Ακόμα και ο Γιωργάκης, Υπουργός Εξωτερικών κατά την κρίση της Γιουγκοσλαβίας, έκανε τη βρώμικηδουλειά προσπαθώντας να την αποδώσει στις νατοϊκές και άλλες δεσμεύσεις της χώρας και όχι σεπρωτοβουλίες της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. (Σύμφωνα με μια γελοιογραφία της εποχής, ο Γιωργάκης δεν υποστήριζε τον φονιά αλλά το όπλο του εγκλήματος...)
Η ελληνική εξωτερική πολιτική, στη διαχρονία του νεώτερου κράτους, μετά το 1832, χαρακτηρίζεται από (μόνιμη) υποτέλεια και συχνά από υποταγή προς τους εκάστοτε «συμμάχους», «προστάτες» κι επικυρίαρχους της χώρας.
Τώρα που η Ελλάδα έχει γίνει προτεκτοράτο και φόρου υποτελής Ειδική Οικονομική Ζώνη, οι φιλοδοξίες για αξιοπρεπή εξωτερική πολιτική θα ήταν αστείες.
Όμως, έως τώρα, ακόμα και κάτω απ’ αυτές τις δραματικές συνθήκες, δεν είχε εισέτι βρεθεί ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών που θα παραγνώριζε την έστω στοιχειώδη εξυπηρέτηση των όποιων εθνικώνσυμφερόντων, χάριν μιας απόλυτης ταύτισης με τις υπέρτερες επιδιώξεις των επικυριάρχων μας. Ευρέθη.
Ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος -«ο χειρότερος Υπουργός Οικονομικών στην Ευρωπαϊκή Ένωση» κατά την κρίση τότε των Ευρωπαίων συναδέλφων του- βάλθηκε να αποδείξει πόσο «καλό παιδί» είναι και, βασιλικότερος του βασιλέως, να υιοθετήσει έναν παράνομο πόλεμο στο όνομα της νομιμότητας.
Έως τώρα η ελληνική εξωτερική πολιτική σε κρίσεις όπως στη Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ, τη Λιβύη κι άλλες ομοειδείς, είτε οι πόλεμοι ήταν υπό την αιγίδα του ΟΗΕ είτε υπό τυχάρπαστα σχήματα όπως οι «συμμαχίες των προθύμων», ακολουθούσε την πολιτική των συμμάχων της σαν το σκυλάκι με την ουρά κάτω απ’ τα σκέλια, χωρίς να λεονταρίζει κι από πάνω όπως κάνει τώρα ο κ. Βενιζέλος, νομίζοντας ότι η εξωτερική πολιτική έχει να κάνει με τον ΦΠΑ στις μπουγάτσες.
Η δήλωση που έκανε ο άνθρωπος είναι μνημειώδης κι έχει ως εξής (οι υπογραμμίσεις δικές μου): «Έχουμε καταδικάσει με απερίφραστο τρόπο τη χρήση χημικών όπλων, που είναι απάνθρωπη και ειδεχθές έγκλημα, παραβιάζει αυστηρούς κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και άρα πρέπει να υπάρξει μια διεθνής απάντηση στοόνομα της νομιμότητας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
Κατ’ αρχήν ο κ. Βενιζέλος, υπερακοντίζοντας και την ίδια τη δυτική συλλογιστική, αποδίδει τη χρήση των χημικών όπλων στο «καθεστώς Ασαντ». Ουδείς σκεπτικισμός για την πατρότητα του εγκλήματος φαίνεται ναμολύνει τη σκέψη του Αντιπροέδρου του κ. Σαμαρά.
Ακόμα κι αν ο (αμερικανόδουλος εδώ και πολύ καιρό) ΟΗΕ δεν έχει αποφανθεί ακόμα τις ήρξατο χειρών αδίκων με τα χημικά, αποφάνθηκε ο Μπενύταρος. Μόνον αυτός, ο Μπενίτο κι ο Ντέιβιντ Κάμερον, ούτε καν ο Ομπάμα για την ώρα, μόνοι αυτοί οι δύο εξ όλης της ανθρωπότητας δηλώνουν βέβαιοι ότι ο Ασαντ κι όχι τα ρεμάλια της Αλ Κάιντα πάτησε το κόκκινο κουμπί.
Σε τι θα ωφελούσε τον Ασαντ, την ώρα που νικάει, να προκαλέσει τη διεθνή κατακραυγή εναντίον του,είναι ένα ερώτημα που ωχριά μπροστά στο θηριώδες μιας προπαγάνδας που δεν ασχολείται με τη λογική.
Κάθε πουλέν αυτής της προπαγάνδας, εξαρτημένος δημοσιογράφος, πληρωμένος αναλυταράς, πουλημένος πολιτικός, υποχρεούται να μηρυκάζει τον θάνατο, να μην τον μηρυκάζει ακόμα περισσότερο ένας λαμπρός εγκέφαλος που έφτιαξε τον Νόμο περί Ευθύνης Υπουργών; Έχουν ευθύνη οι Υπουργοί όταν παίρνουν μίζεςγια τα υποβρύχια που θα εξαπολύσουν τώρα πυραύλους κατά της Συρίας;
Έχουν ευθύνη οι Υπουργοί για τους θανάτους που θα προκαλέσουν στον λαό μιας άλλης ανεξάρτητης (ακόμα) χώρας; Έχουν ευθύνη για τα αντίποινα που θα προκαλέσουν;
Όχι βέβαια! Όπως δήλωσε ο Μπενίτο-Μπενύτο Πολεμοκάπηλος Βενιζέλος, «πρέπει» να «υπάρξει μια διεθνής απάντηση» στο «όνομα της νομιμότητας» και των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
«Πρέπει»; Δεν προβλέπεται; Τι σημαίνει το «πρέπει» στο Διεθνές Δίκαιο; «Να υπάρξει μια διεθνής απάντηση»; Tι «διεθνής»; των απανταχού φίλων της γκρίζας αρκούδας; «Απάντηση»; Τι απάντηση; σε ροζ τηλέφωνο; τι είναι η «απάντηση»; κήρυξη πολέμου; ποιος τον κήρυξε σε ποιον; πότε; Τι είναι η «απάντηση»; πειρατική επιδρομή; μπουκάρισμα; σαν αυτό που κάνει η Τουρκία στο Αιγαίο;
Και στο όνομα ποιας «νομιμότητας»; Του αγγλικού δικαίου; της σαρίας; του δικαίου των Εσκιμώων; του κώδικα Χαμουραμπί; Μπορεί το Διεθνές Δίκαιο να είναι ένα χαλαρό, συμβατικό πλέγμα κανόνων που αποτυπώνουν περισσότερο ή λιγότερο τον διεθνή συσχετισμό δυνάμεων κάθε συγκυρίας, αλλά ο Συνταγματολόγος Μπενύτο το έκανε σκόνη. Σε μια δήλωση 35 περίπου λέξεων αμόλησε πέντε-έξι κοτσάνες - μικρό το κακό, αν δεν ήταν Υπουργός Εξωτερικών μιας ευάλωτης (και μάλλον αναλώσιμης πλέον χώρας) που βρίσκεται μέσα στη ζώνη πυρός μιας κρίσης που φαίνεται να έχει, αν εξελιχθεί σε στρατιωτική επέμβαση,μακρύ δρόμο μπροστά της. Όσα λέγονται για αεροπορική μόνον επέμβαση είναι ανοησίες.
Αν αυτή η αεροπορική επέμβαση αποτύχει, θα ακολουθήσει χερσαία επέμβαση - αυτές οι δουλειές δεν μένουνστη μέση. Και αν πετύχει, θα ακολουθήσει η αρβύλα του πεζικάριου, ακριβώς διότι πέτυχε. Οπως έγραψε ο έμπειρος Ρόμπερτ Φισκ, τυχόν στρατιωτική εμπλοκή της Δύσης στη Συρία «δεν θα έχει τέλος».
Έως τώρα η Ελλάδα, παρά την έμμεση εμπλοκή της στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους των Δυτικών κατά των «παιδιών των κατώτερων θεών», δεν έχει γίνει στόχος επιθέσεων από σαλαφιστές ή άλλους μουρλούς που ερμηνεύουν το Ισλάμ όπως ερμήνευε ο Χίτλερ τη συλλογική ευθύνη στο «Ο Αγών μου». Με τον κ.Βενιζέλο να υπερφαλαγγίζει τον κ. Σαμαρά, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κύριο Παπούλια, και να συντάσσεται με τους Κακοποιούς του Λευκού Οίκου, τα Τσακάλια της Ντάουνινγκ Στρητ αριθμός 10 και ταρεζιλορεμάλια του Κε Ντ’ Ορσέ, δεν χρειάζεται και πολύ για να γίνει η Ελλάδα μέρος ενός προβλήματος που ώς τώρα (μάλλον τύχη αγαθή) είχε αποφύγει να είναι.
Στην Ελλάδα ζουν εκατοντάδες χιλιάδες μουσουλμάνοι μετανάστες και πρόσφυγες. Οι περισσότεροι κάτω από άθλιες συνθήκες. Αν αυτά που τους διαιρούν έως αίματος στις πατρίδες τους, σε συνδυασμό με την εν γένει αντίθεσή τους προς τη Δύση, αρχίζουν να εκδηλώνονται σε ελληνικό έδαφος, οι εξελίξεις θα είναιτραγικές.
Αν άνθρωποι όπως ο κ. Βενιζέλος προκαλέσουν την μήνιν των μουσουλμάνων που ζουν ή σταθμεύουν στην Ελλάδα, αν σημειωθούν εδώ εξεγέρσεις ή αν εκδηλωθούν ισλαμιστικές απειλές απ’ το εξωτερικό, τότε η Ελλάδα θα έχει καθηλωθεί στα μνημονιακά δεσμά της και κάθε πολιτική αλλαγή προς την αντίθετη κατεύθυνση θα έχει καταστεί δύσκολη έως αδύνατη.
Με έναν λόγο, ο κ. Βενιζέλος παίζει με τη φωτιά. Μήπως όμως παίζει σκοπίμως;
http://mlagananews.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου