Πως θα γίνουμε πιό ανταγωνιστικοί;
Μιά μικρή Μαλαισία εντός Ευρώπης.
Αυτό είναι το όραμα τους…
Μόνο έτσι τάχα θα έρθουν οι λέμε τώρα ”επενδυτές”, να βρούν τις ειδικές οικονομικές ζώνες με τους όμορφους και πεινασμένους δούλους που για ένα ξεροκόμματο, θα δέχονται αδιαμαρτύρητα τα πάντα.
Φυσικά και θα τους πουλήσουμε-χαρίσουμε και τη δημόσια περιουσία!!
Για να την αξιοποιήσουν.
Τι θέλετε δηλαδής;
Να φέρουν τα πολύτιμα κεφάλαιά τους, τα ολόδικά τους, στη λαμογιοχώρα και να τα χάσουνε οι ανθρώποι;
Όοοοοχι,μείς είμαστε πάντα καραlarge (με το αζημίωτο συνήθως) και με το έχειν, και με τη ρημαδοζωή των άλλων.
Η πάταξη της γραφειοκρατίας, εξορθολογισμός των φόρων, μείωση του ενεργειακού κόστους, εξασφάλιση ρευστότητας, περιορισμός της κρατικής σπατάλης, πάταξη της διαφθοράς σε κάθε επίπεδο, αξιοκρατία, διαφάνεια, δικαιοσύνη, είναι χρονοβόρες, ασύμφορες και δύσκολες δουλειές.
Δεν υπάρχει ο χρόνος, ούτε η μέριμνα γι αυτά.
Δε γίνονται τώρα,στην άλλη τη ζωή, θα δούμε….
Οι πολλοί στην ισόβια κάμψη και οι λίγοι στα μεγάλα τα γλέντια.
Τίποτε, μα τίποτε δυστυχώς, δεν αλλάζει.
Και μερικά πράγματα είναι πιά φανερά και στα μικρά παιδιά.
Τι χρειάζεται:
1. Απλή λογική.
2. Απλή λογική.
3. Στοιχειωδης αίσθηση δικαίου.
4. Στοιχειώδης αίσθηση μεσο-μακροπρόθεσμου συμφέροντος.
5. Στοιχειώδες ενδιαφέρον για τα παιδιά μας.
6. Τέλος στις θεωρίες συνωμοσίας, απόλυτη αποφυγή αναπνοής ψεκαστικών υλικών (οι “φταίνε οι Εβραίοι” και οι παρόμοιοι θέτουν αυτομάτως εαυτούς εκτός της ορθολογικής-ταξικής συμμαχίας). Κάποτε πρέπει αν κάνουμε χρήση του εγκεφάλου μας.
Αυτά είναι οι αναγκαίες “αρχές”, η ηθικο-πολιτική βάση.
Για τον σχηματισμό συγκεκριμένης πολιτικής, χρειάζεται πολιτικό προσωπικό, κοινωνικά κινήματα, νέοι πολιτικοί φορείς.
Ναι, και ηγέτες, στην ώρα τους όμως (στην Κρίση του 1930 ήταν ο Ρούσβελτ).
Δεν ήλθε ακόμη η ώρα.
“Το παλιό σαπίζει, το νέο δυσκολεύεται να γεννηθεί, είμαστε ακόμη στην εποχή των τεράτων”.
Αυτά τα πράγματα δεν εκβιάζονται, ο δρόμος της υπομονής είναι αναγκαστικός.
Κώστας Παντελάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου