Αν στην πορεία της έρευνας προκύψουν σοβαρές πολιτικές και ποινικές ευθύνες για τους πρωτεργάτες των μειοδοτικών μνημονιακών πολιτικών, το επόμενο βήμα θα είναι η συγκρότηση Ανακριτικής Επιτροπής από τη Βουλή. Αν στη συνέχεια, η Ανακριτική Επιτροπή αποφανθεί ότι ανακύπτουν αδιάσειστες ποινικές ευθύνες, για τους ανωτέρω ή άλλα εμπλεκόμενα πολιτικά πρόσωπα, το επόμενο τελικό βήμα θα είναι το στήσιμο Ειδικού Δικαστηρίου, σαν αυτό που δίκασε τον Γεώργιο Παπακωνσταντίνου. Οι ΓΑΠ, Σαμαράς, Βενιζέλος, Παπαδήμος και αρκετοί άλλοι, φέρουν βαρύτατες ηθικές, πολιτικές και ποινικές ευθύνες, για την υποταγή της χώρας στη σιδερένια μπότα των μνημονίων και τον όλεθρο που έσπειραν και εξακολουθούν να σπέρνουν οι εγκληματικές μνημονιακές πολιτικές στην ελληνική οικονομία. Με τις υπογραφές τους, η χώρα απώλεσε την εθνική της ανεξαρτησία και κατέστη αποικία χρέους στους ξένους πιστωτές.
Όπως αναφέρεται στο κείμενο της κυβερνητικής πρότασης, που υπογράφεται από τους βουλευτές των ΑΝΕΛ και του ΣΥΡΙΖΑ, η έρευνα της Εξεταστικής Επιτροπής θα εστιαστεί στην περίοδο Οκτώβριος 2009-Ιανουάριος 2015. Το έργο της Επιτροπής αναμένεται να είναι πιεστικό, πολυσχιδές και δύσκολο, καθότι τα μέλη της θα πρέπει να συγκεντρώσουν, να επεξεργαστούν και να αξιολογήσουν αρκετές δικογραφίες, πολύ υλικό και πολυάριθμα δεδομένα της υπό εξέτασης περιόδου. Η κυβέρνηση ΑΝΕΛ-ΣΥΡΙΖΑ απεφάσισε η Εξεταστική Επιτροπή, να μην αγγίξει την περίοδο των κυβερνήσεων επί πρωθυπουργίας Κωνσταντίνου Α. Καραμανλή, δηλαδή το χρονικό διάστημα μεταξύ Μαρτίου 2004 και Σεπτεμβρίου 2009. Αν και κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής, η δημοσιονομική κατάσταση της χώρας σημείωσε αισθητή επιδείνωση και η σκανδαλολογία πολύ συχνά ήταν στις πρώτες σελίδες της επικαιρότητας, εντούτοις οι ΑΝΕΛ με τον ΣΥΡΙΖΑ δικαιολογημένα αποφάσισαν η Εξεταστική Επιτροπή να μην ακουμπήσει την περίοδο διακυβέρνησης της χώρας επί πρωθυπουργίας Κ.Α.Καραμανλή.
Για τη γνώμη μου, ένας είναι ο βασικότερος λόγος που ορθώς η περίοδος Μάρτιος 2004-Ιανουάριος 2015, δεν πρόκειται να αποτελέσει αντικείμενο έρευνας της Επιτροπής. Ο λόγος αυτός σχετίζεται με το αδιαμφισβήτητο γεγονός, ότι, μετά το 1950 και ιδίως μετά το 1980, τόσο το χρέος της κεντρικής και της γενικής κυβέρνησης, όσο και το χρέος του ευρύτερου δημόσιου τομέα, ναι μεν ακολουθούν συνεχή ανοδική τάση, αλλά καμία κυβέρνηση δεν έβαλε φερετζέ στον ελληνικό λαό κάποια τρόικα, προκαλώντας ανεπανόρθωτο κακό στον ελληνικό λαό και την εθνική οικονομία. Για παράδειγμα, το χρέος της κεντρικής κυβέρνησης ως ποσοστό του ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν) από 4,8% το 1950, αυξάνεται σε 15,9% το 1967, σε 19,5% το 1974, σε 20,8% το 1980, σε 55,4% το 1989, σε 100% το 1993, σε 105,4% το 2000, σε 125,7% το 2009 και εκτοξεύεται σε 181% το 2014. Εμφανές είναι ότι όλες οι κυβερνήσεις από το 1950 έως τον Σεπτέμβριο του 2009, με πρωθυπουργούς και κυβερνήσεις διαφόρων ιδεολογικών και πολιτικών αποχρώσεων, κατά την άσκηση της δημοσιονομικής και γενικότερα της μακροοικονομικής τους πολιτικής, είχαν ως κοινό αποκαρδιωτικό αποτέλεσμα τη συνεχή ανοδική πορεία του δημοσίου χρέους της Ελλάδας. Ωστόσο, αν και κατά την περίοδο 1950-2009 το δημόσιο χρέος της χώρας σημείωνε ανοδική πορεία, εντούτοις καμία κυβέρνηση δεν μας έβαλε σε χωνευτήρι μνημονίων, καμία κυβέρνηση δεν μας έφερε συγκάτοικους στο σπίτι μας την τρόικα και τους γύπες πιστωτές, καμία κυβέρνηση δεν μετέτρεψε τα κρατικά ομόλογα από το ελληνικό στο αγγλικό δίκαιο και γενικά καμία κυβέρνηση δεν εφάρμοσε πολιτικές που να καθιστούν την ελληνική επικράτεια κτήμα και ξέφραγο αμπέλι των ξένων πιστωτών. Την τρόικα την έφερε ο ΓΑΠ και οι μειοδοτικές μνημονιακές πολιτικές σε βάρος του λαού και της πατρίδας, υιοθετήθηκαν και εφαρμόστηκαν από τους ΓΑΠ, Σαμαρά, Βενιζέλο, Παπαδήμο και σια, σπέρνοντας τον όλεθρο και τη συμφορά στην ελληνική οικονομία.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου