O Ιούλιος της εξάρτησης και των ξένων συμφερόντων
του Σπύρου Χατζάρα
Δυστυχισμένε μου λαέ καλέ και αγαπημένε, πάντα ευκολόπιστε και πάντα προδομένε, έγραψε ο Διονύσιος Σολωμός, και σύμφωνα με ένα «ξεχασμένο» απόρρητο έγγραφο του κυβερνήτη της Κύπρου Σερ Χιου Φουτ, της 19ης Σεπτεμβρίου 1958, που δημοσιεύτηκε από το Κρατικό Αρχείο του Λονδίνου, τον Αύγουστο του 2012 , ο Μακάριος που είχε συναντηθεί στην Αθήνα με τη βουλευτή των Εργατικών, Μπάρπαρα Κασλ της είχε ανακοινώσει πως «θα υποστήριζε μιαν ανεξάρτητη Κύπρο και μπορούσε να προβεί σε δημόσια δήλωση πολύ σύντομα αποκηρύσσοντας την Ένωση», και ότι « ο Καραμανλής ήταν κατενθουσιασμένος . Αν ο Μακάριος προέβαινε σε αποκήρυξη της Ενώσεως και τασσόταν υπέρ ανεξαρτησίας της Κύπρου, η ελληνική κυβέρνηση θα ανακοίνωνε αμέσως την υποστήριξή της για τη δήλωση».
Δηλαδή ο Αγώνας της ΕΟΚΑ, του Γρίβα, του Αυξεντίου, του Καραολή, είχε εγκαταλειφτεί «εκ των έσω», υπέρ του συμμαχικού συμφέροντος ,που οδήγησε στις συμφωνίες Ζυρίχης –Λονδίνου.
Εδώ και 40 χρόνια κάθε λογής πολιτικοί, δημοσιογράφοι, και «αναλυτές» προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν ισχύει το αυτονόητο. Ότι δηλαδή, τα Ιουλιανά του 65, η αποσταΣΙΑ Μητσοτάκη και η Ανατροπή της κυβέρνησης της Ένωσης Κέντρου, το πραξικόπημα Cia-Παπαδόπουλου, τούρκικη προβοκάτσια στην Κοφινού το 1967 και η απόσυρση, (κατά επαίσχυντο τρόπο)., της Μεραρχίας που είχε στείλει η Ελλάδα στην Κύπρο το 1964, και εν συνεχεία, το πραξικόπημα Cia- Ιωαννίδη που οδήγησε στην προδοσία της Κύπρου και τη θριαμβευτική επιστροφή του «διορθωμένου» Καραμανλή, δεν αποτελούν κρίκους μιας αλυσίδας προσχεδιασμένων ψευδογεγονότων που οδήγησαν στην εφαρμογή των σχεδίων των «επικυρίαρχων» για την Ελλάδα.