Πως ικανοποιείται το βασικό μνημονιακό ζητούμενο; Αναμφίβολα με τον…ενάρετο δημοσιονομικό δρόμο. Με την προσοδοθηρία, την απαρέγκλιτη τήρηση των δυσβάστακτων μέτρων λιτότητας και του οικονομικού ευνουχισμού των κοινωνικών ομάδων, με το πρωτογενές πλεόνασμα, με την απενεργοποίηση του μυαλού των πολιτών, που ενισχύει τη φοβοπάθεια, την ανασφάλεια και τη δειλία, ώστε να συμπεριφέρονται ως τα “υποζύγια” των οικονομικά ισχυρών της Ευρώπης…
του Στέλιου Συρμόγλου
Πως εξασφαλίζεται η απρόσκοπτη εφαρμογή των μνημονιακών πολιτικών; Με την αποχαύνωση της κοινωνίας σε επίπεδο σουρεαλισμού εν εσχάτη μάλιστα απελπισία. Με πολυώνυμες αμφιβολίες και διλημματικούς εκβιασμούς. Με ράκη φράσεων που συσκοτίζουν την αλήθεια εκ μέρους των πολιτικών.Με τις αλχημείες, τη σολομωνική και την κρυψιβουλία να αποτελούν την καθημερινή πρακτική των κυβερνώντων, οι οποίοι εξελίσσονται σε κατ’ επανάληψη παθολογικούς ψεύτες.
Για όλους αυτούς τους ελπιδοπώλες της πολιτικής, εξωστρεφείς και αυτόχρημα νάρκισσους, οι οποίοι ηδονίζονται να καθρεπτίζονται μέσα στην επιφάνεια της μάζας, λειτουργεί ένας αχαλίνωτος ερωτισμός για την εξουσία, που κάποτε φτάνει, να εξαντλεί κάθε γενετήσια ορμή, οπότε αρχίζουν οι πολιτικές διαστροφές. Είναι οι ίδιοι πολιτικοί που εξαπατούν την κοινωνία, αλλά ταυτόχρονα εξαπατούν τον εαυτό τους δια της φαντασίας, χάνοντας το αίσθημα της πραγματικότητας.
Μια χαώδης κατάσταση, ένας διάλληλος κύκλος κοινωνικών προβλημάτων και πολιτικών αντιδράσεων, που σε οποιοδήποτε άλλο κράτος θα προκαλούσε ανατροπή της ομαλότητας. Μια κατάσταση απότοκος ενός κράματος αναιδούς και ψυχοβλαβούς πολιτικής συμπεριφοράς, ιδιωτείας, πολιτικού κρετινισμού και κριτικής νωθρείας των ορνιθοπετούντων και δακτυλόδεικτων πολιτικών, οι οποίοι ανέλαβαν εργολαβικά να διαμορφώσουν το κατάλληλο κλίμα, για να διατηρηθεί μωρόπιστος και ανέγνωμος, άβουλος και ασυλλόγιστος, ο αμνήμων λαός.
βρίσκουν δυστυχώς αποδέκτες οι διάφοροι Ταρτούφοι της πολιτικής, προκαλώντας όχι μόνο την νοημοσύνη μας, αλλά και την αισθητική μας. Η ιδιότυπη ελληνική κοινωνία, εξάλλου, ανέχεται για δεκαετίες την πολιτική βλακεία και τους ψυχονευρωτικούς ηγετίσκους, που επιμένουν εσχάτως με τις βερμπαλιστικές τους ακροβασίες και τα αλλοπρόσαλλα πολιτικά επινοήματα και τεχνάσματα στη…σωτηρία μας! Ανεχόμαστε πολιτικούς με επίψογη συμπεριφορά, “φιγουρατζήδες, βεβαρημένος με τη σαπρία του παρελθόντος, αλλά και νεότερους των οποίων και μόνο η “φάτσα” εύγλωττα δηλώνει ότι θα αποτελέσουν τα σκιάχτρα της πολιτικής του μέλλοντος.
Ανεχόμαστε τις κίβδηλες υποσχέσεις των κυβερνώντων, τους μνημονεύοντες και αγοράζοντες ελπίδες, τους μισιονάριους συμφερόντων και υπόδουλους σ’αυτά αβδηρίτες πολιτικούς, από τους οποίους οι περισσότερι κατάντησαν τη Βουλή “ενδιαίτημα κηφήνων”. Καταλαμβάνοντας μάλιστα έδρανα, όπου παλαιότερα κοσμούσαν με την παρουσία τους προσωπικότηταες της πολιτικής με εύρος ηθικό, ερυμάθεια και πολιτικό στοχασμό, με πάθος για την Ελλάδα.
Και σήμερα επιδεικνύουν την αντιαισθητική παρουσία τους κνώδαλα της πολιτικής, όντα αποχαυνωμένα με νανοειδές ύψος, κάποια από τα οποία έχουν γίνει φρικτή πληγή για τον πολίτη και αποτελούν τον …πολυσύνθετο τύπο του βλάκα που συνασπίζεται με τους ομοίους του με γνώμονα συγκεκριμένες σκοπιμότητες.
Πρόκειται για μεθοδευμένη “δημοκρατική εξουθένωση”, αφού ακόμα και η επίρριψη ευθυνών σε κάποιους, και είναι πολλοί αυτοί οι κάποιοι, καταντάει παρανοική πολυτέλεια. και όλα αναδίδουν δυσωδία. Ολα οδηγούν στον “απογαλακτισμό” της χώρας από το επιδοτούμενο παρελθόν. Ολα συμβάλλουν στο αίσθημα πνιγμού στην κοινωνία, στον κοινωνικό κανιβαλισμό.
Με μια ελειμματική σε ήθος, λογική, ικανότητα και έμπνευση “εκτρωματικού” χαρακτήρα κυβέρνηση, παραγωγό δυσεπίλυτων προβλημάτων. Μια προβληματική αντιπολίτευση χωρίς στοχεύσεις και μόνιμα στον αστερισμό του αντιμνημονιακού ντιλίριου. Με μια κοινωνία που δεν έχει χειραφετηθεί από τις διανοητικές μήτρες του παρελθόντος. με τον κοινοβουλευτισμό, όπως τον διεμόρφωσαν οι πεπωρωμένες συνειδήσεις, να ταυτίζεται με την υφαρπαγή της λαικής εξουσίας, που γίνεται με περίτεχνη δολιότητα.Πρόκειται για κομψοτέχνημα!..
Με τους πάτρωνες των συμφερόντων να παραμένουν στη σκιά. Και τους πολιτικούς “προαγωγούς” να κυκλοφορούν με αναίδεια στο Κολωνάκι κα να απολαμβάνουν το espresso ristretto ή lungo τους στο Da Capo, ο εξευτελισμός της πολιτικής είναι πλήτης και διαρκής.
Η νομοθετική εξουσία εμφανίζεται ως “σκλάβα” της εκτελεστικής εξουσίας, δηλαδη της εκάστοτε κυβέρνησης. Η δε νομοθετική διαδικασία καταντά παρωδία, με τη αβούλευτη κοινοβουλευτική ομάδα της κυβερνητικής πλειοψηφίας να γίνεται μια αυτοποιημένη γραμμή παραγωγής νόμων και…πονηρών εμβόλιμων τροπολογιών. Και ο κοινοβουλευτισμός να δίνει την εντύπωση της ¨δημοκρατίας ξεπέτα”, της one night stand πολιτικής διαδικασίας.
Ετσι βιώνουμε μια Ελλ’αδα του άπλετου φωτός και της απέριττης ομορφιάς, γεμάτη ενδογενείς παθογένειες, με το ιστορικό της μεγαλείο να παρακολουθεί χλωμό και καταφρονημένο την παρούσα ληθαργική κατάσταση της κοινωνίας. Με τον ψυχισμό των κυβερνώντων να μοιάζει εκείνο των κατά συρροή δολοφόνων. Με τους εκβαχεύοντες πολιτικούς , με τη χήνεια λογική τους, να μετατρέπονται σε μίσθερνα όργανα σκοπιμοτήτων. Και με τους πολίτες να κοιμούνται και να βλέπουν μονάχα τα όνειρά τους. Τα μικρά δεν έχουν μέγεθος και τα μεγάλα είναι φορτωμένα με πίκρα. Πάνω στις αρχαίες πέτρες της Ελλάδας παγώσανε των Ελλήνων τα όνειρα!
freepen.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου