Σε κάθε περίπτωση δεν θα πλήξουμε. Άλλωστε ζούμε σε ενδιαφέροντες καιρούς που έλεγαν κι οι Κινέζοι. Μήπως…πίστωση χρόνου μέχρι η κοινή γνώμη στη Ελλάδα να θάψει το τσεκούρι του πολέμου;; Πάντα πίστευα ακράδαντα οτι η εκάστοτε κυβέρνησή μας, δεν γίνεται να είναι αποδεκτή ως ένα ελιτίστικο κλειστό κλαμπάκι εκλεκτών-σοφών-σωτήρων, που το ακολουθούν πλήθη ετερόκλητων καλοταϊσμένων συμβουλατόρων της συμφοράς, παρέα με κομπανίες υπερπροθύμων βολεμένων υποτακτικών και άτακτα μπουλούκια επιζήμιων παρακοιμώμενων.
Οι εκάστοτε κυβερνώντες, δεν μπορεί να είναι κάτι άλλο, παρά μονάχα ταπεινοί εκλεγμένοι εντολοδόχοι του Ελληνικού λαού, αποκλειστικά επιφορτισμένοι με την ανελαστική και βαριά υποχρέωση να εφαρμόσουν πιστά και αμετακίνητα, τις δεσμεύσεις και τα υποσχεθέντα του προγράμματος που εξήγγειλαν προεκλογικά, βάσει του οποίου κι έλαβαν την ψήφο εμπιστοσύνης του Ελληνικού λαού.
Καιρός είναι και ο καθένας να πάψει να βγάζει απρόσφορα κηρύγματα από κομματικούς άμβωνες και να βάζει την χώρα και το μέλλον όλων των ελλήνων της επόμενης γενιάς πάνω από τα σάπια και μέχρι τώρα αποτυχημένα πολιτικά σχήματα.
Η εσχατιά της αθλιότητας στην σύγχρονη πολιτική ζωής μας ήταν να δούμε και τους νεοναζί να καταλαμβάνουν θέση στο κοινοβούλιο.
Αυτά είναι τα αποτελέσματα όταν η Κλεπτοκρατία αντικαθιστά την Δημοκρατία.
Όταν στρατοί κρατικοδίαιτων δεξιών και κεντρώων, βαδίζουν χέρι -χέρι μαζί με τους “αριστερούς” που η αντίληψη και το χρονολόγιο τους πάγωσε στο 1917 .
Ανεξάρτητα όμως από ιδεολογικές τοποθετήσεις και πολιτικές συμπάθειες, ανεξάρτητα από το πόσο αληθινό ή “τζούφιο” ήταν, ας ομολογήσουμε πως –πλην του κου Λιαρόπουλου και κάποιων “Λακεδαιμονίων” φίλων του- οι περισσότεροι Έλληνες απολαύσαμε την εικόνα του Ντάισελμπλουμ να φεύγει άρον άρον μετά το πρώτο “ΟΧΙ” που ακούστηκε από το Καστελόριζο κι εντεύθεν.
Με δεδομένη την εμφανισιακή “ομοιότητα” του νέου υπουργού Οικονομικών με τον Lord Voldemort, τον “κακό” του κινηματογραφικού Χάρρυ Πόττερ, και του προέδρου του Eurogroup με τον “καλό” μάγο, ενδέχεται οι Έλληνες “σινεφίλ” να ζητήσουν να γραφεί ένα άλλο τέλος σ’ αυτή την κινηματογραφική επιτυχία.
Η πολιτική κατάσταση από τη σκοπιά των συμφερόντων και των επιδιώξεων της διεθνούς ολιγαρχικής ελίτ δεν έχει σταθεροποιηθεί.
Παραμένει ρευστή και κατά συνέπεια υπάρχουν αυξημένες δυνατότητες παρέμβασης καί ανάπτυξης πολιτικής δράσης, στην κατεύθυνση της αμφισβήτησης και της ακύρωσης των όποιων σχεδιασμών της.
Επειδή, όμως, η “κατάσταση” που επικρατεί στην πλευρά των “λαικών” δυνάμεων, είναι γνωστή , η ανάγκη διαμόρφωσης πολιτικής εξόδου από την κρίση στον αντίποδα της πολιτικής του μεγάλου κεφαλαίου – η πολιτική δύναμη, ή η σύνθεση τών πολιτικών δυνάμεων που θα την υλοποιήσουν έρχεται στο προσκήνιο με εκρηκτικό τρόπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου