Διάχυτη είναι η αίσθηση της εθνικής παρακμής. Στο εσωτερικό, πέραν της οικονομικής κατάρρευσης, πολιτειακοί θεσμοί, διοίκηση, παιδεία, υγεία, δημόσια τάξη, και ακόμη και οι Ένοπλες Δυνάμεις, δοκιμάζονται δεινώς ή και απαξιώνονται. Ενώ εκτός συνόρων ποτέ εδώ και έναν αιώνα το ελληνικό γόητρο δεν έπεσε χαμηλότερα.
Αρκετοί μεταξύ μας περιμένουν κάποιο θαύμα. Δεν πρόκειται να συμβεί. Εν απουσία αξιόπιστης ηγεσίας, η κοινή γνώμη άγεται και φέρεται από τους κάθε ψευδεπίγραφης ιδεολογικής απόχρωσης δημαγωγούς· με την ογκούμενη στους κόλπους της αγανάκτηση να παραμένει στείρα - και, στο μέτρο που μεταφράζεται σε ανομία, να επιτείνει το παρακμιακό κατρακύλισμά μας.
Το ηγετικό αυτό κενό συνιστά αφ’ εαυτού ένα ηχηρό κατηγορώ κατά των επιλέκτων του τόπου - ήτοι των σοβαρών, συγκροτημένων εκείνων Ελλήνων που μπορούν και οφείλουν να λειτουργήσουν ως μπροστάρηδες της εθνικής μας ανόρθωσης · και των οποίων η ιδιώτευση ισοδυναμεί με εγκατάλειψη θέσης εν πλήρη μάχη. Απέχοντας από τα κοινά, με πρόσχημα την αηδία που τους προκαλεί ο ευτελισμός της δημόσιας ζωής, οι εν δυνάμει αυτοί ηγέτες αφήνουν το πεδίο ελεύθερο στους εφθαρμένους και διεφθαρμένους επαγγελματίες της πολιτικής. Και συγχρόνως συντείνουν στην ενδυνάμωση των παλαβών του δημόσιου βίου μας – «δεξιών», «αριστερών», αδιάφορο. Οι οποίοι προσφέρονται στους κρατούντες ως βολικό άλλοθι-φόβητρο έναντι των ψηφοφόρων· αλλά και τυχόν επικράτηση των οποίων θα κατέφερε το τελικό πλήγμα κατά της έρημης πατρίδας.
Επιτακτική είναι η ανάγκη οι επίλεκτοι του Έθνους να αφυπνισθούν και, συμπαρατασσόμενοι σε ένα ενιαίο, ισχυρό, ανορθωτικό μέτωπο, να δράσουν· βέβαιοι ότι η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού θα ανταποκριθεί με ανακούφιση και ελπίδα στη σωτήρια πρωτοβουλία τους. Η μοιρολατρία δεν είναι επιλογή. Αφορισμοί του τύπου «αυτή είναι η Ελλάδα» αποτελούν προφάσεις εν αμαρτίαις - διαφανές προκάλυμμα ατολμίας και αδιαφορίας.
Ούτε η Κυρία Μέρκελ, ούτε ο κ. Ολάντ, ούτε ο πρόεδρος Ομπάμα ή ο ομόλογός του κ. Πούτιν θα μας «σώσει». Η σωτηρία της χώρας είναι στα δικά μας χέρια. Είναι δική μας αποκλειστική ευθύνη. Την οποία, δυστυχώς, όσοι κατά κύριο λόγο εκ των πραγμάτων την φέρουν μέχρι στιγμής την αποποιούνται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου