Σκέφτηκα να ξεκαθαρίσουμε μερικά βασικά ζητήματα, τουλάχιστον, μεταξύ μας. Πιστεύω, εν πολλοίς, ότι είναι άλλο ο Πρωθυπουργός και γενικώς η έννοια της κυβερνητικής πολιτικής και άλλο ο κάθε ένας Υπουργός ξεχωριστά. Έτσι εκτιμώ ότι πρέπει να το βλέπουμε χωρίς φυσικά να αγνοούμε την συνολική εικόνα. 

Το διευκρινίζω γιατί παρατηρώ τελευταία να λαμβάνονται αποφάσεις σε κεντρικό επίπεδο αλλά δεν βλέπω να υλοποιούνται. Αλλά και όσες αποφάσεις κατά λάθος υλοποιούνται είναι μισές και μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις καταστροφικές για την κυβερνητική πολιτική. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο ΕΝΦΙΑ. Αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο στην ανικανότητα συγκεκριμένων… δυσλεκτικών μελών του Υπουργικού Συμβουλίου. 
Κάποιοι Υπουργοί- έχω στοιχεία που το λέω- έχουν δική τους ατζέντα και αντί να διαχειριστούν την κρίση και να βοηθήσουν την πατρίδα και τον λαό επιχειρούν να διαχειριστούν την δική τους προβολή έχοντας στο νου τους την «μετά Σαμαρά εποχή».
Τους ξέρουμε όλοι ποιοι είναι και μην φανταστείτε ότι μιλάμε για κάποια ονόματα στα οποία έχει γίνει αναφορά τελευταία. Αλλά οι άμοιροι δεν καταλαβαίνουν ότι για αυτούς δεν υπάρχει «μετά Σαμαρά» εποχή για πολλούς και ποικίλους λόγους. Ωστόσο ο βασικός λόγος- κατά την άποψή μου πάντα- είναι ότι δεν πληρούν τις προϋποθέσεις για να αναλάβουν τα ηνία της ηγεσίας της κεντροδεξιάς. Είναι λίγοι! 
Δεν αγνοώ το γεγονός ότι κάποιοι στηρίζονται από ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα. Γνωρίζουμε επίσης ότι κάποιοι μάλιστα έχουν μαζέψει στην αυλή τους κάποια ξιπασμένα στελέχη τα οποία σημειολογικά μας παραπέμπουν σε τέτοιου είδους διαπλοκές. 
Οι υπουργοί έχουν χρέος να βγουν μπροστά και να στηρίξουν την κυβερνητική πολιτική. Εκτός εάν και δεν τη πιστεύουν. Γιατί σε αυτή την περίπτωση πρέπει να δώσουν εδώ και τώρα την παραίτηση τους.