H ελευθερία και η προκοπή δε χαρίζονται. Κερδίζονται!

του Στρατή Μαζίδη 
“Η ελευθερία και η προκοπή δε χαρίζονται. Κερδίζονται” για να οικειοποιηθώ ή να πάω λίγο παρακάτω το κλείσιμο του άρθρου του Θόδωρου Κατσανέβα που προηγήθηκε λίγη ώρα νωρίτερα. 

Πράγματι χαρίζεται η ελευθερία; Με αίμα και νεκρούς απελευθερώθηκαν οι όποιες γωνιές της Ελλάδας από το 1821 και μετά. Κανείς δε μας χάρισε τίποτε ακόμη και τότε στα χρόνια της Επανάστασης την οποία κόντευε να αποτελειώσει ο Ιμπραήμ, είχαν προηγηθεί οι ηρωικοί μας αγώνες ώστε να φτάσουμε στο Ναβαρίνο.

Όμως οι νεοέλληνες γεννήθηκαν ελεύθεροι. “Εσείς δε ζήσατε κατοχή και πόλεμο” μου έλεγαν μακαρίτες συγγενείς μου όταν ήμουν παιδί. Τώρα καταλαβαίνω πολύ καλά τι εννοούσαν αλλά και πόσο δίκιο είχαν. Όταν έχεις κάτι δεδομένο, δεν το εκτιμάς. Απλά τα πράγματα. Για αυτό και σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις επιλέξαμε αυτούς που θα μας οδηγούσαν στη σκλαβιά. 
Αλλά ας έρθουμε και σε αυτό που λέμε προκοπή. Ούτε αυτό χαρίζεται και εδώ ήταν το μεγάλο σφάλμα της κοινωνίας η οποία πίστεψε ότι ακόμη κι αυτή χαρίζεται. 
Καταρχήν ταύτισε την προκοπή με την απόκτηση υλικών αγαθών και μόνο. Αλλά και αυτή την απόκτηση υλικών αγαθών, αυτά που αποκαλούμε τμηματικά μέρη του βιοτικού μας επιπέδου, δε μας τα χάρισαν. Μας τα ΔΑΝΕΙΣΑΝ! 
Η πλειοψηφία το σπίτι, το αυτοκίνητο, τα ρούχα, τα παπούτσια, το σινεμά, τη βόλτα, τις διακοπές τα έκανε με δάνεια. Με …χαρισμένα λέφτα. Χαρισμένα ή καλύτερα “ξεχασμένα”; Ξεχασμένα μέχρι να αλυσοδεθεί κανείς καλά καλά και μετά να τον πνίξεις. 
Μα τι στην ευχή, τίποτε δεν έκανε κανείς μόνος του; 
Προκοπή είναι να ασχολείσαι στα χωράφια σου και να μη μετατρέπεσαι σε τεμπέλαρο που ζει ξαφνικά ελέω ΕΟΚ με επιδοτήσεις. 
Προκοπή είναι αφού φυλάς κατουρημένες ποδιές και στήνεις τον κώλο σου για να μπεις στο δημόσιο, μετά να αποδείξεις ότι το άξιζες και όχι ότι πρέπει να φύγεις με τις κλωτσιές. 
Προκοπή είναι όταν τα πράγματα πάνε στραβά ή μπεις σε λάθος πορεία, να γυρίσεις πίσω και να ξαναβρείς το δρόμο σου. 
Προκοπή είναι όταν αποκτάς κάτι και είναι πραγματικά δικό σου. 
Προκοπή είναι να ανεβαίνεις ένα ένα τα σκαλιά με σταθερά και γερά βήματα. 
Η προκοπή προέρχεται από την προσπάθεια, την επιμονή, την υπομονή, το φιλότιμο, τον ιδρώτα, την αλληλεγγύη, την πίστη και την εντιμότητα. Γνωρίσματα που κάποτε διέκριναν το λαό μας. Για αυτό από σκλάβος έγινε ελεύθερος και κατάφερε κάποια πράγματα. 
Με δανεικά και με καρπαζιές των επιτηρητών όμως δεν προκοπή δεν έχεις. Συνήθως σκύβεις μέχρι το πρόσωπό σου να γίνει ένα με το χώμα… 

freepen.gr