"Το μεν εργάζεσθαι αγαθόν το δε αργείν κακόν"

Του Κώστα Παντελάκη

Με εκβιαστικά διλήμματα όπως, «Μνημόνιο ή χρεοκοπία» επιβλήθηκαν από το 2010 στον Ελληνικό Λαό πολιτικές άγριας λιτότητας και ακραίας φορολόγησης.
Τα αποτελέσματα ορατά σε όλους μας .
Διάλυση των κρατικών δομών, κατεδάφιση του κράτους πρόνοιας, αμφισβήτηση των συλλογικών συμβάσεων και των μορφών συλλογικής διαπραγμάτευσης με αποτέλεσμα την εργασιακή αιχμαλωσία , διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος, ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας για ψίχουλα και μαρασμό των ελάχιστων δομών του κοινωνικού κράτους.

Αποδείχτηκε περίτρανα ότι τα Μνημόνια δεν είναι προγράμματα μεταρρυθμίσεων νεοφιλελεύθερης κατεύθυνσης, αλλά μια ολέθρια πολιτική που συμβάλει στην αποδυνάμωση της Δημοκρατίας, μέσω της ακύρωσης θεμελιωδών συνταγματικών επιταγών όπως είναι η Λαϊκή Κυριαρχία και η προστασία της εργασίας .
Άλλωστε ανώτατα στελέχη του Δ.Ν.Τ. και κορυφαίοι οικονομολόγοι από όλο τον κόσμο ,συνομολογούν ότι η πολιτική λιτότητας που εφαρμόστηκε στο πειραματόζωο Ελλάδα απέτυχε οικτρά και σύντομα η κοινωνική κατάρρευση θα πυροδοτήσει εκρήξεις και απρόβλεπτες εξελίξεις.Η Ελλάδα έχει γυρίσει δεκαετίες πίσω.

Έχει δημιουργηθεί ένα αληθινό εργασιακό κάτεργο, όπου βασιλεύουν η φτώχεια, η εξαθλίωση και ο τρόμος, και κυριαρχούν τα συμφέροντα των κρατικοδίαιτων νταβατζήδων και της πολιτικής ολιγαρχίας που κυβερνά τη χώρα .

Η ετοιμόρροπη αυτή κυβέρνηση, η οποία έχει αναγάγει τις αντιδημοκρατικές μεθόδους σε κανόνα της πολιτικής και κοινωνικής ζωής, που ξεπουλά τη δημόσια περιουσία και που οδηγεί την Ελλάδα σε Εθνική Καταστροφή σύντομα θα είναι ένα τραγικό παρελθόν.

Οι εφαρμοζόμενες πολιτικές του μνημονίου καταργούν οποιαδήποτε έννοια και αρχή Εργατικού Δικαίου, διαλύουν την κοινωνική συνοχή, κουρελιάζουν το Σύνταγμα, εξαφανίζουν κάθε προοπτική και περιθωριοποιούν νεολαία μας .

Η ανεργία δεν είναι μόνο ένα αριθμητικό μέγεθος.
Ας αφήσουμε την ψυχρή εικόνα των αριθμών και των ποσοστών ανεργίας και ας σταθούμε στον άνεργο συμπολίτη μας που βιώνει στο πετσί του τη βία του κοινωνικού αποκλεισμού.
Πίσω από κάθε άνεργο κρύβεται και ένα δράμα.
Ο Άνθρωπος που έχει χάσει τη δουλειά του και δεν μπορεί να συντηρήσει τον εαυτό του και την οικογένειά του, να ανταποκριθεί στις στοιχειώδεις υποχρεώσεις του εξωθείται στο κοινωνικό περιθώριο, στην εξαθλίωση, την ψυχολογική κατάρρευση και την κατάθλιψη .

Η ανεργία είναι κυρίως και πρωτίστως ανθρωπιστικό, κοινωνικό, οικογενειακό και ψυχολογικό, πρόβλημα.
Πολλοί συμπολίτες μας αδυνατούν να καλύψουν και τις βασικότερες ανάγκες τους .
Τα δωρεάν γεύματα των Δήμων και της Εκκλησίας, απαλύνουν το πρόβλημα των δυστυχούντων συμπολιτών μας , δεν το επιλύνουν.
Άνθρωποι αξιοπρεπείς και έντιμοι, που έχασαν τη δουλειά τους και χωρίς να ευθύνονται έμειναν στο δρόμο, εκλαμβάνουν τη δωρεάν σίτιση ως ελεημοσύνη, που τσακίζει την υπερηφάνειά τους, που καταρρακώνει την αξιοπρέπειά τους, που τραυματίζει το φιλότιμό τους.

Αλληλεγγύη ΝΑΙ, ανθρωπιά, ζεστασιά αισθημάτων, μοίρασμα αγάπης , αλλά ΟΧΙ ελεημοσύνη.

Το Σύνταγμα της Ελλάδας στο Άρθρο 4 ορίζει ότι οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου και ότι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις. Συνεπώς κατοχυρώνεται η αρχή της ισότητας απέναντι στο νόμο.
Το Άρθρο 22 του Συντάγματος αναφέρει ότι «η εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Κράτος που μεριμνά για τη δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών και για την ηθική και υλική εξύψωση του εργαζόμενου αγροτικού και αστικού πληθυσμού».... οι άνεργοι δεν ζητάνε ελεημοσύνη αλλά επιτέλους να εφαρμοστεί το Άρθρο 22 του Συντάγματος.

Τελειώνοντας θυμήθηκα τον Βολταίρο, «είναι επικίνδυνο να έχεις δίκαιο, όταν η εξουσία έχει άδικο»!