Πώς μπορούμε να αντιληφθούμε ότι ευρισκόμεθα σε καλό δρόμο;

«Είναι αλήθεια ότι τά προβλήματα είναι πολλά, άλλά, δεν πρέπει νά πετάς τό σχοινί πού σέ δένει μέ τόν ουρανό...

«Είναι αλήθεια ότι τά προβλήματα είναι πολλά, άλλά, δεν πρέπει νά πετάς τό σχοινί πού σέ δένει μέ τόν ουρανό. Έάν τό πετάς, πέφτεις στό μηδέν, πέφτεις στήν άμαρτία, πέφτεις στήν κόλαση. Πρέπει νά πιάνεσαι άπ’ αύτό τό σχοι­νί ότι καί νά γίνει, όσο δυνατοί καί νά είναι οί άνεμοι. Κρα­τήσου, όσο μπορείς, μέ τόν τρόπο σου. Κρατήσου μόνο!»

«Ε άγαπητέ μου, έάν ευρίσκεσαι μέσα στήν λάσπη, αισθάνεσαι ότι βυθίζεται ή μπότα σου καί είναι βρεγμένη. Έάν είσαι σ’ ένα στεγνό τόπο, βλέπεις ότι βαδίζεις εύκολότερα. Πώς δέν τό αντιλαμβάνεσαι; Δέν γνωρίζεις τίς έντολές τού Χριστού;
Υπάρχουν πολλά είδη πειρασμών: Αύτοί πού μάς πο­λεμούν άπό επάνω, άπό κάτω, άπό μπροστά, άπό πίσω, άπό αριστερά καί άπό δεξιά.

Άπό έπάνω μάς πολεμούν, όταν ζητάμε άπό τόν Θεό περισσότερα άπό όσα μπορούμε νά σηκώσουμε καί νά έχου­με. Όπως ό άγιος Αυγουστίνος ό όποιος έλεγε ότι ήθελε νά γράψη ένα βιβλίο μέσα στό όποιο νά περιέχη ολόκλη­ρο τόν Θεό.

Άπό κάτω μάς πολεμούν όταν δέν κάνουμε γιά τήν σωτηρία μας οϋτε αύτό πού πατάμε μέ τά πόδια μας, δη­λαδή, οϋτε αύτό πού αίσθανόμεθα ότι είναι δικό μας δέν τό εκπληρώνουμε καί δέν ένδιαφερόμεθα. Είμεθα νεκροί όσον άφορα τήν άγωγή καί τήν θρησκεία.
Άπό μπροστά, όταν βλέπουμε τόν πειρασμό άκριβώς μπροστά μας καί μπαίνουμε στόν πειρασμό νά τόν κοιτάζουμε καί αρχίζει ό πειρασμός μέ σχήματα, εικόνες, φαν­τασίες, αύτός πού μάς παρουσιάζει αυτές τίς νοερές ένοχλήσεις είναι ό διάβολος καί είναι ηθικός αυτουργός, διό­τι σου διανθίζει όμορφα τίς ενοχλήσεις αυτές, προκειμέ­νου νά σέ σαγηνεύσει.
Άπό πίσω πειρασμός, είναι αύτός πού μάς υπενθυμί­ζει περασμένες άμαρτίες, οί όποιες είναι έπικίνδυνες, διό­τι δέν τίς βλέπουμε καί άν δέν τίς σταματήσουμε καί τίς διώξουμε, τότε τίς βλέπουμε νοερά καί κινδυνεύουμε. Είναι ορμητικός αύτός ό πειρασμός, διότι έκμεταλλεύεται τό γε­γονός ότι τίς έχουμε ζήσει κιόλας στό παρελθόν.
Ό πειρασμός άπό άριστερά είναι όταν κάνουμε μία συγκεκριμένη άμαρτία, γιά τήν οποία ξέρουμε ότι είναι άμαρτία.
Ό πειρασμός άπό δεξιά είναι όταν κάνουμε τό έργο τοϋ Θεοϋ, χωρίς τήν απαιτούμενη διάκριση. Στό αιγυπτιακό γεροντικό υπάρχουν πολλές σχετικές διηγήσεις. Εμφανί­σθηκε, ό διάβολος υπό μορφήν άγγέλου σέ διαφόρους μο­ναχούς, άκόμη καί υπό τήν μορφήν του Χριστού, λέγοντάς τους: «Έγώ είμαι ό Χριστός! Προσκύνησε με» Ό μοναχός, όταν είναι άνόητος, λέγει μέσα του: «Τί τιμή γιά μένα!» Καί πέφτει στήν παγίδα.
Κάποιος μπήκε στό εστιατόριο καί πριν καθίση, έκα­νε προσευχή. Κάποιος τόν όνείδισε, κι εκείνος του είπε: «Άσε γιά νά μάθουν καί οί άλλοι νά προσεύχονται, πρό τοΰ φαγητού» «Ολοι τόν κατηγόρησαν μ αύτό τόν λόγο πού είπε, διότι θά μπορούσε νά κάνει ήσυχα τήν προσευ­χή του, χωρίς νά προβάλλει σάν παράδειγμα τόν εαυτό του.
Υπάρχει έλλειψις ορθής διακρίσεως: Να άγκαλιάζεις τόσο πολύ τήν άγάπη, διότι πιστεύεις ότι αύτή σου δίνει τήν ελευθερία, άλλ’ όμως όχι καί νά φονεύης. Ήμπορεΐς άπό άγάπη νά άγκαλιάζης ένα παιδί μέχρι νά τό σκοτώσεις; όχι! Στό δικαστήριο δέν υπάρχει τιμωρία γι’ αύτόν πού άγαπά, άλλά για αύτόν πού σκοτώνει.
από το βιβλίο: «ΛΟΓΟΙ  ΡΟΥΜΑΝΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΠΑΠΑΤΣΙΩΚ» – ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΙΩΑΝΝΙΚΙΟΥ ΜΠΑΛΑΝ (ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»)


simeiakairwn.wordpress.com