-Κάτι δεν κολλάει-
Υποθέστε πως ξυπνάτε στα 2007.. Ανοίγετε την
τηλεόραση και ακούτε ότι συγκυβερνήτης της Ν.Δ. είναι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Απλά κλείνετε
τη συσκευή με τη –λογική- υπόθεση ότι πρόκειται για μία ακόμα ανέξοδη ρητορεία
της αντιπολίτευσης, η οποία επιχειρεί το συνήθη της συμψηφισμό των δύο μεγάλων
κομμάτων. Ναι, είναι βίαιη η σύγκριση των δύο εποχών. Είναι απόλυτη, βασίζεται
σε άλλα δεδομένα. Δεν είναι όμως ούτε «εκ του ασφαλούς» και σε καμία περίπτωση
δεν είναι ισοπεδωτική.
Ομολογώ ότι αδυνατώ να αντιληφθώ τη συνέπεια που
συνεπάγεται την, εν μέρει έστω, ταύτιση των δύο κομματικών μηχανισμών, οι
οποίοι φαινομενικά και μόνο ταυτίζονται. Κατ’ αναλογία, δε δύναμαι να κατανοήσω
το πώς οι ψηφοφόροι της Ν.Δ. της εποχής Καραμανλή μπορούν να ψηφίζουν το
συνονθύλευμα αυτό, το οποίο το μόνο στο οποίο θυμίζει το κομματικό όχημα της
κεντροδεξιάς αντίληψης της Ελλάδας και του κοινωνικού φιλελευθερισμού είναι το
όνομά του. Είναι πράγματι πέραν πάσης λογικής να υπάρχουν πολίτες που να
ταυτίζονται, ή έστω να συμπίπτουν, ιδεολογικά και με τα δύο αυτά κόμματα. Γιατί
πρόκειται περί δύο κομμάτων.. Οι μόνοι για τους οποίους εντοπίζεται λογικό
πάτημα στην ασυνέπειά τους είναι όσοι επένδυσαν την ψήφο τους σε λογικές
δοσοληψίας και τώρα, ως άλλοι τελάληδες της αξιοκρατίας, έρχονται να διώξουν
τους «διεφθαρμένους» -ωραίο όνομα για τους μέχρι πρότινος «συναγωνιστές» τους-,
για να πάρουν αυτοί τη θέση τους. Αυτή είναι η πάγια τακτική του παρασίτου, την
οποία πολλοί κομματάνθρωποι εξέθρευσαν, δίνοντάς της μάλιστα και
ιδεολογικοηθικά ερείσματα.
Για τους υπολοίπους, τους απλούς πολίτες και σε
τακτά χρονικά διαστήματα, σύμφωνα με τις συνταγματικές και κοινωνικές τους
υποχρεώσεις, ψηφοφόρους καμία δυνατότητα σύμπλευσης δεν είναι λογικοφανής έστω.
Ακόμα και αν οι συγκρίσεις είναι αυτονόητες, αυτές πρέπει να γίνονται. Γιατί
πάντα η ιστορική μνήμη είναι προϊόν ανάκλησης και μόνο αυτή κάνει διαυγή την
πραγματικότητα.
Το εθελόδουλο της πολιτικής πρακτικής, η πρακτική
κοινωνικής ανευθυνότητας και οι εκτοπίσεις των πολιτών από την εργασία τους στο
όνομα κάποιας νεφελώδους υπερδύναμης που ακούει στο όνομα «δανειστές» και
έρχεται να μας σώσει δεν μπορεί σε τίποτα να θυμίσει την παρελθούσα, με τα καλά
και τα πολύ περισσότερα άσχημά της, κεντροδεξιά παράταξη. Ακόμα και αν
παρατηρούνταν φαινόμενα σαν τα ανωτέρω, αυτά προέκυπταν ως λανθασμένες
πολιτικές πρακτικές, ως απότοκα πολιτικού καιροσκοπισμού, παρά σαν κυβερνητικές
στρατηγικές στοχεύσεις. Ακόμα και τα ιδεώδη της Ενωμένης Ευρώπης των εθνών –
κρατών φαίνονται απονεκρωμένα στη ρητορεία της σημερινής παράταξης, η οποία
αντιμετωπίζει ακόμα και την ιδρυτική της διακήρυξη, ακόμα και την πράξη ένταξης
στην Ε.Ο.Κ. ως μία γραφικότητα παρελθούσης λογικής. Για τη σημερινή παράταξη η
Ε.Ε. είναι η ένωση των τραπεζιτών, η ένωση των κεφαλαιοκρατών και οι πολίτες
της το μέσο διόγκωσης των κερδών μίας αντιπαραγωγικής αριστοκρατίας.
Στο επίπεδο της καθημερινής ρητορείας η σημερινή
παράταξη θυμίζει περισσότερο μία συμμορία ακροδεξιών στοιχείων, ημιαμόρφωτων
χαχόλων και καιροσκόπων εκμεταλλευτών. Η ρητορεία του παρελθόντος, ενωτική και
κεντρώα, έχει χωνευτεί σε μία διχαστική γεννήτρια κοινωνικού αυτοματισμού και παραγωγής
ψευδοϊδεολογικού μίσους. Μέλη της σημερινής παράταξης ουσιαστικά ζητούν κάρτες
πολιτικών φρονημάτων από τους πολίτες, μη διστάζοντας να ταυτίσουν όσους
αντιδρούν στην αποστέρηση αυτονόητων δικαιωμάτων τους με «απάτριδες
Συριζαίους», «εμμονικούς Ανεξάρτητους Έλληνες», «γραφικούς κομμουνιστές»,
«χαοτικούς της ΑΝΤΑΡΣΥΑ», ώστε να αποδώσουν την κοινωνική αντίδραση σε
προπαγανδιστικό πρόγραμμα αντιπολιτευτικού φορέα που εχθρεύεται το καλό της
Ελλάδας.
Η σημερινή ηγεσία έχει επιλέξει και τον πολιτικό
της συνοδοιπόρο. Τα συγχωροχάρτια στα σκάνδαλα του ΠΑ.ΣΟ.Κ., η υπεράσπιση του
προέδρου του Ευ. Βενιζέλου, η συγκυβέρνηση των δύο ασπόνδων εχθρών, αλήθεια, τι
σκέψεις φέρνει στους οπαδούς της πρώην Ν.Δ.; Σε αυτούς που στοχοποιήθηκαν στους
χώρους εργασίας τους από τις περιβόητες «κλαδικές», σε αυτούς που
παρακολούθησαν την επέλαση της πράσινης λαίλαπας στην κοινωνία; Τι αναμνήσεις
ξυπνάει στους Νεοδημοκράτες του 2004 που εξελέγησαν με σύνθημα «χολέρες,
τελειώσανε οι μέρες»; Σε όσους θυματοποιήθηκαν στα χρόνια της πράσινης
παντοκρατορίας ως «φασίστες», «εθνικιστές» και απειλήθηκαν με το σύνθημα «ο
λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά»; Σήμερα, αγαπητοί οπαδοί του κυβερνώντος
κόμματος, συμπορεύεστε με τον επί σειρά ετών υβριστή και, σύμφωνα με τα
λεγόμενά σας, συκοφάντη σας. Κυβερνάτε μαζί με το «βαθύ ΠΑ.ΣΟ.Κ.», δεσμευμένοι
στο «σύστημα ΠΑ.ΣΟ.Κ.».
Με μία ματιά στα στελέχη της σημερινής παράταξης η
απορία γιγαντώνεται: Τι δουλειά έχει ο υβριστής του Καραμανλή Άδωνις στην
παράταξη; Ο τσεκουροφόρος Βορίδης κάνει μαθήματα δημοκρατίας εξ υμών; Ο Α.
Ψυχάρης –έτσι συστήθηκε στη s.m.s. καμπάνια του- μήπως είναι ο γιος του επί σειρά ετών
λασπολόγου της Ν.Δ.; Ο Στουρνάρας, στο όνομα του οποίου πίνει νερό ο «πρόεδρος»,
μήπως ήταν συνεργάτης του «αρχιερέα της διαπλοκής»; Θυμάστε τον όρο, έτσι;
Ποιοι είναι όλοι αυτοί; Αν τους αναγνωρίζετε, ψηφίστε τους. Όχι όμως επειδή,
όπως είπε ο Βιλχελμ Ράιχ, βάζετε την «ασφάλεια» μπροστά από την αλήθεια…
Η αλήθεια είναι ότι από τη Ν.Δ. του παρελθόντος το
μόνο που έμεινε να τη θυμίζει είναι το brand name της, γιατί και αυτό ως τέτοιο το διαχειρίζονται. Ο πυρσός έχει σβήσει ήδη
πριν από τις εκλογές του 2012, ενώ στην προεκλογική εκείνη περίοδο ο πρόεδρος
της φερώνυμης παράταξης δε σεβάστηκε ούτε αυτόν το διάκοσμο της μάζας,
αποσύροντας από τις συγκεντρώσεις τις κομματικές σημαίες. Όποιος δε σέβεται την
ιστορία του δεν έχει μέλλον αγαπητοί, αυτή είναι η αλήθεια. Και αυτή η
αποστροφή απευθύνεται στην ηγετική ακροδεξία οργάνωση που, δυστυχώς, κυβερνά.
Και επειδή αναφερθήκαμε στα σύμβολα και στη δύναμή
τους να καθοδηγούν, οφείλουμε να υπενθυμίσουμε ότι, αν έχει μείνει στο σημερινό
κατασπαρασσόμενο κουφάρι της Ν.Δ. ένα σύμβολο, αυτό είναι βουβό. Και δεν είναι
εποχές εικονολατρείας. Άλλωστε, ακόμα και στις ινδιάνικες αφηγήσεις, τα τοτέμ
πιο πολύ εμπνέουν παρά δίνουν τη λύση.
πηγή:voltairosnews.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου