"Μια αστραπή η ζωή μας, μα προλαβαίνουμε" είπε ο Νίκος Καζαντζάκης..."Όλα εκτυλίσσονται σε κλάσματα φωτός!" όπως λέει και ο Δημόκριτος...''Ο κόσμος σκηνή, ο βίος πάροδος...Ήλθες, είδες, απήλθες''. Και όμως, μέσα σε αυτόν τον μικρό μας κύκλο, που συνεχώς συστέλλεται και διαστέλλεται, η επιλογή να περάσουμε δίχως ψήγμα παρουσίας, δεν είναι προσωπική αλλά ζήτημα...υπάρξεως και παιδείας!
Δεν είναι τυχαίο πως κάποτε οι Έλληνες ''χάραζαν'' την ιστορία σε λίθους...Ήξεραν πως πάνω εκεί άφηναν ένα κομμάτι της προσωπικής τους χρονικής διανύσεως, στο πέρασμα του βίου τους...Χάραζαν τα έργα τους, διότι αυτά θα ήταν πειστήριο της ύπαρξης τους, για όποιον μετέπειτα ρωτούσε: ''Ποιος ήταν εκείνος και τι έπραξε για τον άνθρωπο, για τον τόπο του; Άφηναν το στίγμα τους...Δηλώνοντας την κάποτε παρουσία τους, επάνω στην πέτρα...Επάνω σε λευκό Μάρμαρο που δύσκολα διαβρώνεται στους αιώνες...Τι συμβολισμός και αυτός...!
Όμως έτσι είναι...Όταν λάβεις το δώρο της πρώτης αναπνοής, μέχρι να έρθει το χρέος του θανάτου και καλείσαι να την παραδόσεις εκεί πίσω, από όπου σου δόθηκε προτού εκπνεύσεις, θα πρέπει να έχεις αφήσει το δικό σου ''Στίγμα'' από αυτήν την διαδρομή...Τι λόγος, άλλως τε, υπάρχει να ερχόμαστε και να φεύγουμε; Πότε θα αντιληφθούμε πως εκτελούμε θεϊκά έργα και για αυτό δημιουργούμαστε; Γιατί ζούμε ''εγωιστικά'' τρώγοντας πίνοντας και άιντε στον Άδη;
Έχουμε να πληρώσουμε μια αποστολή και αυτή δεν είναι άλλη από το να μπορέσουμε να αφήσουμε ένα στίγμα της παρουσίας μας - που έπρεπε να περάσει στην ανθρώπινη ζωή για να εκπαιδευτεί - και να παραδώσουμε με τον βίο μας τούτο το χρέος...Ζω και Υπάρχω, για να Άρχω τον εαυτό μου και να τον φτάσω ψηλά, μέσα από τις πιο δύσκολες καταστάσεις...! Υπάρχω για να μπορώ να καταφέρνω να ξεπερνώ τα όρια του φόβου και να παραδώσω την γνώση της εμπειρίας που έλαβα, προς την μετέπειτα γενεά...Να πληρώσω την Ύπαρξη μου, δίνοντας έργο, χαράζοντας έργο προς όφελος της Γης μου και της Ανθρωπότητας...
Τιμώντας το Γένος και την Καταγωγή μου...Εκτελώντας το χρέος μου να τιμήσω την Ελληνική Ιδέα που μου ανάθεσαν οι πρόγονοι μου, δίνοντας μου το παράδειγμα να αποδεικνύω πως οι μύθοι είναι ζωντανοί και πως το χρέος μου σαν Έλληνας, είναι να χαράζω Ιστορία...!
Γεωργία Αλβενιώτη
- See more at: http://ellhnikhkosmokratoria.com/component/content/article/8-images/75-%CF%84%CE%BF-%CF%87%CF%81%CE%AD%CE%BF%CF%82-%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B1%CF%82,-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BD%CE%B1-%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%B6%CF%89-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1.html?Itemid=109#sthash.Vg5PtMoF.dpuf
Δεν είναι τυχαίο πως κάποτε οι Έλληνες ''χάραζαν'' την ιστορία σε λίθους...Ήξεραν πως πάνω εκεί άφηναν ένα κομμάτι της προσωπικής τους χρονικής διανύσεως, στο πέρασμα του βίου τους...Χάραζαν τα έργα τους, διότι αυτά θα ήταν πειστήριο της ύπαρξης τους, για όποιον μετέπειτα ρωτούσε: ''Ποιος ήταν εκείνος και τι έπραξε για τον άνθρωπο, για τον τόπο του; Άφηναν το στίγμα τους...Δηλώνοντας την κάποτε παρουσία τους, επάνω στην πέτρα...Επάνω σε λευκό Μάρμαρο που δύσκολα διαβρώνεται στους αιώνες...Τι συμβολισμός και αυτός...!
Όμως έτσι είναι...Όταν λάβεις το δώρο της πρώτης αναπνοής, μέχρι να έρθει το χρέος του θανάτου και καλείσαι να την παραδόσεις εκεί πίσω, από όπου σου δόθηκε προτού εκπνεύσεις, θα πρέπει να έχεις αφήσει το δικό σου ''Στίγμα'' από αυτήν την διαδρομή...Τι λόγος, άλλως τε, υπάρχει να ερχόμαστε και να φεύγουμε; Πότε θα αντιληφθούμε πως εκτελούμε θεϊκά έργα και για αυτό δημιουργούμαστε; Γιατί ζούμε ''εγωιστικά'' τρώγοντας πίνοντας και άιντε στον Άδη;
Έχουμε να πληρώσουμε μια αποστολή και αυτή δεν είναι άλλη από το να μπορέσουμε να αφήσουμε ένα στίγμα της παρουσίας μας - που έπρεπε να περάσει στην ανθρώπινη ζωή για να εκπαιδευτεί - και να παραδώσουμε με τον βίο μας τούτο το χρέος...Ζω και Υπάρχω, για να Άρχω τον εαυτό μου και να τον φτάσω ψηλά, μέσα από τις πιο δύσκολες καταστάσεις...! Υπάρχω για να μπορώ να καταφέρνω να ξεπερνώ τα όρια του φόβου και να παραδώσω την γνώση της εμπειρίας που έλαβα, προς την μετέπειτα γενεά...Να πληρώσω την Ύπαρξη μου, δίνοντας έργο, χαράζοντας έργο προς όφελος της Γης μου και της Ανθρωπότητας...
Τιμώντας το Γένος και την Καταγωγή μου...Εκτελώντας το χρέος μου να τιμήσω την Ελληνική Ιδέα που μου ανάθεσαν οι πρόγονοι μου, δίνοντας μου το παράδειγμα να αποδεικνύω πως οι μύθοι είναι ζωντανοί και πως το χρέος μου σαν Έλληνας, είναι να χαράζω Ιστορία...!
Γεωργία Αλβενιώτη
- See more at: http://ellhnikhkosmokratoria.com/component/content/article/8-images/75-%CF%84%CE%BF-%CF%87%CF%81%CE%AD%CE%BF%CF%82-%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B1%CF%82,-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BD%CE%B1-%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%B6%CF%89-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1.html?Itemid=109#sthash.Vg5PtMoF.dpuf
"Μια αστραπή η ζωή μας, μα προλαβαίνουμε" είπε ο Νίκος Καζαντζάκης..."Όλα εκτυλίσσονται σε κλάσματα φωτός!" όπως λέει και ο Δημόκριτος...''Ο κόσμος σκηνή, ο βίος πάροδος...Ήλθες, είδες, απήλθες''. Και όμως, μέσα σε αυτόν τον μικρό μας κύκλο, που συνεχώς συστέλλεται και διαστέλλεται, η επιλογή να περάσουμε δίχως ψήγμα παρουσίας, δεν είναι προσωπική αλλά ζήτημα...υπάρξεως και παιδείας!
Δεν είναι τυχαίο πως κάποτε οι Έλληνες ''χάραζαν'' την ιστορία σε λίθους...Ήξεραν πως πάνω εκεί άφηναν ένα κομμάτι της προσωπικής τους χρονικής διανύσεως, στο πέρασμα του βίου τους...Χάραζαν τα έργα τους, διότι αυτά θα ήταν πειστήριο της ύπαρξης τους, για όποιον μετέπειτα ρωτούσε: ''Ποιος ήταν εκείνος και τι έπραξε για τον άνθρωπο, για τον τόπο του; Άφηναν το στίγμα τους...Δηλώνοντας την κάποτε παρουσία τους, επάνω στην πέτρα...Επάνω σε λευκό Μάρμαρο που δύσκολα διαβρώνεται στους αιώνες...Τι συμβολισμός και αυτός...!
Όμως έτσι είναι...Όταν λάβεις το δώρο της πρώτης αναπνοής, μέχρι να έρθει το χρέος του θανάτου και καλείσαι να την παραδόσεις εκεί πίσω, από όπου σου δόθηκε προτού εκπνεύσεις, θα πρέπει να έχεις αφήσει το δικό σου ''Στίγμα'' από αυτήν την διαδρομή...Τι λόγος, άλλως τε, υπάρχει να ερχόμαστε και να φεύγουμε; Πότε θα αντιληφθούμε πως εκτελούμε θεϊκά έργα και για αυτό δημιουργούμαστε; Γιατί ζούμε ''εγωιστικά'' τρώγοντας πίνοντας και άιντε στον Άδη;
Έχουμε να πληρώσουμε μια αποστολή και αυτή δεν είναι άλλη από το να μπορέσουμε να αφήσουμε ένα στίγμα της παρουσίας μας - που έπρεπε να περάσει στην ανθρώπινη ζωή για να εκπαιδευτεί - και να παραδώσουμε με τον βίο μας τούτο το χρέος...Ζω και Υπάρχω, για να Άρχω τον εαυτό μου και να τον φτάσω ψηλά, μέσα από τις πιο δύσκολες καταστάσεις...! Υπάρχω για να μπορώ να καταφέρνω να ξεπερνώ τα όρια του φόβου και να παραδώσω την γνώση της εμπειρίας που έλαβα, προς την μετέπειτα γενεά...Να πληρώσω την Ύπαρξη μου, δίνοντας έργο, χαράζοντας έργο προς όφελος της Γης μου και της Ανθρωπότητας...
Τιμώντας το Γένος και την Καταγωγή μου...Εκτελώντας το χρέος μου να τιμήσω την Ελληνική Ιδέα που μου ανάθεσαν οι πρόγονοι μου, δίνοντας μου το παράδειγμα να αποδεικνύω πως οι μύθοι είναι ζωντανοί και πως το χρέος μου σαν Έλληνας, είναι να χαράζω Ιστορία...!
Γεωργία Αλβενιώτη
- See more at: http://ellhnikhkosmokratoria.com/component/content/article/8-images/75-%CF%84%CE%BF-%CF%87%CF%81%CE%AD%CE%BF%CF%82-%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B1%CF%82,-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BD%CE%B1-%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%B6%CF%89-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1.html?Itemid=109#sthash.Vg5PtMoF.dpuf
Δεν είναι τυχαίο πως κάποτε οι Έλληνες ''χάραζαν'' την ιστορία σε λίθους...Ήξεραν πως πάνω εκεί άφηναν ένα κομμάτι της προσωπικής τους χρονικής διανύσεως, στο πέρασμα του βίου τους...Χάραζαν τα έργα τους, διότι αυτά θα ήταν πειστήριο της ύπαρξης τους, για όποιον μετέπειτα ρωτούσε: ''Ποιος ήταν εκείνος και τι έπραξε για τον άνθρωπο, για τον τόπο του; Άφηναν το στίγμα τους...Δηλώνοντας την κάποτε παρουσία τους, επάνω στην πέτρα...Επάνω σε λευκό Μάρμαρο που δύσκολα διαβρώνεται στους αιώνες...Τι συμβολισμός και αυτός...!
Όμως έτσι είναι...Όταν λάβεις το δώρο της πρώτης αναπνοής, μέχρι να έρθει το χρέος του θανάτου και καλείσαι να την παραδόσεις εκεί πίσω, από όπου σου δόθηκε προτού εκπνεύσεις, θα πρέπει να έχεις αφήσει το δικό σου ''Στίγμα'' από αυτήν την διαδρομή...Τι λόγος, άλλως τε, υπάρχει να ερχόμαστε και να φεύγουμε; Πότε θα αντιληφθούμε πως εκτελούμε θεϊκά έργα και για αυτό δημιουργούμαστε; Γιατί ζούμε ''εγωιστικά'' τρώγοντας πίνοντας και άιντε στον Άδη;
Έχουμε να πληρώσουμε μια αποστολή και αυτή δεν είναι άλλη από το να μπορέσουμε να αφήσουμε ένα στίγμα της παρουσίας μας - που έπρεπε να περάσει στην ανθρώπινη ζωή για να εκπαιδευτεί - και να παραδώσουμε με τον βίο μας τούτο το χρέος...Ζω και Υπάρχω, για να Άρχω τον εαυτό μου και να τον φτάσω ψηλά, μέσα από τις πιο δύσκολες καταστάσεις...! Υπάρχω για να μπορώ να καταφέρνω να ξεπερνώ τα όρια του φόβου και να παραδώσω την γνώση της εμπειρίας που έλαβα, προς την μετέπειτα γενεά...Να πληρώσω την Ύπαρξη μου, δίνοντας έργο, χαράζοντας έργο προς όφελος της Γης μου και της Ανθρωπότητας...
Τιμώντας το Γένος και την Καταγωγή μου...Εκτελώντας το χρέος μου να τιμήσω την Ελληνική Ιδέα που μου ανάθεσαν οι πρόγονοι μου, δίνοντας μου το παράδειγμα να αποδεικνύω πως οι μύθοι είναι ζωντανοί και πως το χρέος μου σαν Έλληνας, είναι να χαράζω Ιστορία...!
Γεωργία Αλβενιώτη
- See more at: http://ellhnikhkosmokratoria.com/component/content/article/8-images/75-%CF%84%CE%BF-%CF%87%CF%81%CE%AD%CE%BF%CF%82-%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B1%CF%82,-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BD%CE%B1-%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%B6%CF%89-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1.html?Itemid=109#sthash.Vg5PtMoF.dpuf
"Μια αστραπή η ζωή μας, μα προλαβαίνουμε" είπε ο Νίκος Καζαντζάκης..."Όλα εκτυλίσσονται σε κλάσματα φωτός!" όπως λέει και ο Δημόκριτος...''Ο κόσμος σκηνή, ο βίος πάροδος...Ήλθες, είδες, απήλθες''. Και όμως, μέσα σε αυτόν τον μικρό μας κύκλο, που συνεχώς συστέλλεται και διαστέλλεται, η επιλογή να περάσουμε δίχως ψήγμα παρουσίας, δεν είναι προσωπική αλλά ζήτημα...υπάρξεως και παιδείας!
Δεν είναι τυχαίο πως κάποτε οι
Έλληνες ''χάραζαν'' την ιστορία σε λίθους...Ήξεραν
πως πάνω εκεί άφηναν ένα κομμάτι της προσωπικής τους χρονικής διανύσεως, στο
πέρασμα του βίου τους...Χάραζαν τα έργα τους, διότι αυτά θα ήταν πειστήριο της
ύπαρξης τους, για όποιον μετέπειτα ρωτούσε: ''Ποιος ήταν εκείνος και τι
έπραξε για τον άνθρωπο, για τον τόπο του; Άφηναν το στίγμα τους...Δηλώνοντας
την κάποτε παρουσία τους, επάνω στην πέτρα...Επάνω σε λευκό Μάρμαρο που δύσκολα
διαβρώνεται στους αιώνες...Τι συμβολισμός και αυτός...!
Όμως έτσι είναι...Όταν λάβεις το
δώρο της πρώτης αναπνοής, μέχρι να έρθει το χρέος του θανάτου και καλείσαι να
την παραδόσεις εκεί πίσω, από όπου σου δόθηκε προτού εκπνεύσεις, θα πρέπει να
έχεις αφήσει το δικό σου ''Στίγμα'' από αυτήν την διαδρομή...Τι λόγος, άλλως
τε, υπάρχει να ερχόμαστε και να φεύγουμε; Πότε θα αντιληφθούμε πως εκτελούμε
θεϊκά έργα και για αυτό δημιουργούμαστε; Γιατί ζούμε ''εγωιστικά''
τρώγοντας πίνοντας και άιντε στον Άδη;
Έχουμε να πληρώσουμε μια αποστολή
και αυτή δεν είναι άλλη από το να μπορέσουμε να αφήσουμε ένα στίγμα της
παρουσίας μας - που έπρεπε να περάσει στην ανθρώπινη ζωή για να εκπαιδευτεί -
και να παραδώσουμε με τον βίο μας τούτο το χρέος...Ζω και Υπάρχω, για να
Άρχω τον εαυτό μου και να τον φτάσω ψηλά, μέσα από τις πιο δύσκολες
καταστάσεις...! Υπάρχω για να μπορώ να καταφέρνω να ξεπερνώ τα όρια
του φόβου και να παραδώσω την γνώση της εμπειρίας που έλαβα, προς την μετέπειτα
γενεά...Να πληρώσω την Ύπαρξη μου, δίνοντας έργο, χαράζοντας έργο προς όφελος
της Γης μου και της Ανθρωπότητας...
Τιμώντας το Γένος και την Καταγωγή
μου...Εκτελώντας το χρέος μου να τιμήσω την Ελληνική Ιδέα που μου ανάθεσαν οι
πρόγονοι μου, δίνοντας μου το παράδειγμα να αποδεικνύω πως οι μύθοι είναι
ζωντανοί και πως το χρέος μου σαν Έλληνας, είναι να χαράζω Ιστορία...!
Γεωργία Αλβενιώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου