Η διάλυση της Ευρώπης

Στην Ουκρανία, στα Σκόπια και στην Ελλάδα, διαπιστώνεται ένας πόλεμος σε ευρωπαϊκά «χώματα» – όπου δυστυχώς η ΕΕ και οι αδύναμες κυβερνήσεις της, είναι παρατηρητές της διαδικασίας διαμελισμού της ηπείρου 

.

«Εάν η ηγεσία της χώρας προσπαθήσει να χρησιμοποιήσει τις τραπεζικές καταθέσεις των Ελλήνων, οι οποίες είναι βέβαια σε ευρώ, υιοθετώντας τη δραχμή ή ένα παράλληλο νόμισμα, τότε οι καταθέτες θα μπορούσαν να προβούν σε δικαστικές αγωγές, όσον αφορά τις εγγυημένες αποταμιεύσεις τους – με αποτέλεσμα να ανατραπεί η κυβέρνηση σε χρόνο μηδέν«.

Ο απώτερος στόχος των Η.Π.Α. συνεχίζει να είναι ο διαμελισμός της Ρωσίας – με πρώτο στάδιο τις αναταραχές της Ουκρανίας, τις οποίες ακολούθησε, με αφορμή την εισβολή στη Κριμαία, η επιβολή κυρώσεων εκ μέρους ολόκληρης της Δύσης. Χωρίς τώρα να αλλάξει πορεία η υπερδύναμη, φαίνεται πως το αργότερο μετά το γνωστό «Fuck the EU» της αμερικανίδας κυρίας Nuland (πηγή) υπευθύνου για την ΕΕ και την Ευρασία, η Ευρώπη βρέθηκε ανάμεσα σε δύο πυρά – αφού τόσο η Ρωσία, όσο και οι Η.Π.Α., διευρύνουν ταυτόχρονα τις σφαίρες επιρροής τους στην ήπειρο μας.

Φαίνεται δε πως η στρατηγική που ακολουθείται είναι η συνήθης, σύμφωνα με την οποία αφήνει κανείς εν πρώτοις τους αντιπάλους του να καταστραφούν, πυροδοτώντας αναταραχές και κρίσεις στο εσωτερικό τους, έτσι ώστε αργότερα να μπορέσει να εισβάλλει σε κάποιους από αυτούς – διαλύοντας προφανώς το οικοδόμημα.

Στα πλαίσια αυτά, το «Fuck the EU» τείνει να γίνει η κοινή πολιτική των δύο αντιμαχομένων μεγάλων δυνάμεων – κρίνοντας από το γεγονός ότι, μετά την Ουκρανία βυθίζονται τα Σκόπια στο χάος, με την Ελλάδα να είναι η τρίτη στη σειρά. Απαντώντας τώρα στην ερώτηση «ποιος ωφελείται;», η οποία προηγείται της οποιασδήποτε ερμηνείας αυτών που συμβαίνουν, εύκολα συμπεραίνεται πως σε όλες τις περιπτώσεις ο ωφελημένος είναι οι Η.Π.Α., ο στόχος η Ρωσία, ενώ ο μεγάλος χαμένος η Ευρώπη.

Αναλυτικότερα η κυρία Nuland, μετά την επίσκεψη της στο Κίεβο, συναντάται με τον υπουργό εξωτερικών της Ρωσίας – έχοντας δηλώσει πως οι αμερικανοί θέλουν να συμμετέχουν στις διαπραγματεύσεις του Minsk, οι οποίες αφορούν την ανατολική Ουκρανία, καθώς επίσης να εποπτεύουν (ελέγχουν) την τήρηση τους.

Προφανώς οι Η.Π.Α. δεν εμπιστεύονται τους Ευρωπαίους συμμάχους τους (η ειρηνευτική πρωτοβουλία ήταν της Γερμανίας με τη Γαλλία) – ενώ η γερμανίδα καγκελάριος έχει υποστεί ένα σοβαρό πλήγμα στην αξιοπιστία της, μετά την υπόθεση κατασκοπίας (άρθρο).

Πριν από την αμερικανίδα είχε συναντηθεί ο υπουργός εξωτερικών των Η.Π.Α. με το Ρώσο συνάδελφό του, για θέματα παγκόσμιας πολιτικής – αφήνοντας επίσης εκτός την Ευρώπη η οποία όμως, λόγω της τεράστιας ενεργειακής αγοράς της, ενδιαφέρει και τις δύο μεγάλες δυνάμεις εξίσου (ως λάφυρο).

Ειδικότερα, οι Αμερικανοί θέλουν να εξάγουν τη νέα τεχνολογία εξόρυξης φυσικού αερίου από σχιστόλιθο, ενώ οι Ρώσοι προσπαθούν να εξασφαλίσουν τις ενεργειακές εξαγωγές τους – μία μάχη που πιθανότατα κανένας εκ των δύο δεν πρόκειται να κερδίσει, μονοπωλώντας την ευρωπαϊκή αγορά. Εν τούτοις, θα μπορούσαν να εισπράξουν και οι δύο αρκετά χρήματα – ενώ τόσο οι Η.Π.Α., όσο και η Ρωσία, δεν αντιμετωπίζουν την Ευρώπη ως ισότιμο συνεργάτη.

Περαιτέρω, η κρίση στην Ουκρανία πυροδοτήθηκε από τους αμερικανούς, η Ρωσία αντέδρασε, ενώ καμία από τις δύο δυνάμεις δεν σκέφτηκε καν να παραμείνει ουδέτερη. Ο επόμενος υποψήφιος αποσταθεροποίησης είναι προφανώς τα γειτονικά μας Σκόπια – όπου μετά από μία σύγκρουση μεταξύ των «Κοσοβάρων» και της αστυνομίας της χώρας, έχουν προκληθεί μαζικές διαδηλώσεις, με την απαίτηση ανατροπής της κυβέρνησης.

Το υπουργείο εξωτερικών της Ρωσίας έχει δηλώσει πως αυτά που συμβαίνουν στα Σκόπια θυμίζουν την επανάσταση των χρωμάτων στην Ουκρανία – στην οποία συμμετείχαν οι Η.Π.Α., μαζί με τους Ευρωπαίους, πολύ πριν κλιμακωθούν οι διαδηλώσεις της πλατείας Maidan, οι οποίες ασφαλώς δεν είχαν διαφύγει της προσοχής των Ρώσων.

Συνεχίζοντας, η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση των Σκοπίων θεωρείται φιλική με τη Ρωσία, όπως κάποτε η ουκρανική – ενώ ενίσχυε κυρίως το ρωσικό αγωγό πετρελαίου, μέσω της Τουρκίας. Ο ηγέτης τώρα της αντιπολίτευσης, ο οποίος πρωτοστατεί στις διαδηλώσεις, δήλωσε μεν ότι θα τοποθετηθεί υπέρ του ρωσικού αγωγού, αλλά θέλει επίσης να συνεργασθεί με τις Η.Π.Α. – ενώ και στις δύο περιπτώσεις η ΕΕ φαίνεται αδύναμη, έχοντας πέσει στην αμερικανική παγίδα στο θέμα της Ουκρανίας, όταν συμφώνησε στην επιβολή κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας.

Με δεδομένο δε το ότι, η Ρωσία είναι ένας σημαντικός εμπορικός εταίρος των περισσοτέρων ευρωπαϊκών χωρών, η Ευρώπη υποχρεώνεται να πληρώσει έναν διπλό λογαριασμό: αφενός μεν λόγω των μειωμένων εξαγωγών των επιχειρήσεων της, αφετέρου επειδή παρέχει στην Ουκρανία δάνεια, για να αποφευχθεί η χρεοκοπία της. Η πρόσφατη ανακοίνωση δε της χρεοκοπίας των ουκρανικών κρατικών σιδηροδρόμων, θα κοστίσει επίσης πανάκριβα στην Ευρώπη – ενώ στην περίπτωση των Σκοπίων εφαρμόζεται η ίδια τακτική «προσέλκυσης» τους, ως μέλος της ΕΕ.

Περαιτέρω, η Ευρώπη φαίνεται πως έχει αναλάβει τη «σταυροφορία» της επιβολής του νεοφιλελευθερισμού στα μέλη της (ανάλυση) – χρησιμοποιώντας ως βασικό πειραματόζωο την Ελλάδα. Σε ένα πρόσφατο άρθρο δε του οικονομολόγου κ. A. Kaletsky, τεκμηριώνεται πως η στρατηγική της Τρόικας είναι πιθανότατα η εξώθηση της χώρας μας στη χρεοκοπία (πηγή) – ξεκινώντας από την αδυναμία της κυβέρνησης μας να πληρώσει τους δημοσίους υπαλλήλους, εάν δεν υποταχθεί άνευ όρων στις απαιτήσεις των δανειστών.

Εάν τώρα η ηγεσία της Ελλάδας προσπαθήσει να χρησιμοποιήσει τις τραπεζικές καταθέσεις των Ελλήνων, οι οποίες είναι βέβαια σε ευρώ, υιοθετώντας τη δραχμή ή ένα παράλληλο νόμισμα, τότε οι καταθέτες θα μπορούσαν να προβούν σε δικαστικές αγωγές, όσον αφορά τις εγγυημένες αποταμιεύσεις τους – με αποτέλεσμα να ανατραπεί η κυβέρνηση σε χρόνο μηδέν.

Αμέσως μετά θα τοποθετούταν μία «κυβέρνηση μαριονέτα» και η Ελλάδα θα λεηλατούταν, όπως έχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν από το ΔΝΤ – κάτι που μάλλον δεν θα επέτρεπαν οι Η.Π.Α., λόγω της γεωπολιτικής της θέσης. Επομένως, η Ευρώπη θα συνέχιζε να την χρηματοδοτεί, χρεοκοπημένη ή μη (ανάλυση), μεταξύ άλλων επειδή το σύμφωνο της Ευρωζώνης δεν επιτρέπει την έξοδο κάποιας χώρας της.

.

Συμπέρασμα

Και στις τρείς περιπτώσεις, στην Ουκρανία, στα Σκόπια και στην Ελλάδα, διαπιστώνεται ένας αναδιανεμητικός πόλεμος σε ευρωπαϊκά χώματα – όπου δυστυχώς η ηγεσία της ΕΕ ή/και οι αδύναμες κυβερνήσεις της είναι απλοί παρατηρητές της διαδικασίας.

Οι βασικοί δε αντίπαλοι, η Ρωσία και οι Η.Π.Α., επικοινωνούν πλέον μεταξύ τους όλο και πιο πολύ – ενώ η ΕΕ, καθώς επίσης οι ηγέτες των κρατών της, ενημερώνονται στην καλύτερη των περιπτώσεων από δεύτερο χέρι, με το αμερικανικό ΝΑΤΟ να έχει αναλάβει πλέον την εξωτερική τους πολιτική.

Γεωπολιτικά ισχύει λοιπόν το «Fuck the EU» – το οποίο έχουν μεν εκφράσει δημοσίως οι Η.Π.Α., αλλά ασφαλώς σκέπτονται και οι Ρώσοι. Πρόκειται βέβαια για μία δυσάρεστη εξέλιξη, ειδικά επειδή συμβαίνει στην ήπειρο μας – αποτελεί όμως το λογικό επακόλουθο της αντιφατικής, ανόητης ευρωπαϊκής πολιτικής, η οποία πηγάζει από τις συγκρούσεις των χωρών μεταξύ τους, από την αλαζονεία ορισμένων, από την εγωκεντρική οικονομική πολιτική της Γερμανίας (πλεονάσματα) κοκ.

Υπό αυτές τις προϋποθέσεις η Ευρώπη, αφού διαλυθεί έχοντας χάσει τον έλεγχο, θα κατασπαραχθεί τόσο από τις Η.Π.Α., όσο και από τη Ρωσία – ενώ η Ελλάδα θα πρέπει να είναι προετοιμασμένη να βιώσει δυσάρεστες καταστάσεις, οικονομικές και γεωπολιτικές, εάν οδηγηθεί στα ίχνη της Ουκρανίας και των Σκοπίων.

Analyst Team