Ξεκινά δηλαδή τη συζήτηση όχι από το δίκαιο ή το άδικο ή το ορθό της πολιτικής που ακολουθείται, ή έστω της "τιμωρίας" που επιβάλλεται, αλλά από την "κατανομή" του κόστους ή της τιμωρίας στο κοινωνικό σύνολο. Το γιατί η ζωή ξεκινάει για τον κ. Γεωργιάδη με το Μνημόνιο, είναι απολύτως σαφές. Η οποιαδήποτε συζήτηση για το πριν θα άνοιγε θέματα ευθυνών και δεν βολεύει την κυβέρνηση, αφού αυτοί που κάνουν σήμερα τα κουμάντα είναι αυτοί που τα κάνανε και επί "πάρτι". Υπουργοί Υγείας υπήρξαν οι κ. Αλ. Παπαδόπουλος, Ν. Κακλαμάνης, Δ. Αβραμόπουλος, Α. Λοβέρδος, Δ. Κρεμαστινός και άλλοι που συνεχίζουν ανενόχλητοι την προσφορά τους στο έθνος. Πιάνοντας λοιπόν τη συζήτηση από την κατανομή των ευθυνών και του κόστους, ο κ. Γεωργιάδης, που έχει ήδη απαλλάξει τους υπουργούς Υγείας, αποφασίζει ότι το προσωπικό των νοσοκομείων έχει πληρώσει την κρίση λιγότερο από έναν άνεργο του ιδιωτικού τομέα, φερ' ειπείν, οπότε πρέπει να τιμωρηθεί. Πιθανόν κάτι τέτοιο επιδερμικά να χαϊδεύει τον κοινωνικό αυτοματισμό, στην πραγματικότητα όμως συνιστά ένα ακόμα μεγαλύτερο πλήγμα για τον άνεργο του ιδιωτικού τομέα. Το να μην έχεις νοσοκομείο να πας ή σχολείο για τα παιδιά σου είναι ακόμα μεγαλύτερη εξαθλίωση αν είσαι άνεργος. Το είδος του διαλόγου το οποίο σκηνοθετούν τα κανάλια για τον αγαπημένο τους υπουργό δεν αφήνει χώρο για αντίλογο, όσο προφανής κι αν είναι. Τα αποτελέσματα όμως της πολιτικής των "μπουμπούκων των καναλιών" δεν μπορούν να κρυφτούν...
avgi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου