Ιδεολογικό σουπερμάρκετ ο ΣΥΡΙΖΑ;

Τελικά, αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ, τί είναι; Πώς λειτουργεί και πώς μπορεί να χαρακτηριστεί;

 

Όχι για τους πολίτες. Οι περισσότεροι, τα τελευταία χρόνια, με τα απανωτά στραπάτσα που παθαίνουν, έχουν γίνει ο ορισμός της παροιμίας «ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται».

 

Παραμυθιάζονται εύκολα, λειτουργούν εκδικητικά και αποφασίζουν χωρίς εθνική, κοινωνική, ταξική, ή όποια άλλη συνείδηση.

 

Πιάνονται από ό,τι παρουσιάζεται ως σανίδα σωτηρίας και. μετά από λίγο τα γνωστά. Γεμίζουμε κοψοχέρηδες και αγανακτισμένους.

 

Εγώ ρωτώ, τί σημαίνει και με τί μοιάζει για τον πολιτικό κόσμο της χώρας. Για τα κόμματα και τα στελέχη τους. Από κομματάρχες της γειτονιάς και εργατοπατέρες έως βουλευτές και ηγετικά στελέχη.

 

Είναι ένα ποτάμι (όχι του Στ. Θεοδωράκη), που παρασύρει οτιδήποτε παλιό και σαθρό υπάρχει; Είναι ένας τυφώνας, η δίνη του οποίου ρουφάει τα πιο αδύναμα και ασταθή υλικά των γειτονικών του ιδεολογικών χώρων και δυναμώνει την ισχύ του; Τί είναι τελικά;

 

Αν το δει κάποιος από κοντά - και σε σχέση με τις απώλειες που έχουν υποστεί το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ - μάλλον καταλήγει στην δεύτερη, αρκετά δυναμική παρομοίωση.

 

Αν το δει από την πλευρά της χαμένης πολιτικής ηθικής, θα πει ότι πλησιάζει στην πρώτη παρομοίωση που «ευωδιάζει» κάθαρση.

 

Όμως, αν το δει από μακριά και καθαρά, τα χρόνια του μνημονίου, ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει με κυριούλα που είναι πρωτάρα στην μπιρίμπα και μαζεύει από το τραπέζι ό,τι πετάνε όλοι οι υπόλοιποι, αρκεί να μαζέψει πόντους.

 

Έτσι, εκτός από κάποιους. «ποντικούς» της πολιτικής που πήδηξαν πρώτοι από το καράβι της παράταξης που ανήκαν επί χρόνια, μόλις αυτό άρχισε να μπάζει νερά, και επιβιβάστηκαν στο σκαρί του ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να συνεχίσουν το ροκάνισμα και στην νέα εποχή, οι περισσότερες μεταγραφές έγιναν χωρίς ποιοτικά, ή ιδεολογικά κριτήρια.

 

Πέραν από κάποια στελέχη της ευρύτερης Αριστεράς που αποφάσισαν να πάνε στο - πρόσφορο για συνιστώσες - κόμμα του κ. Τσίπρα, στον ΣΥΡΙΖΑ, προσχώρησαν και στελέχη από το υπό διάλυση ΠΑΣΟΚ, ενώ οι στήλες των παραπολιτικών βρίθουν από σενάρια ακόμη και για προξενιά και με άτομα που δεν έχουν καμία ιδεολογική σχέση με τον Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς.

 

Οπότε, σε αυτήν την περίπτωση, δεν μπορούμε να μιλάμε για ένα κόμμα που καλεί σε πανστρατιά κατά των ενόχων για τα δεινά του τόπου, αλλά για μια παράταξη. συνονθύλευμα πολιτικών που ενδιαφέρονται να παραμείνουν στην πολιτική σκηνή, ακόμη και υπό την σημαία ευκαιρίας.

 

Αυτή η ανομοιογένεια σε όλα τα επίπεδα, αλλά και η φαγωμάρα που θα τους ακολουθεί πάντα, αν δεν το προσέξει ο κ. Τσίπρας, ίσως αποτελέσει και την βασικότερη αιτία κατάρρευσης του κόμματος με την πρώτη δυσκολία.

 

Άλλωστε το υπάρχον πολιτικό σύστημα και οι παράγοντες που το συντηρούν, πολεμούν καθημερινά τον ΣΥΡΙΖΑ.

 

Και για να μην το ξεχνούν εκεί στην Κουμουνδούρου, Ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο ηχηρά και αν ανέβει στην εξουσία. που θα ανέβει, τόσο ηχηρά, αλλά και εύκολα  μπορεί και να γκρεμιστεί από αυτή.

 

Γιατί, ο δεύτερος λόγος, μετά την ανομοιογένεια του, είναι ότι δεν έχει καθόλου βαθιές ρίζες στην Ελληνική κοινωνία και στην σκέψη των Ελλήνων.

 

Δεν είναι σαν το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, που επί 40 χρόνια εναλλάσσονταν στην εξουσία, έχουν βολέψει κόσμο, έχουν στήσει ένα ολόκληρο δίκτυο που τους υπηρετεί, έχουν απλώσει τα πλοκάμια τους σε κάθε θεσμό, έχουν ριζώσει στο υποσυνείδητο των ελλήνων και έχουν γίνει καθεστώς.

 

Και το ακόμη χειρότερο για την . «κυριούλα της μπιρίμπας» είναι ότι αν αυτό το συνονθύλευμα σκορπίσει στην πρώτη δυσκολία, επαληθεύοντας τη ρήση  «ανεμομαζώματα, διαβολοσκορπίσματα», θα απαξιωθεί μαζί του και ολόκληρη η Αριστερά σε αυτόν τον τόπο. - See more at: http://dotnews.gr/cnt.asp?ctg=2&rid=189#sthash.5zadlC2t.dpuf

Τελικά, αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ, τί είναι; Πώς λειτουργεί και πώς μπορεί να χαρακτηριστεί;

 

Όχι για τους πολίτες. Οι περισσότεροι, τα τελευταία χρόνια, με τα απανωτά στραπάτσα που παθαίνουν, έχουν γίνει ο ορισμός της παροιμίας «ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται».

 

Παραμυθιάζονται εύκολα, λειτουργούν εκδικητικά και αποφασίζουν χωρίς εθνική, κοινωνική, ταξική, ή όποια άλλη συνείδηση.

 

Πιάνονται από ό,τι παρουσιάζεται ως σανίδα σωτηρίας και. μετά από λίγο τα γνωστά. Γεμίζουμε κοψοχέρηδες και αγανακτισμένους.

 

Εγώ ρωτώ, τί σημαίνει και με τί μοιάζει για τον πολιτικό κόσμο της χώρας. Για τα κόμματα και τα στελέχη τους. Από κομματάρχες της γειτονιάς και εργατοπατέρες έως βουλευτές και ηγετικά στελέχη.

 

Είναι ένα ποτάμι (όχι του Στ. Θεοδωράκη), που παρασύρει οτιδήποτε παλιό και σαθρό υπάρχει; Είναι ένας τυφώνας, η δίνη του οποίου ρουφάει τα πιο αδύναμα και ασταθή υλικά των γειτονικών του ιδεολογικών χώρων και δυναμώνει την ισχύ του; Τί είναι τελικά;

 

Αν το δει κάποιος από κοντά - και σε σχέση με τις απώλειες που έχουν υποστεί το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ - μάλλον καταλήγει στην δεύτερη, αρκετά δυναμική παρομοίωση.

 

Αν το δει από την πλευρά της χαμένης πολιτικής ηθικής, θα πει ότι πλησιάζει στην πρώτη παρομοίωση που «ευωδιάζει» κάθαρση.

 

Όμως, αν το δει από μακριά και καθαρά, τα χρόνια του μνημονίου, ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει με κυριούλα που είναι πρωτάρα στην μπιρίμπα και μαζεύει από το τραπέζι ό,τι πετάνε όλοι οι υπόλοιποι, αρκεί να μαζέψει πόντους.

 

Έτσι, εκτός από κάποιους. «ποντικούς» της πολιτικής που πήδηξαν πρώτοι από το καράβι της παράταξης που ανήκαν επί χρόνια, μόλις αυτό άρχισε να μπάζει νερά, και επιβιβάστηκαν στο σκαρί του ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να συνεχίσουν το ροκάνισμα και στην νέα εποχή, οι περισσότερες μεταγραφές έγιναν χωρίς ποιοτικά, ή ιδεολογικά κριτήρια.

 

Πέραν από κάποια στελέχη της ευρύτερης Αριστεράς που αποφάσισαν να πάνε στο - πρόσφορο για συνιστώσες - κόμμα του κ. Τσίπρα, στον ΣΥΡΙΖΑ, προσχώρησαν και στελέχη από το υπό διάλυση ΠΑΣΟΚ, ενώ οι στήλες των παραπολιτικών βρίθουν από σενάρια ακόμη και για προξενιά και με άτομα που δεν έχουν καμία ιδεολογική σχέση με τον Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς.

 

Οπότε, σε αυτήν την περίπτωση, δεν μπορούμε να μιλάμε για ένα κόμμα που καλεί σε πανστρατιά κατά των ενόχων για τα δεινά του τόπου, αλλά για μια παράταξη. συνονθύλευμα πολιτικών που ενδιαφέρονται να παραμείνουν στην πολιτική σκηνή, ακόμη και υπό την σημαία ευκαιρίας.

 

Αυτή η ανομοιογένεια σε όλα τα επίπεδα, αλλά και η φαγωμάρα που θα τους ακολουθεί πάντα, αν δεν το προσέξει ο κ. Τσίπρας, ίσως αποτελέσει και την βασικότερη αιτία κατάρρευσης του κόμματος με την πρώτη δυσκολία.

 

Άλλωστε το υπάρχον πολιτικό σύστημα και οι παράγοντες που το συντηρούν, πολεμούν καθημερινά τον ΣΥΡΙΖΑ.

 

Και για να μην το ξεχνούν εκεί στην Κουμουνδούρου, Ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο ηχηρά και αν ανέβει στην εξουσία. που θα ανέβει, τόσο ηχηρά, αλλά και εύκολα  μπορεί και να γκρεμιστεί από αυτή.

 

Γιατί, ο δεύτερος λόγος, μετά την ανομοιογένεια του, είναι ότι δεν έχει καθόλου βαθιές ρίζες στην Ελληνική κοινωνία και στην σκέψη των Ελλήνων.

 

Δεν είναι σαν το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, που επί 40 χρόνια εναλλάσσονταν στην εξουσία, έχουν βολέψει κόσμο, έχουν στήσει ένα ολόκληρο δίκτυο που τους υπηρετεί, έχουν απλώσει τα πλοκάμια τους σε κάθε θεσμό, έχουν ριζώσει στο υποσυνείδητο των ελλήνων και έχουν γίνει καθεστώς.

 

Και το ακόμη χειρότερο για την . «κυριούλα της μπιρίμπας» είναι ότι αν αυτό το συνονθύλευμα σκορπίσει στην πρώτη δυσκολία, επαληθεύοντας τη ρήση  «ανεμομαζώματα, διαβολοσκορπίσματα», θα απαξιωθεί μαζί του και ολόκληρη η Αριστερά σε αυτόν τον τόπο. - See more at: http://dotnews.gr/cnt.asp?ctg=2&rid=189#sthash.5zadlC2t.dpuf

  Τελικά, αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ, τί είναι; Πώς λειτουργεί και πώς μπορεί να χαρακτηριστεί;

Όχι για τους πολίτες. Οι περισσότεροι, τα τελευταία χρόνια, με τα απανωτά στραπάτσα που παθαίνουν, έχουν γίνει ο ορισμός της παροιμίας «ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται».

Παραμυθιάζονται εύκολα, λειτουργούν εκδικητικά και αποφασίζουν χωρίς εθνική, κοινωνική, ταξική, ή όποια άλλη συνείδηση.

Πιάνονται από ό,τι παρουσιάζεται ως σανίδα σωτηρίας και. μετά από λίγο τα γνωστά. Γεμίζουμε κοψοχέρηδες και αγανακτισμένους.

Εγώ ρωτώ, τί σημαίνει και με τί μοιάζει για τον πολιτικό κόσμο της χώρας. Για τα κόμματα και τα στελέχη τους. Από κομματάρχες της γειτονιάς και εργατοπατέρες έως βουλευτές και ηγετικά στελέχη.

Είναι ένα ποτάμι (όχι του Στ. Θεοδωράκη), που παρασύρει οτιδήποτε παλιό και σαθρό υπάρχει; Είναι ένας τυφώνας, η δίνη του οποίου ρουφάει τα πιο αδύναμα και ασταθή υλικά των γειτονικών του ιδεολογικών χώρων και δυναμώνει την ισχύ του; Τί είναι τελικά;

Αν το δει κάποιος από κοντά - και σε σχέση με τις απώλειες που έχουν υποστεί το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ - μάλλον καταλήγει στην δεύτερη, αρκετά δυναμική παρομοίωση.

Αν το δει από την πλευρά της χαμένης πολιτικής ηθικής, θα πει ότι πλησιάζει στην πρώτη παρομοίωση που «ευωδιάζει» κάθαρση.

Όμως, αν το δει από μακριά και καθαρά, τα χρόνια του μνημονίου, ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει με κυριούλα που είναι πρωτάρα στην μπιρίμπα και μαζεύει από το τραπέζι ό,τι πετάνε όλοι οι υπόλοιποι, αρκεί να μαζέψει πόντους.

Έτσι, εκτός από κάποιους. «ποντικούς» της πολιτικής που πήδηξαν πρώτοι από το καράβι της παράταξης που ανήκαν επί χρόνια, μόλις αυτό άρχισε να μπάζει νερά, και επιβιβάστηκαν στο σκαρί του ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να συνεχίσουν το ροκάνισμα και στην νέα εποχή, οι περισσότερες μεταγραφές έγιναν χωρίς ποιοτικά, ή ιδεολογικά κριτήρια.

Πέραν από κάποια στελέχη της ευρύτερης Αριστεράς που αποφάσισαν να πάνε στο - πρόσφορο για συνιστώσες - κόμμα του κ. Τσίπρα, στον ΣΥΡΙΖΑ, προσχώρησαν και στελέχη από το υπό διάλυση ΠΑΣΟΚ, ενώ οι στήλες των παραπολιτικών βρίθουν από σενάρια ακόμη και για προξενιά και με άτομα που δεν έχουν καμία ιδεολογική σχέση με τον Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Οπότε, σε αυτήν την περίπτωση, δεν μπορούμε να μιλάμε για ένα κόμμα που καλεί σε πανστρατιά κατά των ενόχων για τα δεινά του τόπου, αλλά για μια παράταξη. συνονθύλευμα πολιτικών που ενδιαφέρονται να παραμείνουν στην πολιτική σκηνή, ακόμη και υπό την σημαία ευκαιρίας.

Αυτή η ανομοιογένεια σε όλα τα επίπεδα, αλλά και η φαγωμάρα που θα τους ακολουθεί πάντα, αν δεν το προσέξει ο κ. Τσίπρας, ίσως αποτελέσει και την βασικότερη αιτία κατάρρευσης του κόμματος με την πρώτη δυσκολία.

Άλλωστε το υπάρχον πολιτικό σύστημα και οι παράγοντες που το συντηρούν, πολεμούν καθημερινά τον ΣΥΡΙΖΑ.

Και για να μην το ξεχνούν εκεί στην Κουμουνδούρου, Ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο ηχηρά και αν ανέβει στην εξουσία. που θα ανέβει, τόσο ηχηρά, αλλά και εύκολα  μπορεί και να γκρεμιστεί από αυτή.

Γιατί, ο δεύτερος λόγος, μετά την ανομοιογένεια του, είναι ότι δεν έχει καθόλου βαθιές ρίζες στην Ελληνική κοινωνία και στην σκέψη των Ελλήνων.

Δεν είναι σαν το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, που επί 40 χρόνια εναλλάσσονταν στην εξουσία, έχουν βολέψει κόσμο, έχουν στήσει ένα ολόκληρο δίκτυο που τους υπηρετεί, έχουν απλώσει τα πλοκάμια τους σε κάθε θεσμό, έχουν ριζώσει στο υποσυνείδητο των ελλήνων και έχουν γίνει καθεστώς.

Και το ακόμη χειρότερο για την . «κυριούλα της μπιρίμπας» είναι ότι αν αυτό το συνονθύλευμα σκορπίσει στην πρώτη δυσκολία, επαληθεύοντας τη ρήση  «ανεμομαζώματα, διαβολοσκορπίσματα», θα απαξιωθεί μαζί του και ολόκληρη η Αριστερά σε αυτόν τον τόπο.

dotnews.gr