Έργα και ημέρες του Χρήστου Πάχτα

Έργα και ημέρες του Χρήστου Πάχτα

1)ΧΑΛΚΙΔΙΚΉ: Ο ΧΡΉΣΤΟΣ ΠΆΧΤΑΣ ΑΝΑΚΟΊΝΩΣΕ ΌΤΙ ΤΟ ΝΕΡΌ ΣΤΟ ΝΕΟΧΏΡΙ ΕΊΝΑΙ ΑΚΑΤΆΛΛΗΛΟ ΓΙΑ ΠΌΣΗ.

Συγκέντρωση κατοίκων πραγματοποιήθηκε  στο Νεοχώρι Χαλκιδικής καθώς οι κάτοικοι κλήθηκαν από το τοπικό συμβούλιο προκειμένου ο δήμαρχος Αριστοτέλη Χρ. Πάχτας να τους ανακοινώσει ότι το νερό που πίνουν είναι ακατάλληλο και ότι πρέπει να αρχίσουν να πίνουν εμφιαλωμένο. Σύμφωνα με την ανακοίνωση του δημάρχου στο νερό εντοπίστηκε μεγάλη συγκέντρωση αρσενικού. Εδώ και δεκαπέντε μέρες οι κάτοικοι είχαν

αντιληφθεί το πρόβλημα στο νερό διαμαρτυρόμενοι για την μυρωδιά του. Να σημειωθεί ότι αναπάντητα έμειναν τα ερωτήματα των κατοίκων σχετικά με το αν η ακαταλληλότητα του νερού λόγω της συγκέντρωσης αρσενικού συνδέεται με τις γεωτρήσεις που έκανε και συνεχίζει να κάνει η εταιρεία Ελληνικός Χρυσός στις πηγές του χωριού οι οποίες βρίσκονται σε απόσταση 100 μέτρων από το χωριό.

2)Έγκληση για συκοφαντική δυσφήμηση κατά του Δημάρχου Αριστοτέλη Χρήστου Πάχτα

Ενώπιον του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Χαλκιδικής

ΕΓΚΛΗΣΗ

Απόστολου Παπαγεωργίου του Μιχαήλ, κατοίκου Ιερισσού

ΚΑΤΑ
Του Χρήστου Πάχτα, Δημάρχου Αριστοτέλη Χαλκιδικής, που κατοικοεδρεύει στον Αριστοτέλη Χαλκιδικής, δημοτικό κατάστημα Αρναίας

Θεσσαλονίκη, 25 Ιουνίου 2013

Κύριε Εισαγγελέα,

Ο εγκαλών είμαι πολιτικός μηχανικός με μια επιτυχημένη επαγγελματική σταδιοδρομία άνω των 40 ετών, μεσούσης της οποίας διετέλεσα και πρόεδρος των Διπλωματούχων Μηχανικών Θεσσαλονίκης, ενώ έχω υπηρετήσει τα κοινά με την ιδιότητα του δημοτικού συμβούλου στον πρώην Δήμο Σταγείρων-Ακάνθου την τετραετία 2007-2010.

Από αγάπη για τον τόπο μου, έχω αφιερώσει τη ζωή μου στον μη-βίαιο αγώνα ενάντια στις μεταλλευτικές δραστηριότητες για την ανάκτηση χρυσού σε όλη τη Βόρειο Ελλάδα και κυρίως στην πατρίδα μου τη Χαλκιδική, ενώ είμαι ένας από τους πολίτες που προσέφυγαν κατ’ επανάληψη ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας κατά των επενδύσεων εξόρυξης χρυσού και της καταστροφής των δασών της Β.Χαλκιδικής και δικαιώθηκαν από τις αποφάσεις του. Παράλληλα είμαι Πρόεδρος του γνωστού Σωματείου με τον διακριτικό τίτλο «ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ», που λειτουργεί και το ομώνυμο ιστολόγιο με την ηλεκτρονική διεύθυνσηhttp://antigoldgreece.wordpress.com. Το ιστολόγιο αυτό έχει ως αντικείμενο την καταγραφή περιβαλλοντικών παραβιάσεων, κινδύνων για το περιβάλλον και τη δημόσια υγεία, ατυχημάτων και κοινωνικών και οικονομικών επιπτώσεων από την ίδρυση και τη λειτουργία μεταλλείων χρυσού σε όλα τα μέρη του πλανήτη. Ο ιστότοπός μας λειτουργεί αδιάλειπτα, με καθημερινή συχνή ενημέρωση, από το έτος 2000, έχει δε κατά μέσο όρο 8000 επισκέψεις ημερησίως. Δημοσιεύει επιστημονικές μελέτες, άρθρα και ειδήσεις για τις μεταλλευτικές δραστηριότητες στην Ελλάδα και τον κόσμο και με τεκμηριωμένο τρόπο αντικρούει τα επιχειρήματα των εταιρειών που κατά καιρούς δραστηριοποιήθηκαν και δραστηριοποιούνται στην εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική, τη Θράκη, το Κιλκίς και αλλού στη Βόρεια Ελλάδα.

Η συνεπής δράση μου από το 1997 ενάντια σε αυτές τις καταστροφικές δραστηριότητες, ως άτομο και μέσω του Παρατηρητηρίου Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων το οποίο πρωτοστατεί στον αγώνα κατά του χρυσού στη Χαλκιδική, είναι ευρέως γνωστή, όπως ευρέως γνωστό είναι και το όνομά μου ως ενεργού πολίτη «επικίνδυνου» για τα συμφέροντα των εξορύξεων, ιδίως μετά την ευρωπαϊκή δικαστική επιτυχία του Παρατηρητηρίου στο θέμα της μεταβίβασης των μεταλλείων Κασσάνδρας στη Χαλκιδική.

Ο εγκαλούμενος είναι Δήμαρχος Αριστοτέλη, ενώ, με την ιδιότητά του ως υφυπουργός οικονομικών, υπέγραψε το 2003 την πράξη μεταβίβασης των Μεταλλείων Χαλκιδικής από το Ελληνικό Δημόσιο στην «Ελληνικός Χρυσός Α.Ε.». Κατόπιν καταγγελίας του “Παρατηρητηρίου”, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έκρινε ότι η μεταβίβαση των μεταλλείων χωρίς ανοικτό διεθνή διαγωνισμό και σε τιμή χαμηλότερη της αξίας τους είναι ασυμβίβαστη με την εσωτερική αγορά και συνιστά παράνομη κρατική ενίσχυση προς την εταιρεία “Ελληνικός Χρυσός Α.Ε.”, η δε Ελλάδα υποχρεώθηκε να ανακτήσει από την εταιρεία Ελληνικός Χρυσός το ποσό των 15,34 εκατομμυρίων ευρώ συν τους τόκους. (βλ. ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ της 23.02.2011 ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ αριθ. C 48/2008 (πρώην NΝ 61/2008)

Την Κυριακή 12 Μαΐου 2013 ο εγκαλούμενος προέβη διά του τύπου στις ακόλουθες δηλώσεις, που προσβάλλουν βάναυσα την τιμή και την αξιοπρέπειά μου:

«Παρά τις επανειλημμένες αναφορές και προειδοποιήσεις μας διαπράττονται εντός της εδαφικής περιφέρειας του δήμου μας συνεχόμενα κακουργήματα από μια ολιγομελή εγκληματική οργάνωση που τρομοκρατεί τους δημότες και επιβάλλει με τη βία τη θέλησή της στην πλειοψηφία. Σήμερα άγνωστοι μέχρι στιγμής κακουργηματίες, που θέλουν να λέγονται πολίτες, πυροβόλησαν με κυνηγετικά όπλα εναντίον αστυνομικών, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό τους. Το προηγούμενο διάστημα επιτέθηκαν στο δημοτικό συμβούλιο, πυρπόλησαν το αυτοκίνητο του Δημάρχου, κατέστρεψαν αυτοκίνητα του δήμου και δημοτικών συμβούλων, τραυμάτισαν σοβαρά δημότες μας, απείλησαν, εκβίασαν και εκβιάζουν εργαζομένους, ανθρώπους του μόχθου, κατέστρεψαν ιδιωτική και δημόσια περιουσία. Τοπικοί και Δημοτικοί Σύμβουλοι της προ του Άθω περιοχής υποχρεώνονται σε παραιτήσεις προκειμένου να προστατέψουν τις ζωές τους, τις οικογένειές τους και τις περιουσίες τους. Το Αστυνομικό Τμήμα Ιερισσού καταστράφηκε ολοσχερώς. Πολίτες που παρανομούν καθημερινά, ισχυρίζονται δημόσια ότι, με τη χρήση ωμής βίας εκ μέρους τους, θα αποτρέψουν την εφαρμογή των αποφάσεων της Πολιτείας σχετικά με την μεταλλευτική δραστηριότητα στην περιοχή του Δήμου μας. Οι αποφάσεις αυτές, εκτός από Νόμο του Κράτους, επικυρώθηκαν και με την πρόσφατη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου της χώρας (ΣτΕ αριθ. αποφ. 1492/2013). Εγκληματίες οπλοφορούν και αποδεικνύουν ότι δε διστάζουν να χρησιμοποιήσουν τα όπλα τους εναντίον όλων, ακόμα και απέναντι σε εργαζομένους της περιοχής και της Ελληνικής Αστυνομίας. Η απαράδεκτη κατάσταση που διαμορφώνεται είναι αδιανόητη για ευνομούμενη πολιτεία, επικίνδυνη για τη ζωή των δημοτών μας και απειλεί άμεσα κάθε υγιώς σκεπτόμενο άνθρωπο. Δεν αρκούν οι φραστικές καταδίκες. Οι ηθικοί αυτουργοί κυκλοφορούν ελεύθεροι και έχουν την ευχέρεια να απειλούν δημόσια και από τηλεοράσεως, τη ζωή του δημάρχου και των πολιτών και να διακηρύσσουν, ατιμώρητοι πάντα οι ίδιοι, το μίσος, τη βία και τη μισαλλοδοξία. Και αναφερόμαστε στον Απόστολο Παπαγεωργίου και αυτούς που έχει στρατολογήσει για να εξυπηρετούν τις δικές τους επιδιώξεις.»

Οι δηλώσεις αυτές αναμεταδόθηκαν ευρύτατα δια του τύπου και διαδικτυακά σε όλη την Ελλάδα, ενώ συνεχίζουν να είναι αναρτημένες στους ιστοτόπους:

Επίσημη ιστοσελίδα του Δήμου Αριστοτέλη:http://www.stagira.gr/gr/municipality/1798,
http://www.aftodioikisi.gr/dimoi/paxtas-idou-o-ithikos-aftourgos-tis-epithesis-stous-astinomikous,
http://www.zougla.gr/greece/article/martiries-sok-gia-ta-episodia-stis-skouries,
http://politesaristoteli.blogspot.gr/2013/05/blog-post_1748.html,
http://ergoliptesxalkidikis.blogspot.gr/2013/05/blog-post_1808.html,
http://simantra.blogspot.gr/2013/05/blog-post_6463.html,
http://respentza.blogspot.gr/2013/05/12513.html,
Εφημερίδα “Χαλκιδικέων Πολιτεία”,http://issuu.com/apaschos/docs/politeia_30_low,
και πιθανότατα και σε άλλους που δεν γνωρίζω.

Λόγω του πανελλήνιου αλλά και διεθνούς τεράστιου ενδιαφέροντος για το θέμα της επένδυσης χρυσού στη Χαλκιδική και της πρωτοφανούς καταστολής των αντιδράσεων των κατοίκων της περιοχής στην πραγματοποίησή της, τις δηλώσεις του εγκαλουμένου τις διάβασαν δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι ενώ η φήμη που διέσπειρε ο εγκαλούμενος διαδόθηκε ακόμα ευρύτερα.

Με τις ανωτέρω δηλώσεις του, ο εγκαλούμενος προέβη στη διάδοση ενώπιον του κοινού, σε εφημερίδες και ιστοσελίδες, του ψεύδους ότι δήθεν, ανήκοντας σε μια ολιγομελή τρομοκρατική οργάνωση που τρομοκρατεί τους δημότες και επιβάλλει με τη βία τη θέλησή της στην πλειοψηφία, είμαι ηθικός αυτουργός ανθρώπων που επιτέθηκαν στο δημοτικό συμβούλιο, πυρπόλησαν το αυτοκίνητο του Δημάρχου, κατέστρεψαν αυτοκίνητα του δήμου και δημοτικών συμβούλων, τραυμάτισαν σοβαρά δημότες του Δήμου Αριστοτέλη, απείλησαν, εκβίασαν και εκβιάζουν εργαζομένους, κατέστρεψαν ιδιωτική και δημόσια περιουσία, ότι δήθεν ανάγκασα Τοπικούς και Δημοτικούς Συμβούλους της προ του Άθω περιοχής σε παραιτήσεις προκειμένου να προστατέψουν τις ζωές τους, τις οικογένειές τους και τις περιουσίες τους, πως δήθεν είμαι ηθικός αυτουργός εγκληματιών που οπλοφορούν και δε διστάζουν να χρησιμοποιήσουν τα όπλα τους εναντίον όλων, ακόμα και απέναντι σε εργαζομένους της περιοχής και της Ελληνικής Αστυνομίας, έχοντας, μάλιστα απειλήσει την ίδια τη ζωή του Δημάρχου και έχοντας στρατολογήσει τους υπολοίπους προφανώς της εγκληματικής μου οργάνωσης.

Ο εγκαλούμενος, ωστόσο, γνώριζε και γνωρίζει πολύ καλά πως αυτά που είπε είναι ψευδή, καθώς δεν είμαι ηθικός αυτουργός καμίας από τις ενέργειες που περιγράφει ούτε απείλησα ποτέ τη ζωή του ή «στρατολόγησα» παρανόμους. Αντιθέτως, ο εγκαλούμενος γνωρίζει πολύ καλά πως ο αγώνας μου, όπως και ο αγώνας της πλειοψηφίας των κατοίκων της Χαλκιδικής ενάντια στα μεταλλεία, είναι μη βίαιος και στηρίζεται σε ΣΤΟΙΧΕΙΑ που αποδεικνύουν πως η βλάβη στο περιβάλλον, την κοινωνία και την οικονομία της Χαλκιδικής και στις επόμενες γενιές από τη λειτουργία των μεταλλείων χρυσού, που με τόσο υπερβάλλοντα ζήλο –στο βαθμό της ζημίας των συμφερόντων του Δημοσίου, όπως έκρινε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή- ο ίδιος υποστηρίζει, θα είναι ανεπανόρθωτη και δυσανάλογα μεγάλη σε σχέση με το όποιο δημοσιονομικό ή άλλο όφελος της ελληνικής οικονομίας. Τις δηλώσεις του, μάλιστα, αυτές, τις έκανε, χρησιμοποιώντας την αυθεντία του αξιώματός του, με αποτέλεσμα να έχουν ακόμα περισσότερη βαρύτητα, καθώς είναι αδιανόητο ένας δήμαρχος να διαδίδει τόσο εξωφρενικά ανυπόστατα ψεύδη.

Μετά τις ανωτέρω ψευδείς και συκοφαντικές δηλώσεις, έλαβα πολλά τηλεφωνήματα και ερωτήσεις από ανθρώπους του κοινωνικού μου περιβάλλοντος που αναρωτιόνταν αν είμαι όντως συμμέτοχος σε τέτοια οργανωμένη παράνομη συμμορία και ζητούσαν την δική μου εκδοχή της ιστορίας. Παρά τις εξηγήσεις που έδωσα σε όποιον με ρωτούσε, αρνούμενος τα ψεύδη του εγκαλουμένου, δεν έπαψαν να ίπτανται γύρω από το πρόσωπό μου στον κοινωνικό μου περίγυρο οι υποψίες πως μπορεί να είμαι συμμέτοχος των κακουργημάτων που περιέγραψε ο εγκαλούμενος.

Επειδή οι ανωτέρω ισχυρισμοί είναι απολύτως ψευδείς και συκοφαντικοί και σπιλώνουν βάναυσα την ακεραιότητα και την προσφορά μου, και κατασκευάστηκαν από τον εγκαλούμενο, εν γνώσει του ψεύδους τους, προκειμένου να θίξει την τιμή και την υπόληψή μου, ο δε εγκαλούμενος διακατεχόταν από δυσφημιστικό δόλο, έχοντας σκοπό να με μειώσει προσωπικά και στην κοινωνική μου υπόσταση.

Επειδή η πράξη του εγκαλουμένου αποτελεί συκοφαντική μου δυσφήμηση, προβλέπεται δε και τιμωρείται από το νόμο, έχει δε εκτελεστεί δια του τύπου.

Για τους λόγους αυτούς:

ΖΗΤΩ την ποινική δίωξη και την νόμιμη τιμωρία του εγκαλουμένου καθώς και παντός άλλου υπευθύνου που πιθανόν θα προκύψει από την εισαγγελική έρευνα.

ΔΗΛΩΝΩ παράσταση πολιτικής αγωγής για τη χρηματική ικανοποίηση από την ηθική βλάβη που έχω υποστεί από τις πράξεις του εγκαλουμένου, ποσού ενός ευρώ, με επιφύλαξη για την διεκδίκηση του επιπλέον από τα αρμόδια πολιτικά δικαστήρια.

ΟΡΙΖΩ αντικλήτους και συνηγόρους πολιτικής αγωγής τη δικηγόρο και κάτοικο Θεσσαλονίκης Ελεάννα Ιωαννίδου (Δημοσθένους 5, 546 24 ΑΜΔΣΘ 4930) και τη δικηγόρο και κάτοικο Χαλκιδικής, Θεανώ Ζούνη (Αν. Πολυζωίδη αριθ. 4, Πολύγυρος)

Προτείνω ως μάρτυρες τους:
[...]

Με τιμή,
Ο εγκαλών

3)Νομοσχέδιο για το Κτηματολόγιο Μεγάλες ανατροπές στη δασική νομοθεσία

Το σκάνδαλο Πόρτο Καρράς – Χρ. Πάχτα συνεχίζεται

Από ΚΟΝΤΡΑ. Tο πρώτο μέροςεδώ.

Την προηγούμενη βδομάδα, σε άρθρο μας με τίτλο «Νομοσχέδιο για το κτηματολόγιο: με φωτογραφική διάταξη συνεχίζεται το σκάνδαλο του Πόρτο Καρράς – Μεγάλες ανατροπές στη δασική νομοθεσία», επισημάναμε ότι στο νομοσχέδιο αυτό, μετά την περιβόητη δημόσια διαβούλευση, μπήκαν εμβόλιμες φωτογραφικές διατάξεις (με μία απ’ αυτές συνεχίζεται το σκάνδαλο Πόρτο Καρράς – Χρ. Πάχτα), ενώ προκαλούνται μεγάλες ανατροπές στη δασική νομοθεσία. Παραθέσαμε την εμβόλιμη φωτογραφική διάταξη με την οποία συνεχίζεται το σκάνδαλο του Πόρτο Καρράς και επισημάναμε ότι μ’ αυτή τη διάταξη καταργείται το άρθρο 38 παρ. 1 του νόμου 998/1979, που παρείχε προστασία στα δάση και τις δασικές εκτάσεις που είχαν μεν εκχερσωθεί «με νόμιμες αποφάσεις» της διοίκησης πριν την 11η Ιούνη του 1975 (ημερομηνία ψήφισης του συντάγματος του 1975), αλλά δεν δημιουργήθηκαν σ’ αυτές καταστάσεις μη αναστρέψιμες. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, που ήταν η πλειοψηφία, οι εκτάσεις κηρύσσονταν αναδασωτέες και έτσι έκλεινε ο δρόμος στους καταπατητές ν’ αλλάξουν τη χρήση τους.

Με αυτή την εμβόλιμη φωτογραφική διάταξη, σύμφωνα με την οποία εκτάσεις που έχουν απωλέσει το δασικό τους χαρακτήρα με διοικητική πράξη που καλύπτεται από το τεκμήριο της νομιμότητας δεν είναι πια δάση ή δασικές εκτάσεις, ο αναπληρωτής υπουργός ΠΕΚΑ Σ. Καλαφάτης ανοίγει το δρόμο στον ιδιοκτήτη του Πόρτο Καρράς Κ. Στέγγο να πετύχει τον πρώτο του στόχο, που είναι ο αποχαρακτηρισμός ενός δάσους έκτασης 17.630 στρεμμάτων. Γιατί χωρίς το συνολικό αποχαρακτηρισμό αυτού του δάσους στο Μαρμαρά Χαλκιδικής (δεν είναι το μοναδικό προαπαιτούμενο, γιατί απαιτούνται και άλλες προϋποθέσεις), ο Κ. Στέγγος δεν μπορεί να νομιμοποιήσει την εκδοθείσα οικοδομική άδεια 199/2010, με την οποία θέλει να χτίσει 585 πολυτελείς βίλες.

Ο Κ. Στέγγος, μετά την απόρριψη της (ν)τροπολογίας Πάχτα το Γενάρη του 2004, δεν το έβαλε κάτω. Αφού δεν μπορούσε με μια μόνο πράξη χαρακτηρισμού να αποχαρακτηρίσει την έκταση, άλλαξε τακτική και υπέβαλε στο Δασαρχείο Πολυγύρου αιτήσεις (τουλάχιστον τέσσερις στο διάστημα 2004-2009), με τις οποίες ζητούσε Πράξη Χαρακτηρισμού, με στόχο να πετύχει τον αποχαρακτηρισμό εκτάσεων εκατοντάδων στρεμμάτων, που ανήκουν στο δάσος των 17.630 στρεμμάτων. Βρέθηκαν δασολόγοι δημόσιοι υπάλληλοι του Δασαρχείου Πολυγύρου που εξέδωσαν Πράξεις Χαρακτηρισμού, με τις οποίες ικανοποίησαν τις απαιτήσεις του Κ. Στέγγου στην πλειοψηφία των περιπτώσεων.

Μιλήσαμε πρόσφατα με μερικούς απ’ αυτούς τους υπηρεσιακούς παράγοντες (ένας έχει βγει στη σύνταξη) και τους επισημάναμε ότι δεν είχαν το δικαίωμα να προχωρήσουν σε «φιλετάρισμα» του δάσους και σε τμηματικές Πράξεις Χαρακτηρισμού. Τους επισημάναμε, ακόμη, ότι από τις 25 Οκτώβρη του 1987, που είχε λήξει ο αποχαρακτηρισμός του δάσους των 17.630 στρεμμάτων στο Μαρμαρά Χαλκιδικής, όφειλαν να εισηγηθούν την έκδοση αποφάσεων κήρυξης ως αναδασωτέων των εκτάσεων που είχαν εκχερσωθεί και δεν είχαν δημιουργηθεί σ’ αυτές καταστάσεις μη αναστρέψιμες. Κάτι που δεν έκαναν.

Στο προηγούμενο σχόλιό μας αναφερθήκαμε σε μία τέτοια απόπειρα του Κ. Στέγγου και στην άρνηση του τότε δασάρχη Πολυγύρου και νυν συνταξιούχου να προχωρήσει σε μία από τις πολλές τμηματικές Πράξεις Χαρακτηρισμού. Οταν γράφαμε αυτή την πληροφορία δεν γνωρίζαμε ότι ο συγκεκριμένος υπάλληλος, ως δασάρχης Πολυγύρου, είχε ήδη ενδώσει και είχε υπογράψει αρκετές τμηματικές Πράξεις Χαρακτηρισμού. Το πληροφορηθήκαμε τώρα που περιήλθαν στην κατοχή μας όλα τα έγγραφα των Πράξεων Χαρακτηρισμού. Σ’ αυτές τις παράνομες ενέργειες των υπηρεσιακών παραγόντων των δασικών υπηρεσιών θα επανέλθουμε. Προς το παρόν επισημαίνουμε, ότι αυτές οι Πράξεις Χαρακτηρισμού είναι παράνομες και δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να εκδοθούν νόμιμες οικοδομικές άδειες, δεδομένου ότι όλη η έκταση των 17.630 είναι δάσος.

Στις 8 Απρίλη του 2003, το Δ’ Τμήμα του ΝΣΚ στην 164 γνωμοδότησή του είχε αποφανθεί ομόφωνα, ότι από τις 24 Οκτώβρη του 1987 έπαυσε να ισχύει ο αποχαρακτηρισμός του δάσους των 17.630 στρεμμάτων. Τη γνωμοδότηση αυτή δεν την υπέγραψε ο τότε υπουργός Γεωργίας Γ. Δρυς. Επειδή όμως η κυβέρνηση Σημίτη ήθελε πάση θυσία να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του μεγολοκαπιταλιστή Κ. Στέγγου και του συγκροτήματός του, ανέθεσε στον Χ. Πάχτα να διεκπεραιώσει την υπόθεση αποχαρακτηρισμού της έκτασης, με την κακόφημη (ν)τροπολογία του. Η τύχη της είναι γνωστή. Σηκώθηκε μεγάλος θόρυβος και η κυβέρνηση Σημίτη αναγκάστηκε να την πάρει πίσω, με αποτέλεσμα το δάσος των 17.630 στρεμμάτων να εξακολουθεί να παραμένει δάσος. Στη συνέχεια, φαίνεται ότι κάποιοι σύμβουλοι του Κ. Στέγγου τον συμβούλεψαν να προχωρήσει σε τμηματικές Πράξεις Χαρακτηρισμού, οι οποίες, όπως προείπαμε είναι παράνομες και μ’ αυτές δεν μπορεί να αποχαρακτηριστεί το δάσος του Μαρμαρά. Ετσι η πρόθεση του Κ. Στέγγου να χτίσει 585 βίλες σε δάσος παραμένει μετέωρη.

Οπως το φθινόπωρο του 2003 η κυβέρνηση Σημίτη ψήφισε  τη γνωστή (ν)τροπολογία αποχαρακτηρισμού του δάσους των 17.630 στρεμμάτων, βάζοντας μπροστά τον Πάχτα, έτσι τώρα η τρικομματική κυβέρνηση έβαλε μπροστά τον Σ. Καλαφάτη, ο οποίος εισήγαγε στο νομοσχέδιο για το Κτηματολόγιο μια εκτεταμένη φωτογραφική διάταξη (περιέχει τρία εδάφια), με την οποία δεν αποχαρακτηρίζεται μόνο το δάσος των 17.630 στρεμμάτων που είχε παραχωρηθεί από τη φασιστική δικτατορία στον εφοπλιστή Καρρά.

Η περίπτωση του δάσους αυτού δεν είναι η μοναδική που με «νόμιμες αποφάσεις της διοίκησης» (τις είχαν επιβάλει οι κυβερνήσεις της Δεξιάς και του Κέντρου) είχαν δώσει το δικαίωμα σε μεγαλοκαπιταλιστές να εκχερσώνουν δάση. Γνωρίζουμε δύο «χοντρές» περιπτώσεις που έγιναν ξεχερσώματα δασών. Μία του Πόρτο Καρράς και μια του Λάτση που κατασκεύασε δεξαμενές και άλλες εγκαταστάσεις της ΠΕΤΡΟΛΑ σε δάσος που είχε ξεχερσώσει πριν την 11η Ιούνη του 1975.

Είδαμε και το τυρί και τη φάκα

Οι σύμβουλοι του Σ. Καλαφάτη, που του πρότειναν να βάλει εμβόλιμα αυτή την εκτεταμένη φωτογραφική διάταξη, θα έχουν αν όχι πλήρη τουλάχιστον καλή εικόνα για το πόσες εκτάσεις δασών και πού έχουν ξεχερσωθεί,  για το ποιοι ενδιαφέρονται για τη νομιμοποίηση των εγκαταστάσεων που έχουν χτιστεί σε δάση, για τα νομικά προβλήματα που έχουν ανακύψει και για τα οποία πρέπει να βρεθεί λύση νομιμοποίησης εκ των υστέρων. Γι’ αυτό οι εμπνευστές της φωτογραφικής αυτής διάταξης, την οποία πλέον θα αποκαλούμε (ν)τροπολογία Καλαφάτη, έβαλαν, εκτός από το εδάφιο για τη νομιμοποίηση των ξεχερσωμένων πριν την 11η Ιούνη του 1975 δασών, και δύο ακόμη εδάφια: ένα για τα λεγόμενα εμπράγματα δικαιώματα αυτών που διεκδικούν ή έχουν στην κατοχή τους δάση με διάφορους «περίεργους» τίτλους και ένα για εκείνους που έχουν εκδώσει οικοδομικές άδειες.

Βασικό εργαλείο, όμως, σ’ αυτή την εκτεταμένη φωτογραφική διάταξη είναι το εδάφιο με το οποίο αποχαρακτηρίζονται τα δάση που ναι μεν ξεχερσώθηκαν πριν την 11η Ιούνη του 1975 με «νόμιμες αποφάσεις της διοίκησης», αλλά επειδή μετά τα ξεχερσώματα δεν δημιουργήθηκαν ανεπίστρεπτες καταστάσεις, οι εκτάσεις τους που είχαν ξεχερσωθεί ξανακηρύχτηκαν αναδασωτέες.

Οι περιορισμοί που ισχύουν στα δημόσια δάση, όσον αφορά τη χρήση τους, ισχύουν και στα ιδιωτικά. Ετσι, και αν ακόμη ένας καπιταλιστής φέρεται με τίτλους ως ιδιοκτήτης δάσους, όπως για παράδειγμα ο Κ. Στέγγος, δεν μπορεί να αλλάξει την χρήση γης, δεν μπορεί δηλαδή να χτίσει (στη συγκεκριμένη περίπτωση 585 πολυτελείς βίλες).

Την περασμένη Τρίτη, στην τρίτη συνεδρίαση της Διαρκούς Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου, ο Σ. Καλαφάτης με τροπολογία αφαίρεσε τα εδάφια για τα εμπράγματα δικαιώματα και για τις οικοδομικές άδειες, προκειμένου να διασώσει τη φωτογραφική του διάταξη και να την παρουσιάσει ως μη φωτογραφική. Απαντάμε στον Σ. Καλαφάτη ότι είδαμε και το τυρί και τη φάκα. Η φάκα σ’ αυτή τη διάταξη (που παραμένει φωτογραφική) είναι ότι αποχαρακτηρίζει για μια φορά ακόμη τα δάση και τις δασικές εκτάσεις που είχαν ξεχερσωθεί πριν την 11η Ιούνη του 1975 και στις οποίες δεν έχουν δημιουργηθεί ανεπίστρεπτες καταστάσεις. Μ’ αυτή τη διάταξη ο Σ. Καλαφάτης θέλει να δημιουργηθούν ανεπίστρεπτες καταστάσεις και έτσι να νομιμοποιη-   θούν οι αποχαρακτηρισμοί, προς όφελος μεγαλοκαπιταλιστών και σε βάρος του δασικού πλούτου και του περιβάλλοντος. Ας αφήσουν κατά μέρος τα κόλπα ο Σ. Καλαφάτης και οι σύμβουλοί του. Να πάρει πίσω ολόκληρη αυτή τη (ν)τροπολογία και στη συνέχεια όλο αυτό το νομοσχέδιο, όπως θα δούμε με στοιχεία.

Ψευδεπίγραφο νομοσχέδιο

Το νομοσχέδιο φέρει τον τίτλο «Συμπλήρωση των διατάξεων περί Εθνικού Κτηματολογίου και άλλες ρυθμίσεις». Ο τίτλος είναι ψευδεπίγραφος, για να συγκαλυφθεί το πραγματικό γεγονός, ότι μ’ αυτό το νομοσχέδιο εισάγονται πολλές ακόμη αντιδασικές διατάξεις.
Η ρύθμιση για τους οριοθετημένους οικισμούς αποτελεί μεγάλο δώρο και στους καταπατητές δασών του Αγίου Στεφάνου. Αναφερόμαστε στους οικισμούς που οριοθετήθηκαν από τους πρώην Νομάρχες, χωρίς να έχουν εγκριθεί πολεοδομικές μελέτες με ΠΔ. Μέσα σ’ αυτούς τους οικισμούς συμπεριέλαβαν δάση και δασικές εκτάσεις, στα οποία είχαν οικοδομηθεί και πολυτελείς βίλες και μεζονέτες. Ενας από τους χιλιάδες –αν όχι δεκάδες χιλιάδες– οικισμούς είναι κι αυτός του Αγίου Στεφάνου, το παλιό Μπογιάτι.

Με το νόμο 3889/2010 για τους Δασικούς Χάρτες (μ’ αυτόν παραδόθηκαν στην κακόφημη Κτηματολόγιο ΑΕ σχεδόν όλες οι αρμοδιότητες για τους Δασικούς Χάρτες), δόθηκε το πρώτο μεγάλο κτύπημα στα δάση και στις δασικές εκτάσεις που είχαν συμπεριληφθεί στους οριοθετημένους οικισμούς, μιας και οι οριοθετημένοι οικισμοί είχαν εξαιρεθεί από τους Δασικούς Χάρτες και δεν επιτρέπονταν στις δασικές  υπηρεσίες να μπαίνουν σ’ αυτούς για να προστατεύσουν τα δάση και τις δασικές εκτάσεις. Ολα αυτά συνέβαιναν παρά το ότι, σύμφωνα με τη νομολογία, οι δασικές υπηρεσίες είχαν και έχουν το δικαίωμα να μπαίνουν στους οριοθετημένους οικισμούς που δε διαθέτουν εγκεκριμένες πολεοδομικές μελέτες με ΠΔ.

Ερχεται τώρα ο Σ. Καλαφάτης και με την παρ. 15 του άρθρου 7 του αντιδασικού αυτού νομοσχεδίου τροποποιεί την παρ. 6  του άρθρου 998/1979 στην οποία ορίζεται ποιες εκτάσεις δεν υπάγονται στη δασική νομοθεσία. Στις εκτάσεις που δεν υπάγονται στη δασική νομοθεσία ο Σ. Καλαφάτης συμπεριλαμβάνει και όλες τις εκτάσεις των οριοθετημένων οικισμών, αποχαρακτηρίζοντας έτσι τα δάση και τις δασικές εκτάσεις που συμπεριλήφθηκαν στον οικισμό του Αγίου Στεφάνου και όλους τους οικισμούς που στήθηκαν στην Ελλάδα.

Η απόφαση 32/2013 του ΣτΕ

Η απόφαση αυτή εκδόθηκε από το ΣτΕ στις αρχές Γενάρη του 2013. Επρεπε από τότε ο Ειδικός Γραμματέας Δασών να δώσει εντολή στην αρμόδια Διεύθυνση (Διεύθυνση Προστασίας Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος) να εκδώσει την εφαρμοστική εγκύκλιο αυτής της απόφασης.

Η ΔΠΔΦΠ, μετά από δική μας πίεση, αναγκάστηκε να υποβάλει γραπτό ερώτημα-πρόταση στον Ειδικό Γραμματέα Δασών και στον Γενικό Διευθυντή Δασών και να τους ζητήσει να εκδώσουν άμεσα την εφαρμοστική εγκύκλιο.

Ο Ειδικός Γραμματέας Δασών Γ. Αμοργιανιώτης απαντά στους υφισταμένους του στη ΔΠΔΦΠ, ότι δε θα εκδοθεί μεν εφαρμοστική  εγκύκλιος για την απόφαση 32, αλλά αυτό θα γίνει στο πλαίσιο της λεγόμενης επικαιροποίησης της δασικής νομοθεσίας. Οι αποφάσεις του ΣτΕ είναι υποχρεωτικές και πρέπει να εφαρμόζονται άμεσα. Η θέση αυτή είναι εκ του πονηρού και πάει να κρύψει το γεγονός ότι η πολιτική ηγεσία του υπουργείου δε θέλει να εφαρμόσει αυτή την απόφαση.

Με την παράγραφο 14 του άρθρου 3 του νομοσχέδιου αυτού εισάγεται το ποσοτικό κριτήριο των 100 τμ για να χαρακτηριστεί μια έκταση δασική. Δηλαδή, οι εκτάσεις που είναι κάτω από 100 τμ παύουν να είναι δασικές και κατατάσσονται στις γεωργικές εκτάσεις! Ετσι, μ’ αυτή την τροπολογία θα αποχαρακτηριστούν όλες οι συστάδες που είναι διάσπαρτες σε όλη την Ελλάδα και θα προκληθεί μεγάλη ζημιά στη βιοποικιλότητα. Τέλος, μ’ αυτή την τροπολογία υπονομεύεται η απόφαση 32/2013 του ΣτΕ και διαφαίνεται ότι η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΚΑ, με τη σύμφωνη γνώμη του Ειδικού Γραμματέα Δασών, αποφάσισε να μην εφαρμόσει την απόφαση αυτή.

Με διατάξεις του δασοκτόνου νόμου 3208/2003 είχαν νομιμοποιηθεί παράνομες αποφάσεις της διοίκησης, με τις οποίες είχαν αποχαρακτηριστεί δάση και δασικές εκτάσεις και δεν επιτρεπόταν στις δασικές υπηρεσίες να τις επανακρίνουν. Οι δασικές υπηρεσίες είχαν αντιδράσει και ανάγκασαν την πολιτική ηγεσία να τροποποιήσει αυτές τις διατάξεις με το νόμο 3937 άρθρο 25 παρ. 5.  Η διαδικασία επανάκρισης αυτών των αποφάσεων, που άρχισε από το Μάρτη του 2011, δεν ήταν δυνατόν να ολοκληρωθεί, αν αναλογιστούμε μόνο ότι το προσωπικό είναι φοβερά λειψό. Ερχεται, λοιπόν, τώρα ο Σ. Καλαφάτης και με το άρθρο 15 του νομοσχεδίου καταργεί την επανάκριση των παράνομων αυτών αποφάσεων. Μπαίνουν τα ερωτήματα: Πόσοι είναι αυτοί που ευνοούνται από τη βίαιη αυτή ανακοπή της επανάκρισης των παράνομων αποφάσεων της διοίκησης; Πόση είναι η έκταση των δασών και δασικών εκτάσεων που αποχαρακτηρίστηκαν;

Τέλος, μ’ αυτό το νομοσχέδιο μπαίνει η ταφόπλακα στους δασικούς χάρτες, που παραδίδονται σ’ ένα οργανισμό όπως η ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ ΑΕ, η οποία έχει πλούσιο δασοκτόνο έργο. Μπαίνει η ταφόπλακα και στο Τεκμήριο του Δημοσίου. Γι’ αυτά, όμως, θα επανέλθουμε.

Γεράσιμος Λιόντος

4)Κάθε…Πάχτας στον πάγκο του

Από Ενεργούς Πολίτες Δ. Ε. Αρναίας

Το μεταλλευτικό λόμπι προϋπήρξε πολύ πριν εμφανιστεί το χρηματοπιστωτικό. Και τα δυο αυτά αρπακτικά λόμπι έχουν σαν κοινό χαρακτηριστικό τους ότι καραδοκούν για κρίσεις σε διεφθαρμένα (κύρια) καθεστώτα, όπου βρίσκουν πρόσφορο έδαφος για λεία που στη συνέχεια θα την κάνουν πλιάτσικο. Ιδιαίτερα το μεταλλευτικό λόμπι ενσωμάτωσε διαχρονικά στο DNA του καια την περιβαλλοντική καταστροφή σε όποιο σημείο του πλανήτη εύρισκε χαλαρούς ή και ανύπαρκτους όρους δράσης, όπως έγινε παντού στο τρίτο κόσμο αλλά και στην Ελλάδα. Σήμερα -και με τη βοήθεια της ανόδου της τιμής κύρια των χρυσού, χαλκού- τείνουν να συγχωνευτούν σε ένα άκρως επιθετικό και αρπακτικό λόμπι που γίνεται επικίνδυνο ιδιαίτερα όταν διαπλέκεται με διεφθαρμένο πολιτικό προσωπικό, όπως ακριβώς στην Ελλάδα. Επιπλέον το παραπάνω λόμπι συγκεράζεται σήμερα απόλυτα με ένα καθαρά ελληνικό λόμπι -τη συντεχνία της παρασιτικής διαπλοκής πολιτικών, ΜΜΕ και κρατικοδίαιτων «επιχειρηματιών»- που εκμεταλλεύονται την ένταση και τη μορφή της κρίσης στην Ελλάδα και σχεδιάζουν τη συνολική εκποίηση (ρευστοποίηση αντί πινακίου φακής) του πλούτου της χώρας, δημόσιου και μικρομεσαίου ιδιωτικού.

Το μεταλλευτικό λόμπι της εποχής Πάχτα (αρχές δεκαετίας 2000) οσμίστηκε χρήμα και μάλιστα πολύ χρήμα αλλά τότε δεν υπήρχε κρίση, θα έπρεπε να περιμένει την κατάλληλη στιγμή, αλλά και να προλειάνει το έδαφος. Η βιομηχανία της βόρειας Ευρώπης διψάει για φτηνές πρώτες ύλες αφού εισάγει από τον τρίτο κόσμο το 65% των μετάλλων που χρησιμοποιεί. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το είχε πει καθαρά -με την ευθύτητα που τον διέκρινε- κατά την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ: «Η προίκα που δίνουμε στην ευρωπαϊκή οικογένεια για την ένταξή μας είναι ο ορυκτός μας πλούτος». Ο λόγος γίνεται για το χαλκό, αλλά κατά τύχη αυτός συνυπάρχει με χρυσό που η τιμή και των δυο καλπάζουν στηναγορά. Ο κατάλληλος άνθρωπος που θα έκανε το deal της αισχύνης βρέθηκε και δεν ήταν άλλος από τον Πάχτα. Το πολύ χρήμα βρίσκονταν στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Χαλκιδική, με τη μορφή χρυσοφόρων και χαλκούχων κοιτασμάτων. Ο Πάχτας ήταν τότε, εκτός από υφυπουργός οικονομικών και «χαλκιδικάρχης», δηλαδή ο εκπρόσωπος του πελατειακού κράτους του ΠΑΣΟΚ στη Χαλκιδική. Ο Πάχτας ενσάρκωσε για την εποχή του τη διαπλοκή με τα μεγάλα συμφέροντα και τον «επιχειρηματικό» παρασιτισμό. Η παραχώρηση δημόσιων δασικών εκτάσεων στον «επιχειρηματία» Στέγγο (που του στοίχισε και τη θέση στο ΠΑΣΟΚ), το αντιπαραγωγικό ξεκοκάλισμα των κοινοτικών κονδυλίων στη Χαλκιδική και όχι μόνο, και -σαν αποκορύφωμα- η παραχώρηση 317.000 στρεμμάτων γης και κοιτασμάτων αξίας πολλών δις (των μεταλλείων Κασσάνδρας) στον επίσης «επιχειρηματία» Μπόμπολα χωρίς τίμημα και χωρίς διαγωνισμό, μπορούν να εξηγήσουν τη σημερινή του στάση σαν εκπρόσωπο των χρυσοθήρων από τη θέση του δημάρχου Αριστοτέλη.

Ο Πάχτας ήταν ένας από τους πρόδρομους της -γενικευμένης σήμερα- πολιτικής για σκόπιμη απαξίωση της δημόσιας περιουσίας ώστε να γίνει βορά στα αρπακτικά που καραδοκούσαν. Με ευθύνη της πολιτικής Πάχτα η ΒΑ Χαλκιδική έμεινε εγκληματικά στο περιθώριο της ανάπτυξης -και από υποδομές και από εναλλακτικές αναπτυξιακές δράσεις- επειδή ο Πάχτας είχε από τότε το αρρωστημένο όραμα της μεταλλευτικής μονοκαλλιέργειας με τη μορφή της καταστροφικής αρπαχτής. Ήταν η εποχή που εδραιώνονταν, και με τη βοήθειαΠάχτα, το καθεστώς της κλεπτοκρατίας και το λόμπι της «παρασιτικής-διαπλεκόμενης επιχειρηματικότητας» που (σαν παράδειγμα) διαφήμιζε, υλοποιούσε και κοστολογούσε έργα και προμήθειες μέχρι και πέντε φορές παραπάνω από ό,τι στην υπόλοιπη Ευρώπη. Με την έννοια αυτή ο Πάχτας ήταν ένας από τους πρωταγωνιστές για την ένταση και τη μορφή που θα είχε η ελληνική κρίση, δηλαδή της (σχεδόν) χρεοκοπίας της χώρας και της ουσιαστικής εσωτερικής πτώχευσης, όπου όμως τα χρεοκοπημένα μαγαζιά της ελίτ των τραπεζιτών (υπό την εποπτεία Πάχτα) δεν πτωχεύουν ποτέ «κοινωνικοποιώντας» τα χρέη τους και φορτώνοντας τα σπασμένα τους στο δημόσιο χρέος. Ο Πάχτας ήταν από τη στόφα του πολιτικού προσωπικού που ετοίμασε τη στιγμή για την κρίση και την εκποίηση που τόσο περίμεναν τα (εγχώρια κύρια) αρπακτικά. Ο Πάχτας ήταν ένας από τους πρωταγωνιστές της γενικευμένης απαξίωσης της πολιτικής βάζοντας σ’ αυτήν το στίγμα του καιροσκοπισμού, της πελατειακής σχέσης και του αεριτζίδικου πλουτισμού, δηλαδή του «τα φάγαμε μαζί». Ο Πάχτας ήταν πρότυπο πολιτικάντη παρά πολιτικού, όπως είναι και οι σημερινοί συγκυβερνώντες με τους οποίους, όχι τυχαία, συναγελάζεται. Σήμερα συνεχίζει απτόητος (;) το ίδιο έργο σαν μέρος του εδραιωμένου πλέον λόμπι της καταστροφής που βυσσοδομεί στη χώρα μαζί με την τρόικα, απολαμβάνοντας πέπλο ομερτά και ατιμωρησίας. Όχι όμως για πολύ ακόμα, μπορεί να μην κοιμάται ήσυχος…

Ο Δήμος Αριστοτέλη, μέσω της συγκυριακής δημοτικής αρχής Πάχτα, ανέλαβε εργολαβικά να εδραιώσει τις «Eldorado-Ελληνικός Χρυσός» σαν τους αποκλειστικούς ταγούς «ανάπτυξης» της περιοχής, παρά την αντίθεση της συντριπτικής πλειοψηφίας των δημοτών. Μάλιστα και ενάντια στα συμφέροντά τους, τις ίδιες τις ζωές τους και τις εστίες τους, μόνο και μόνο για να ικανοποιηθούν τα οικονομικά συμφέροντα της εταιρείας και τα προσωπικά-πολιτικά συμφέροντα του Πάχτα, το σημαντικότερο από τα οποία είναι ο εξαγνισμός του από τα εγκληματικά σκάνδαλα και τη διαπλοκή του παρελθόντος. Μόνο που τώρα ολισθαίνει σε ακόμα μεγαλύτερη ασχημοσύνη. Καθυβρίζει από τη θέση του δημάρχου τους υπερασπιστές της πατρώας γης αλλά και την αντιπολίτευση της χώρας, ιδιαίτερα την αξιωματική. Τι άραγε φοβούνται από την αντιπολίτευση ο Πάχτας και το λόμπι που εκπροσωπεί; Ο Δήμος Αριστοτέλη ανέλαβε -με εντολή Πάχτα- ακόμη και την εργολαβική διακίνηση του εντύπου «Μεταλλευτικά Νέα» της «Ελληνικός Χρυσός» σε δημοτικά καταστήματα, ΚΑΠΗ και όπου αλλού «τον παίρνει». Επιβάλλει να φορούν οι εργαζόμενοι του δήμου κίτρινα γιλεκάκια “Hellas Gold”. Αν και η σχέση αυτή είναι «παρά φύσιν», παρ’ όλα αυτά η αναίδεια φτάνει στο σημείο να την θεωρεί ο Πάχτας τιμητική. Ο Πάχτας έχει πλέον μετατραπεί σε όργανο διχασμού της κοινωνίας μεροληπτώντας προκλητικά υπέρ ξένων συμφερόντων και για λογαριασμό του καθεστώτος της καταστροφής. Ο λόγος είναι ότι η πειρατεία που αυτοαποκαλείται «επένδυση» είναι πολιτικό δημιούργημα του ίδιου και νιώθει την υποχρέωση να την υπερασπιστεί μέχρι κεραίας αδιαφορώντας προκλητικά για τις συνέπειες. Το δόγμα Πάχτα «υπερασπιζόμαστε την εταιρεία, άρα υπερασπιζόμαστε τον τόπο και το περιβάλλον» είναι προκλητικό και έχει οδηγήσει σε απουσία κάθε στοιχειώδους επιστημονικής και ευνομούμενης αντιπαράθεσης. Πρέπει ο Πάχτας να καταλάβει ότι η τρομοκρατική οργάνωση που στήνει με την «Ελληνικός Χρυσός-Eldorado» στην περιοχή δεν πρόκειται να τον σώσει με τίποτα. Ούτε και ο Σαμαράς και η τρικομματική πρόκειται να τον σώσουν, όσο και να γλείφει τον πρωθυπουργό με επιστολές του τύπου «κ. πρωθυπουργέ σώσε με από τους ναρκομανείς και τους τρομοκράτες». Αν όλοι οι τοπικοί άρχοντες λειτουργούσαν με το πρότυπο Πάχτα, δηλαδή διχαστικά και σαν dealer μεγάλων συμφερόντων, και μάλιστα συνολικά βλαπτικών για τον τόπο τους, τότε η χώρα θα είχε μετατραπεί ακόμα περισσότερο σε ζούγκλα συμφερόντων. Ο Πάχτας γνωρίζει πολύ καλά ότι είναι υπόλογος σκανδάλων διασπάθισης δημόσιας περιουσίας -και όχι μόνο, π.χ. απάλλαξε κατά τη μεταβίβαση την «Ελληνικός Χρυσός» από κάθε ευθύνη αποκατάστασης περιβαλλοντικών ζημιών- και ότι θα κληθεί να απολογηθεί για τις πράξεις του αυτές.

Αυτοί είναι και οι βασικοί λόγοι που ο Πάχτας πρέπει να πάει το συντομότερο στη θέση του, δηλαδή στη δικαιοσύνη και από εκεί στα αζήτητα, μαζί με την τρόικα και το λόμπι της καταστροφής γιατί σε καμιά περίπτωση η καταστροφή δεν μπορεί να είναι για τη χώρα μονόδρομος. Οι πολιτικές και δικαστικές αρχές έχουν πλέον υποχρέωση να ερευνήσουν την περίπτωση Πάχτα, αλλά πρέπει και κάποιος κινήσει τα στάσιμα νερά -πρώτιστα η αξιωματική αντιπολίτευση που είναι και στο στόχαστρό του. Καμιά ολιγωρία δεν δικαιολογείται με βάση τα όσα έχουν γίνει γνωστά και βοούν στο πανελλήνιο. Είναι θέμα ικανοποίησης του κοινού περί δικαίου αισθήματος. Ουσιαστικά όμως θα είναι ανακούφιση της κοινωνίας από ένα περιττό βάρος. Είναι πλέον καιρός να λογοδοτήσει όλη η συντεχνία της διαφθοράς που έφερε τη σημερινή κατάντια. Ο Πάχτας μαζί με την «επένδυση» Σκουριές είναι σύμβολα καταστροφής και σαν τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστούν.

5)Η βία του Πάχτα φέρνει βία.

Από thessalonikimesaapoeikones. Για όσους συγχέουν σκόπιμα τις δημοτικές εκλογές με δημοψήφισμα για τα μεταλλεία.

Η βίαιη συμπεριφορά του Πάχτα κατά των συμπατριωτών του και της πατρίδας του, φέρνει αγανάκτηση και στην Θεσσαλονίκη. Δεν δικαιολογείται η λεκτική βία, αλλά αιτιολογείται. Στην ιστορία της τοπικής αυτοδιοίκησης δεν υπάρχει άλλο ανάλογο παράδειγμα, τέτοιας βίας από Δήμαρχο που οι πράξεις του έχουν δημιουργήσει μίσος μεταξύ των δημοτών του και που αντί να προσπαθήσει να αμβλύνει τις οξύτητες, τις προκαλεί, τις εντείνει, τις οξύνει, τις απολαμβάνει.

Είναι απορία όλης της Ελλάδας, πως η περιοχή που αντιστέκεται στην εξόρυξη του χρυσού, εξέλεξε Δήμαρχο που είναι υπέρ. Η εξήγηση είναι απλή. Κορόιδεψε τον κόσμο. Προεκλογικά δεν είπε λέξη υπέρ των μεταλλείων, ο λόγος του προσαρμοζόταν ανάλογα με το ακροατήριο και η μεγαλύτερη απόδειξη είναι το προεκλογικό του πρόγραμμα, όπου δεν υπάρχει καμία αναφορά στα μεταλλεία. Γνωστή μου έβαλε υποψηφιότητα με τον συνδυασμό του γιατί στις κατ΄ ιδίαν συζητήσεις που έκαναν για να την πείσει, την διαβεβαίωνε ότι είναι κατά των μεταλλείων. Χρησιμοποίησε δηλαδή αθέμιτους (την ηπιότερη λέξη που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε) τρόπους Αυτά σε συνδυασμό με α) το χρήμα που έρεε αφειδώς επί υφυπουργίας του στην εκλογική του περιφέρεια, λόγω (και) της ιδιότητάς του σαν υπεύθυνου για τα ευρωπαϊκά κονδύλια β) την αντίθεση Ιερισσού- Αρναίας για την έδρα του Δήμου που έληξε με την επικράτηση της Ιερισσού και την διάθεση για ρεβάνς από τους ψηφοφόρους της Αρναίας γ) την αδύναμη υποψηφιότητα του Βλαχόπουλου που ήταν δήμαρχος ήδη επί δύο τετραετίες κατά την διάρκεια των οποίων δημιουργήθηκαν  αντίρροπες εναντίον του δυνάμεις  δ) την διαφορά των μόλις 250 ψήφων στην επικράτησή του και ε) στο ότι το ζήτημα των μεταλλείων δεν είχε ακόμη αναχθεί σε θέμα της ημερήσιας διάταξης λόγω του ότι ακόμη δεν είχε αδειοδοτηθεί η ΜΠΕ της μεταλλευτικής εταιρίας.

6)27-Μαρτίου-2013 Καθαίρεση του Πάχτα από τον λαό της Μεγάλης Παναγίας, εκ του Ι.Ναού του Αγ. Βασiλείου

7)Πάχτας Eldorado και νεοναζί