Είναι αλήθεια, ότι έπειτα από τρία και πλέον χρόνια άγριας λιτότητας, οι πολίτες, όχι μόνο δεν βλέπουν φως στο βάθος του τούνελ, αλλά ακούν, αντίθετα, συζητήσεις για νέα μέτρα που θα καλύψουν το δημοσιονομικό κενό της επόμενης διετίας.
Εχει ήδη συμπληρωθεί ένας χρόνος από την πτώση της καταστροφικής κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου και η Ελλάδα δυσκολεύεται να επανέλθει στον δρόμο της ανάπτυξης. Η νέα κυβέρνηση δεν έχει καταφέρει να προωθήσει τις πολιτικές οι οποίες είναι απαραίτητες για να διευκολυνθεί η επιστροφή της χώρας σε αναπτυξιακή τροχιά. Η κυβέρνηση Σαμαρά αδικεί τον εαυτό της, όταν εμφανίζεται να συνεχίζει -αντί να ανατρέπει- μια πολιτική που οδήγησε την Ελλάδα σε μείωση του ΑΕΠ κατά 20%, σε αύξηση της ανεργίας στο 27% του εργατικού δυναμικού και στο 60% για τους νέους. Αδικεί τον εαυτό της, όταν επιτρέπει να ξαναζούμε το θρίλερ των διαπραγματεύσεων με την τρόικα -όπως ακριβώς συνέβαινε επί κυβέρνησης Παπανδρέου- για το αν θα λάβουμε ή όχι την επόμενη δόση.
Δυστυχώς, αυτές ακριβώς τις καταστάσεις θα συνεχίσουμε να βιώνουμε, όσο η κυβέρνηση καθυστερεί να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις για τις οποίες η ίδια δεσμεύθηκε, ώστε να μπορέσει η οικονομία να τεθεί σε πορεία ανάκαμψης. Ποιες είναι αυτές οι πολιτικές;
Επιθετική πολιτική για τον περιορισμό της φοροδιαφυγής. Μέχρι σήμερα, οι όποιες αλλαγές στη φορολογική πολιτική είχαν στόχο να αυξήσουν περαιτέρω την επιβάρυνση σε όσους εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να φοροδιαφύγουν. Την ίδια στιγμή οι γνωστοί-άγνωστοι, συνεχίζουν να φοροδιαφεύγουν, σχεδόν ανενόχλητοι. Τι έχει γίνει με την ηλεκτρονική σύνδεση ταμειακών μηχανών με τη Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων; Ποια νέα τολμηρή επιλογή έχει προωθηθεί, για την ενθάρρυνση των συναλλαγών μέσω τραπεζών, ή με χρεωστικές και πιστωτικές κάρτες, ώστε να είναι εφικτός ο περιορισμός της φοροδιαφυγής; Ποιες δομικές αλλαγές έχουν γίνει στον φοροεισπρακτικό μηχανισμό; Ακόμα και η συμβολή του ιδιωτικού τομέα στο σύστημα είσπραξης βεβαιωμένων οφειλών, που ξεκίνησε το 2009, ακυρώθηκε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και έκτοτε δεν επανήλθε.
Επιτάχυνση των αποκρατικοποιήσεων. Η κυβέρνηση υποχρεώνεται να αναθεωρήσει τον στόχο για το 2013 και να τον μεταθέσει για το 2014. Η αποκρατικοποίηση του ΟΠΑΠ κινδυνεύει να κριθεί στα δικαστήρια. Επίσης, κανείς δεν προειδοποίησε τον πρωθυπουργό, ότι είναι λάθος να προσπαθείς να πουλήσεις τη ΔΕΠΑ στον βασικό προμηθευτή φυσικού αερίου της χώρας, γιατί αν μη τι άλλο η μεταβίβαση θα προσέκρουε στην Επιτροπή Ανταγωνισμού της Ε.Ε. Οπως επίσης, κανείς δεν τον προφύλαξε επισημαίνοντας ότι ήταν λάθος να συναντά έναν από τους υποψήφιους αγοραστές, ενόσω ήταν σε εξέλιξη η διαδικασία του διαγωνισμού αποκρατικοποίησης, γιατί αυτό προφανώς αποθαρρύνει όλους τους υπόλοιπους ενδιαφερόμενους να συμμετέχουν. Επίσης, η ιδέα των δανειστών μας να καταργηθεί ο ρόλος της κυβέρνησης και να δημιουργηθεί ένας δήθεν ανεξάρτητος φορέας αποκρατικοποιήσεων, δοκιμάζεται στην πράξη, με αρνητικά μέχρι στιγμής αποτελέσματα, για την ίδια τη χώρα.
Αξιοποίηση της Δημόσιας Ακίνητης Περιουσίας - εκσυγχρονισμός της φορολογίας της ακίνητης περιουσίας. Ενας κλάδος, ο κατασκευαστικός, ο οποίος θα μπορούσε να συμβάλει στην ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας, να προσελκύσει σημαντικές επενδύσεις από το εξωτερικό, να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας και να γεμίσει τα δημόσια ταμεία, είναι καταδικασμένος στην ύφεση, εξαιτίας της ακολουθούμενης φορολογικής πολιτικής. Ευχής έργο θα είναι να πετύχει η κυβέρνηση τη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση. Ομως, η άμεση προτεραιότητα σήμερα θα έπρεπε να δοθεί στην ανάκαμψη ενός κλάδου, που μπορεί να σηκώσει μαζί του ολόκληρη την οικονομία της χώρας, με τη μείωση της φορολογικής επιβάρυνσης στα ακίνητα, που έχει ξεπεράσει κάθε όριο λογικής και επιπλέον πλήττει κυρίως τη μεσαία τάξη.
Συγχωνεύσεις και καταργήσεις δημοσίων οργανισμών και φορέων. Και εδώ τα μέχρι σήμερα αποτελέσματα είναι ισχνά. Ακριβώς επειδή είναι ισχνά, χωρίς να έχει ούτε καν διαμορφωθεί -πόσω μάλλον εφαρμοστεί με συνέπεια- μια πολιτική αξιολόγησης φορέων και προσωπικού, η χώρα κινδυνεύει, μετά την «εύκολη λύση» της οριζόντιας περικοπής μισθών και συντάξεων, να υιοθετήσει τώρα και τις «τυφλές» καταργήσεις φορέων και απολύσεις προσωπικού. Αυτή η τακτική, της ανάγκης και της τελευταίας στιγμής, δεν έχει καμία σχέση με τις αρχές της δικαιοσύνης, της αξιοκρατίας, αλλά και της αποτελεσματικότητας στη λειτουργία του δημόσιου τομέα. Και υπονομεύει την αναγκαία μείωση προσωπικού που πρέπει να γίνει στο Δημόσιο. Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί ότι ενώ, όπως ενημερωθήκαμε από τον αρμόδιο για το ΕΣΠΑ υπουργό, η Ελλάδα ανέβηκε στην τέταρτη θέση πανευρωπαϊκά όσον αφορά την απορρόφηση των πόρων των διαρθρωτικών ταμείων της Ε.Ε., τα προγράμματα για την ψηφιακή σύγκλιση και τη διοικητική μεταρρύθμιση εμφανίζουν σημαντικές υστερήσεις!
Επανεκκίνηση μεγάλων έργων και προγραμμάτων προσέλκυσης επενδύσεων. Παρά την πρόοδο που έχει σημειωθεί, όσον αφορά την επανεκκίνηση της κατασκευής των μεγάλων οδικών αξόνων, στα υπόλοιπα προγράμματα δεν φαίνεται φως. Στο θέμα της αξιοποίησης του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού, πέρασε απλώς ένας χρόνος χωρίς καμία ουσιαστική εξέλιξη. Το ίδιο ισχύει και για την κατασκευή του νέου αεροδρομίου στο Καστέλι της Κρήτης. Ο διαγωνισμός για την παραχώρηση των περιφερειακών αεροδρομίων μόλις προκηρύχθηκε, ακόμη περιμένουμε τον αντίστοιχο διαγωνισμό για τα λιμάνια, ενώ για τις μαρίνες δεν έχει παρουσιαστεί καμία συγκροτημένη πολιτική. Και όμως, είναι γνωστό ότι σε όλους αυτούς τους τομείς κρύβεται ένας αναπτυξιακός «θησαυρός», με σπουδαία δυνητικά οφέλη, τόσο για τις τοπικές οικονομίες, όσο και συνολικά για τη χώρα.
Θα μπορούσα εδώ να παραθέσω περισσότερες ακόμη αποκλίσεις μεταξύ των προθέσεων, των δεσμεύσεων και των πράξεων της κυβέρνησης. Θα επαναλάβω όμως, ότι σκοπός αυτού του άρθρου είναι να αφυπνίσει. Μέχρι τώρα, η κριτική που δέχεται η κυβέρνηση, ακολουθεί δυστυχώς λαϊκίστικα σχήματα και ρητορικές του παρελθόντος, διαιωνίζοντας τη λογική του «λεφτά υπάρχουν». Είναι καιρός να ακουστεί και η άλλη άποψη, που λέει, ότι οι μεταρρυθμίσεις και οι πολιτικές για τις οποίες δεσμεύθηκε η κυβέρνηση πριν από ένα χρόνο, δεν έχουν γίνει ακόμη πράξη. Με αποτέλεσμα να καθυστερεί η έξοδος από την κρίση, να επιβαρύνονται συνεχώς οι ίδιοι και να επικρέμαται η απειλή για νέα μέτρα ενώ τα περιθώρια ανοχής και αντοχής της κοινωνίας είναι πλέον ανύπαρκτα.
πηγή: kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου