Η επίδραση στην Κογκρέσου στη συζήτηση για τη μετανάστευση. Ο Eric Cantor αντιπροσώπευε τις ομόφωνες απόψεις της ηγεσίας και των δύο μερών, τα οποία διέφεραν μόνο στο πώς και πόσο πρέπει να αυξηθεί η διάρκεια ζωής των μεταναστών, των εργαζομένων , των επισκεπτών και των παράνομων αλλοδαπών επισκεπτών.
Τονίζοντας την αντίθετη επιλογή – μειώσεις νόμιμης μετανάστευσης – κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του εναντίον Cantor, ο καθηγητής Οικονομικών ο Dave Brat ξαφνικά έδωσε ελπίδα σε πολλά από τα μέλη του Κογκρέσου των οποίων το όραμα της μεταναστευτικής πολιτική για τους μισθωτούς τους Αμερικανούς έχει αποκλειστεί από τους ηγέτες των κομμάτων τους. Απηχώντας θέματα από το γερουσιαστή Jeff Sessions, R-Ala., ο Brat υποστηρίζει θεωρήσεις για δραματικές περικοπές στο μέλλον για τους μετανάστες και άλλες ξένου εργατικού δυναμικού, Ο σκοπός είναι να σφίξει η παροχή εργασίας, να αυξηθούν οι μισθοί και να καταστήσει πιο πιθανό οι εργοδότες να προσλάβουν αμερικανούς εργάτες ώστε να τονωθεί η σημερινή οικονομία.
Αυτή είναι μια συνταγή που έχει λειτουργήσει καλά στο παρελθόν. Ίσως το πιο εντυπωσιακό παράδειγμα ήταν πριν από 100 χρόνια, όταν το ξέσπασμα του Α “Παγκοσμίου Πολέμου σταμάτησε απότομα για τρείς δεκαετίες την μαζική εισαγωγή μεταναστών εργασίας στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Οι Βόρειοι κατασκευαστές απάντησαν επιθετικά με την πρόσληψη, την κατάρτιση και τη χρησιμοποίηση των ακόμα εν ζωή σκλάβων και των απογόνων τους. Από το 1880, οι κατασκευαστές είχαν ουσιαστικά αγνοήσει αυτή την πηγή των εργαζομένων, προτιμώντας να στείλουν πλοία στην Ευρώπη για να φέρουν μετανάστες για την επέκταση των εργοστασίων τους. Αλλά το 1914 ξεκίνησε μια εγχώρια μετακίνηση των ανθρώπων από τις φυτείες στις πόλεις που αναφέρονται στη λογοτεχνία και την τέχνη ως «The Great Migration. Ήταν η αρχή μιας δεκαετίας με μαζικά κινήματα των μαύρων Αμερικανών σε μη αγροτικές οικονομίες του έθνους και τη δημιουργία μιας μεγάλης μαύρης μεσαίας τάξης. Αλλά αυτό συνέβη μόνο μετά την εύκολη πρόσβαση σε ξένο εργατικό δυναμικό.
Ο Brat στην εκστρατεία του επικεντρώθηκε στις τρέχουσες τρεις δεκαετίες και σε ένα μακρύ μεταναστευτικό κύμα . Βλέπει μια υπερπροσφορά εργασίας – που συνεχώς διογκώνεται από περισσότερους από ένα εκατομμύριο νέους μετανάστες κάθε χρόνο – αφήνοντας τους Αμερικανούς με χαμηλά ποσοστά συμμετοχής στην αγορά εργασίας.
Χρησιμοποίησε τη διαφορά του στην προσέγγιση της μετανάστευσης μεταξύ του ιδίου και των άλλων ηγετών του Κογκρέσου για να προωθήσει την εκστρατεία του, υποστηρίζοντας ότι ο Cantor ήταν αντιπροσώπευε περισσότερο τα εταιρικών συμφέροντα από τις των μισθωτών ψηφοφόρων.
Σε αυτό το σημείο ο Brat, αναφέρει παντοδύναμες εταιρίες και ηχηρά ονόματα συμπεριλαμβανομένων των Rupert Murdoch, Sheldon Adelson και Mark Zuckerberg που αντεύχονται την νίκη του Brat , λογω του ότι εκείνοι βλέπουν απαραίτητη την προσπάθεια για την αύξηση της ξένης εργασίας ώστε να αποφευχθεί η έλλειψη εργαζομένων.
Σύμφωνα με τον Jay Timmons, Διευθύνων Σύμβουλο της Εθνικής Ένωσης Κατασκευαστών, η βιομηχανία θα έχει να αντιμετωπίσει πολλές δυσκολίες εκτός αν το Κογκρέσο περάσει ένα νομοσχέδιο που θα διπλασιάσει τη νόμιμη μετανάστευση κατά την επόμενη δεκαετία σε περίπου 20 εκατ. ευρώ και ότι θα δώσει άδειες εργασίας διάρκειας ζωής σε περίπου 12 εκατομμύρια αλλοδαπούς υπηκόους στη χώρα παράνομα.
Η νίκη του Brat βάζει στο προσκήνιο μια πολύ διαφορετική επιλογή για την κυβέρνηση. Είναι αυτή κατά την οποια οι επιχειρήσεις που θα προτιμούσαν προσλαμβάνουν υπαλλήλους τους όχι από τις μεταναστευτικές ροές, αλλά από τα 18 εκατομμύρια Αμερικανών οι οποίοι σύμφωνα με την κατηγορία U-6 που δείχνει την ανεργία της κυβέρνησης ανθρώπων που θέλουν μια δουλειά πλήρους απασχόλησης, αλλά δεν μπορούν να βρουν.
Περίπου 3 εκατομμύρια από αυτούς τους Αμερικανούς έχουν πτυχίο κολεγίου, 5,5 εκατομμύρια έχουν αποφοιτήσει από κάποιο κολέγιο, ενώ 6 εκατομμύρια έχουν μόνο απολυτήριο λυκείου και πάνω από 2 εκατομμύρια δεν έχουν. Με λίγα λόγια, υπάρχουν εκατομμύρια Αμερικανών σε κάθε εκπαιδευτικό επίπεδο, οι οποίοι ψάχνουν για θέσεις εργασίας σε κάθε επίπεδο δεξιοτήτων. Και αυτός ο δείκτης δεν μετρά το δεκάδες εκατομμύρια Αμερικανών που είναι σε ηλικία εργασίας που δεν βρίσκονται στην αγορά εργασίας έχοντας παραιτηθεί εδώ και πολύ καιρό.
Μεταξύ των πιο παραμελημένων σε αυτή την οικονομία είναι οι Ισπανόφωνοι αμερικανοί πολίτες, των οποίων το εύρος του ποσοστού ανεργίας μεταξύ των ηλικιών 18-29 είναι περίπου 18 τοις εκατό για εκείνους που είναι απόφοιτοι από κάποιο κολέγιο, 27 τοις εκατό για εκείνους με μόνο απολυτήριο γυμνασίου και το 37 τοις εκατό, με τίποτα από τα παραπάνω.
Ακόμη πιο παραμελημένοι είναι οι νέοι απόγονοι των Αμερικανών που ψάχνουν δουλεία, με το εύρος του ποσοστού ανεργίας να κυμαίνεται γύρω στο 26 τοις εκατό για τους μαύρους Αμερικανούς που έχουν τελειώσει κάποιο κολέγιο, 39 τοις εκατό για εκείνους με απολυτήριο γυμνασίου και το 57 τοις εκατό για εκείνους που δεν έχουν κάποιο δίπλωμα.
Έναν αιώνα πριν, ένας πόλεμος ανάγκασε τους εργοδότες να κάνουν μια αλλαγή και τους υποχρέωνε να προσλαμβάνουν άτομα από αμερικανικές ομάδες που δεν είχαν σκεφτεί μέχρι τότε. Η συγκίνηση του τι έκανε αυτό στο έθνος μας ήταν περίφημα αναφέρεται στο περιοδικό Fortune και σε έργα ζωγραφικής από το 1941. «Η Σειρά Μετανάστευσης» από τον Jacob Lawrence απεικονίζει τους εργοδότες από το βορά να προσλαμβάνουν εργάτες από τον νότο. «Όλες οι άλλες πηγές εργασίας έχουν εξαντληθεί, οι μετανάστες [νότιοι μαύροι] ήταν ο τελευταίος πόρος», αναφέρει η λεζάντα κάτω από ένα πάνελ.
Δεν θα πρέπει να έρθει ένας πόλεμος για να φέρει αυτά τα οφέλη στους Αμερικανούς που υποφέρουν οικονομικά. Το Κογκρέσο μπορεί να δημιουργήσει άμεσα τους ίδιους όρους. Απλά φανταστείτε πόσο αυτό το έθνος θα αλλάξει εάν οι εργοδότες χρειάζονται επειγόντως εργασίας κάτι που είναι αρκετό για να στείλει στρατεύματα των προσλήψεων στα κέντρα των πόλεων, γειτονιές και τις αγροτικές οικονομίες του σήμερα. Είναι μια επιλογή που θα πρέπει τώρα να είναι στη μέση όλων των συζητήσεων στο Κογκρέσο.
Μετάφραση – Απόδοση Αναστασία Καρδιανού
Αποκλειστικά για το HellasForce
Πηγή: Hellasforce
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου