Μας κυβερνούν ένα μάτσο πουλημένα, δειλά, δοσιλογάκια.

Τι ζητάμε από τον κόσμο, από έναν κόσμο που στην πλειοψηφία του είναι άνεργος και απλήρωτος? Κάποιοι εδώ και μήνες άλλοι χρόνια ολόκληρα.
Τι ζητάμε από τις οικογένειες που ζουν από την καλοσύνη και την φιλανθρωπία, από οικογένειες που τα παιδιά τους δεν έχουν κολατσιό στο σχολείο πόσο μάλλον ένα δεύτερο τετράδιο και μολύβι ή την πολυτέλεια μιας ξένης γλώσσας?
Τι ζητάμε από τον συνταξιούχο που στέκεται στις ουρές στα συσσίτια και στα πολυιατρεία με εθελοντές γιατρούς?
Τι ζητάμε από όσους εξοντώθηκαν οικονομικά και έχασαν το σπίτι τους ή την μικρή επιχείρησή τους και από νοικοκυραίοι κατάντησαν ζητιάνοι?
Ζητάμε να ασχοληθούν με Μπαλτάκους, Κασιδιάριδες και success story? Αν ναι τότε είμαστε εκτός τόπου και χρόνου. Πόσοι νομίζετε από αυτούς θα ασχοληθούν αύριο να διαβάσουν εφημερίδες ?

Τι πραγματικά συμβαίνει στην χώρα μας  μπορούν να το αισθανθούν μόνο παρακολουθώντας το κανάλι της Βουλής. Εκεί όπου γράφονται οι τραγικές σελίδες της ιστορίας που θα διαβάζουν αύριο τα παιδιά των παιδιών μας. Εκεί όπου η συγκυβέρνηση χωρίς φόβο λόγω ασυδοσίας, αναισθησίας, κτηνωδίας καταθέτει τα ψέματα της. Εκεί όπου με φόβο για τα χειρότερα που έρχονται οι λίγοι έντιμοι πατριώτες που έχουν απομείνει, καταθέτουν πικρές αλήθειες.
Στην Βουλή όλα καταγράφονται χωρίς παράθυρα και παρεμβάσεις, χωρίς ερμηνείες και παρερμηνείες  εγκάθετων δημοσιογραφίσκων της πεντάρας αλλά των δεκάδων χιλιάδων Ευρώ μισθολογικά. Ποιος όμως βλέπει βουλή? Κανείς σχεδόν, πόσο μάλλον οι νέοι άνθρωποι.
Αν ήμουν πατριώτης εκατομμυριούχος –λέμε τώρα, όχι πως υπάρχει τέτοιο είδος- θα γέμιζα την Αθήνα με γιγαντοοθώνες και θα έδειχνα αδιάκοπα αποσπάσματα από όσα λένε οι λίγοι έντιμοι εναπομείναντες πατριώτες Βουλευτές. Θα έδειχνα επίσης τον Παπανδρέου να φωνάζει «Λεφτά έχουμε». Τον εαυτό του εννοούσε βρε παιδιά τελικά! Και τον Σαμαρά να σκίζει τα ρούχα του, να γρατζουνάει το πρόσωπό του σαν μοιρολογίστρα για το κακό που θα μας βρει με τα μνημόνια. Αυτός αντίθετα δεν εννοούσε με το εμάς τον ίδιο αλλά εμάς τους υπόλοιπους.
Και μετά θα άναβε το γλέντι! Θα έδειχνα ολημερίς κι ολονυχτίς Μπαλτάκους Νεοδημοκράτες καθοδηγητές της Χρυσής Αυγής, Βορίδιδες με συνολάκια μπότα, κράνος και τσεκούρι από τα νιάτα τους, τον μπουμπούκο να πουλάει τσελεμεντέδες και συγγράμματα αστρολογίας, τον Βενιζέλο να ξεκατινιάζεται όταν ορκιζόταν στον ήλιο του ΠΑΣΟΚ ότι δεν θα συνεργαστεί με Σαμαρά, τον Τσίπρα με το μαλλί κοκοράκι να λέει ότι θα καταγγείλει τα μνημόνια και με το μαλλί καθώς πρέπει τεντωμένο να λέει θα το διαπραγματευτούμε.
Και τότε όλοι ίσως καταλάβαιναν ποιοι μας κυβερνούν! Θα έβλεπαν ότι μας κυβερνούν ένα μάτσο μασκαράδες, ένα μάτσο γελωτοποιοί, ένα μάτσο μαριονέτες, ένα μάτσο πουλημένα, δειλά, δοσιλογάκια.
Αυτό είναι το όνειρό μου, να ήμουν εκατομμυριούχος για να βοηθούσα τον Ελληνικό λαό να καταλάβει. Άνθρωποι όμως σαν κι εμένα κι εσάς, τελικά δεν γίνονται ούτε εκατομμυριούχοι ούτε και πολιτικοί. Εκατομμυριούχοι δεν γινόμαστε γιατί βρίσκουμε χαρά στο να δίνουμε και πολιτικοί γιατί όσα έχουμε δεν φτάνουν για να πληρώσουμε για μια θέση στο χαζοκούτι όπου μόνο οι κατσαπλιάδες, οι πουλημένοι  και τα λαμόγια ή αλλιώς οι Μπαλτάκιδες, οι Βορίδιδες, οι μπουμπούκοι, οι Σαμαράδες και οι Βενιζέλοι έχουν μόνιμους θρόνους.  

(Κ.Κ. απόστρατος αξιωματικός Ειδικών Δυνάμεων Λιμενικού Σώματος)