Η τελευταία παπάρα του χοντρού

Όποιος έχει δει τον Βενιζέλο να τρώει, ξέρει κάτι παραπάνω για το χαρακτήρα του.

Αδηφάγος με την εξουσία, αεροφάγος στην πολιτική σκηνή, αφού δεν αφήνει κανέναν άλλον να ακουμπήσει αξίωμα ή να μιλήσει.

Η τελευταία παπάρα του χοντρού είναι ότι δεν τον ενδιαφέρει τάχα ο εαυτός του ή η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, αλλά η διάσωση της χώρας.

Προσφέρει υπηρεσία.

Σιγά μην κλάψω.

Συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο.

Όλοι λένε πως τώρα είναι η ώρα να βγούμε φουλ στις αγορές. Είναι το τάιμινγκ καλό.

Ενώ μια εκδοσούλα θα είναι φύλο συκής ότι δανειζόμαστε ομαλά. Έτσι θα μπορεί η ΕΚΤ να «γυρίσει» τα ομόλογα που κρατάει και θα γλυτώσουμε πέντε δις που δεν θα χρειαστεί να βρεθούν με μέτρα.

Μόνο ο χοντρός δεν βιάζεται. Χρειάζονται, λέει, προσεκτικά βήματα.


Σιγά! Ξέρει πολύ καλά ότι αν γίνει ο δανεισμός  η κυβέρνηση απελευθερώνεται.

Αν το ΠΑΣΟΚ πάει χάλια στις Ευρωεκλογές και βγάλει μισό Ευρωβουλευτή (ας πούμε την Ράπτη από τη μέση και κάτω) θα μπορούν να πουν αντίο στον χοντρό.

Η βαθιά γνώση του σε θέματα χρέους και δανεισμού (που ρήμαξε μικρο-ομολογιούχους και ταμεία στο PSI) δεν θα είναι απαραίτητη.

Ενώ αν ο δανεισμός είναι μπροστά, δεν θα πρέπει με τίποτε να απειληθεί η σταθερότητα της κυβέρνησης. Δεν θα πρέπει δηλαδή να πειραχτεί ο χοντρός.

Έτσι αντιλαμβάνεται ο Βαγγέλης τη διάσωση της χώρας.

Ως διάσωση του εαυτού του στην ηγεσία ενός ΠΑΣΟΚ που το σιχαίνονται γιατί τον σιχαίνονται.



Γράφει το Παρατηρητήριο του Lykavitos.gr