χρηματοδοτούνταν και προβάλλονταν σαν «σωτήρες», παίζοντας ένα επικοινωνιακό, ψηφοθηρικό παιχνίδι! Ξέραμε πολύ καλά ότι «έδιναν εξετάσεις» στα μεγάλα αφεντικά τους ,επιδιώκοντας την εύνοια και τη χρηματοδότησή τους από αυτά και ποτέ βέβαια δεν ενδιαφέρθηκαν για την εξυπηρέτηση των λαικών συμφερόντων. Σήμερα όλοι πιστεύω εννοήσαμε την απάτη που χρόνια μας ταλάνιζε και μας έφτασε στον γκρεμό. Και τώρα οι περισσότεροι από εμάς αφορίζουν –και δικαίως- τα κόμματα
…Τώρα που η παγίδα στήθηκε από έξω, σε συνεργασία με τα ντόπια συμφέροντα, ξεμπροστιάστηκαν όλοι ,φάνηκε ολοκάθαρα η ανεπάρκεια κι η ανικανότητα των κρατικοδίαιτων-κι όχι μόνο –κομματικών μηχανισμών να υποστηρίξουν και τα πιο στοιχειώδη δικαιώματά μας… Αντ’ αυτού μας πρόδωσαν και ως ένοχοι και συνένοχοι στην τραγωδία του λαού μας εξακολουθούν να μιλάνε με όρους εμφυλιοπολεμικούς ,να διχάζουν και να ποδηγετούν το λαικό κίνημα και βέβαια να λένε τερατώδη ψέματα και κούφιες υποσχέσεις και να μην κάνουν τίποτα άλλο από διαπιστώσεις…
Μας έμαθαν ωστόσο να στοχεύουμε στο βόλεμα και ποτέ στο κοινό μας καλό και εμείς το νιώθουμε βαθιά μέσα μας πως πια μόνο με το συλλογικό αγώνα θα σωθούμε, ή όλοι μαζί ή κανείς… Η κοινή λογική μας οδηγεί αναπόδραστα στο δρόμο της ευθύνης, που δεν είναι άλλος από αυτόν της ενότητας για τη διεκδίκηση της ίδιας μας της ζωής…
Μήπως όμως γίναμε όμοιοι με τους θύτες μας; Τόσο πολύ μας αρρώστησε η απάθεια και η «φαντασίωση» που μας πουλούσαν, ονοματίζοντάς την κιόλας ιδεολογία; Και τώρα ;Πού επιλέγουμε να ζούμε; Στο φαντασιακό, εικονικό κόσμο που προβάλλουν τα κόμματα της διαπλοκής και τα εξωνημένα ΜΜΕ ή στην σκληρή πραγματικότητα ,που μόνο με ενωτική αντιστασιακή δράση πια παλεύεται; Πόσο ψάχνουμε ή θέλουμε να δούμε την αλήθεια; Καταλαβαίνουμε ότι κι εμείς είμαστε συνένοχοι στην τραγωδία που βιώνει ο τόπος, μη κάνοντας τίποτα για να γλιτώσουμε από τη ληστοσυμμορία;
Υπάρχουν Έλληνες που πιστεύουν ακόμα στην αγαθοποιό δράση των κομμάτων και πως αυτά λειτουργούν επ’ ωφελεία της κοινωνίας; Έλεος! Τόσο πολύ εθιστήκαμε στο παραμύθι τους και στην απάτη της ανάθεσης της μοίρας μας σε τυχοδιώκτες, επαγγελματίες - απατεώνες της πολιτικής; Ακόμα πιστεύουμε ότι σε μια κατ’ επίφαση Δημοκρατία θα λύσουμε το πρόβλημα με εκλογές; Είναι ώρα να δούμε κατάματα την αλήθεια μας και να πάρουμε αποφάσεις για το πού θα πάμε και πώς…
Ψάχνουμε τη λύση σε ένα χρεοκοπημένο προ καιρού πολιτικό σύστημα, ενώ μόνο η από τα κάτω ανατροπή του είναι η λύση; Μήπως είναι ώρα να βγούμε από αυτή τη σχιζοφρένεια και να λειτουργήσουμε επιτέλους αιρετικά ;
Πριν είμαστε κυρίως καταναλωτές κενών και κούφιων ονείρων… Υπήρχαμε για το «φαίνεσθαι» κι όχι για την ψυχή μας … Μετά δεχτήκαμε να είμαστε ραγιάδες για τη σιγουριά ενός μισθού, που έγινε μισός ή ανύπαρκτος .Ποτέ δεν υπήρξαμε ελεύθεροι άνθρωποι και πολίτες κι είμαστε εύκολα αναλώσιμοι και χειραγωγούμενοι από το σύστημα
της απάτης. Τώρα συνειδητοποιούμε πιο πολύ από ποτέ την πολιτική ευθύνη μας για ό,τι ζούμε. Αυτή η συναίσθηση της ευθύνης , που είναι ταυτόχρονα μια βασανιστική εσωτερική πράξη αυτογνωσίας -έστω κι αν πρόσκαιρα μας αδρανοποιεί- είναι η αρχή για να υπάρξουμε επιτέλους ακέραιοι, ελεύθεροι άνθρωποι κι υπεύθυνοι πολίτες. Αν δεν ελευθερωθούμε πρώτα μέσα μας από αυταπάτες, μικρότητες, ιδεοληψίες και δεν ισορροπήσουμε ,κι αν δεν κατακτήσουμε τον αυτοσεβασμό μας, δε μπορούμε να διεκδικήσουμε και την πολιτική μας λευτεριά.
Η ρίζα της ελεύθερης συνείδησης είναι η συναίσθηση της ευθύνης και η αυτογνωσία ,όπως κι η ρίζα της αξιοπρέπειας είναι η παραδοχή της αδυναμίας και των λαθών μας .Έτσι μόνο θα αρχίσουμε να μιλάμε με όρους πολιτισμού ,παιδείας, ειρηνικής συνύπαρξης και παλλαικής ενότητας, που θα βγάλει στο φως την «άλλη» Ελλάδα ,που όλοι ξέρουμε καλά ότι υπάρχει .Έτσι μόνο θα απελευθερωθούμε από το «μαύρο» του φασισμού, που ενστάλαξε στις ψυχές μας το καθεστώς της φρίκης .
Το σύστημα του χθες εξαχρείωσε και εξαθλίωσε τις ζωές μας ,θεσπίζοντας τη διαφθορά και το σκοταδισμό και τώρα τις ξεπουλάει στο παζάρι άθλιων αγορών. Ξέρουν ότι οι λεύτεροι άνθρωποι δεν ξεπουλιούνται .Πουλιούνται μόνο οι σκλάβοι ,γι ‘αυτό μας θέλουν εθελόδουλους, αναξιοπρεπείς, ανασφαλείς και ανελεύθερους. Γι’ αυτό η τρομοκρατία, ο εκφασισμός , ο εκμαυλισμός γίνανε καθημερινά –σχεδόν φυσικά-βιώματα… Μόνο με το φόβο πια μας ελέγχουν. Θα τους κάνουμε τη «χάρη» ή θα διεκδικήσουμε την πατρίδα μας ,που σημαίνει τη ζωή μας;
Ας λειτουργήσουμε επιτέλους αιρετικά, ξεπερνώντας στερεότυπα και αγκυλώσεις του χθες. ’Ετσι ,για πρώτη φορά ως έθνος θα έχουμε την ιστορική δυνατότητα να υπάρξουμε ελεύθεροι από τους «προστάτες» και τα ανδρείκελά τους, που χρόνια κατατρώνε το σώμα της πατρίδας και τους πληρώσαμε με τόσο αίμα και δάκρυ. Ποιος ξέρει; Ίσως έτσι ξεπληρώσουμε ένα παλιό χρέος στους προπάτορές μας, που δε χάρηκαν μια λεύτερη και δημοκρατική πατρίδα .Ακόμα κι ο διαστροφικός δυτικός «πολιτισμός» ίσως δει κι αυτός «εξ ανατολών του» το φως. Φτάνει να κάνουμε κοινό στόχο μας αυτά που μοιάζουν αδύνατα… Κι όταν οι Έλληνες αποφασίσουν, κάνουν τα αδύνατα δυνατά… Κι είναι πια θέμα επιβίωσης όλη αυτή η δύναμη, που κρύβουμε μέσα μας, να ξεσπαθώσει… Είναι κοντά η ώρα!
Ε. Διαμαντοπούλου(μέλος του Ενιαίου Παλλαικού Μετώπου(ε.πα.μ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου