Τελικά, εκτός από «yes men» που είναι, εκτελώντας ασμένως τις εντολές της τρόικας, είναι και αφελείς, αλλά και επικίνδυνοι, (και) στην άσκηση της εξωτερικής πολιτικής της χώρας, προκαλώντας τεράστια ζημιά στα εθνικά συμφέροντα μας.
Πώς αλλιώς να εξηγηθεί το γεγονός ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος έσπευσε να αναγνωρίσει το νέο στάτους κβο στην δοκιμαζόμενη Ουκρανία και τη νέα κυβέρνηση του Κιέβου, στην οποία συμπεριλαμβάνονται νεοναζιστικά και ακραία μορφώματα;
Διότι αυτό σημαίνει το γεγονός ότι ο υπουργός Εξωτερικών και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Σαμαρά, πήγε στην Ουκρανία είδε και απήλθε, χωρίς να προβεί στην παραμικρή δήλωση για τους νεοναζί και τους παρακρατικούς της σημερινής μη νόμιμης και πραξικοπηματικής κυβέρνησης της!
Μία εκκωφαντική σιωπή, που δείχνει την απόλυτη συναίνεση που εκφράζει ο ίδιος, αλλά και η κυβέρνηση Σαμαρά, σε αυτά τα επικίνδυνα, ακραία, πολιτικά μορφώματα.
Είναι προφανές, ότι αυτές τις οδηγίες είχε λάβει από την Καγκελαρία της Μέρκελ, η οποία πρωταγωνιστεί και στην πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης έναντι του ουκρανικού προβλήματος και σέρνει από τη μύτη την ελληνική προεδρία αυτού του εξαμήνου.
Κι όλα αυτά, ενώ μόλις πριν από λίγες μέρες η κυβέρνηση Σαμαρά πανηγύριζε ότι κατάφερε να πετύχει τη μείωση της τιμής του φυσικού αερίου που αγοράζουμε από τους Ρώσους, ιδρώνοντας για να αναθερμάνει τη σχέση της με τη Μόσχα, στην οποία επικρατούσαν πολικές θερμοκρασίες.
Παρακολουθώντας τη διελκυστίνδα που εξελίσσεται μεταξύ της Δύσης και της Μόσχας, με επίκεντρο την Ουκρανία, είναι τουλάχιστον αφελής όποιος πιστεύει ότι η Ρωσία θα απεμπολήσει τα ιστορικά συμφέροντα της στην Ανατολική Ουκρανία, και συγκεκριμένα στην Κριμαία.
Με το 58% του πληθυσμού της να είναι Ρώσοι, η Κριμαία θεωρείται η πιο «ρωσική» περιοχή της Ουκρανίας, ενώ μέσω αυτής η Μόσχα έχει πρόσβαση στη Μεσόγειο από το μακρινό 1873, όταν για πρώτη φορά ναυλόχησε εκεί ο ρωσικός στόλος.
Μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι το 2010 η Ρωσία συνυπέγραψε με την Ουκρανία συμφωνία για την παρουσία του ρωσικού στόλου στην Κριμαία έως και το 2042!
Μια ματιά, άλλωστε, να ρίξει κανείς τις τελευταίες μέρες στις αναλύσεις των ειδικών σε θέματα γεωπολιτικής στρατηγικής, αντιλαμβάνεται για ποιους λόγους η Κριμαία είναι «τρόπαιο» για τη Μόσχα και δεν πρόκειται ο Πούτιν να την αφήσει να φύγει ποτέ μέσα από τα χέρια του.
Επίσης δεν είναι τυχαίο ότι η Γερμανία και η Γαλλία διαφοροποιούνται εμφανώς από τους λεονταρισμούς των Αμερικανών, οι οποίοι και αυτοί δεν φαίνονται διατεθειμένοι να τραβήξουν κι άλλο το σχοινί προχωρώντας σε στρατιωτική επέμβαση στην περιοχή.
Και γιατί ο γαλλογερμανικός άξονας παρουσιάζεται περισσότερο διαλλακτικός έναντι του Πούτιν, ακολουθώντας άλλη ρότα; Μα διότι μέσω της Gazprom η Ρωσία είναι βασικός προμηθευτής της Ευρώπης σε φυσικό αέριο. Το ενεργειακό χαρτί είναι το μεγάλο «όπλο» του Πούτιν, και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.
Ωστόσο, την ίδια ώρα, η Ελλάδα, η οποία αποτελεί την τελευταία τρύπα της φλογέρας, σπεύδει προφανώς κατ’ εντολή των Γερμανών να χαιρετίσει τη νεοναζιστική κυβέρνηση της Ουκρανίας προκειμένου να δείξει στο Βερολίνο «καλή διαγωγή», επιδεικνύοντας το σχετικό «πιστοποιητικό» νομιμοφροσύνης και υπακοής, και μη παίρνοντας καν στοιχειώδεις αποστάσεις!
Έτσι, μπορεί να πέτυχε πρόσφατα η κυβέρνηση Σαμαρά τη μείωση της τιμής του φυσικού αερίου που παίρνουμε από τους Ρώσους, αλλά ο Πούτιν δεν το έχει σε τίποτα να την αναθεωρήσει και να την εκτινάξει στα ύψη, ρίχνοντας πάλι πάγο στις ελληνορωσικές σχέσεις, σε «ανταπόδοση» της βλακώδους και απρόκλητης στήριξης της Αθήνας στη νεοναζιστική κυβέρνηση του Κιέβου.
Επομένως, χρειάζεται να είσαι ειδικός για να καταλάβεις γιατί η κυβέρνηση Σαμαρά θα έπρεπε να είναι περισσότερο προσεκτική και να μην επιδίδεται σε ερασιτεχνικούς χειρισμούς, που μπορεί να αποδειχθούν πολλαπλά επιζήμιοι για τα εθνικά μας συμφέροντα;
Γιάννης Λαϊνιώτης-Πολιτευτής Ν.Αχαίας ΑΝΕΛ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου