Ο ιδεολογικός συνεταίρος και ο μέντορας του Σαμαρά, κατά πρωθυπουργική δήλωσή του από του Βήματος της Βουλής, ο κύριος Πρετεντέρης αμφισβητεί ότι έχω ιστορία. «Την μόνη ιστορία που ξέρω εγώ ότι έχει αυτός (ο αυτός είμαι εγώ) είναι ότι διόρισε την κόρη του στη Βουλή», είπε ψευδόμενος και συκοφαντώντας από του πεφυσιωμένου ύψους της «αυθεντίας» του, (ούτε τα παιδιά μου δεν σεβάστηκαν) τη βραδιά που με διέγραφε ο Σαμαράς, όταν αρνήθηκα να ψηφίσω το έκτρωμα του ΕΝΦΙΑ.
Δεν είμαι του συστήματος, συστημικός που λένε. Του κατεστημένου. Των μαυραγοριτών και δωσιλόγων της κατοχής. Και των απογόνων αυτών. Τις ώρες της κρίσεως απεκαλύφθησαν όλοι τους. Τους είδα. Όλα τα είδα. Με έκαναν να μετανοιώσω για τη ζωή μου όλη. Την πολιτική. Την είχα πάρει λάθος. Τους κουβαλούσα στις πλάτες μου. Τους αγράμματους, τους ανάξιους, τους καταληψίες. Τους νομείς της εξουσίας. Τους άρπαγες. Σε βάρος του λαού και των απλών μελών της παράταξης. Που τους εκμεταλλεύονται οι επιτήδειοι.
Και βγαίνει σήμερα ο αρχηγός των ετερόκλητων συμμοριών να απειλήσει πως: «Δεν θα υπάρχει “παρών”, αλλά θα είναι μόνον μία ψήφος με ονοματεπώνυμο. Ο κάθε βουλευτής θα τεθεί ενώπιος ενωπίω με την αγωνία των Ελλήνων». Ποτέ δεν έριξα ανώνυμη ψήφο. Ποτέ δεν προέβην σε ανώνυμη πράξη. Πάντοτε έδρασα με το ονοματεπώνυμό μου. Στο φως. Στην πλήθουσα αγορά. Στη βιοπάλη. Στις σπουδές μου στη Νομική Αθηνών, στην Αμερική και στην Ευρώπη, στον Στρατό ως έφεδρος εικοσιοκτάμηνης θητείας αξιωματικός (όχι ως «τριμηνίτης»), ως δικηγόρος, ως βουλευτής, ως υπουργός, ως αντιπρόεδρος και Πρόεδρος της Βουλής. Πάντοτε στο φως. Ποτέ στο σκοτάδι ή στο ημίφως, όπως κάποιος ή κάποιοι έδρασαν το 1993 και το 1995!
Υπάρχουν διαφορές και ανομοιότητες. Μία εξ αυτών είναι το αυτόκνημο στον βηματισμό, η αξιοπρέπεια, η υπερηφάνεια, η ανεξαρτησία και η ελευθερία στη στάση ζωής. Πράγματι, στην τρίτη ψηφοφορία, όπως και στις δύο προηγηθείσες, ο κάθε βουλευτής (και εγώ) τίθεται «ενώπιος ενωπίω με την αγωνία των Ελλήνων και με το συμφέρον της πατρίδας». Αυτό πράττω όλα αυτά τα χρόνια της τριπλής κατοχής (τροϊκανικής). Αρνούμαι τη δούλωση του λαού μου, τη δήμευση των περιουσιών του, τη φτωχοποίησή του, την μετατροπή της πατρίδας μου σε αποικία χρέους, τον θάνατο των γερόντων από έλλειψη φαρμάκων, την εξορία (αναγκαστική μετανάστευση) των νέων μας.
Όλα αυτά θέλει να συνεχίσει προσφέρουσα φόβο και συσσίτια ίσως, σώζουσα την κλίκα της και επιμένουσα στο γάτζωμα στις καρέκλες και υπενθυμίζουσα τον μπαμπούλα του κομμουνιστικού-αριστερίστικου κινδύνου του ΣΥΡΙΖΑ (!), η ψευδώνυμη Νέα Δημοκρατία και η συνοθυλευματική ιδεολογία της «καριέρας» και του τυχοδιωκτισμού του Σαμαρά.
Όχι, τέτοιος νεοδημοκράτης και τέτοιος ιδεολόγος δεν είμαι. Το αρνούμαι. Ας καταλάβουν οι προσωρινοί ένοικοι-καταληψίες της Συγγρού και του Μαξίμου ότι δεν μας συνδέει τίποτα το κοινό. Μας χωρίζουν τεράστιες διαφορές. Ευτυχώς. Και κάτι ακόμη, που το έμαθα από το χωριό μου, από το μήνυμα της φάτνης του Χριστού: Τα αξιώματα δεν κάνουν τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος δίνει αξία και τιμή ή απαξία και ατιμία σ’ αυτά.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου