Δικό σου το χέρι, δικό σου και το δάχτυλο...

Σήμερα συζητούσα με κάποιον φίλο αριστερό και μου έλεγε πως το πρόβλημα είναι ο κόσμος που ψηφίζει Χρυσή Αυγή και πως πρέπει να παραμεριστεί, για να πάει η χώρα μπροστά.

- Μα είναι σχεδόν ένα εκατομμύριο άνθρωποι. Πώς θα τους αφήσεις πίσω για να πάει η χώρα μπροστά; Πόσο μπροστά μπορείς να πας όταν εγκαταλείψεις έστω και έναν άνθρωπο και τον διαγράψεις από την καλύτερη ζωή που εσύ θέλεις να έχουμε; τον ρώτησα.

- Δεν με νοιάζει, μου είπε. Δεν θα καταστραφούμε εμείς, επειδή αυτοί είναι φασίστες ή δεν έχουν μυαλό. Εξάλλου, στην ιστορία υπήρχαν πάντοτε αυτοί που έμεναν πίσω...

Βούρκωσε η ψυχή μου με τα λόγια του.

Τον κοίταξα στα μάτια και του είπα:

- Πόσα δάχτυλα έχει το χέρι σου;

- Πέντε, μου απάντησε

- Καλώς, του είπα. Και το άλλο χέρι;

- Άλλα πέντε, μου απάντησε.

- Πολύ ωραία, του είπα. Και δεν μου λες, είσαι αριστερόχειρας ή δεξιόχειρας;

Χαμογέλασε και μου είπε:

- Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο, αλλά αριστερών πεποιθήσεων και αριστερόχειρας, μου απάντησε.

Τότε, κοιτάζοντάς τον αυστηρά, του είπα:

- Και πώς θα σου φαινόταν να σου κόψω από το δεξί χέρι το μικρό δαχτυλάκι, που δεν κάνει τίποτε απολύτως...;

- Και γιατί να μου το κόψεις; με ρώτησε

- Μα, αφού σου είναι άχρηστο. Δεν το χρησιμοποιείς και είναι και από το δεξί σου χέρι...

- Δικό μου είναι το χέρι κι ας μην χρησιμοποιώ το δάχτυλο αυτό, μου είπε θυμωμένος και φυσικά κάθε σκέψη να το κόψουμε, σταμάτησε πριν καν ξεκινήσει...

Για να μην τα πολυλογώ, αρνήθηκε και μου θύμωσε, έχοντας προφανώς τους λόγους του.

Λοιπόν, με το να αποκόψουμε ή να συμπεριφερθούμε επιθετικά σε όσους πίστεψαν πως η Χρυσή Αυγή μπορεί να τους λύσει τα προβλήματα ή μπορεί να κάνει να πληρώσουν όλοι εκείνοι που τους αδίκησαν ή τους κατέστρεψαν, είναι ότι ακριβώς θα κάναμε και με το κόψιμο του μικρού δαχτύλου ενός χεριού, του δικού μας "όχι καλού" χεριού...

Εγώ σας τα είπα κι εσείς τώρα κάνετε όπως σας αρέσει... 

Μόνο μην πείτε ποτέ πως κανείς δεν σας προειδοποίησε ότι το επόμενο "κομμένο δάχτυλο" μπορεί να είστε εσείς...
Και συγχωρείστε όλους εμάς που θέλουμε όλα τα δάχτυλά μας, που θέλουμε όλοι οι Έλληνες να βγούμε από τον εφιάλτη που ζούμε, χωρίς να μείνει κανένας πίσω για να επιβεβαιώσει την ιστορία...

Κωνσταντίνος

Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους