Σου κατάσχουν τη ζωή κι εσύ σωπαίνεις...

Μήπως πρέπει εμείς οι πολίτες να "γυρίσουμε την σελίδα";

Του Γεωργίου Μιχαήλ

Να λοιπόν, που φτάσαμε και στην κατάσχεση της ζωής μας. Στην κατάσχεση όλων όσων φτιάξαμε με την εργασία μας (και όχι απασχολούμενοι, όπως είναι η τάξη των πολιτικών), με τον κόπο και την προσωπική μας αγωνία. Με απόφαση αυτού του δοσίλογου κράτους των πρόσχαρα εθελόδουλων ανθυποκυβερνητών, περνάμε στην περίοδο του μεσαίωνα και καθεύδουμε στον ολοκληρωτικό μας θάνατο, ελπίζοντας σε τρία πράγματα μόνο: να πεθάνουμε, να γίνει πόλεμος ή να συμβεί κάτι παράξοδο, κάτι υπερφυσικό, κάτι που να χαρακτηρίζεται θαύμα και να μας λυτρώσει…


Δυστυχώς, ακόμη και προ της απόλυτης ισοπέδωσής μας, συνεχίζουμε να μένουμε απαθείς, σαν να είμαστε θεατές σε μία ταινία φρίκης. Τα μίσθαρνα όργανα, οι οικονομικοί δολοφόνοι, οι εθνοκτόνοι, συνεχίζουν ακόμη και «εις τας διακοπάς των» να επιτίθενται με σωρεία μέτρων που εξαθλιώνουν τον λαό και βιάζουν συστηματικά κατά φύση και παρά φύση το πολίτευμα της χώρας, αλλοιώνουν λέξεις, δολοφονούν έννοιες και στέλνουν στην απόλυτη απόγνωση τους πολίτες, προκειμένου να γίνουν αρεστοί στα αφεντικά τους που απαιτούν αίμα, που απαιτούν εδώ και τώρα να παυθεί πλήρως κάθε έννοια του κράτους (όπως αυτό ορίζεται με απόλυτη σαφήνεια από το Διεθνές Δίκαιο), να παραδοθεί πλήρως η εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία στα χέρια παιδόφιλων, κτηνοβατών και άλλων, που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα ήταν αντιμέτωποι με το νόμο και θα εγκαταβιούσαν το υπόλοιπο της άθλιας ζωής τους σε σωφρονιστικά ιδρύματα.

Εξορμούν οι πρόθυμοι SSαμαράδες και επιτίθενται με ανείπωτο μίσος κατά ενός λαού, που το μόνο για το οποίο μπορεί να κατηγορηθεί είναι πως πίστεψε στα ψέματα που του είπαν, πως εμπιστεύτηκε το μέλλον του σε μία συμμορία απατεώνων και πρεζάκηδων των εξουσίας, σε ένα τσούρμο ατάλαντων, απαίδευτων, ανεπάγγελτων, αλλά και απάνθρωπων «ηγετών».
Εξορμούν οι πραιτωριανοί και με τις εντολές των σύγχρονων εφιαλτών ισοπεδώνουν στο όνομα της ανάπτυξης, υποκρύπτοντας γελοιωδώς πως εργάζονται για όλους τους άλλους πλην των συμφερόντων της χώρας και των πολιτών της.
Εξορμούν εκείνοι που πρόθυμα δήλωναν πως θα συνεργαστούν και με τον διάβολο, για να «σώσουν την χώρα», ενώ μοναδικό τους μέλημα και πρόδηλη αγωνία ήταν να διασώσουν τους εαυτού τους, από την δίκαιη τιμωρία που τους αναλογούσε για όλα όσα επί σειρά πάρα πολλών ετών έπραξαν ενάντια στα αυτονόητα συμφέροντα μιάς χώρας που την κατάντησαν αποικία χρέους, που την αλυσόδεσαν και την παρέδωσαν στους διεθνείς δυνάστες, στους αιμοδιψείς ιστορικά επιτυχημένους δολοφόνους λαών…

Δυστυχώς, μέχρι και σήμερα, κανείς δεν βρίσκεται να υπερασπιστεί επαρκώς την Ελλάδα, την χώρα του φωτός και του πνεύματος, την χώρα του πολιτισμού και των επιστημών, την χώρα που γέννησε την δημοκρατία και της οποίας οι πολίτες ποτέ δεν δίστασαν να ταχθούν ενάντια σε γίγαντες που απειλούσαν κάθε έννοια ελευθερίας και αξιοπρέπειας των λαών. Γι αυτό, εξάλλου, οι ιστορικοί εθνοκτόνοι ξεκίνησαν πάνοπλοι τη νέα τους επίθεση από τον μοναδικό λαό που τους σταμάτησε, που τους ξεμπρόστιασε, που τους απογύμνωσε από τον πλαστό ανθρωπισμό τους.
Και τώρα, στα έσχατα των σχεδίων τους, εξαπολύονται σαν πεινασμένοι δαίμονες, να καταλύσουν έναν λαό που έντεχνα αλλοιώθηκε για να μην αντισταθεί και που προετοιμάστηκε επί σειρά ετών να γίνει το πρώτο τους θύμα, το παραδειγματικό τους νέο χτύπημα προς την ανθρωπότητα, το περιφερόμενο σαρκίο που θα επιδεικνύουν σε όλους για να τους πείσουν πως «αφού οι Έλληνες έπεσαν, κανένας δεν έχει καμία τύχη εάν αντισταθεί»…

Δυστυχώς, ο μεγαλύτερος εχθρός της Ελλάδας (όση απέμεινε από αυτή την μικρή και άλλοτε υπερήφανη πατρίδα) είναι εντός των πυλών και επί της κορυφής της εξουσίας. Αλλόφρονα δουλικά που καμώνονται τους εξουσιαστές, παραδίδουν χωρίς ντροπή, την πατρίδα που ποτέ δεν ένιωσαν δική τους, τον λαό που από τα βάθη της καρδιάς τους μισούσαν πάντα. Γιατί, μόνο ένας που μισεί μπορεί να συναινέσει και να συνεργαστεί στα όσα σήμερα συμβαίνουν στην Ελλάδα, στα όσα τρισχειρότερα επελαύνουν και σύντομα θα αποτελούν τη νέα πραγματικότητα, δημιουργώντας ένα πεδίο πολέμου, μιάς χώρας που βομβαρδίστηκε ανηλεώς σε περίοδο… μη πολέμου.

Για όσα έχουν συμβεί και για όσα πρόκειται να συμβούν, η ευθύνη ανήκει σε όλους. Τόσο στους θύτες, όσο και στα θύματα. Δυστυχώς, τα θύματα θα αυξηθούν, αν δεν αντιδράσουν… Και η χώρα θα εξαφανιστεί, αν κανένας δεν την υπερασπιστεί.
Στον πόλεμο που ζούμε, αν δεν πολεμήσουμε είναι βέβαιο πως θα είμαστε οι ηττημένοι. Εάν όμως σταθούμε απέναντι στους πρόθυμους εκτελεστές και στους δημίους μας, ενδέχεται να είμαστε οι νικητές και να πάρουμε πίσω πολλά περισσότερα από όσα μέχρι σήμερα μας έχουν αρπάξει και κλέψει οι «όψιμοι» κατακτητές…
Ας γίνουμε, λοιπόν, εμείς εκείνοι που θα γυρίσουν την σελίδα της ιστορίας, στέλνοντας εκεί που πρέπει τους δούλους και τ' αφεντικά που πολεμώντας από τα σκοτάδια της ψυχής τους θέλουν να μας αλλάξουν και από ανθρώπους να μας κάνουν ζώα...




Ας μιλήσουμε επιτέλους