Αν δεν τον άκουσες, «στην Ελλάδα παρουσιάζουμε μια ακαμψία (sic) στην πτώση των τιμών σε σχέση με την πτώση των εισοδημάτων» αποφάνθηκε με περισπούδαστο ύφος ο κύριος "υφυπουργός". «Η ακρίβεια είναι μια σχετική έννοια. Όταν ο άλλος είναι άνεργος, όσο και να πέσουν οι τιμές πάλι ακριβά θα είναι τα προϊόντα», πρόσθεσε με το ίδιο περισπούδαστο ύφος, αυτό που χαρακτηρίζει τους ανεπάγγελτους πολιτευτές και τους παρόμοιας υποστάθμης καφενόβιους ειδήμονες της αμπελοφιλοσοφίας. Δεν χωράει αμφιβολία, Μαρία μου, ότι ο κ. "υφυπουργός" κέρδισε το θαυμασμό όλων εκείνων που, όπως εγώ δεν ήμασταν εξοικειωμένοι με το βάθος της σκέψης του κι ασφαλώς θα σκόρπισε ρίγη συγκίνησης στους συντοπίτες του, που με την ψήφο τους, έστειλαν αυτόν τον γνήσιο, εξ αίματος, απόγονο του Χατζηαβάτη, στη ελληνική Βουλή.
Έχοντας προβάρει τα ευχολόγιό του στον κρυστάλλινο καθρέφτη του πολυτελούς γραφείου που του νοικιάζομε για να δέχεται την πελατεία του, ο κ. "υφυπουργός" παρότρυνε τους μεν επιχειρηματίες «να δείξουν κοινωνική ευθύνη», τους δε καταναλωτές «να προβούν σε όλες εκείνες τις ενέργειες που πρέπει, ώστε να μην αφήνουμε τον χώρο για να εμφανίζονται αυτά τα φαινόμενα της ακρίβειας»!
Μετά από τόσα χρόνια ανιδιοτελούς πολιτικής δράσης και κοινωνικής προσφοράς, ζύμωσης με την κοινωνία και αντίληψης του κοινωνικού γίγνεσθαι, ο κ. "υφυπουργός" έχει πλήρη επίγνωση της κατάστασης. Αντιλαμβάνεται ότι, εν τέλει, η αγορά αυτορυθμίζεται προς όφελος όλων των κοινωνικών εταίρων...
Άρα δεν έχει κανένα νόημα να ελεγχθούν οι μαυραγορίτες, ντόπιοι και ξένοι, αφού στην Ελλάδα του ενάμισι εκατομμυρίου ανέργων, μαζί κι εσύ Μαρία, τα προϊόντα «πάλι ακριβά θα είναι»! Οι υπερτιμολογήσεις, οι τριγωνικές συναλλαγές, τα πιστωτικά σημειώματα που κόβονται με τη σέσουλα την τελευταία μέρα κάθε λογιστικής χρήσης κι όλα τα άλλα γνωστά κόλπα ξεπουπουλιάσματος του καταναλωτή, δεν αφορούν τον κ. "υφυπουργό" της Ανάπτυξης, Μαρία μου.
Αλλά Μαρία μου, έχει και τα δίκια του, χωρίς ίσως να το συνειδητοποιεί ο κ. "υφυπουργός". Πρέπει κι εμείς να ξαναβρούμε τον κωδικό που απελευθερώνει την ευτυχία απ’ την κατανάλωση! Κι όταν βλέπεις Μαρία, κατακαλόκαιρο, τις ντομάτες στο τελάρο του μαυραγορίτη σε τιμή δεκαπλάσια από την τιμή του παραγωγού, άφησέ τες να μείνουν απούλητες, να σαπίσουν στο καφάσι οι ντομάτες. Όταν σου χρεώνουν το νερουλό καφέ στην παραλία τέσσερα ευρώ, μην τον αγοράζεις, φέρνε σε θερμός από το σπίτι σου. Και εκείνη τη ξαπλώστρα, που στη χρεώνουνε οι αχρείοι σα να΄ ναι βασιλικό ανάκλιντρο, αρνήσου την κι άπλωσε την πετσέτα σου στην παχιά άμμο, όπως κάναμε παλιά... Θυμάσαι?
Α, και που είσαι, Μαράκι! Όπως ξοδεύεις με φειδώ το χαρτζιλίκι που σου δίνουνε, αντίδωρο επιδόματος ανεργίας, ζήτα που και που και καμιά απόδειξη, γιατί μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει, πρέπει να μαζεύονται οι φόροι να πληρώνουμε και το ενοίκιο του κ. "υφυπουργού"...
Posted by Alexandros Raskolnick
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου