– τόσο από την Υπερεθνική Γραφειοκρατική Ελίτ των Βρυξελλών όσο και από την Ηγεμονεύουσα Περιφερειακή Δύναμη Γερμανία.
Ο υπερήφανος και ιστορικός Ελληνικός Λαός και η νόμιμη Κυβέρνησή του υφίστανται μιαν ελεεινή και τρισαθλία τακτική, «αντάξια» των καλλιτέρων παραδόσεων της Εσπερίας. Μιας Εσπερίας, μιας Φραγκονο-Τευτονικής, Ρωμαιο-Καρολιγγείου Ευρώπης, η οποία πάντοτε έτρεφε – και εξακολουθεί να τρέφει – ακατασίγαστο μίσος κατά του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας. Πάντοτε πότισε χολή και όξος τους «σχισματικούς Έλληνες». Πάντοτε μας έπληξε δολίως και πάντα μας επρόδωσε.
Είναι πλέον καιρός να «κάνουμε ταμείο»! Αντικειμενικά, η υπαγωγή της πατρίδος μας στο ολοκληρωτικής υφής, νοοτροπίας, πρακτικής και στοχοθεσίας υπερεθνικό μόρφωμα της «ΕΕ» σήμανε μία δραματική επιδείνωση της θέσεως, του ρόλου και των δυνατοτήτων της Ελλάδος στον διεθνή καταμερισμό ισχύος.
Συνεπεία της μείζονος στρατηγικής επιλογής, στην οποία προέβη η ηγεμονική συμμαχία των ελλαδικών αρχουσών κοινωνικοοικονομικών ομάδων (δηλαδή η κομπραδόρικη, νόθος αστική τάξη) και οι εκφραστές της στο θεσμικό-πολιτικό και ιδεολογικό εποικοδόμημα (δηλαδή το πολιτικό προσωπικό και η επιδοτούμενη «προοδευτική διανόηση» των ευρωπαϊκών κονδυλίων), από του τέλους της δεκαετίας του 1970 και εντεύθεν, υπονομεύθηκε εξακολουθητικά πάσα δυνατότης μιας αυτοδυνάμου εθνικής οικονομικής αναπτύξεως.
Εξ αιτίας της υποταγής μας στο μόρφωμα των Βρυξελλών – υπαιτιότητι του δήθεν «εθνάρχη» Κωνσταντίνου Καραμανλή (του πρώτου και κυρίου ενόχου της Κυπριακής προδοσίας και τραγωδίας δηλαδή) και, εν συνεχεία, του Κ. Σημίτη – κατεστράφη η (υπαρκτή καθ’ άπαντα τα πεδία της Οικονομίας και, μάλιστα, λίαν αξιόλογη μέχρι και της δεκαετίας του 1970) εθνική παραγωγική δομή της Ελλάδος.
Μη έχουσα ούτε εθνική συνείδηση ούτε εθνικό σχέδιο ούτε επίγνωση εθνικής ευθύνης ούτε γεωπολιτική παιδεία ούτε ιστορική θέαση, η νόθος αστική τάξη των κομπραδόρων, αεριτζήδων και κρατικοεπιδοτούμενων εργολάβων, με βασικούς εκφραστές στο εποικοδόμημα τους κατ’ εξοχήν εκφραστές της εθνικής υποτελείας, από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή έως τον Κ. Σημίτη, προέκρινε, μετά το 1974, την ολοκληρωτική υπαγωγή της χώρας μας – ήτοι μιας τυπικώς ναυτικής χώρας του «Rimland» (του εξωτερικού Δακτυλίου, της Περιμέτρου πέριξ της χερσαίας ευρασιατικής μάζας) και μιας χώρας της Ημιπεριφερείας/«Semi-Periphery» του Μητροπολιτικού Καπιταλιστικού Κέντρου – σε ένα σχέδιο γεωοικονομικής / γεωπολιτικής ομοιογενοποιήσεως του Ηπειρωτικού Ευρασιατικού Χώρου, το οποίον (παρά την επανέκδοσή του από τις Αγγλοσαξονικές Δυνάμεις, για δικούς τους συγκυριακούς λόγους, στο πλαίσιο της Στρατηγικής της Ανασχέσεως, μετά το 1947) έφερε ιστορικώς (από το 1914 και το 1939) ανεξίτηλη την σφραγίδα της Μέσης Δυνάμεως του Ηπειρωτικού Χώρου (διάβαζε: Γερμανικό Ράϊχ), σαφώς δε αποσκοπούσε στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων της Δυνάμεως εκείνης – και όχι, βεβαίως, των συμφερόντων μιας Μικράς Δυνάμεως του Μεσογειακού «Rimland».
Έτσι η Ελλάς απώλεσε την εθνική κυριαρχία της, χωρίς μάλιστα ποτέ να ερωτηθεί ο κατ’ όνομα και κατά το Σύνταγμα Κυρίαρχος Ελληνικός Λαός (και μάλιστα πολύ προ των κατοχικών «Μνημονίων»).
Συγχρόνως, και παραλλήλως προς την καταστροφή της εθνικής οικονομίας, έλαβε χώρα – και συνεχίζεται – μία τεράστια γεωπολιτισμική / εθνοπολιτική αναδιάταξη του Ελληνικού Γεωϊστορικού Χώρου, με μοχλό τον συνεχιζόμενο, από 25ετίας ήδη, μαζικό εποικισμό του Ελληνικού Γεωϊστορικού Χώρου και με άμεση και ορατή συνέπεια την μετάλλαξη του άλλοτε Εθνικού Ελληνικού Κράτους σε ουδετεροεθνές πολυεθνικό/πολυπολιτισμικό μόρφωμα, μέχρι το 2025 – και, κατ’ ακολουθίαν, την Λιβανοποίηση ή/και Κοσσοβοποίηση του (πάλαι ποτέ) Εθνικού Ελληνικού Κράτους, μέχρι το 2040.
Επιπροσθέτως, η γεωστρατηγική θέση και ο ρόλος της Ελλάδος υποβαθμίσθηκαν μετά το πέρας του Ψυχρού Πολέμου και την μείωση του ενδιαφέροντος των Αγγλοσαξονικών Δυνάμεων της Θαλάσσης για το εν λόγω παράκτιο, χερσονησιωτικό, νησιωτικό και ναυτικό κράτος του «Rimland», σε αντίστροφη αναλογία με το ηυξημένο ενδιαφέρον των Ναυτικών Δυνάμεων για άλλους γεωστρατηγικούς Δρώντες στην αυτή γεωπολιτική περιοχή (π.χ. Τουρκία, Αλβανία).
Εκχωρηθείσης της εθνικής κυριαρχίας της, καταστραφείσης της εθνικής οικονομίας, αλλοιωθείσης της εθνολογικής συνθέσεώς της, εκλιπούσης της γεωστρατηγικής αξίας της, η δύσμοιρη και ανυπεράσπιστη Ελλάς ήταν πλέον έτοιμη να καταστεί το «προνομιακό» θύμα της ολοένα και οξύτερης εκδήλωσης των θεμελιωδών ανυπέρβλητων εσωτερικών αντιφάσεων, οι οποίες συνόδευαν το εγχείρημα της ούτω καλουμένης «ευρωπαϊκής ενοποιήσεως» εκ γενετής.
Η (σοβούσα ήδη από εποχής δημοψηφισμάτων περί του καταχρηστικώς και ανακριβώς λεγομένου «Ευρωπαϊκού Συντάγματος» και, εν τω μεταξύ, οξυνθείσα λόγω της Οικονομικής Κρίσεως) Κρίση Νομιμοποίησεως του εγχειρήματος της λεγομένης ευρωπαϊκής ενοποιήσεως αναμένεται να επιδεινωθεί τα επόμενα χρόνια, προσλαμβάνοντας μάλιστα αληθώς δραματική διάσταση (όρα τα ιστορικά προηγούμενα των προηγηθέντων Πολέμων της Ευρωπαϊκής Ενοποιήσεως 1914-18 και 1939-45), εάν απροκαλύπτως επιχειρηθεί η ολοκλήρωση της γεωοικονομικής και γεωπολιτικής ομοιογενοποιήσεως του Ηπειρωτικού Ευρωπαϊκού Χώρου με ολοσχερή εξουδετέρωση των (εν μέρει, εισέτι Κυριάρχων) Εθνικών Κρατών ως διακριτών γεωστρατηγικών Δρώντων του Διεθνούς Συστήματος, συνεπακόλουθο εκμηδενισμό των όποιων υπολειμμάτων της Εθνοκρατικής Κυριαρχίας διαθέτουν ακόμη αυτά και σταδιακή αντικατάσταση των Βετσφαλιανών Εθνικών Κρατών από τις Περιφέρειες ως βασικές συνιστώσες του υπό συγκρότησιν Ευρωπαϊκού κρατικού μορφώματος.
Υπό το φως των ανωτέρω υπήρξε τρομακτική η εξακολουθητική αδυναμία του ελλαδικού πολιτικού συστήματος (διάβαζε: του νόθου κοινοβουλευτικού καθεστώτος), επί δεκαετίες, να αναλάβει το βάρος της Λήψεως Αποφάσεων επιτακτικών για την επιβίωση του Ελληνικού Έθνους και να ενεργήσει προς την κατεύθυνση υπερβάσεως της Αξιακής, Πολιτικής, Δημογραφικής και (δευτερευόντως) Οικονομικής/Δημοσιονομικής Κρίσεως. Θλιβερό κατάντημα η απελθούσα κατοχική «κυβέρνηση» Σαμαρά-Βενιζέλου!
Σήμερα, ο Ελληνικός Λαός παρακολουθεί την Κυβέρνησή του να αγωνίζεται τον αγώνα τον καλόν εναντίον του Υπερεθνικού Μετα-Νεωτερικού Ολοκληρωτισμού, που επιθυμεί την φυσική εξόντωση, την ταπείνωση και τον εξανδραποδισμό του Ελληνικού Έθνους.
Εδώ που φθάσαμε, μία είναι η λύση του ελληνικού προβλήματος: Ρήξη και ανάκτηση Εθνικής Κυριαρχίας! Με παράλληλο – άρδην – γεωπολιτικό αναπροσανατολισμό της Ελλάδος προς εκείνη την Μείζονα Ευρασιατική Δύναμη, με την οποία μας ενώνει η Ιστορία και προς την οποίαν μας ωθεί η Γεωπολιτική.
Να τελειώνουμε επιτέλους με την μεταμοντέρνα χούντα των Βρυξελλών! Και με τους ντόπιους δοσιλόγους…
Ηλίας Ηλιόπουλος
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου