Σήμερα που η Ελληνική κοινωνία και οικονομία αναζητά τρόπο φυγής από τα αδιέξοδα της, σήμερα που η πιστωτική ασφυξία και το κλείσιμο των τραπεζών έχει παραλύσει την Ελληνική οικονομία και από την άλλη οι πολιτικές των μνημονίων δεν δίνουν προοπτική ανάπτυξης και ευημερίας στον Ελληνικό λαό θα πρέπει να αναζητηθούν εναλλακτικές λύσεις για την επανεκκίνηση της οικονομίας.
Το δίλλημα ευρώ η δραχμή θεωρήθηκε από την Ελληνική κοινωνία καταστροφικό μια και η έξοδος της χώρας από το ευρώ θα οδηγούσε στην πλήρη φτωχοποίηση της.
Ακούσαμε αυτό το διάστημα από πολιτικά χείλη διάφορες εναλλακτικές λύσεις όπως αυτό της φαεινής ξενόφερτης ιδέας των IOUs δηλαδή της υποσχετικής εξόφλησης.
Ακούσαμε επίσης το ενδεχόμενο επιστροφής στη δραχμή με την κατάλλειψη του εθνικού νομισματοκοπείου και την δέσμευση των διαθεσίμων της ΤτΕ.
Ακούσαμε επίσης την εναλλακτική πρόταση διπλού νομίσματος το οποίο ουσιαστικά θα ήταν ο προπομπός της οριστικής επιστροφής στη δραχμή.
Ένα βασικό κριτήριο της οικονομικής ανάπτυξης μιας οικονομίας είναι να ασκεί νομισματική πολιτική το ίδιο το κράτος μέσω της κεντρικής τράπεζας το οποίο όμως δεν μπορεί να γίνει μια και στην προκειμένη περίπτωση έκδοση τραπεζογραμματίων έχει μόνο η ΕΚΤ.
Αρα λοιπόν το καίριο ερώτημα που μπορεί να τεθεί είναι υπάρχει πραγματικά ένα Β σχέδιο το οποίο θα μπορέσει να λύσει τα παραπάνω προβλήματα;
Σήμερα ένα μεγάλο μέρος των πολιτών μέσα στα πλαίσια δραστηριοτήτων τους και την εμπλοκή τους σε συναλλαγές με το δημόσιο και σε περιπτώσεις διοικητικών πράξεων πληρώνει με ειδικά παράβολα τα οποία τα προμηθεύεται από τα δημόσια ταμεία και τις αρμόδιες ΔΟΥ. Τα εν λόγω παράβολα είναι έγγραφα τα οποία εκδίδει το Ελληνικό δημόσιο και στα οποία επάνω αναγράφει το αντίστοιχο αντίτιμο σε ευρώ.
Τα εν λόγω παράβολα είναι αξιόγραφα τα οποία δεν ελέγχονται για τον πλήθος των εκδοθέντων αριθμού από την τράπεζα της Ελλάδος ή από κάποιον αρμόδιο όργανο άσκησης νομισματικής πολιτικής, ήτοι σημαίνει πως το Ελληνικό δημόσιο μπορεί να εκδώσει κατά το δοκούν.
Ποια μπορεί όμως να είναι η χρήση των εν λόγω αξιογράφων;
Θα μπορούσε το Ελληνικό δημόσιο με τα εν λόγω παράβολα να προβεί σε πληρωμές για διάφορες απαιτήσεις τρίτων όπως προμηθευτές του. Τα εν λόγω αξιόγραφα θα μπορούσαν εν συνεχεία να χρησιμοποιηθούν από τους εν λόγω ως πληρωμές προς το δημόσιο και σε φορείς όπως ΝΠΔΔ και ασφαλιστικά ταμεία. Ετσι θα μπορούσε ένα μεγάλο μέρος των οφειλών του δημοσίου να αποπληρωθούν και ταυτόχρονα να ξεμπλοκάρει καθυστερημένες οφειλές των επιχειρήσεων προς δημόσιους οργανισμούς και ασφαλιστικά ταμεία οι οποίες πολλές φορές τους έχουν οδηγήσει σε ασφυξία και στην μη έκδοση ασφαλιστικών και φορολογικών ενημεροτήτων.
Πολύ σημαντικό είναι πως τα εν λόγω παράβολα δεν μπορούν να θεωρηθούν ως νόμισμα άρα να υποτιμηθούν σε μια συναλλαγματική αγορά άρα δεν θα χάνουν την αξία τους.
Επίσης λόγω της πιστωτικής ασφυξίας και της έκτακτης ανάγκης θα μπορούσανε να χρησιμοποιηθούν ως πληρωμές προς δημοσίους υπαλλήλους και συνταξιούχους είτε εξολοκλήρου είτε ένος μέρους αυτού και θα χρησιμοποιούνταν ως πληρωμές για φορολογικές υποχρεώσεις και σε πληρωμές σε των ΝΠΔΔ ή ακόμη και σε οργανισμούς κοινής οφελείας πχ ΔΕΗ.
Το δεύτερο στάδιο το οποίο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί το εν λόγω παράβολο ήταν οι εντός χώρας εμπορικές και καταναλωτικές συναλλαγές και μόνο, μια και τα εν λόγω παράβολα δεν έχουν καμία αξία και αντίκρισμα εκτός χώρας. Αυτό θα βοηθούσε πάρα πολύ την εγχώρια κατανάλωση και παραγωγή με την ταυτόχρονη μείωση του εμπορικού ισοζυγίου.
Επίσης πολύ σημαντικό είναι πως με αυτό τον τρόπο θα εξοικονομηθούν πόροι και κεφάλαια για τις συναλλαγές της χώρας με τρίτους είτε προς την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους είτε για εισαγωγές κεφαλαιουχικών αγαθών.
Μπορούσανε να χρησιμοποιηθούν επίσης τα εν λόγω παράβολα ως εργαλείο πληρωμών σε αναπτυξιακούς τομείς επενδυτικούς κυρίως δημοσίων έργων με την ταυτόχρονη χρηματοδότηση με κοινοτικά κονδύλια μια και το βασικό πρόβλημα σήμερα είναι πως πολλά έργα είναι συγχρηματοδοτούμενα.
Τα εν λόγω παράβολα θα μπορούσανε να είναι εξαργυρώσιμα από το δημόσιο μόνο στην περίπτωση την οποία θα χρησιμοποιούνταν τα χρήματα για εκτός χώρας συναλλαγές είτε για τουριστικό συνάλλαγμα είτε για εισαγωγές είτε για επενδυτικά προϊόντα κατόπιν εγκρίσεως της αρμόδια ΔΟΥ. Σε αυτή την περίπτωση πιθανόν να υπήρχε και μια παρακράτηση επί της αξίας του παραβόλου η οποία θα καθορίζονταν από το υπουργείο οικονομικών σύμφωνα με το μέγεθος του εμπορικού ισοζυγίου.
Με αυτό τον τρόπο θα μπορούσανε να εξοικονομηθούν ένα μεγάλο μέρος των δανείων που έχει συνάψει η χώρα μας με τους πιστωτές μια και για ανάγκες εντός χώρας θα μπορούσανε να χρησιμοποιηθούν ως αξιόγραφα πληρωμών με αποτέλεσμα να μειώναμε ως ένα μεγάλο βαθμό την υπέρμετρη φορολογία της οικονομίας.
Σταδιακά και όσο η οικονομία θα αναπτυσσόταν τα εν λόγω παράβολα θα αποσύρονταν από την αγορά κατόπιν αποφάσεως του υπουργείου οικονομικών μέχρι την πλήρη εξαφάνιση τους και την επιστροφή στις πλήρεις συναλλαγές με το ευρώ.
Αυτό όμως που πιθανόν να είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα στην χώρα είναι η αντίδραση του Τραπεζικού συστήματος μια και η εν λόγω διαδικασία δεν θα ελέγχεται από τις κεντρικές τράπεζες εντός και εκτός χώρας πράγμα σπάνιο . Αυτό που χρειάζεται όμως είναι πολιτική βούληση για να ξεφύγει η χώρα από τα αδιέξοδα και την οικονομική ύφεση και να αποδείξει πως δεν είναι έρμαιο των διεθνών και εγχώριων τραπεζιτών.
Θεωρώ πως η εν λόγω πρόταση είναι ρεαλιστική και μπορεί να επιτευχθεί χωρίς η χώρα να βγει από το ευρώ και να ξεπεράσει σύντομα την οικονομική ύφεση που περνά τα τελευταία 7 έτη. Εργαλεία χρειάζεται η οικονομία για να επανεκινήσει αυτά αναζητούμε και αυτά προσδοκούμε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου