Απόπειρα διάσπασης της ελληνικής αμυντικής ικανότητας απέναντι στην Τουρκία
Ανάγκη άμεσης δημιουργίας εθνικού στρατηγικού σχεδιασμού
Γράφει ο Κωνσταντίνος Τερζής
Προσωπική άποψη και πεποίθηση του γράφοντος, δεδομένης και της στρατιωτικής ισχύος της Ελλάδας έναντι της Αλβανίας (και κάθε άλλου Αλβανικού κράτους ή κρατιδίου) είναι πως η εθνικιστική ένταση της Αλβανίας είναι άμεσα συνδεδεμένη με την επιθυμία της Τουρκίας να δημιουργηθεί ένα κλίμα ανασφάλειας στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας, προκειμένου η χώρα μας να εξαναγκαστει να μεταφέρει ένα τμήμα του στρατού της σε περιοχές που ενδέχεται να δημιουργηθούν ζητήματα (έστω και με την μορφή παρουσίας κάποιων ένοπλων ανδρών του UCK και του UCC).
Δηλαδή, κι επειδή είναι γνωστές οι αγαστές σχέσεις (επί μισθώσει) της Αλβανίας με την Τουρκία, επειδή επιπλέον η δημιουργία κλίματος αναταραχής εμπεριέχεται μέσα στα σχέδια των ΗΠΑ για τα Βαλκάνια και την ανακοπή εισόδου της Ρωσίας σε αυτά, αλλά κυρίως, επειδή η Τουρκία επιθυμεί να αποδυναμώσει (τόσο σε προσωπικό όσο και σε μέσα) την στρατιωτική αμυντική ισχύ της Ελλάδας επί των Ελληνοτουρκικών συνόρων, θεωρώ πως ο Έντι Ράμα, για τους δικούς του επιπλέον εσωτερικούς πολιτικής εκμετάλλευσης λόγους, συμπαρατάσσεται επί των τουρκικών σχεδιασμών και λειτουργεί ως "λαγός" για να διασπαρεί η αμυντική ικανότητα της πατρίδας μας.
Το γιατί η Τουρκία επιθυμεί να διαταραχθεί η αμυντική ικανότητα της Ελλάδας επί των ελληνοτουρκικών συνόρων, είναι ασφαλώς κατανοητό από όλους. Ίσως, όμως, να μην είναι κατανοητό πως η Τουρκία ενδεχομένως να κληθεί κάποια στιγμή να "συνετίσει" την Ελλάδα (λαμβάνοντας, φυσικά, και το αντίστοιχο αντίτιμο) εάν αποφασισθεί η χώρα μας να αλλάξει ρότα και να μην είναι επαρκώς υπάκουη στα κελεύσματα των "φίλων", "εταίρων" και "συμμάχων" χωρών...
Πέραν τούτου, ο εθνικιστής πολιτικός κατέχεται από σαφή σύνδρομα κατωτερότητας και επιχειρεί την ασφαλή "άνδρωσή" του (αν δεν κάνω λάθος η Αλβανία μετέχει του ΝΑΤΟ) ευελπιστώντας πως απέναντι σε μία ελληνική κυβέρνηση που λειτουργεί άνευ οργανωμένου σχεδίου εξωτερικής πολιτικής, ίσως, η Αλβανία αποκτήσει (φραστικά μη αναπάντητα από την Ελλάδα) προηγούμενα, με απώτερο σκοπό -όφελος- την μελλοντική τους εκμετάλλευση εις βάρος της Ελλάδας.
Ο κίνδυνος, αν με ρωτήσετε, δεν βρίσκεται πέριξ της πατρίδας μας, αλλά κατοικοεδρεύει επί σειρά πολλών δεκαετιών στην πρωτεύουσα της Ελλάδας. Βρίσκεται στην ανικανότητα, στην φοβικότητα, στην αδιαφανή και αποδειγμένα διεφθαρμένη πολιτική σκηνή, οι εκφραστές της οποίας σε πλείστες όσες των περιπτώσεων λειτουργούν και προς την κατεύθυνση ικανοποίησης προσωπικών τους οφελημάτων, ενώ σε πλείστες όσες περιπτώσεις, ικανοποιούν την αποπληρωμή προσωπικών τους υποχρεώσεων (πολιτικών γραμματίων) προς εκείνους που "χορήγησαν" την πολιτική τους πορεία προς τις θέσεις εξουσίας...
Τη στιγμή που πραγματοποιούνται τεραστίων μεγεθών γεωπολιτικές ανακατατάξεις, η χώρα μας διαθέτει μία ηγεσία που δεν μπορεί να κατανοήσει τι είναι η εξωτερική πολιτική, δεν διαθέτει σχέδιο τοποθέτησης της πατρίδας μας στο γεωπολιτικό παίγνιο που συμβαίνει, και, δυστυχώς, δεν έχει καν τη διάθεση να συγκαλέσει εγνωσμένης ικανότητας και αξίας διπλωμάτες, και ειδικούς σε θέματα άμυνας και ασφάλειας, υπερκομματικούς ειδικούς επιστήμονες, προκειμένου να τους ζητήσει να εργαστούν προς την κατεύθυνση ενός γενικού μακροπρόθεσμου πλαισίου εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής άμυνας και ασφάλειας, αλλά κι ενός ειδικού ικανού σχεδίου άμεσης εκκίνησης διπλωματικών και στρατιωτικών εργασιών, που θα λειτουργήσουν ως αφετηρία ενός συνεχώς διαμορφούμενου εθνικού σχεδιασμού (με συγκεκριμένους στόχους και σκοπούς), έτσι ώστε η χώρα -παρά τα όποια οικονομικά της προβλήματα- να εκληφθεί ως σοβαρός παίκτης και όχι ως άβουλος θεατής ενός καλοσχεδιασμένου αφηγήματος των ισχυρών, του οποίου τα αποτελέσματα θα επηρρεάσουν την μορφή και την θέση της Ελλάδας στη διεθνή σκηνή για τα επόμενα 100 (τουλάχιστον) χρόνια.
Ο Έντι Ράμα, ο Νίκολα Γκρούεφσκι (και άλλες "προσωπικότητες" των Βαλκανίων) αποτελούν την παρονυχύδα του ουσιαστικού προβλήματος, το οποίο η χώρα μας φροντίζει "επιμελώς" αποφεύγει να αντιμετωπίσει. Και αυτό το πρόβλημα είναι το ποια θα είναι η Ελλάδα (και φυσικά η ισχύς της) στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου, κατά τα επόμενα 100 (τουλάχιστον) χρόνια. Ισχύ, την οποία φύση και θέση διαθέτει η χώρα μας, αλλά δεν είναι πλέον σε θέση να την ασκήσει, επειδή έχει απωλέσει (με ευθύνη των πολιτικών της ταγών) σημαντικό μέρος της εθνικής της ανεξαρτησίας.
Για όσο διάστημα θα ακολουθούμε τις νόρμες τρίτων, θα εξυπηρετούμε ξένα συμφέροντα και όχι της πατρίδας μας. Έτσι, όταν η χώρα μας απειλείται, δεν θα πρέπει να αναζητούμε μόνο την ικανότητα ικανοποίησης της ό,ποιας απειλής, αλλά θα πρέπει -επιπλέον- να αναζητούμε και το ποιοί μπορεί να είναι εκείνοι που οφελούνται από την κατάθεση της απειλής. Ενδεχομένως θα βρεθούμε ενώπιον πολλών "εκπλήξεων", που μόνο ως εκπλήξεις τελικά δεν θα μπορούν να χαρακτηριστούν, αφού ήδη βιώνουμε ευθείες απειλές κατά της χώρας μας από "φίλους", "συμμάχους" και "εταίρους"... διερωτώμενοι: "αν έχουμε τέτοιους φίλους, τι τους θέλουμε τους εχθρούς;"
Έτσι, ακόμη και αυτή, την ύστατη για την πατρίδα μας στιγμή, πρωτεύον χρέος και κυβερνητική ευθύνη θα έπρεπε να είναι η δημιουργία ενός εθνικού στρατηγικού σχεδίου (το οποίο θα ολοκληρωθεί συν τω χρόνω) που θα ικανοποιεί όλες τις παρούσες και μελλοντικές ανάγκες της χώρας, αλλά και την τοποθέτησή της στον γεωπολιτικό χάρτη ισχύος που ήδη διαμορφώνεται. Οφείλουμε να επιχειρήσουμε να τοποθετηθούμε εμείς στον γεωπολιτικό χάρτη, προσδοκώντας στα όποια μετρήσιμα οφέλη, παρά να μας τοποθετήσουν τρίτοι, ικανοποιώντας έτσι τα δικά τους οφέλη...
Η παρούσα οικονομική δυσπραγία αποτελεί ένα σαφές μειονέκτημα για την επόμενη ημέρα της Ελλάδας, αλλά είναι απολύτως σαφές πως η απραξία αποτελεί έναν απολύτως σαφή "παράγοντα" που θα οδηγήσει την χώρα στο χειρότερο δυνατό σημείο για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, με σοβαρό κίνδυνο με ευθύνη των πολιτικών η πατρίδα μας να μεταβληθεί από χώρα σε χώρο, με ό,τι αρνητικό συνεπάγεται αυτό για τους σημερινούς και αυριανούς κατοίκους της (οι οποίοι σύμφωνα με το εκτελούμενο σχέδιο εποικισμού και αλλοίωσης του πληθυσμού, ενδεχομένως να μην έχει εκείνα τα ιδιαίτερα εθνικά χαρακτηριστικά που επιθυμεί να αλλοιώσει η παγκοσμιοποίηση, προκειμένου να εξασφαλισθεί η μη αντίδραση των πολιτών)...
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου