Ηγέτες, ικέτες, και το κακό συναπάντημα...

 

Γράφει ο Κώστας Μαντατοφόρος
Στα πέντε χρόνια της χρεοκοπίας και των μνημονίων αποδείχτηκε σαφώς πως τουλάχιστον απ' την πλευρά των πάλαι ποτέ ''μεγάλων'' κομμάτων που κυβέρνησαν από την μεταπολίτευση και δώθε και σαφώς και απολύτως υπεύθυνα για την κατάντια μας, δεν υπάρχουν, ούτε πρόκειται να εμφανιστούν ηγέτες.


Δύο παρενθέσεις:

1. Μιλάμε για 5 χρόνια χρεοκοπίας διότι είναι γελοιοαστείο να πιστεύει κάποιος πως τώρα θα χρεοκοπήσουμε, ενώ ως τώρα την βγάλαμε ζάχαρη! Και δηλαδή αφού και καλά δεν έχουμε ακόμη χρεοκοπήσει, το ΔΝΤ και η τρόϊκα γιατί μας έχουν κατσικωθεί απ' τον Απρίλιο του 2010; Για βίζιτα; Ή για φιλανθρωπία; 
2. Όταν λέμε ηγέτη δεν εννοούμε την ηγεσία κάθε κόμματος. Αυτό είναι το πιό εύκολο πράγμα: τσοπάνος σε στάνη προβάτων! Εννοούμε τον άνθρωπο που έχει καθαρά χέρια και καθαρό μυαλό, πίστη στην αντικειμενική ορθότητα αυτών που θέλει να επιτύχει για το σύνολο, και όχι να κρύβει υποκριτικά και δόλια το προσωπικό του συμφέρον πίσω από το ''καλό του λαού'' και προ πάντων τον άνθρωπο που τολμά να υψώσει το ανάστημά του και τα ''πιστεύω'' του κόντρα των ισχυρών του καιρού, εναντίον της ύπουλης και υποβολιμιαίας ''κανονικότητας'', απέναντι στον φαρισαϊκό καθωσπρεπισμό κάθε είδους.
   Είναι οι τολμηροί, οι ριζοσπάστες και αντισυμβατικοί εκείνοι, που χάρη σ' αυτούς κατεβήκαμε από τα δέντρα πριν δεκάδες χιλιάδες χρόνια, φτάσαμε στις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος, εξερευνήσαμε το ανθρώπινο μυαλό και το σώμα.
   Είναι αυτοί που δεν φοβούνται το προσωπικό κόστος, αυτοί που δεν έχουν προσωπικό κόστος, αφού έχουν ταυτίσει ττην δική τους ευημερία με το γενικό καλό.

Τα ανδρείκελα των τελευταίων χρόνων και οι υποτακτικοί τους, είναι σίγουρο ότι δεν έχουν καμία σχέση με την παραπάνω εικόνα ενός ηγέτη.
Όπως επίσης δεν έχουν σχέση και τα υποκαταστήματα των καναλιών και των λογής-λογής εργολάβων και προμηθευτών.

Το βάρος πέφτει όλο στον νέο πρωθυπουργό, ο οποίος διαθέτει τα εχέγγυα να αναδειχτεί σε ηγέτη. Ακόμη δεν είναι.
Είναι σίγουρο ότι έχει καθαρά χέρια.
Πρέπει όμως να διατηρήσει και το μυαλό του καθαρό και προ πάντων να τολμήσει!

Πρώτα να τολμήσει να μιλήσει με ξεκάθαρες αλήθειες στον λαό...
Δεύτερον να τολμήσει να καλέσει τον ενημερωμένο πιά λαό στο πλάϊ του, να αποφασίσουνε μαζί.
Και τρίτον, με την σύμφωνη γνώμη του λαού (εφ όσον υπάρξει), να τολμήσει να πεί το μεγάλο ''Όχι'', στον βαρβαρισμό που επελαύνει.

Έχουμε πλέον πειστεί ότι δεν πρόκειται για εταίρους, αλλά για εχθρούς.
Είναι ολοφάνερο.

Όπως επίσης είναι φανερό ότι ο πρωθυπουργός απολαμβάνει ακόμη, παρ' όλα τα λάθη και τις αντιξοότητες, την διαισθητική εμπιστοσύνη του συντριπτικού ποσοστού του ελληνικού λαού.

Ας ελπίσουμε να μην προδώσει αυτή την εμπιστοσύνη.
Δεν έχει λόγο άλλωστε.
Τί θα μπορούσε να κάνει έναν νέο σε ηλικία και άφθαρτο πολιτικό να θέλει να περάσει κι αυτός στις μαύρες λίστες της ιστορίας;

Περιμένουμε και ελπίζουμε να τολμήσει και να αναδειχτεί σε πραγματικό ηγέτη.
Αλλιώς, κλάψτε μας!...

Πηγή "Ουδέν Σχόλιον"