Παραμονές της επετείου της Εθνεγερσίας, μια μέρα μετά τη μαύρη επέτειο της απολογίας του Κολοκοτρώνη στο δικαστήριο που τον καταδίκασε, και ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη η κρίση στην Ουκρανία, η οποία επαναφέρει στο προσκήνιο το ενδεχόμενο ενός νέου τύπου Ψυχρό Πόλεμο μεταξύ Ρωσίας και Δύσης, είναι εξαιρετικά χρήσιμο να ανασύρουμε από τη μνήμη μας αυτό που αποκαλείται «κατάρα του έθνους».
Μία από τις ανακρίβειες (πλείστες όσες φορές παίρνει διαστάσεις αθλιότητας) που διακινείται με διάφορους τρόπους, πολλές φορές και από… επίσημα χείλη, είναι ο ισχυρισμός ότι η Ελλάδα απελευθερώθηκε από τους ξένους, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη Ναυμαχία του Ναβαρίνου, όπου οι στόλοι των τριών Μεγάλων Δυνάμεων καταβύθισαν τον αιγυπτιακό στόλο, θέτοντας τέρμα στην εκστρατεία του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο. Και ο ισχυρισμός και το παράδειγμα είναι εκτός πραγματικότητας.
Το ορθόν είναι ότι οι Ελληνες εξεγέρθηκαν το 1821, υποβοηθούμενοι ίσως επί δεκαετίες στη φάση της προετοιμασίας από τον ρωσικό παράγοντα, και πολέμησαν σε βουνά, λαγκάδια και θάλασσες γενναία και με απίστευτη αυτοθυσία. Οταν ξέσπασε η Ελληνική Επανάσταση, είχε ήδη επέλθει σταδιακή κάμψη της ισχύος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και οι Μεγάλες Δυνάμεις διαφωνούσαν στον τρόπο διαχείρισης της επερχόμενης κατάρρευσης του Μεγάλου Ασθενούς. Οι Ρώσοι επεδίωκαν τη διάλυσή της, τον έλεγχο των Στενών και την κάθοδο στις ζεστές θάλασσες, κάτι που έκανε τους Αγγλογάλλους να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να επιβάλουν το δόγμα της εδαφικής ακεραιότητας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (1856), το οποίο υποστήριζαν ΚΑΙ την περίοδο που ξέσπασε η Ελληνική Επανάσταση!
Επίσης, το ορθόν είναι ότι, όταν οι Μεγάλες Δυνάμεις είδαν ότι εκείνοι οι «θεότρελοι» ρακένδυτοι Ελληνες του Μοριά και της Ρούμελης, ακόμα από τον πρώτο χρόνο της Επανάστασης, έδειξαν ότι είναι ανίκητοι και θα είναι αυτοί που θα αρχίσουν να «ξηλώνουν το πουλόβερ» που λέγεται Οθωμανική Αυτοκρατορία, τροποποίησαν την πολιτική τους, που ήταν εναντίον της Επανάστασης, και άρχισαν να διαγκωνίζονται για να λάβουν θέσεις για την επόμενη ημέρα. Αποκορύφωμα του «ενδιαφέροντος» ήταν η αποδοχή από πλευράς αγγλικού τραπεζικού οίκου του αιτήματος της επαναστατικής κυβέρνησης για χορήγηση δανείου, κάτι που συνιστούσε έμμεση αναγνώριση.
Οσον αφορά τη Ναυμαχία του Ναβαρίνου, ναι, είναι αλήθεια ότι οι στόλοι των τριών Μεγάλων Δυνάμεων κατάφεραν καίριο χτύπημα στον Ιμπραήμ, όμως λίγοι στην Ελλάδα γνωρίζουν ότι η εκστρατεία του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο μπορεί να έγινε κατόπιν επίκλησης του σουλτάνου, όμως ο στόχος του πατέρα του, του Μεχμέτ Αλί της Αιγύπτου, ήταν στη συνέχεια να κινηθεί μέσω της ηπειρωτικής Ελλάδας εναντίον της Κωνσταντινούπολης και της Υψηλής Πύλης. Κάτι που έκανε με άλλη εκστρατεία, το 1830, οπότε κατέλαβε τη Συρία και έφτασε μέχρι την Κιουτάχεια (1833), για να σταματήσει η πορεία εναντίον της Κωνσταντινούπολης μόνο ύστερα από παρέμβαση των ευρωπαϊκών δυνάμεων.
Αρα το ορθόν είναι ότι η Ελλάδα απελευθερώθηκε γιατί αγωνίστηκαν οι Ελληνες γενναία και πλήρωσαν τεράστιο φόρο αίματος, όπως επίσης ορθό είναι ότι, όταν φάνηκε στον ορίζοντα η εικόνα της ελευθερίας, τότε οι Μεγάλες Δυνάμεις άρχισαν να αναμειγνύονται ενεργώς στα ελληνικά πράγματα, γεγονός που αποτέλεσε την αιτία της εμφάνισης της διχόνοιας, αυτό που αποκαλούμε κατάρα του έθνους.
Το πώς ακριβώς επέδρασε στην πορεία του ελληνικού κράτους, στα ελληνικά πολιτικά πράγματα αλλά και στην ενότητα του ελληνικού έθνους η γεωστρατηγική θέση του ελληνικού χώρου και τα συγκρουόμενα συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων, και τι επιπτώσεις θα έχει τα επόμενα χρόνια η ουκρανική κρίση στα ελληνικά πράγματα θα το εξετάσουμε στο άρθρο μας της Κυριακής.
Προς το παρόν, για να τονίσουμε πού μπορεί να οδηγήσει ορισμένους Ελληνες η μανία για την εξουσία, να υπενθυμίσουμε στους αναγνώστες μας ότι ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο Γέρος του Μοριά, ένα από τα πιο μεγάλα στρατηγικά μυαλά και μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του Ελληνισμού, συνελήφθη, δικάστηκε και καταδικάστηκε από Ελληνες, ενεργούμενα των Αγγλων, επειδή θεωρήθηκε ότι συνεργαζόταν με τους Ρώσους εναντίον της αντιβασιλείας, κάτι που ήταν εξ ολοκλήρου ψευδές.
Εως την Κυριακή, για να μας φύγει η πίκρα, καλό είναι να έχουμε στον νου μας τους γενναίους δικαστές Τσερτσέτη και Πολυζωίδη, που μας θυμίζουν και μας δίνουν το δικαίωμα να ελπίζουμε ότι πάντα θα υπάρχουν και Ελληνες που θα αποδεικνύουν ότι δεν είμαστε όλοι προσκυνημένοι…
Δημοκρατία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου