Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2014

Πόση mallακία αντέχει ο τόπος;

Tο θέμα πηγαινοέρχεται δικαστικώς αλλά για όλα αυτά, αυτοί που υποτίθεται ότι ελέγχουν την εξουσία κάνουν τουμπεκί ψιλοκομμένο κι ας πρόκειται για ένα σκάνδαλο τεραστίων διαστάσεων. Τα λεφτά είναι πολλά κι οι διαφημίσεις ακόμη περισσότερες. Ειδικώς σε μια περίπτωση που εμπλέκονται δυο κυβερνήσεις, δυο πρωθυπουργοί, καμιά δεκαριά υπουργοί και ο πιο πλούσιος, ίσως, Έλληνας. Οι φορολογούμενοι mallάκες που πλήρωσαν για χωριό τύπου αλλά τους προέκυψε εμπορικό κέντρο συρρέουν κατά κύματα και συνεχίζουν να ενισχύουν μια παρανομία που θα έπρεπε να τους προσβάλει.

Το μεγαλύτερο αυθαίρετο της Ευρώπης χτίστηκε με το ευγενές πρόσχημα του ιδεώδους των Ολυμπιακών αγώνων. Επρόκειτο για ένα «χωριό τύπου» που μέσα σε μια πενταετία, περίπου, έγινε ένα θηριώδες εμπορικό κέντρο στην θέση του κάποτε ελαιώνα. Ένα μαγαζί γωνία στην κυριολεξία. Όσο για το πάρκο που προβλεπόταν, αυτό με πάρκινγκ πελατών μοιάζει κι όχι με πνεύμονα πρασίνου.

Την φαρσοκωμωδία ξεκίνησε ο τότε δήμαρχος Αμαρουσίου ο διορατικός Παναγιώτης Τζανίκος που δέκα χρόνια πριν είδε αυτό που εμείς βλέπουμε σήμερα.
Τον Μάρτιο του 2001 ο Δήμος Αμαρουσίου υπέγραψε μνημόνιο συνεργασίας με τον Αθήνα 2004. Το μνημόνιο αφορούσε το «χωριό τύπου» που ωστόσο δεν υπήρχε στον φάκελο του Αθήνα 2004!
Τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου σε συνεργασία με ολλανδική εταιρεία ο δήμαρχος Αμαρουσίου παρουσίασε το σχέδιό τους για το χωριό τύπου που θα είχε κι ένα βοηθητικό κτίριο, που διόλου συμπτωματικά αλλά εξαιρετικά γρήγορα έγινε εμπορικό κέντρο με στάση μετρό έξω από την πόρτα του. Ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας θα παραχωρούσε στον δήμο 43 στρέμματα και σε αντάλλαγμα θα λάμβανε μετρητά και έτοιμα γραφεία στον ίδιο χώρο.
Ο τότε υπουργός ΠΕΧΩΔΕ κ. Λαλιώτης με σχετικό νόμο αλλάζει (2001) την χρήση γης της περιοχής που έως τότε ήταν αμιγούς κατοικίας και προβλέπει «χώρο υποδοχής πολεοδομικού κέντρου». Δεν θ’ αργούσαμε καθόλου να καταλάβουμε τι θέλει να πει ο όρος.
Τον Οκτώβριο του 2001 ο Αθήνα 2004 ανακοινώνει ότι μαζί με το «χωριό τύπου» προβλέπεται και «η κατασκευή υποδομών που θα φιλοξενήσουν όλες τις βοηθητικές υπηρεσίες (εστιατόρια, ταχυδρομεία, τράπεζες, περίπτερα τύπου, γυμναστήρια, κέντρα αναψυχής). Το εμπορικό κέντρο εκείνη την περίοδο, φαίνεται ότι το έλεγαν «βοηθητικές υπηρεσίες».
Ο δήμος Αμαρουσίου με μια συζητήσιμη «πρόσκληση ενδιαφέροντος» προκήρυξε έναν express διαγωνισμό για την εξαγορά του 95% της Δημοτικής Επιχείρησης, στον οποίο πλειοδότησε η εταιρεία Lamda με 129 εκατ. Ευρά.
Η Βάσω Παπανδρέου με σχετική τροπολογία διπλασιάζει, από 1 σε 2, τον συντελεστή δόμησης για τα 43 στρέμματα του επίμαχου κτίσματος, που εν μια νυκτί μ’ αυτά και μ’ άλλα αβγάτισε την οικοδομήσιμη επιφάνεια από 23.000 τ.μ. που ήταν με τον νόμο Λαλιώτη σε 85.000 τ.μ.
Η … σύμπτωση τροπολογίας και διαγωνισμού προκάλεσε παραδόξως πολιτικές αντιδράσεις. Ο Κ. Μητσοτάκης λ.χ. έκανε λόγο για εκ του πονηρού μεθοδεύσεις και κάλυψη σκανδαλωδών συμφερόντων. Δεν επρόκειτο απλώς για αντιπολιτευτικό τερτίπι. Η Σοφία Σακοράφα, δημοτική σύμβουλος και μέλος της Κ.Ε. ΠΑ.ΣΟ.Κ. ενημέρωσε για τους εγκληματικούς και παράνομους σχεδιασμούς αλλά το αυτί της κυβέρνησης Σημίτη δεν ίδρωσε. Η κ. Σακοράφα μάλιστα στις εκλογές του 2004 κόπηκε από τις λίστες του κάποτε ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Από κοντά και η νεοφώτιστη κ. Γιάννα Αγγελοπούλου (πρώην Δασκαλάκη- Παρθένη) να σιγοντάρει την αλλαγή του συντελεστή δόμησης, που αφορούσε όχι τις κατοικίες των δημοσιογράφων αλλά του χώρου για τις «βοηθητικές υπηρεσίες», που, όπως εκ των υστέρων είδαμε, έγινε ένα ωραιότατο εμπορικό κέντρο.
Ο Γ. Αλογοσκούφης επίσης πρόλαβε να μας χαρίσει αποκαλυπτικές επισημάνσεις: «Υποψιάζομαι ότι θα δημιουργηθούν υπεραξίες δισεκατομμυρίων. Αν κάποιοι είχαν πληροφορίες για την αλλαγή του συντελεστή, ενδεχομένως να έκαναν άλλες προσφορές στο διαγωνισμό. [...]. Η Βουλή δεν μπορεί να μετατρέπεται σε πλυντήριο συμφερόντων». Τελικώς η βουλή ξέπλυνε μια χαρά τα συμφέροντα με την συνεργασία του κόμματος του κ. Αλογοσκούφη που ενέκρινε, τελικώς, την επίμαχο διάταξη.
Ότι δεν κατάφεραν –έστω για την τιμή των όπλων– τα κοινοβουλευτικά ανδρείκελα, θα το πετύχαινε μόνος του ένας ιδιώτης που όμως δεν ιδιωτεύει. Πρόκειται για τον Μαρουσιώτη αρχιτέκτονα κ. Δορίλαο Κλαπάκη, που καταφεύγοντας στην δικαιοσύνη κατόρθωσε με την απόφαση 1528-2003 του Συμβουλίου της Επικρατείας να βάλει τα πράγματα στην θέση τους. Με ομόφωνη απόφαση της ολομέλειας ακυρώνονται οι αποφάσεις υπουργών και ο σχετικός νόμος Λαλιώτη κρίνεται αντισυνταγματικός. Το ανώτατο δικαστήριο της χώρας διατάσσει την διακοπή του έργου.
Σωστά μαντεύετε. Το έργο δεν σταμάτησε και οι αρμόδιες υπηρεσίες έγραψαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους εισαγγελικές παραγγελίες και Συμβούλιο Επικρατείας. Τα ΜΜΕ κατά πλειοψηφία εσιώπησαν. Το έργο προχώρησε με διπλοβάρδιες και στέριωσε στις 16-12-2003 με τον θάνατο του αλβανού εργάτη Νταλίπ Ντόκα.
Ο συνταγματολόγος Ευάγγελος Βενιζέλος το 2003 θα νομιμοποιήσει το αυθαίρετο, θα μειώσει όμως τον συντελεστή δόμησης από 2 σε … 1,9 επεκτείνοντας παράλληλα την χρήση γραφείων και σε έτερο οικοδομικό τετράγωνο. Κάπως έτσι προκύπτουν 121.000 τ.μ. στο «χωριό» που θα φιλοξενούσε δημοσιογράφους.
Ο Κ. Καραμανλής -ξέρετε αυτός που θα επανίδρυε το κράτος και θα έστελνε τους νταβατζήδες στον αγύριστο- προτίμησε εντέλει τους λεονταρισμούς στα σουβλατζίδικα, λησμονώντας αυτά που ο ίδιος είχε καταγγείλει λίγο πριν την εκλογή του: : «Ολυµπιακό Χωριό Τύπου: Περίπτωση αλλαγής όρων διαγωνισµού µετά το άνοιγµα των προσφορών. [...] Δόθηκε δώρο µια υπεραξία της τάξεως των 145 δισεκατοµµυρίων περίπου στον ανάδοχο του έργου στο Μαρούσι».
Επί των ημερών της Ν.Δ. το έργο ολοκληρώνεται και λειτουργεί. Στις 25/11/05 μισό χρόνο μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες σαν να μη συμβαίνει τίποτε εγκαινιάζεται το λαμπρό ολυμπιακό έργο. Ο υπουργός Ανάπτυξης Δημήτρης Σιούφας, συνοδευόμενος από τον υφυπουργό Γιάννη Παπαθανασίου, κόβει την κορδέλα, επιβεβαιώνοντας ότι μερικά ζητήματα βρίσκονται υπεράνω των νόμων.
Τι κι αν το ιδιοκτησιακό καθεστώς δεν έχει ξεκαθαριστεί και τα καταστήματα δεν έχουν άδεια. Η κατανάλωση δεν μπορεί να περιμένει. Από τα περίλαμπρα εγκαίνια δεν μπορούσε να λείπει ο εθνικός μας Σάκης και 150.000 συμπολίτες μας που κατέκλυσαν το εμπορικό κέντρο τις τρεις πρώτες μόνο ημέρες λειτουργίας του. Τα στελέχη της Lamda μόνο για το 2006 προέβλεπαν τζίρο 300 εκατομμυρίων ευρώων.
Έκτοτε το θέμα πηγαινοέρχεται δικαστικώς αλλά για όλα αυτά, αυτοί που υποτίθεται ότι ελέγχουν την εξουσία κάνουν τουμπεκί ψιλοκομμένο κι ας πρόκειται για ένα σκάνδαλο τεραστίων διαστάσεων. Τα λεφτά είναι πολλά κι οι διαφημίσεις ακόμη περισσότερες. Ειδικώς σε μια περίπτωση που εμπλέκονται δυο κυβερνήσεις, δυο πρωθυπουργοί, καμιά δεκαριά υπουργοί και ο πιο πλούσιος, ίσως, Έλληνας.
Οι φορολογούμενοι mallάκες που πλήρωσαν για χωριό τύπου αλλά τους προέκυψε εμπορικό κέντρο συρρέουν κατά κύματα και συνεχίζουν να ενισχύουν μια παρανομία που θα έπρεπε να τους προσβάλει.
Κι από κοντά και τα ανά την επικράτεια σχολεία. Οι ντενεκέδες των περιφερειακών γραφείων δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης εγκρίνουν σχολικές εκδρομές, στις οποίες προβλέπεται -για τα προσχήματα- μια express επίσκεψη στην Ακρόπολη κι ένα υπερωριακό μεροκάματο στο εμπορικό κέντρο!
Το θέμα θα συνεχίσει να βολοδέρνει σιωπηλώς στις δικαστικές καλένδες. Κι επειδή, όπως όλοι γνωρίζουμε, δεν πρόκειται να κατεδαφιστεί το συγκεκριμένο αυθαίρετο, το ερώτημα που παραμένει αναπάντητο είναι εάν η εταιρεία θα καταβάλλει στο Δημόσιο το πρόστιμο που αναλογεί στα δεκάδες χιλιάδες αυθαίρετα τετραγωνικά της.
Όσο για τον κ. Παπακωνσταντίνου που εναγωνίως ψάχνει τα λεφτά που «υπάρχουν», ιδού πεδίο δόξης λαμπρό… Τι λέμε λαμπρό; Περίλαμπρο κ. υπουργέ.

Πράγματα και θάματα σχετικά με την υπόθεση και το διακύβευμα της υπόθεσης, που αφορά πολλά περισσότερα από τα τσιμέντα, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο http://www.facthemall.gr.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου