Οι εφεδρείες τελειώνουν. Πολύ αργά και με μεγάλες απώλειες σε ανθρώπινες ζωές και αξίες. Αλλά τελειώνουν…

Του Κώστα Χατζή*

Οι πιο επικίνδυνες συμμορίες δε χρειάζονται ούτε μολότωφ, ούτε 45άρια, ούτε μπράτσα για να επιβάλλουν την κυριαρχία τους. Αυτά τα αφήνουν στους υπαλλήλους τους. Τους οποίους χρησιμοποιούν κατά βούληση. Άλλοτε τους εκπαιδεύουν και τους συντηρούν με (παρα)κρατικά χρήματα για να προκαλούν «ταραχές». Και άλλοτε εντοπίζουν ανάμεσα στις τάξεις τους τους εύκολους στόχους : τους επόμενους θύτες και θύματα πάνω στα οποία στήνουν «το έργο» που τους εξυπηρετεί. Με κάθε κόστος. 
Τα όρια συνειδητής ή ακούσιας υπαλληλικής σχέσης μπορεί να είναι διαφορετικά και δυσδιάκριτα. Αλλά η ωφέλεια για τη συμμορία η ίδια.Την αληθινή κυριαρχία οι συμμορίτες την επιβάλλουν εξαγοράζοντας ή ευτελίζοντας οποιαδήποτε άλλη μορφή εξουσίας θα μπορούσε να τους αντισταθεί. Μετατρέποντας το νομοθετικό σώμα σε καλοκαιρινή επιθεώρηση.
Τους δικαστέσε θλιβερά εκτελεστικά όργανα. Τους στρατιωτικούς σε διαμαρτυρόμενους, περί των μισθολογικών, δημοσίους υπαλλήλους. Τους αστυνομικούς σε «προστάτες» και διακινητές. Τις πηγές πληροφόρησης σε μέσα εξαπάτησης και αποβλάκωσης. Πάντα σε αγαστή συνεργασία με τους οικονομικούς ολιγάρχες, οι οποίοι ανάλογα με το ποιος βρίσκεται στην κεφαλή της συμμορίας, αναπροσαρμόζουν και τη δική τους ιεραρχία.
Μόνο που καμιά συμμορία δεν κυριάρχησε επ’ άπειρον. Ακόμα και εκείνες που είχαν κώδικα τιμής παρέτειναν αλλά δεν απέφυγαν το τέλος τους. Και μια συμμορία που καταπατά κάθε ατομική αξιοπρέπεια και καταδυναστεύει τα έθνη δεν έχει κανένα κώδικα τιμής, έστω και αυτόν της μαφίας. 
Οι εφεδρείες τελειώνουν. Πολύ αργά και με μεγάλες απώλειες σε ανθρώπινες ζωές και αξίες. Αλλά τελειώνουν…
Και μαζί τους τελειώνουν και τα ειρωνικά γελάκια των συμμοριτών με το αφελές «πόπολο». Εκείνα που κατακλύζουν πρωθυπουργικά, υπουργικά, τραπεζικά και επιχειρηματικά γραφεία, λίγο πριν τα δελτία των 8...

* το κείμενο το αλιεύσαμε από το f.b.