Δεν μάθαμε, βέβαια, τίποτα καινούργιο για τη διαπραγμάτευση, αλλά μάθαμε την τεχνική της διαπραγμάτευσης και θυμηθήκαμε την τέχνη της πολιτικής. Ο πρωθυπουργός δεν απευθυνόταν στους δικούς του για ψυχολογικό μασάζ, όπως μονότονα και αφελώς υποστηρίζουν στερεότυπες αναλύσεις του συρμού. Απευθυνόταν στους έξω, με φόντο το ελληνικό κοινοβούλιο, για να τους πει, από την έδρα της Ελληνικής Δημοκρατίας, ότι δεν πρόκειται να υποχωρήσει. Με ό,τι αυτό σημαίνει και συνεπάγεται…
Ακόμη και όταν κάλεσε την αντιπολίτευση να πάρει θέση απέναντι στις παράλογες, όπως συνειδητά τις αποκάλεσε, απαιτήσεις των δανειστών, η απεύθυνση δεν αφορούσε κανέναν Σαμαρά, κανέναν Βενιζέλο και κανέναν Θεοδωράκη. Ήταν μόνο το προσχηματικό μέσο για το μήνυμα. Άλλωστε, και οι τρεις τους αυτο-υπονομεύτηκαν τόσο, που θα ήταν σαν να κλέβει κανείς εκκλησία.
Ο ένας με το κουτσαβάκικο ύφος κομματάρχη του ’50, που τελεί υπό προθεσμία στην αρχηγία, ο άλλος στην τελευταία του εμφάνιση ως αρχηγός, με τη στομφώδη φαυλότητα του τύπου να λες πολλά χωρίς να λες τίποτα και ο τρίτος, παραπόταμος των άλλων δύο, με την γκάφα τού να καρφωθεί ως ντελιβεράς του Βερολίνου, απέδειξαν ότι η τρόικα εσωτερικού δεν είναι παρά μια θλιβερή παρέα απεγνωσμένων που δεν τους ξεσυνερίζεται ούτε ο καντηλανάφτης…
Ο Αλέξης Τσίπρας, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι όλα τα βλέμματα στο εξωτερικό ήταν στραμμένα στην Ελληνική Βουλή, έκανε τη διαπραγμάτευση ριάλιτι, αλλά όχι σόου. Χωρίς ύβρεις και μικροπρέπειες -σε αντίθεση με τους άλλους-, με αποκλειστικά πολιτικούς όρους και διακριτό ιδεολογικό,ηθικό και αισθητικό πρόσημο, συνδιαλέχθηκε μαζί τους με τέτοιο τρόπο, ώστε το γεγονός πως δεν μας είπε τίποτα διαφορετικό από όσα ξέραμε μέχρι τώρα, πέρασε απαρατήρητο. Έμεινε μόνον αυτό που ήθελε να περάσει: Το μήνυμα της ανυπακοής…
Όχι, δεν μάθαμε τίποτα καινούργιο για τη συμφωνία. Μάθαμε, όμως, τη διαφορά ανάμεσα στο πολιτικό προσωπικό και το πολιτικό δυναμικό… Πού θα πάει; Θα μάθουμε και τι σημαίνει ο όρος «νησιωτικότητα», όπως μεγαλοπρεπώς αναφώνησε ο Α. Σαμαράς, μιλώντας για το ΦΠΑ στα νησιά…
papaioannou-giannis.net
[www.koutipandoras.gr]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου