Επιτρέπει να πάρουν όσες γυναίκες θέλουν, υπόσχεται στην άλλη ζωή ένα βουνό πιλάφι, μια λίμνη γιαούρτι και ένα ποτάμι μέλι! Και όσες αμαρτίες και να έχουν, άμα τους λούσουν με ζεστό νερό, όταν πεθάνουν, καθαρίζονται! Πάνε στον Αλλάχ καθαροί! Τι άλλο θέλουν; Όλα βολικά! Αλλά οι Γάλλοι δε θα βρουν ανάπαυση. Πάνε να αναπαυθούν, αλλά δε θα αναπαυθούν, γιατί τα πάθη δε δικαιολογούνται.
Οτιδήποτε και αν κάνουν οι άνθρωποι, και αναίσθητοι να είναι, πάλι ανάπαυση δε βρίσκουν, πάνε να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, αλλά εσωτερικά βασανίζονται, είναι αγριεμένοι. Γι’ αυτό ζητούν ψυχαγωγίες, τρέχουν στα νταούλια, μεθούν, βλέπουν … τηλεόραση.
Χαζεύουν δηλαδή, για να ξεχνιούνται, γιατί ελέγχονται. Και όταν κοιμούνται λες ότι ησυχάζουν; Υπάρχει συνείδηση βλέπεις. Η πρώτη Αγία Γραφή που έδωσε ο Θεός στους Πρωτόπλαστους είναι η συνείδηση, και εμείς την ξεσηκώνουμε φωτουπία τώρα από τους γονείς μας. Όσο και αν την καταπατήσει κανείς τη συνείδησή του, πάλι μέσα του ελέγχεται. Γι’ αυτό λένε: «Τον τρώει το σαράκι». Ναι δεν υπάρχει γλυκύτερο πράγμα από το να έχει κανείς αναπαυμένη τη συνείδησή του. Φτερά νιώθει μέσα του. Πετάει.
Τα λόγια αυτά που μοιάζουν τόσο επίκαιρα, ωστόσο ο γέροντας Παϊσιος τα είπε 27 ολόκληρα χρόνια πριν… τον Νοέμβριο του 1988. Ξαναδιαβάζοντας κανείς τα λόγια του, το συγκεκριμένο απόσπασμα μπορεί κανείς να το βρει στο βιβλίο «Με πόνο και αγάπη για το σύγχρονο άνθρωπο», Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι Α΄, αντιλαμβάνεται πέρα από κάθε αμφιβολία γιατί τα λόγια έχουν μείνει ανεξίτηλα στο πέρασμα των ετών και ο ίδιος μια από τις πιο αγαπητές μορφές του μοναχισμού.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου