένοι. Το να βάλουμε την απλή λογική στη ζωή μας και την πολιτική στην κουλτούρα μας, είναι δική μας ευθύνη (και όταν λέω πολιτική δεν εννοώ ούτε τον τεχνοκρατισμό ούτε τον κομματισμό, αλλά αυτό που εννοούσαν στην αρχάια αθήνα του 5ου αιώνα π.Χ.). Όσο παραμένουμε καταναλωτές της πολιτικής τόσο θα βρίσκουν τρόπο να μας άγουν και να μας φέρουν και τι καλά που θα κάνουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου