Η προσδοκία μιας μεγάλης αλλαγής στην Ευρώπη, είχε πάντοτε ως αφετηρία τις χώρες του Νότου. Όχι απλά και μόνο επειδή η ευρύτερη γειτονιά μας, όσο κι αν βρέχεται από την ευλογημένη Μεσόγειο, δοκιμάζεται από την οικονομική κρίση, αλλά για τον πρόσθετο λόγο ότι στον Νότο κατοικούν λαοί με ιδιοσυγκρασία πάθους και όχι… νερόβραστων συναισθημάτων, όπως συμβαίνει από την Κεντρική Ευρώπη και πάνω.
Εμείς, οι Ιταλοί, οι Γάλλοι, οι Ισπανοί, οι Πορτογάλοι, θα μπορούσαμε να συγκροτήσουμε ένα τόξο ευρωπαϊκής επανεκκίνησης, που θα ανάγκαζε τη Γερμανία και τους συμμάχους της να αναθεωρήσουν τη στάση τους.
Τα προηγούμενα χρόνια, κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Όταν στην Ιταλία υπήρχε ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, έγινε… ό, τι έπρεπε να γίνει, προκειμένου να αντικατασταθεί από έναν άβουλο και άμοιρο τεχνοκράτη, σαν τον Μάριο Μόντι. Και όταν πρόσφατα η εξουσία πέρασε στα χέρια της Γενιάς της φαντασίας, με τον Ματέο Ρέντσι, ο πρώην Δήμαρχος της Φλωρεντίας είχε ξεμείνει από συμμάχους, πολύ προτού ξεκινήσει.
Για τα του οίκου μας, ας μην τα συζητάμε καλύτερα. Η Ελλάδα έγινε τα τελευταία χρόνια… σιωπηλό συμπλήρωμα των ευρωπαϊκών εξελίξεων, με παθητική αντιμετώπιση των αποφάσεων που απαιτούσαν και τη δική της σύμφωνη γνώμη. Ποιός θα ξεχάσει το εξάμηνο της Ευρωπαϊκής Προεδρίας που… πήγε στα σκουπίδια, χωρίς καμία δράση εξωστρέφειας από την πλευρά της προηγούμενης ελληνικής κυβέρνησης.
Για τη Γαλλία, θα πρέπει να είναι κανείς επιιεκείς. Ακόμη και με την οικονομία τους να κλυδωνίζεται, και να έχουν ανάγκη τη χαλαρή εφαρμογή των κανόνων του Συμφώνου Σταθερότητας, το Παρίσι παραμένει αρκούντως… φωτογενές. Και αναγκάζει τη Γερμανία να κάνει υποχωρήσεις που μαρτυρούν ότι στη σημερινή Ευρώπη υπάρχει αδιαμφισβήτητο Νο2. Όλα αυτά βέβαια θα αλλάξουν αν η… κυρία της οποίας αυτόγραφο έχει ο Μάκης Βορίδης, κερδίσει τυχόν πρόωρες εκλογές, μέχρι όμως να πάρει την κατάσταση στα χέρια της η Μαρίν Λεπέν, η Άνγκελα Μέρκελ θεωρεί ότι έχει κι άλλα περιθώρια… να παίζει.
Και ερχόμαστε στις δυο χώρες που αποδείχτηκαν κομβικής σημασίας για τη μη συγκρότηση ενιαίου μετώπου στον Ευρωπαϊκό Νότο, την Ισπανία και τη Πορτογαλία. Οι χώρες που είχαν την ατυχία να ξεπέσουν στα χέρια δυο θλιβερών πολιτκών, σαν τον Μαριάνο Ραχόι και τον Πέδρο Πάσος Κοέλιο.
Αμφότεροι, αποτελούν… ατύχημα για τον ιδεολογικό χώρο και την πολιτική παράδοση της ευρωπαϊκής Κεντροδεξιάς. Και αμφότεροι εμφανίζονται σήμερα να βάζουν διαρκείς τρικλοποδιές στην προσπάθεια της Ελλάδας να κερδίσει κάτι, έστω πολύ μικρό.
Την Ελλάδα δηλαδή την πολεμούν ένας διεφθαρμένος σαν τον Μαριάνο Ραχόι, στις πάτες του οποίου έχει πέσει το σκάνδαλο με τα “μαύρα ταμεία” του Λαϊκού Κόμματος, και ένας φοροφυγάς σαν τον Πέδρο Πάσος Κοέλιο, που παραδέχτηκε πρόσφατα ότι… κατέχει το άθλημα της φοροδιαφυγής.
Δυο πολιτικοί-ντροπή για την ιδεολογική οικογένειά τους, που όπως φαίνεται από τις δημοσκοπήσεις, στις προσεχείς εκλογές στις χώρες τους… θα πάνε σπίτι τους.
Η ζημιά που έκαναν ωστόσο, μεγάλη και ανυπολόγιστη.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου