Στην Ελλάδα δεν έχουμε έλλειμμα ενεργού ζήτησης αλλά παραμόρφωση λόγω ακραίας ανισότητας που ακυρώνει την εσωτερική υποτίμηση-αναδιανομή χρειάζεται.
Αν δεν αλλάξουν πολιτική στήν ΕΕ ο πληθωρισμός στη Γερμανία θα είναι – 1 % και το βασικό επιτόκιο της ΕΚΤ θα είναι επίσης αρνητικός αριθμός.
Βρισκόμαστε μάλλον σε κλασική περίπτωση “παγίδας ρευστότητας”.
Τεράστιες ενέσεις ρευστότητας απο τις Κεντρικές τράπεζες (fed φανερά, ΕΚΤ “υποδόρεια” – LTRO, ανεξάντλητη ενδοευρωπαική κυκλοφορία μέσω του target2 και τώρα τιτλοποιημένα ομόλογα), που δεν εισέρχεται στην πραγματική οικονομία αλλά αποταμιεύεται” – δηλαδή απενεργοποιείται – σε κάθε γωνιά του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Δεν υπάρχει λοιπόν έλλειμμα συνολικής ενεργού ζήτησης -γι αυτό και απέτυχε αγρίως η “εσωτερική υποτίμηση” – δεν πέφτουν αναλογικά με την τιμή της εργασιακής δύναμης και οι τιμές των προιόντων.
Το αντίθετο.
Υπάρχει όμως κραυγαλέα Εσωτερική ανισότητα, που δημιουργεί στρέβλωση-χαμηλή μερίδα του ΑΕΠ πάει στην αμοιβή της εργασίας.
Με τόση ανισομέρεια και στρέβλωση είναι αδύνατο να ρυθμισθεί η αγορά.
Πρέπει να ξεκινήσεις απο τη ρίζα του προβλήματος, δηλαδή εξισορροπήσεις. Οπότε ως συνολική πολιτική, πάλι βρίσκεσαι εκεί που βρέθηκε ο Ρούσβελτ – μπροστά σε ανάγκη για (κοινωνικό) new deal.
Αλλά χρειάζεται new deal γι αυτό.
Και “Ρούσβελτ” μάλλον.
Καί επειδή διαβάζω βαθυστόχαστες μαρξιστικές αναλύσεις,νά σας πώ ότι ακόμη και …οι νεο-κευνσιανοί έχουν τα προβλήματά τους, ο Νούριελ Ρουμπινί προβληματίζεται άν για τη μακροπρόθεσμη δυναμική του συστήματος έχει δίκιο ο Κέυνς ή ο Μαρξ.
Ως γνωστόν ο πρώτος είπε ότι ο καπιταλισμός δεν έχει ενσωματωμένο μηχανισμό αυτοκαταστροφής, ενώ ο δεύτερος (και παλιότερος) είχε πεί το αντίθετο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου