Όνειρο απατηλό με πρωταγωνιστή πολιτική σαβούρα

 

Φίλε μου θέλω να είμαι σαφής. Το θέμα μας δεν είναι - και δε θα είναι ποτέ - ούτε ο Καραμανλής, ούτε και κανένας άλλος αχυράνθρωπος του πολιτικού συστήματος, όσο θα τους απαλλάσσει από τις κορυφαίες τους ευθύνες, άλλοτε η αφέλεια και άλλοτε η αμφιλεγόμενη σκοπιμότητά μας…

Γράφει ο REPORTO

Όσο δηλαδή εμείς θα αρκούμαστε στο ανάθεμα του προβλήματος, βγάζοντας συνειδητά ή ασυνείδητα από το κάδρο που συνθέτει το πρόβλημα, τους πρωταίτιους και τους συνενόχους τους, για το πρωτοφανές έγκλημα εθνοκτονίας που συντελείται σε βάρος του τόπου.

Το βασικό πρόβλημα όλων μας, είναι ότι αυτή η χώρα καταρρέει, γιατί αντί να εμπνεύσουμε το λαό της στην αντίσταση και τον καθολικό ξεσηκωμό, παραμυθιάζουμε το μυαλό του με παρκαρισμένους Μεσσίες που ξαποσταίνουν, και με λαθροχειρίες που κατασκευάζουν ελαφρυντικά για κάθε λογής πολιτικά κοπρόσκυλα, που αντί να σηκώσουν ψηλά τη σημαία του τόπου μας και την αξιοπρέπεια του λαού του, στηρίζουν με την πολιτική τους στάση την κατοχή και εντάσσονται στο συρφετό των πολιτικών ανδρεικέλων που υλοποιούν αναντίρρητα τον πολιτικό της σχεδιασμό.

Με τα παραπάνω λόγια ξεκινώ την απάντησή μου, γιατί με αφορμή τη σχετική μας ανάρτηση: "ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΣΤΕ ΓΙΔΙΑ ΤΟΝ "ΗΓΕΤΗ" ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΣΑΣ " πήρα e-mail από φιλικό ιστολόγιο που διατύπωνε τα εξής:  

«Αδελφέ, το θέμα δεν είναι ο Καραμανλής, αλλά η τιμωρία του Γεωργίου που θα οδηγήσει σε νομική ανατροπή του μνημονίου και αστικές αξιώσεις λόγω καταδολίευσης. Γι' αυτό και η επιλεκτική αβάντα. Όσον αφορά το ρεπορτάζ του Βήματος, γελάει ο κόσμος...»

Και συνεχίζω…

Είναι προφανές λοιπόν αδερφέ, ότι κανείς από τους αναγνώστες του «ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΦΟΡΟΥΜ», δεν μπορεί να καταλογίσει σε μας την οποιαδήποτε αβάντα, η απόπειρα αβάντας, απέναντι στον ΓΑΠ, αλλά και σε κανέναν από τους συμπρωταγωνιστές και συνενόχους του, για την καταστροφική και καθ όλα ύποπτη στάση τους, που έφερε σ αυτή την κατάσταση τον τόπο μας και το λαό μας.

Είμαστε άλλωστε η μοναδική ιστοσελίδα που σταθερά και επίμονα αναδεικνύουμε το ζήτημα της ανάγκης για άμεση και παραδειγματική τους τιμωρία, με το λαό όχι στο ρόλο του θεατή, αλλά του πρωταγωνιστή τιμωρού κατά τη διάρκεια της επιβολής της.

Πάει πολύ όμως να αναβαθμίζουμε σε «ηγέτες» και πολύ περισσότερο σε Μεσσίες, τις όποιες Φιλιππινέζες του πολιτικού συστήματος, που στα χρόνια της καταστροφής και της καθολικής θεσμικής και εθνικής αποδόμησης, το μόνο που έκαναν ήταν να σηκώνουν το κουρασμένο τους χέρι, όχι για να το χτυπήσουν στο γραφείο αντιστεκόμενοι, αλλά για να μετατρέψουν με τη θετική τους ψήφο και με την ένοχη σιωπή τους, σε εθνικό δίκαιο το δίκαιο της κατοχής.

Και επειδή λοιπόν ο ευκολότερος τρόπος για να υπεκφεύγει κανείς, είναι να αντιμετωπίζει τα πάντα ως …τρολλιά, εμείς θα αρκεστούμε να θέσουμε συγκεκριμένα ερωτήματα, και όποιος θέλει να σέβεται τον εαυτό του, δεν έχει παρά να απαντήσει με σαφή και ξεκάθαρο τρόπο.

• Κανείς δε θα εμποδίσει ποτέ μια εφημερίδα του συγκροτήματος να καταφεύγει στην οποιαδήποτε τρολλιά για λόγος πολιτικής ή άλλης σκοπιμότητας. Ποιος εμπόδισε όμως τον πρώην πρωθυπουργό της χώρας να βγει ευθέως και να διαψεύσει ένα δημοσίευμα που τον καθιστά ευθέως συνένοχο σε μια εγκληματική σε βάρος του τόπου πολιτική; Η απάντηση είναι απλή. Κανένας δεν τον εμπόδισε. Εκτός από το βίο, την πολιτεία του και την προσωπική πολιτική του στάση μέσα στο κατοχικό κοινοβούλιο και στο κόμμα του που πρωταγωνιστεί σήμερα στην επιβολή του εφιάλτη.

• Πως θα προκύψει άραγε η τιμωρία του Γεωργίου (ΓΑΠ), όταν το κόμμα του πρώην πρωθυπουργού, εξασφαλίζει πολιτική ασυλία στον ολετήρα, και πρωταγωνιστεί στην υλοποίηση της εγκληματικής του πολιτικής με την ψήφο και τη σιωπηρή συγκατάβαση και του ιδίου του πρώην πρωθυπουργού; Μια τέτοια πολιτική στάση, όσο αφελής και να δηλώνει κανείς, μόνο ως στάση συνενοχής μπορεί να αποκαλείται, και δε νομίζω πως μπορεί να υπάρξει δεύτερη άποψη επ αυτού.

• Να θυμίσουμε μήπως πως ο Καραμανλής, δεν είναι ο ανώνυμος βουλευτάκος της Άνω Παναγιάς, αλλά ο πρώην πρωθυπουργός της χώρας και αρχηγός του κόμματος που σήμερα συγκυβερνά με το ΠΑΣΟΚ (δηλαδή με το κόμμα του Γεωργίου (ΓΑΠ);

• Να θυμίσουμε πως ο πρώην πρωθυπουργός όχι μονάδα δεν πήρε ούτε μία πρωτοβουλία που θα οδηγήσει στην παραδειγματική τιμωρία του ΓΑΠ, αλλά αντίθετα ψηφίζει στη Βουλή μαζί με τον ΓΑΠ, ότι και ο ΓΑΠ, στηρίζοντας ολόθερμα την πολιτική που εγκαινίασε ο ΓΑΠ και υλοποιεί σήμερα το κόμμα του μαζί με το κόμμα του ΓΑΠ;

• Να αναρωτηθούμε μήπως τι σημαίνει άραγε η νομική ανατροπή του μνημονίου, όσο με τη συνενοχή και του πρώην πρωθυπουργού νομιμοποιείται η υπόστασή του με σειρά νόμων και πράξεων νομοθετικού περιεχομένου, που οδηγούν τον τόπο στον αφανισμό;

• Να ρωτήσουμε μήπως τι σημαίνει νομική ανατροπή του μνημονίου, όταν οι πολιτικές αποφάσεις που επέβαλε το μνημόνιο παραμένουν παρούσες , ισχυροποιούν το θεσμικό οπλοστάσιο της κατοχής και των συμμοριών, αφανίζοντας μεροκάματα, παροχές, κεκτημένα δεκαετιών, δημόσιο πλούτο, δημόσια γη, επιχειρήσεις εθνικής σημασίας και τόσα άλλα; Είναι άραγε ικανή και αναγκαία συνθήκη η «νομική ανατροπή» του μνημονίου για να ακυρώσει το σύνολο των νομοθετημάτων (φορολογικό, απολύσεις, χαράτσια κλπ κλπ κλπ, που επεβλήθηκαν στα χρόνια του μνημονίου με την ψήφο και του πρώην πρωθυπουργού, προκειμένου να επιστρέψει η ζωή και το κοινωνικό, οικονομικό κλπ στάτους, τουλάχιστον στην πρό μνημονίου κατάσταση;

• Μήπως να τολμήσουμε να ρωτήσουμε, αν η περίφημη διεκδίκηση «αστικών αξιώσεων», θα αποκαταστήσει ότι πλήρωσε η Ελλάδα τα χρόνια που πέρασαν στις συμμορίες των δανειστών; Μήπως θα αποκαταστήσει το πλιάτσικο που συντελέστηκε μέσα από το δολοφονικό PSI  στα δημόσια ασφαλιστικά ταμεία; Μήπως θα απαλλάξει το λαό μας από τα εκατοντάδες δις που φορτώθηκε για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζικών ευαγών ιδρυμάτων; Μήπως θα επιστρέψει στα δημόσια ταμεία τα δεκάδες δις που πληρώθηκαν σε λήξεις ομολόγων και πληρώθηκαν στο άρτιο (παρά το δολοφονικό PSI);

• Και τέλος να ρωτήσουμε, σε ποιο βαθμό η στάση του πρώην πρωθυπουργού τα χρόνια που πέρασαν, αποτελεί εγγύηση και πολιτική ενσάρκωση αυτής της προσδοκίας, όταν το μόνο που έκανε ήταν να παραμένει σιωπηλός και να σηκώνει το σεμνό και ταπεινό χεράκι του υπερψηφίζοντας κατοχικούς νόμους;

Μήπως τελικά η μεγαλύτερη τρολλιά είναι να υπερασπίζεται κανείς και να αναβαθμίζει ως Μεσσία του έθνους, μια πολιτική μαριονέτα ανίκανη να συναισθανθεί πως υπήρξε πρώην πρωθυπουργός αυτής της χώρας, και αρκέστηκε να είναι στην πράξη, ένα από τα 154 ταγάρια που στηρίζουν πρόθυμα την πολιτική του ΓΑΠ και τις επιλογές της κατοχής σε βάρος της ίδιας του της χώρας;

Για να μην τρελαθούμε εντελώς δηλαδή σ αυτόν τον τόπο…

Έχει πάντως ελάχιστη σημασία αδελφέ μου, αν ο κόσμος γελά με το (μη διαψευσθέν) ρεπορτάζ του «ΒΗΜΑΤΟΣ».  Σε βεβαιώ όμως αδελφέ, ότι ο κόσμος σίγουρα κλαίει με την πολιτική και κοινοβουλευτική στάση του «κουρασμένου» Καραμανλή, και βεβαίως ξεκαρδίζεται ο κόσμος με τις απέλπιδες προσπάθειες όλων εκείνων που επιχειρούν να τον εμφανίσουν ως περήφανο Μεσσία, ενώ η καθημερινή του στάση καταδεικνύει κατάπτυστη συνενοχή.