Αν κάποιος συνομιλητής του Κώστα Καραμανλή τού παρατηρήσει ότι, σε περίπτωση που αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένας άλλος, μπαρουτοκαπνισμένος πολιτικός, με εγνωσμένο κύρος, όπως λ.χ. ο Νίκος Κωνσταντόπουλος, το κόμμα αυτό θα είχε ποσοστά 36%-40%, ο πρώην πρωθυπουργός θα του απαντήσει: «Μπα... Καλός ο Νίκος, δεν αντιλέγω, αλλά ο Τσίπρας είναι κάτι φρέσκο. Και ο κόσμος θέλει να βλέπει νέα πρόσωπα... Ασε που μαθαίνει εύκολα...».
Στις εκτιμήσεις αυτές του Κώστα Καραμανλή μπορεί να διακρίνει κανείς μια πολιτική συμπάθεια προς τον αμφιλεγόμενο αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ, που όμως έχει κατορθώσει να δημιουργήσει την εντύπωση ότι το κόμμα του έχει «καπαρώσει» την πρωτιά και σε αυτόν θα δώσει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας -όποιος κι αν είναι αυτός- την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης.
Φαίνεται ότι η πολιτική συμπάθεια μεταξύ των δύο ανδρών είναι αμοιβαία. Ας μην ξεχνάμε ότι τα ετερώνυμα έλκονται, ενώ μπορεί και να αντιγράφουν το ένα το άλλο. Υπόγειο, αμοιβαίο αλληλοθαυμασμό είχαν, άλλωστε, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου. Θαύμαζαν αμοιβαίως και τα προτερήματά τους και τα ελαττώματά τους. Είναι φυσικό ο Κώστας Καραμανλής να κολακεύεται όχι μόνο διότι ο Αλέξης Τσίπρας τον σέβεται, αλλά και γιατί ακολουθεί τα ίχνη του, έχοντας αρχίσει να διαγράφει έναν πολιτικό βίο παράλληλο με εκείνον του πρώην πρωθυπουργού και με αντίστοιχη ανεξαρτησία. Ισως ο Κώστας Καραμανλής να πιστεύει πως ό,τι δεν κατόρθωσε να κάνει ο ίδιος, επειδή ενδεχομένως δεν τον άφησαν, ειδικώς όσον αφορά στους «νταβατζήδες», το κάνει για λογαριασμό του ο Τσίπρας!
ΠΕΡΙ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ
Στου Μπαϊρακτάρη, τη γνωστή ταβέρνα στο Μοναστηράκι, ο Κώστας Καραμανλής είχε μιλήσει για πρώτη φορά σε στελέχη του και βουλευτές του για κάποιους «νταβατζήδες», που κάνουν ό,τι θέλουν στην πολιτική ζωή, διαπλέκονται με την εξουσία και έχουν αναγορευθεί σε εθνικούς προμηθευτές. Αλλωστε, λίγο πριν κερδίσει τις εκλογές του 2004, ο κ. Καραμανλής, ιδιαίτερα ενοχλημένος από τα πεπραγμένα της κυβέρνησης Σημίτη, με κάθε ευκαιρία έλεγε «θα κυβερνώ όπως θέλω εγώ και όχι όπως θέλουν κάποιοι άλλοι», υπονοώντας αυτούς που στη συνέχεια αποκάλεσε «νταβατζήδες». Σε συνεννόηση με τον Αλέξη Τσίπρα, ο Γ. Δραγασάκης στη Βουλή μίλησε για «διαπλοκή της κυβέρνησης Σαμαρά, που εξυπηρετεί φίλους επιχειρηματίες, οι οποίοι με ένα τηλεφώνημα μπορούν να αλλάζουν ή να αναστέλλουν νόμους». Για να μην υπάρχει δε αμφιβολία τι εννοούσε, ο συνάδελφός του Π. Κουρουμπλής φρόντισε να διευκρινίσει ότι ο εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ με τον όρο «φίλοι» εννοούσε τους νταβατζήδες για τους οποίους είχε μιλήσει και ο Κώστας Καραμανλής. Εντύπωση έκανε και το γεγονός ότι ο κ. Κουρουμπλής υπογράμμισε ότι ο πρώην πρωθυπουργός είχε τη βούληση να τους πολεμήσει!
Σημειώνεται ότι, ενώ ο Κ. Καραμανλής υπονόησε απλώς ποιους εννοούσε, αναφερόμενος, δημοσίως, σε αυτούς αριθμητικά και όχι ονομαστικά, ο Αλέξης Τσίπρας σε συνέντευξή του δεν απέφυγε να ονοματίσει τα πρόσωπα, προσθέτοντας σε αυτά και τον κ. Ευάγγελο Μυτιληναίο. «Εγώ», είπε, «δεν μπορώ να αποφύγω να λέω ονόματα, όπως κάνει η κ. Παπαρήγα, που λέει αόριστα “φταίει το κεφάλαιο”. Το κεφάλαιο μπορεί να είναι από τον Μπόμπολα, τον Βαρδινογιάννη και τον Λάτση... Δεν μπορεί να λες “κεφάλαιο” χωρίς ονόματα και διευθύνσεις. Βέβαια, εγώ έχω πολιτικό κόστος γι’ αυτό. Οπως βλέπετε, δεν λένε “τι καλός που είναι ο ΣΥΡΙΖΑ”»...
ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ
Προφανώς τους δύο πολιτικούς δεν συνδέουν μόνον οι… νταβατζήδες. Τους συνδέει και ο χώρος όπου κινήθηκε ο πρώην πρωθυπουργός και στον οποίο φιλοδοξεί να κινηθεί και ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, μολονότι επαγγέλλεται τον… αριστερό. Και αυτός δεν είναι άλλος από τον μεσαίο χώρο! Για τον χώρο αυτό είχε κάνει πρώτος λόγο ο Κώστας Καραμανλής. Στη συζήτηση, όμως, στη Βουλή για την ψήφο εμπιστοσύνης ο Αλέξης Τσίπρας αναφέρθηκε τουλάχιστον τρεις φορές στη μεσαία τάξη, της οποίας διεκδίκησε μάλιστα και την εκπροσώπηση, θέλοντας έτσι να τονίσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι και αστικό κόμμα! Ας μη λησμονείται, άλλωστε, ότι ο Γιάννης Λούλης, που διεκδικεί και την πατρότητα του όρου «μεσαίος χώρος», συμβούλευε τότε τον Καραμανλή και τώρα τον Τσίπρα.
Η υπεράσπιση της πενταετίας 2004-2009
Ενας από τους λόγους που έχει ενοχληθεί ο πρώην πρωθυπουργός από το Μαξίμου είναι ότι όχι μόνο έχει αφήσει ακάλυπτη τη διακυβέρνηση Καραμανλή των ετών 2004-2009 στις επιθέσεις του Γ. Παπανδρέου, του Κώστα Σημίτη και των στελεχών τους, αλλά και έχει επιτρέψει σε κυβερνητικά στελέχη, όπως λ.χ. ο Γιάννης Στουρνάρας την εποχή που ήταν υπουργός, να αφήνουν αιχμές για την οικονομική διαχείριση της κυβέρνησής του. Οπως, λ.χ., τα περί «δημοσιονομικού εκτροχιασμού» που είχε πει για την περίοδο 2007-2009 ο σημερινός διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος. Κι ενώ οι αιχμές αυτές είναι ένας λόγος παραπάνω για να εκνευρίζεται ο κ. Καραμανλής, επειδή προέρχονται από στελέχη του εκσυγχρονιστικού μπλοκ του κ. Σημίτη, το οποίο κυριολεκτικώς απεχθάνεται, η υπεράσπιση εκείνης της κυβέρνησης έρχεται από τον... ΣΥΡΙΖΑ! Ετσι, μετά τις διαρροές και τις ανακοινώσεις από πλευράς υπουργών του Κ. Καραμανλή, που απαντούν κατά καιρούς στις αιχμές κατά της οικονομικής διακυβέρνησής του, ο Αλέξης Τσίπρας:
1. φροντίζει με κάθε ευκαιρία να διαχωρίζει την κυβέρνηση Καραμανλή από τη σημερινή,
2. υποστηρίζει ότι ο σημερινός πρωθυπουργός και το επιτελείο του διακρίνονται για τις ακροδεξιές απόψεις τους, ενώ ποτέ δεν έχει κάνει ανάλογη αναφορά στον πρώην πρωθυπουργό και το δικό του επιτελείο,
3. τόσο ο ίδιος όσο και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ συχνά αναφέρονται στη μετριοπάθεια της καραμανλικής πτέρυγας της Ν.Δ.,
4. έχει εκφράσει την ευχή να βρεθούν πολιτικοί εντός της Ν.Δ. (υπονοώντας τους καραμανλικούς) για να σταματήσει η «θεωρία των άκρων»,
5. έχει κάνει ειδική αναφορά στην καραμανλική παράδοση του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού, που αποτελεί «μακρινή ανάμνηση» για τη Ν.Δ., θέλοντας έτσι να κάνει έναν σαφή ιδεολογικό διαχωρισμό μεταξύ της Νέας Δημοκρατίας του Κ. Καραμανλή και της Νέας Δημοκρατίας του Αντ. Σαμαρά!
Συνήγορός του και στα θέματα ηθικής
Ιδιαίτερα ευαίσθητος είναι ο Κ. Καραμανλής σε θέματα ηθικής όσον αφορά στη διακυβέρνησή του και σ’ αυτά βρήκε αυτόκλητο συνήγορο τον ΣΥΡΙΖΑ(!), ο οποίος αντιθέτως έχει αφήσει υπονοούμενα, όπως προαναφέρθηκε, για την κυβέρνηση Σαμαρά. Αναφέρεται χαρακτηριστικά η αποστροφή του στενού συνεργάτη του Αλέξη Τσίπρα Νίκου Παππά, ο οποίος, σε συνέντευξή του, αναφερόμενος στον κ. Καραμανλή, είχε πει ότι «έχει αδιαμφισβήτητο πολιτικό ήθος». Ενώ και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στη συνέντευξή του, στο πλαίσιο της ΔΕΘ, είχε κάνει αναφορά με τον δέοντα σεβασμό στον πρώην πρωθυπουργό. Δύο είναι, πάντως, τα στοιχεία που επιβεβαιώνουν ότι υπάρχει μια καλή, για τα δεδομένα των ιδεολογικών διαφορών τους, χημεία μεταξύ Καραμανλή και Τσίπρα.
- Το πρώτο στοιχείο είναι η φημολογούμενη συνάντηση που είχαν περί τα τέλη του 2013 οι δύο πολιτικοί άνδρες, που διαψεύστηκε μέσω διαρροών. Ασχέτως, πάντως, αν πραγματοποιήθηκε ή όχι η συνάντηση αυτή, οι κατ’ ιδίαν συνομιλίες που έχουν όταν συναντιούνται στη Βουλή επιβεβαιώνουν ότι υπάρχει κάποιου είδους συνεννόηση μεταξύ τους. Αλλωστε, ένας διακριτικός δίαυλος αραιής επικοινωνίας, μέσω τρίτου προσώπου, μεταξύ Μαβίλη και Κουμουνδούρου, πάντοτε υπήρχε.
- Το δεύτερο στοιχείο είναι η παρουσία του Αλέξη Τσίπρα στο Ιδρυμα Καραμανλή στην εκδήλωση για τη συμπλήρωση 15 ετών από τον θάνατο του Κωνσταντίνου Καραμανλή και το αίτημά του, που έγινε αποδεκτό, να μιλήσει και αυτός. Και μόνο η αναφορά ότι η Αριστερά μπορεί να διδαχθεί από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή είναι αρκετή για ένα βασικό συμπέρασμα. Οτι, είτε εμπιστεύεται είτε όχι κανείς τον Αλέξη Τσίπρα, δεν μπορεί να μην του αναγνωρίσει ότι επιλέγει από ποιους να παραδειγματισθεί για τη δική του πορεία.
- parapolitika.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου