Ένα κράτος το οποίο, κατά κοινή ομολογία, απέτυχε παντελώς σε όλες τις υπηρεσίες του προς τον πολίτη, η δε κυβέρνησή του ενώ διαφημίζει πρωτογενές πλεόνασμα 1,78 δισ. ευρώ χρωστάει 410 εκατ. ευρώ σε επιστροφές φόρων και 5 δισ. σε ΦΠΑ και προμηθευτές, δεν χαρακτηρίζεται απλός φοροοφειλέτης. Είναι αναιδής και άθλιος φοροκλέπτης.
Φοροοφειλέτες και όχι φοροφυγάδες είναι οι πολίτες του γιατί ξαφνικά, (εδώ και πέντε χρόνια) έγιναν θύματα μιας φορομπηχτικής επιδρομής με μοναδικό στόχο να κρατηθεί όρθιο το κράτος-τέρας που ζητάει απίθανα λεφτά για φόρους ακόμη και από αυτόν που έφυγε από το νοίκι και πήρε ένα σπίτι για να βάλει όπως-όπως την οικογένειά του.
Το κράτος - φοροκλέπτης όμως δεν τον σεβάστηκε και του ζητάει εκτός από τους φόρους που πλήρωσε να αγοράσει το σπίτι και Φόρο Ακίνητης Περιουσίας γιατί το σπίτι αυτό, όπως το ίδιο το κράτος-φοροκλέπτης ορίζει, αξίζει 205.000 ευρώ.
Και αγνοεί σκόπιμα, το κράτος-φοροκλέπτης, ότι αφενός έχει τεράστια ευθύνη για την φούσκα της αγοράς ακινήτων μέχρι το 2009 και αφετέρου ότι σήμερα το ίδιο σπίτι, (αν βρεθεί κάποιος να το αγοράσει) αξίζει όσο ένα χωράφι της κακιάς ώρας. Αγνοεί ακόμη ότι και αυτοί που έχουν κληρονομικά 2-3 σπίτια συνολικής αξίας άνω των 200.000 ευρώ τα διατηρούν για τον απλούστατο λόγο ότι δεν μπορούν να τα πουλήσουν...
Άλλωστε κανείς από 500.000 φορολογούμενους για Φόρο Ακίνητης Περιουσίας (εκτός ίσως συγκεκριμένων και μάλλον ολίγων εξαιρέσεων) δεν έχει καθαρό κέρδος ακόμη και από την εκμετάλλευση των ακινήτων αν αφαιρέσουμε τα μηνιαία χαράτσια, τους φόρους και τον φόρο εισοδήματος αφού συμπεριλαμβάνει και έσοδα από ενοίκια.
Παρ΄ όλα αυτά το αποτυχημένο κράτος- τέρας θα ζητήσει μέσα στο 2013 από τους 500.000 φορολογούμενους 400 εκατ. ευρώ για ΦΑΠ. Θα ζητήσει ακόμη από 250.000 φορολογούμενους να πληρώσουν μια και έξω τον φόρο εισοδήματος και όχι με δόσεις όπως οι άλλοι φορολογούμενοι γιατί, λέει, έχασαν την προθεσμία υποβολής και εκκαθάρισης της δήλωσης και ας ευθύνεται το ίδιο το κράτος στις περισσότερες περιπτώσεις!
Για να μετριάσει δε την εικόνα του κράτους- φοροκλέπτη η κυβέρνηση με μια χθεσινή θεαματική (προκλητική κατ΄ εμέ) απόφαση απέρριψε την σχεδιαζόμενη διάταξη για άμεση πληρωμή προστίμου 1.000 ευρώ για την μη έκδοση αποδείξεων. Την θεωρώ προκλητική γιατί δεν έπρεπε ούτε να συζητηθεί.
Ας μην ξεχνούν στο υπουργείο Οικονομικών ότι ο εντελώς αγανακτισμένος φορολογούμενος είναι περισσότερο κοντά σε εκείνον που δεν εκδίδει απόδειξη, επιδιώκοντας έτσι και επωφελείς συναλλαγές, παρά με το κράτος που το έχει απορρίψει στην συνείδησή του. Το ίδιο συμβαίνει και με τον απογοητευμένο από το κοινωνικό κράτος-μαφία εργαζόμενο που αναζητάει πλέον περισσότερα μεροκάματα με ανασφάλιστη εργασία αντί της ασφάλισης που περιέχει και την «βόμβα» της απόλυσης λόγω αδυναμίας καταβολής των εισφορών.
Το ίδιο και με τον μικρομεσαίο και τον επαγγελματία που αναζητούν παράθυρα διαφυγής από την φορολογία γιατί η «λογική» της φορολογικής πολιτικής παραμένει μόνο φοροεισπρακτική και αυτό για να συντηρηθεί ένα κράτος που προσφέρει μόνο διαφθορά, γραφειοκρατία, τεμπελιά, ανικανότητα, αναχρονισμό και αναποτελεσματικότητα. Με τις επισημάνσεις του σημερινού μου σημειώματος ούτε καθαγιάζω τους φοροφυγάδες ούτε υποστηρίζω ότι πρέπει να καταργηθεί η φορολογική πολιτική και η φορολογία στο όνομα μια άκρατης φιλελεύθερης και άκρως καπιταλιστικής οικονομίας.
Φοροφυγάδες και μάλιστα τρανταχτές περιπτώσεις υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν δυστυχώς σε μεγαλύτερη κλίματα από άλλες χώρες της Ευρώπης γιατί η απατεωνιά στην Ελλάδα έχει ως κορυφή το ίδιο το κράτος. Γι΄ αυτό άλλωστε και προκαλεί οργή όταν η κυβέρνηση με διαρροές, με πομπώδης ανακοινώσεις και κατάχρηση τους χαρακτηρισμού φοροφυγάς προσπαθεί να καλύψει την κρατική απατεωνιά βάζοντας σε ένα τσουβάλι φοροοφειλέτες και φοροφυγάδες...
Είναι τόσο συχνή και τόσο σκόπιμη η αναφορά όλων των κυβερνήσεων (ιδιαίτερα δε εκείνων της πενταετίας 2009-2013) στην ύπαρξη φοροδιαφυγής που φθάσαμε στο σημείο να αποκαλούμε φοροφυγάδα ακόμη και εκείνον που του αρμόζει η έννοια φοροοφειλέτης.
Και πολύ ορθά αρκετοί σχολιαστές του χθεσινού μου σημειώματος (για την σχεδιαζόμενη κουτοπονηριά της κυβέρνησης να επιτρέψει την εκχώρηση ακινήτων έναντι οφειλών αλλά όχι βάσει της αντικειμενικής αξίας τους ακινήτου) εστίασαν την προσοχή τους στην διάφορα των εννοιών μεταξύ φοροφυγάδα και φοροοφειλέτη. Ο σχολιαστής «oplon» μάλιστα κάνει άριστη τοποθέτηση.
Σε ένα κράτος-τέρας, λοιπόν, που η κυβέρνησή του κομπάζει για την διαχείριση των οικονομικών του αλλά τα φέσια στους πολίτες είναι φθάνουν τα 5,5 δισ. ευρώ ακόμη και ο αποδεδειγμένος φοροφυγάς δικαιούται, με κάποια (τραβηγμένη ) ερμηνεία, να διεκδικεί τον χαρακτηρισμό φοροοφειλέτης.
Πηγή: Κεφάλαιο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου