Η καταβολή 13ης σύνταξης έχει κόστος 543 εκ. και θα το καταβάλει λέει η κυβέρνηση εξοικονομώντας (για τη διετία 2015-2016) 655 εκ από την αναίρεση και αυτής της δέσμευσης γιά κατάργηση της Εισφοράς Αλληλεγγύης στους μισθωτούς (το γνωστό χαράτσι στους μισθούς σε ποσοστό 1% έως 3%).
Μετά και από αυτή την αναίρεση η συνολική αιμοδότησή του προϋπολογισμού από αυτό το χαράτσι, σύμφωνα με το Γενικό Λογιστήριο Κράτους, θα είναι (για τη διετία 2015-2016) 2,185 δις!!!
Η εγκατάλειψη της παλιότερης θέσης του Σύριζα για την κατάργηση της Εισφοράς Αλληλεγγύης, που αφορά όλους τους μισθωτούς, είναι που δίνει εν μέρει τη δυνατότητα για μη περαιτέρω μείωση των επικουρικών συντάξεων, για την οποία περηφανεύεται η κυβέρνηση.
Θυμίζω εδώ ότι το έδαφος για εγκατάλειψη της θέσης για κατάργηση αυτού του άγριου χαρατσιού το είχε προετοιμάσει παλιότερα ο Γ. Σταθάκης (‘’ Γ.Σταθάκης: Τεχνική λεπτομέρεια… η εισφορά αλληλεγγύης ‘’) και φυσικά το είχε διαψεύσει ο Π. Λαφαζάνης (Π. Λαφαζάνης: “Θα καταργήσουμε την εισφορά αλληλεγγύης”).
ΤΩΡΑ υπάρχει σιωπή και από τους δύο.
Όλη η επεξεργασία των νέων μέτρων και νομοθετημάτων της κυβέρνησης ΑΡΑΓΕ θα κινηθεί σε αυτή την κατεύθυνση, συνδυάζοντας αθετήσεις μέτρων, ανταλλαγές και μεταφορές κονδυλίων, καθώς και χρονικές μεταθέσεις;;;
Το αποτέλεσμα -ζητούν οι εταίροι- πρέπει να είναι σταθερό,ότι χωράει μέσα στο πλαίσιο της δημοσιονομικής προσαρμογής που επέφεραν τα προηγούμενα μνημόνια και φυσικά ΧΩΡΙΣ ανατροπή όχι μόνο των ισοσκελισμένων απλά, αλλά των πλεονασματικών αιματηρών προϋπολογισμών.
Τι θα γίνει με την χρηματοδότηση, από τη στιγμή το μονοπώλιο του νομίσματος και της ρευστότητας το κρατάει η ΕΚΤ;
Ο λεγόμενος ισοσκελισμένος (πλεονασματικός) τελικά προϋπολογισμός, ΔΕΝ λαμβάνει υπόψη την εκπλήρωση των δανειακών υποχρεώσεων του χρέους.
Συνεπώς, όχι μόνο υπάρχουν τρύπες, αλλά είναι μεγάλες και κατάμαυρες.
Η κυβέρνηση δεν θέτει πλέον θέμα διαγραφής του (μεγαλύτερου έστω μέρους) χρέους.
Το θέμα αυτό βρίσκεται μπροστά, με όλα τα όπλα πλέον να είναι στα χέρια της ευρωζώνης και των δανειστών/εταίρων.
Η χρηματοδότηση μέσω ΕLA είναι προσωρινή, περιορισμένη, ειδικής χρήσης, ακριβή και φυσικά ανά πάσα στιγμή υπό αίρεση.
Η κάλυψη των κενών, πώς θα καλυφθεί ,μήπως με νέα δανειοδότηση, φυσικά με σκληρούς μνημονιακούς όρους, αλλά και εποπτεία, όπως πάντα;;
Το πρώτο που είναι αναγκαίο είναι να βλέπουμε την πραγματικότητα και όχι το εικονικό κακέκτυπό της.
Στο εξής, η νέα συμφωνία κυβέρνησης και eurogroup και η ΔΗΘΕΝ πολιτική ορθότητα που παράγει, επιτάσσουν:
Αντί για συνέχιση του παλιού μνημονίου, θα λέμε “γέφυρα με τις παλιές δεσμεύσεις”.
Αντί για νέο μνημόνιο, θα λέμε “νέο πρόγραμμα”.
Αντί για μνημονιακά μέτρα, θα μιλάμε για “μεταρρυθμίσεις”.
Αντί για τρόικα, θα λέμε “θεσμικά όργανα”.
Τα πρόσωπα των “θεσμικών φορέων” στις συζητήσεις, σύμφωνα με πληροφορίες, θα είναι τα ίδια: Ο κ. Ντ, Κοστέλλο από την Κομισιόν, ο κ. Κ, Μαζούχ από την ΕΚΤ και ο κ. Ρ. Γκογιάλ από το ΔΝΤ (δηλαδή οι επικεφαλής της Τρόικα).
Στο κυβερνητικό non paper που δόθηκε στη δημοσιότητα μετά την έκτατη υπουργική σύσκεψη υπό τον πρωθυπουργό στις 13/2, αναφέρεται πανηγυρικά:
‘’Η τρόικα έχει τελειώσει ως μοντέλο εποπτείας, επιτήρησης και επιβολής πολιτικών. Το ρολόι για την τρόικα σταμάτησε στις 25 Ιανουαρίου’’.
Έτσι είναι;
Να θυμίσω ότι από το προηγούμενο καλοκαίρι και μετά, τη φλυαρία αυτή την είχε ξεκινήσει ο …κ.Σαμαράς, όταν έλεγε ‘’η τρόικα φεύγει, το μνημόνιο τελειώνει’’.
ΤΟ ΝΕΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗΣ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑΣ πού καθορίζει τις υποχρεώσεις κάθε κράτους-μέλους,περιλαμβάνει…
-Την τήρηση του κανόνα του ισοσκελισμένου προϋπολογισμού (χρυσός κανόνας),
-Την διαμόρφωση μεσοπρόθεσμων στόχων (Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο δημοσιονομικής Στρατηγικής),
-Την εφαρμογή πολιτικών που οδηγούν σε διατηρήσιμα αποτελέσματα (μεταρρυθμίσεις),
-Την πρόβλεψη για μηχανισμό αυτόματης διόρθωσης τυχόν αποκλίσεων από τους δημοσιονομικούς στόχους,
-Την προληπτική εποπτεία του εθνικού προϋπολογισμού (διαδικασία “ευρωπαϊκού εξαμήνου”),
-Τον έλεγχο του προϋπολογισμού και των μακροοικονομικών προβλέψεων από ανεξάρτητες εθνικές αρχές (Δημοσιονομικό Συμβούλιο),
-Την υπαγωγή σε καθεστώς “ενισχυμένης εποπτείας” και τη σύναψη μνημονίου συνεννόησης όταν προσφεύγει στη χρηματοδοτική στήριξη του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης (ΕΜΣ)’.
Το παιχνίδι με τις λέξεις και η μεταμφίεση των πραγμάτων, μπορεί να καλύπτει την όποια κυβερνητική στροφή, μπορεί να βολεύει λίγο στην προσπάθεια να μην δικαιώνονται τα παπαγαλάκια , που έχουν ήδη αρχίζει να καγχάζουν.
Τι ζητούν κύριοι άραγε οι πλατείες ;
Μήπως να υπογραφεί αμέσως η νέα συμφωνία των ποσοστώσεων 70%-30% και της διατήρησης της ΧΡΕΟΜΗΧΑΝΗΣ;
Σαν σε κηδεία δηλαδή και να φωνάζουν όλοι …”πέντε πέντε την ημέρα και εκατό την εβδομάδα”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου